31 ΙΟΥΛΙΟΥ 1979

Ιδρύεται η Τράπεζα Μακεδονίας – Θράκης. Η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ στο φύλλο της 1ης Αυγούστου αναφέρει σε τρίστηλο πρωτοσέλιδο θέμα: “ Μετά από καθυστέρηση πολλών μηνών και αφού πέρασε από πολλά στάδια και κινδύνεψε να ματαιωθεί η σύστασή της, υπογράφηκε, χθες το μεσημέρι, το ιδρυτικό καταστατικό της Τραπέζης Μακεδονίας – Θράκης. Το συμβόλαιο υπόγραψαν ως πληρεξούσιοι των 9.700 μετόχων οι εξουσιοδοτημένοι πρόεδροι του εμπορικού και βιομηχανικού επιμελητηρίου κ. Β. Πετρίδης και βιομηχανίας ζαχάρεως κ. Γ. Κουμβακάλης, καθώς και ο διευθυντής της ΕΤΕΒΑ κ. Δημ. Βαρελλάς.”

31 ΙΟΥΛΙΟΥ 1920

Αναγγέλλεται στην Αθήνα η δολοφονική απόπειρα κατά του πρωθυπουργού Ελευθερίου Βενιζέλου, 3 μέρες μετά την υπογραφή της Συνθήκης των Σεβρών, στη Λυών της Γαλλίας. Βενιζελικοί στρατιώτες συλλαμβάνουν στους Αμπελοκήπους και εκτελούν – έξω από το εκεί στρατόπεδο – τον αντίπαλο πολιτικό Ίωνα Δραγούμη, εκ των πρωταγωνιστών της διοργάνωσης του Μακεδονικού Αγώνα, στις αρχές του αιώνα.

31 ΙΟΥΛΙΟΥ 904

Οι Σαρακηνοί του Λέοντα του Τριπολίτη, σφάζουν εντός του ναού του Αγίου Γεωργίου της Θεσσαλονίκης περισσότερους από 200 χριστιανούς, όπως αναφέρει ο Ιωάννης Καμενιάτης. Σχετικά με τις σφαγές Θεσσαλονικέων στην επιδρομή αυτή, στον ΟΔΗΓΟ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ, του εκδοτικού οίκου ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΔΑΚΗ, έκδοση του 1930, αναφέρεται ότι οι πειρατές “προέβησαν εις λεηλασίαν τελείαν του πλούτου, σφαγήν 180.000, ως λέγουσι, πολιτών και εξανδραποδισμόν 22.000.”

30 ΙΟΥΛΙΟΥ 1941

Ενώ η Φλώρινα στενάζει κάτω από την μπότα τριών συμμάχων κατακτητών, Γερμανών, Ιταλών και Βουλγάρων, μια ομάδα πατριωτών Φλωρινιωτών αποφασίζουν αντίσταση πολιτιστική ενάντια στα ανίερα σχέδια των Βουλγάρων επιβουλέων. Ιδρύουν τον Φιλεκπαιδευτικό Σύλλογο Φλωρίνης Ο ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ, με πρώτα τμήματα εμπροσθοφυλακής το αθλητικό και τη χορωδία.

30 ΙΟΥΛΙΟΥ 1913

Μετά τη νίκη στον Β΄ Βαλκανικό Πόλεμο ο βασιλιάς Κωνσταντίνος, στρατηλάτης νικητής, πραγματοποιεί περιοδεία στην απελευθερωμένη Μακεδονία. Στις 30 Ιουλίου φθάνει στο μαρτυρικό Δοξάτο και την Καβάλα. Για την αποθεωτική υποδοχή του το ΕΜΠΡΟΣ στο φύλλο της 1ης Αυγούστου, είχε συναρπαστικό, διθυραμβικό ρεπορτάζ, στο οποίο διαβάζουμε για την επίσκεψη στο Δοξάτο: « … Μετ΄ ολίγα λεπτά το Βασιλικόν αυτοκίνητον εισήρχετο εις το Δοξάτον. Ο Βασιλεύς ανέκοψε την βραδύτητα του οχήματος παρατηρών τεθλιμμένος μετά των πριγκήπων την τραγικήν και πλουσίαν κωμόπολιν, ήτις κατάκειται εις· σωρούς πυρικαύστων ερειπίων. Αλλά μετά τινας στιγμάς το θέαμα εγένετο βαθύτατα φρικιαστικώς συγκινητικόν. Εις το μέσον του χωρίου είχον συγκεντρωθή οι επιζήσαντες της φοβεράς τραγωδίας. Κατά το πλείστον ήσαν γυναίκες και παιδία, και μεταξύ των γυναικών αι πλείσται μελανειμονούσαι και εσυντετριμμέναι. Ήσαν αι μητέρες και αι αδελφαί και αι σύζυγοι των αόπλων τους οποίους εκρεούργησεν η Βουλγαρική θηριωδία. Οι άνδρες εζητωκραύγαζον δι΄ όλων των πνευμόνων των την ελευθερίαν των.» 

Στη φωτογραφία η σελίδα του ΕΜΠΡΟΣ με τη σχετική είδηση.

29 ΙΟΥΛΙΟΥ 1014

Η ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΚΛΕΙΔΙΟΥ

Η μάχη στα στενά του Κλειδίου, με θριαμβευτή τον Βυζαντινό αυτοκράτορα Βασίλειο Β΄ τον Βουλγαροκτόνο. Είναι μέρος των βουλγαρικών πολέμων του Σαμουήλ στη Μακεδονία, στους οποίους έδωσε τέλος ο Βασίλειος.

29 ΙΟΥΛΙΟΥ 904

11.000 Σαρακηνοί, Άραβες πειρατές υπό το χριστιανό εξωμότη Λέοντα τον Τριπολίτη (από την Τρίπολη της Συρίας) με 54 σκάφη επιτίθενται κατά της Θεσσαλονίκης. Οι επιθέσεις κράτησαν 3 μέρες και το μεσημέρι της 1ης Αυγούστου η πόλη έπεσε. Την είσοδο των Αγαρηνών ακολούθησαν ασύλληπτες σφαγές, λεηλασίες και αιχμαλωσίες. Γύρω στις 22.000 Θεσσαλονικείς αρπάχτηκαν σκλάβοι και οδηγήθηκαν στο Χάνδακα Κρήτης (σημερινό Ηράκλειο), όπως περιγράφει ο αυτόπτης μάρτυρας και αιχμάλωτος ο ίδιος, κληρικός Ιωάννης Καμενιάτης. Πολλά λάφυρα τα πήρε από το Χάνδακα ο Νικηφόρος Φωκάς, το 971 και τα μετέφερε στην Κωνσταντινούπολη. Για την πολιορκία και άλωση της Θεσσαλονίκης μπορεί να βρει ο ενδιαφερόμενος λεπτομερή περιγραφή στο βιβλίο του Ιωάννη Καμενιάτη “Εις την άλωσιν της Θεσσαλονίκης”.

Ο παρατιθέμενος χάρτης των τειχών της Θεσσαλονίκης, βρίσκεται στο βιβλίο “Περίπατοι στη Βυζαντινή Θεσσαλονίκη” των Ε. Κουρτίδου - Νικολαΐδου και Α. Τούρτα.

28 ΙΟΥΛΙΟΥ 1920

Σημαδιακή ημερομηνία η 28η Ιουλίου. 13 χρόνια μετά τη Συνθήκη του Βουκουρεστίου, υπογραφόταν η γνωστή Συνθήκη των Σεβρών, που δημιουργούσε την Μεγάλη Ελλάδα, των δύο ηπείρων και των πέντε θαλασσών. Να θυμίσουμε λίγα λόγια σχετικά: Η Συνθήκη των Σεβρών υπεγράφη στην πόλη Σέβρ (Sèvres) της Γαλλίας, φέρνοντας την ειρήνη ανάμεσα στην Οθωμανική Αυτοκρατορία και τις Συμμαχικές και σχετιζόμενες Δυνάμεις, μετά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο.

28 ΙΟΥΛΙΟΥ 1913

Υπογράφεται στο Βουκουρέστι η Συνθήκη Ειρήνης ανάμεσα στη Βουλγαρία από τη μία πλευρά και τις Ελλάδα, Σερβία, Μαυροβούνιο και Ρουμανία από την άλλη. Η Ελλάδα με τη συμμετοχή της στους δύο Βαλκανικούς πολέμους επεκτεινόταν από τη Μελούνα (που ξεκίνησε το 1912) μέχρι το Νέστο, το Μπέλες που αποκτούσε από τη Βουλγαρία, και την Πρέσπα, δηλαδή σε 120.308 τετραγωνικά χιλιόμετρο. Η Σερβία αποκτούσε τα εδάφη της Βόρειας Μακεδονίας. Η συνθήκη ίσχυσε περίπου δύο χρόνια.

27 ΙΟΥΛΙΟΥ 2010

ΣΗΜΕΡΑ: Γιορτάζει η ρωσική, κοινοβιακή Μονή Αγίου Παντελεήμονος του Αγίου Όρους.
Η Μονή Αγίου Παντελεήμονος, κατέχει τη δέκατη ένατη θέση στην ιεραρχία των μονών του Αγίου Όρους. Λειτουργεί κοινοβιακά απο το 1809 με σιγίλλιο του πατριάρχη Καλλινίκου. Έχει εξαρτήματά της την Σκήτη Κοιμήσεως της Θεοτόκου ή Βογορόδιτσα, δύο Καθίσματα, δώδεκα Κελλία, εκτός του αντιπροσωπείου Καρυών, καθώς και την έρημη Σκήτη της Θηβαίδας. Ιδρύθηκε στις αρχές του 11ου αιώνα, αρχικά στη θέση Παλαιομονάστηρο. Πυρπολήθηκε τον 13ο αιώνα και στη συνέχεια ετέθη υπό την προστασία των Σέρβων Βασιλέων. Από τον 14o αιώνα ονομάζεται σε έγγραφα Μονή των Ρώσων..

27 ΙΟΥΛΙΟΥ 916

Πεθαίνει στην Αχρίδα ο Μακεδόνας μαθητής του Μεθοδίου και συνεχιστής του έργου των εκχριστιανιστών των Σλάβων, Κλήμης. Ο Κλήμης, μετά το θάνατο του Κυρίλλου εκδιώχθηκε από την Μοραβία και κατέφυγε στη Βουλγαρία. Ο τσάρος Βόρις τον έστειλε στην Αχρίδα, όπου ίδρυσε σχολή για την εκπαίδευση του σλαβόφωνου κλήρου. Αργότερα αναδείχθηκε επίσκοπος και έχτισε στην Αχρίδα τη Μονή του Αγίου Παντελεήμονος (όπου και τάφηκε όταν πέθανε) τον ναό της Θεοτόκου (σήμερα ναός του Αγίου Κλήμεντος) και δύο μικρότερους ναούς.

25 ΙΟΥΛΙΟΥ 1913

Συμφωνία στη Διάσκεψη του Βουκουρεστίου. Ο Πρωθυπουργός Ελευθέριος Βενιζέλος μετριάζει τις ελληνικές απαιτήσεις και δέχεται ως όριο της ελληνοβουλγαρικής μεθορίου τη γραμμή του Νέστου. Ρωσία και Αυστροουγγαρία αντιδρούν στην απόδοση της Καβάλας στην ελληνική πλευρά. Ο βασιλιάς Κωνσταντίνος τηλεγραφούσε την επομένη στον Βενιζέλο: «Ευχαριστώ Υμάς επί τη αναγγελία της υπογραφής της ειρήνης. Ο Θεός πλουσιοπαρόχως ηυλόγησε τας προσδοκίας ημών. Εν ονόματι του Έθνους και Εμού εκφράζω Υμίν τας Βασιλικάς Μου ευχαριστίας. Νέα και ένδοξος εποχή διανοίγεται ενώπιον ημών, εις πίστωσιν δε της ευγνωμοσύνης και της προς Υμάς υπολήψεώς Μου απονέμω Υμίν τον Μεγαλόσταυρον του Βασιλικού Μου Τάγματος του Σωτήρος. Η Πατρίς Σάς είνε ευγνώμων. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ Β.» 
Σύμφωνα με τη συμφωνηθείσα μεθοριακή γραμμή η Γευγελή και το Μοναστήρι παρέμεναν στη Σερβία, ενώ η Φλώρινα στην Ελλάδα, μαζί με 25 χιλιόμετρα της σιδηροδρομικής γραμμής, πέραν της Φλωρίνης. Ο πληθυσμός των 4 Βαλκανικών χωρών, όπως τον είχαν υπολογίσει οι Τάϊμς του Λονδίνου ήταν την εποχή εκείνη ο ακόλουθος: Σερβία 4 εκατομμύρια, Βουλγαρία 5.000.000, Ελλάδα 4.500.000 και Ρουμανία 7.600.000.

 Στη φωτογραφία η Ελληνική αποστολή στη Συνδιάσκεψη του Βουκουρεστίου. Στη μέση καθήμενος ο πρωθυπουργός Ελευθέριος Βενιζέλος. Η φωτογραφία έχει ληφθεί από την «Πολιτική Ιστορία της Νεωτέρας Ελλάδος» του Σπύρου Μαρκεζίνη. Ο συγγραφέας σημειώνει στη λεζάντα ότι ο Βενιζέλος ανήγγειλε την υπογραφή, στις 28 του μηνός, της συμφωνίας τηλεγραφικώς στον βασιλιά Κωνσταντίνο, ο οποίος του απάντησε την επομένη, με το εξής τηλεγράφημα: «Ευχαριστώ υμάς επί τη αναγγελία της υπογραφής της ειρήνης. Ο Θεός πλουσιοπαρόχως ηυλόγισε τας προσπαθείας ημών. Εν ονόματι του Έθνους και εμού σάς εκφράζω τας βασιλικάς μου ευχαριστίας. Νέα και ένδοξος εποχή ανοίγεται ενώπιον ημών, εις ένδειξιν δε της ευγνωμοσύνης μου και της εκτιμήσεώς μου απονέμω υμίν τον Μεγαλόσταυρον του Βασιλικού Τάγματος του Σωτήρος. Η Πατρίς σάς είναι ευγνώμων. Κωνσταντίνος Β.» Την αφήγηση αυτή ο Μαρκεζίνης την λαμβάνει από το βιβλίο του Θ. Πετρακόπουλου, ο οποίος ήταν μαζί με τον Βενιζέλο, που αναφέρει: «Όταν ο Βενιζέλος έλαβε το τηλεγράφημα, η χαρά του εζωγραφίσθη εις το πρόσωπόν του και ήρχισε να διαβάζη μεγαλοφώνως το τηλεγράφημα, αλλ΄ η φωνή του διεκόπτετο από λυγμούς. Όταν ετελείωσε την ανάγνωσιν, εσπόγγισε τα δάκρυά του και με φωνήν που επάλλετο από συγκίνησιν ύψωσε τα μάτια του και είπε: - Σ΄ ευχαριστώ Θεέ μου... Είναι πολύ καλός ο Βασιλεύς».

25 ΙΟΥΛΙΟΥ 1908

Τρεις χιλιάδες οπλισμένοι Βούλγαροι καταλαμβάνουν τα Γιαννιτσά και ανακηρύσσουν την “αυτονομία της Μακεδονίας υπό ιδιαίτερο ηγεμόνα.”

25 ΙΟΥΛΙΟΥ 677 μ. Χ.

Μεγάλη τριήμερη (25 – 27) επίθεση Σλάβων εναντίον των τειχών της Θεσσαλονίκης. Η πολιορκία διαλύθηκε λόγω διενέξεων και συγκρούσεων μεταξύ των Σλάβων.

24 ΙΟΥΛΙΟΥ 1908

Η Επανάσταση των Νεοτούρκων, που είχε ξεκινήσει τον Ιούνιο με μια εντυπωσιακή κίνηση του Οθωμανικού Στρατού από τη Θεσσαλονίκη πίεσε τον Σουλτάνο Αβδούλ Χαμίτ τον Β΄ να δεχθεί την πολιτειακή μεταβολή προς τη συνταγματική μοναρχία και στις 24 Ιουλίου να παραχωρήσει Σύνταγμα. Οι συντηρητικοί Παλαιότουρκοι, με αντεπανάσταση το 1909 βοήθησαν τον Χαμίτ να άρει τα συνταγματικά προνόμια. Οι Νεότουρκοι όμως ξαναπήραν την κατάσταση στα χέρια τους, ανάγκασαν τον Σουλτάνο να παραιτηθεί και ανέβασαν στο θρόνο τον μετριπαθή αδελφό του Μεχμέτ Ρεσάτ, ενώ τον Αβδούλ εξόρισαν στη Θεσσαλονίκη, όπου παρέμεινε φρουρούμενος στην έπαυλη Αλλατίνη έως το 1912, όπως είδαμε και στις 16 Απριλίου.

23 ΙΟΥΛΙΟΥ 1917:

Κυκλοφορεί στην Αθήνα το 1ο φύλλο της εφημερίδας ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ. Εκδότης – διευθυντής ο Γιάννης Πετσόπουλος και αρχισυντάκτης ο Ν. Γιαννιός. Περιλαμβάνουμε την έκδοση στο ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΝ ΜΑΚΕΔΝΩΝ γιατί η εφημερίδα αυτή εξεδόθη το πρώτον στη Θεσσαλονίκη. Αυτό βεβαιώνεται από μια επιστολή του εκδότη Γ. Φιλάρετου, που παραχωρεί τον τίτλο στον Πετσόπουλο. Για την ιστορία αντιγράφομε το κείμενο της επιστολής αυτής, που είναι γραμμένη σε άπταιστη καθαρεύουσα:

23 ΙΟΥΛΙΟΥ 1908

Στο ΕΜΠΡΟΣ της ημερομηνίας αυτής διαβάζουμε μία διασκεδαστική είδηση από τη Θεσσαλονίκη: «ΒΙΕΝΝΗ, Τετάρτη πρωία. Αι βιενναίαι εφημερίδες αγγέλλουσιν ότι εις το “Σπλέντιτ” της Θεσσαλονίκης εγένετο μεγάλη διαδήλωσις οθωμανίδων, αίτινες αξιούσι την ισότητα των δικαιωμάτων μεταξύ γυναικών και ανδρών. Αι χανούμισσαι αύται θα συμπήξωσι και σύλλογον προς επιδίωξιν του σκοπού τούτου πιστεύουσαι ότι δια της παραχωρήσεως του Συντάγματος παρέχεται εις αυτάς ευρύτερον πεδίον δράσεως.» Να λοιπόν που και οι χανούμισσες της Θεσσαλονίκης, επηρεασμένες από την επανάσταση των Νεοτούρκων, ξύπνησαν και ζητάνε ισότητα το 1908!

23 ΙΟΥΛΙΟΥ 1903

Βούλγαροι κομιτατζήδες της συμμορίας Τσακάλωφ - Ποπώφ, στην Κλεισούρα, σκοτώνουν με λογχισμούς τον Γεώργιο Σεϊμένη, έναν από τους 10 Κρήτες που μετείχαν στο πρώτο αντάρτικο σώμα από την ελεύθερη Ελλάδα που μπήκε στη Μακεδονία και αγωνίστηκε στο πλευρό του Γερμανού Καραβαγγέλη. Αργότερα το σώμα των Κρητών φυγαδεύτηκε από τον Καραβαγγέλη, η παρουσία του δε στη Μακεδονία βοήθησε σημαντικά, για να σχηματίσουν στην Αθήνα μια ζωντανή εικόνα για την ανικανότητα των κομιτατζήδων και το βαθμό στρατιωτικής κατάρτισής τους. Ο Σεϊμένης, που υπήρξε το πρώτο θύμα του Μακεδονικού Αγώνα, ήταν 22 χρόνων και είχε γεννηθεί στην Ανώπολη Σφακίων. Τραυματισμένος στο Λέχοβο, συνελήφθη από τους Βουλγάρους, βασανίστηκε και εκτελέστηκε, κατόπιν προδοσίας.

22 ΙΟΥΛΙΟΥ 1943

22/7/1943: Μεγαλειώδης αντικατοχική

διαδήλωση στο κέντρο της Αθήνας!

Στις 22 Ιουλίου 1943 κορυφώθηκαν οι διαδηλώσεις κατά της επικείμενης επέκτασης της βουλγαρικής κατοχής στη Μακεδονία, με πολυπληθές μαχητικό συλλαλητήριο στην Αθήνα, το οποίο πνίγηκε στο αίμα από τις δυνάμεις κατοχής.

Ας δούμε τα συγκλονιστικά εκείνα γεγονότα, όπως περιγράφονται – μεταγενέστερα πλέον στις μέρες μας – στις ιστοσελίδες: pronews.gr – sansimera.gr – tvxs.gr.

Στις 14 Ιουλίου 1943 οι εφημερίδες δημοσίευσαν γερμανική ανακοίνωση που ανέφερε:

«Δια στρατιωτικούς λόγους, οφειλομένους εις την γενικήν πολεμικήν κατάστασιν και εξαιτίας της πληγής των ανταρτών, κατέστη αναγκαία η ενίσχυσις των στρατευμάτων κατοχής εν Ελλάδι. Εν τω πλαισίω των μέτρων τούτων, την από στρατιωτικής απόψεως ασφάλειαν εις την περιοχήν ανατολικώς του ποταμού Αξιού - πλην της πόλεως Θεσσαλονίκης - ανέλαβον βουλγαρικά στρατεύματα. Η διοίκησις και εις τα υπό των βουλγαρικών στρατευμάτων μέλλοντα να καταληφθούν τμήματα της χώρας, ευρίσκεται εις χείρας Γερμανικών διοικητικών υπαλλήλων και της Γερμανικής Αστυνομίας. Ουδαμώς αποσιωπούνται οιαιδήποτε μεταβολαί εις τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδος και εις την οικονομίαν της χώρας. Ιδία εξακολουθούν να ισχύουν οι ελληνικοί νόμοι και αι ελληνικαί διατάξεις, καθώς και τα διοικητικά μέτρα της ελληνικής κυβερνήσεως.»

Από την ανακοίνωση γινόταν φανερό ότι το αντάρτικο, που είχε φουντώσει στην κατεχόμενη Ελλάδα, υποχρέωνε τους Γερμανούς να απασχολούν περισσότερα στρατεύματα για την αντιμετώπισή του. Γι’ αυτό, εκ των πραγμάτων υποχρεώθηκαν να αναθέσουν τα ελαφρύτερα καθήκοντα των κατοχικών δυνάμεων στην περιοχή ανατολικά του Αξιού ποταμού (εκτός από τη Θεσσαλονίκη) στους Βούλγαρους συμμάχους τους, που ήδη είχαν υπό την κατοχή τους τις περιοχές ανατολικά των Σερρών.

Περιγραφή των γεγονότων

«Έξι ώρες οι Γερμανοί ούρλιαζαν από λύσσα, γιατί δεν μπορούσαν ποτέ να φανταστούν ότι ήταν δυνατόν να κινηθεί ένας τεράστιος όγκος 400 χιλιάδων ανθρώπων με τέτοιο συντονισμό και ακρίβεια. Έξι ώρες, μάτωναν οι δρόμοι της Αθήνας, από το αίμα των καλύτερων παιδιών της», αφηγείται ο Μίνως Σταυρίδης, αυτόπτης μάρτυρας των γεγονότων της μεγαλειώδους διαδήλωσης, στις 22 Ιουλίου 1943, στην Αθήνα στο ντοκιμαντέρ του Αντώνη Βογιάζου «Χρονικό της Εθνικής Αντίστασης», το 1985.

Εκείνη την ημέρα κατέκλυσε το κέντρο της Αθήνας η μαζικότερη διαδήλωση της κατοχής.

Προετοιμάστηκε από το ΕΑΜ αλλά πήραν μέρος πατριώτες και μέλη όλων των αντιστασιακών οργανώσεων. Χιλιάδες πολίτες αψήφησαν τον φόβο και διαδήλωσαν για να μην παραχωρηθεί η Μακεδονία και η Θράκη στους Βούλγαρους.

Η ατμόσφαιρα ήταν εξαιρετικά τεταμένη. Οι Γερμανοί ήταν εκνευρισμένοι. Θεωρούσαν τη στάση των Ιταλών πολύ χαλαρή. Φυσικά, οι Αθηναίοι φοβούνταν ότι θα χυθεί αίμα αλλά κατέβηκαν στους δρόμους.

Η Υπέρτατη, η σχεδόν παράλογη θυσία

Με το μέτωπο της διαδήλωσης να κοιτά προς την κατεύθυνση του Συντάγματος στην Πανεπιστημίου, στο ύψος του Οφθαλμιατρείου, οι Γερμανοί με δύο τουλάχιστον κυνηγούς αρμάτων StuG III πετάγονται από την Ομήρου (Ιπποκράτους κατ΄ άλλες πηγές κάτι που σημαίνει πως η κεφαλή της πορείας ήταν χαμηλότερα) επιχειρώντας να κλείσουν τον δρόμο στους διαδηλωτές.

Εκείνη τη στιγμή η 17χρονη Παναγιώτα Σταθοπούλου βλέποντας τα δύο ερπυστριοφόρα των Γερμανών κρατώντας την Ελληνική Σημαία στα χέρια ορμά παίρνοντας θάρρος από κάτι σαν απόκοσμη δύναμη και βαδίζοντας γρήγορα, σχεδόν τρέχοντας επιχειρεί να πλησιάσει το προπορευόμενο από αυτά. Μια ριπή από πολυβόλο την διαπερνά, αφήνοντας την τελευταία της πνοή στην άσφαλτο.

Άλλες πηγές την θέλουν να παρασύρεται και να συνθλίβεται κάτω από το StuG III χωρίς να είναι δυνατό σήμερα να επιβεβαιωθεί.

Αυτό όμως το απίστευτο θάρρος της Σταθοπούλου δεν ξεψυχά μαζί με την ίδια, αλλά λες και ξεπηδά από το άψυχο κορμί της και βρίσκει στο δρόμο του μια άλλη Ηρωίδα την 19χρονη φοιτήτρια της γαλλικής φιλολογίας Κούλα Λίλη.

Το θάρρος της διπλό και τρίδιπλο. Με την Σταθοπούλου να κείτεται νεκρή μέσα στα αίματα στο οδόστρωμα, αλαφιασμένη, τρέχει και πηδά επάνω στο γερμανικό άρμα.

Ο αρχηγός πληρώματος του οχήματος ήταν έξω από τον πύργο του και βλέποντας την Λίλη να ορμά επάνω του σαστίζει προς στιγμή.

Δεν μπορούσε να πιστέψει ότι υπήρχε άνθρωπος -πόσο μάλλον μια νεαρή κοπέλα μόλις 19 ετών- που θα μπορούσε να μην τρομάξει από το θέαμα του σίδερου και των όπλων.

Και όμως η Λίλη με το ξύλινο παπούτσι της αρχίζει να κτυπά τον Γερμανό με μανία.

Δεν λογάριαζε αν σε λίγα δευτερόλεπτα θα ήταν νεκρή. Ούτε καν το σκεπτόταν. Είχε πάρει ήδη την απόφασή της.

Ο Γερμανός βγάζοντας το προσωπικό του όπλο από τη θήκη του εκτελεί την Λίλη σχεδόν εξ επαφής.

Και δεν ήταν η μόνη. Από τους πυροβολισμούς των Γερμανών εκείνο το καλοκαιρινό μεσημέρι θα πέσουν νεκροί και άλλοι αγωνιστές όπως: ο Επονίτης Θεωνάς Μαυρομματίδης, φοιτητής της ΑΣΟΕΕ, ο Θωμάς Χατζηθωμάς, σπουδαστής του Τμήματος Πολιτικών Μηχανικών ΕΜΠ, ο Θανάσης Τεριακής, σπουδαστής του Τμήματος Μηχανολόγων-Ηλεκτρολόγων ΕΜΠ η Ε. Αντωνιάδου, φοιτήτρια, ο Ιωάννης Κατσαρός, ο Αντώνης Παπαδοσταυράκης, ανάπηρος του Αλβανικού Μετώπου, μέλος του ΕΑΜ Αναπήρων, ο Δημήτρης Δουκάκης, ξυλουργός, ο Αλέξανδρος Δεσύπρης, εφαρμοστής, ο Χρήστος Κοντός, επιπλοποιός. Συνολικά έπεσαν 15 νεκροί, ενώ δεκάδες ήταν οι τραυματίες που φυγαδεύτηκαν σε ασφαλή νοσοκομεία και χειρουργήθηκαν από γιατρούς-μέλη του ΕΑΜ.

ΦΩΤΟ:Τα δύο ερπυστριοφόρα StuG III που κατέβασαν οι κατοχικές δυνάμεις με στόχο να διαλύσουν την κεφαλή της μεγαλειώδους διαδήλωσης. Σε ένα από αυτά σκαρφάλωσε η Λίλη κτυπώντας  τον αρχηγό πληρώματος με αποτέλεσμα να εκτελεστεί επί τόπου.

Ο Ηλίας Βενέζης, στο διήγημά του 22 Ιουλίου 1943, δίνει το κλίμα της διαδήλωσης αυτής.

« Μες στην Αθήνα στους μεγάλους δρόμους της, το πλήθος περπατά σιωπηλό και σκυφτό σα να σεργιανά στον ήλιο και στα αγάλματα. Τίποτα δεν προδίνει πως κάτι ετοιμάζεται, πως κάτι θα γίνει. Ωστόσο, η στυφή σιωπή είναι τόση μες στη χαρά του ήλιου που λάμπει, που το μαντεύεις: κάτι είναι σαν ηφαίστειο που άξαφνα θ' ανάψει. Κι η σπίθα ανάβει. Απ' το λαό που περπατά σαν αμέριμνος, σ' ένα δοσμένο σύνθημα ξεχύνεται άξαφνα ένα μεγάλο κύμα και τρέχει προς τον ανοιχτό χώρο που είναι μπρος στο Πανεπιστήμιο. Γεμίζει ο τόπος.

»Ενα κορίτσι, κρατώντας ένα στεφάνι από δάφνη, σκαλώνει στο άγαλμα του Φεραίου και το στεφανώνει. Ο λαός γονατίζει. Και όλα τα πικραμένα στόματα ψέλνουν τον Υμνο στην Ελευθερία. Την ίδια στιγμή ακούγονται απ' την άκρη του δρόμου οι αλυσίδες του γερμανικού τανκ, που κίτρινο σαν το θάνατο, τρέχει προς το μέρος που άναψε η σπίθα.

»Πριν προφτάξει να ρίξει τη φωτιά του, η διαδήλωση πυκνή τώρα, ολοένα πιο πυκνή, ξεχύνεται σε άλλο δρόμο, στρίβει, ελίσσεται σαν ζωντανό πλάσμα που αμύνεται και παλεύει με σιγουριά και με πίστη. Ολα τα στόματα τώρα φωνάζουν, όλα τα στόματα ουρλιάζουν. «Οχι πια άλλο! Θέλουμε τη λευτεριά μας! Θέλουμε τη λευτεριά!». Από πολύ μακριά, κληρονομημένο από χρόνους παλιούς το βαθύ αίσθημα, η αγάπη του λαού αυτού για τη λευτεριά και τη δικαιοσύνη, ξεσπούσε γυρεύοντας ν' ακουστεί, ενώ γύρω του λυσσασμένα άρχισαν να χύνουν μολύβι και αίμα τα άρματα πάνου σε ανθρώπους άοπλους και ανυπεράσπιστους, σε γυναίκες και παιδιά. «Οχι πια άλλο! Οχι άλλο! Κάτω οι τύραννοι!» Αφρισμένο τώρα κατέβαινε την πλατιά λεωφόρο το κύμα και βογκούσε. Σαν αλαφρός ψίθυρος στην αρχή, από λίγα στόματα πρώτα, ύστερα από όλα τα στόματα, άρχισε πάλι να χύνεται το παθητικό τραγούδι της λευτεριάς, ο Υμνος των Ελλήνων. Στην κορυφή του κύματος μια ασπρογάλανη σημαία ξεδιπλώθηκε τότε. Κυμάτισε στο λίγο αγέρα, κυμάτισαν και τα μαλλιά του κοριτσιού που τη σήκωνε στα χέρια του.

»Προχωρούσε με σταθερό βήμα, ξαναμμένη και περήφανη, και πλάι της βάδιζε ο φίλος της. Τραγουδούσαν τον Υμνο στην Ελευθερία και βάδιζαν. Λίγο πιο μπρος τους, μπρος τα μάτια τους που σπίθιζαν, έλαμπε το όραμα της Ελλάδας. Και λίγο πιο μπρος ακόμα, ήταν το όραμα το δικό τους, η ευτυχία που μίλησαν χτες με τα άστρα, ένα αγοράκι με μαύρα μαλλιά, που θα το μεγάλωναν και θα το μάθαιναν να γίνει σωστός άντρας που να μπορεί να πει στην κρίσιμη ώρα ένα «όχι». Οχι πια πόλεμοι και αίμα άδικο... Τα περιστατικά ήρθαν έπειτα γρήγορα σαν αστραπή. Το γερμανικό άρμα φάνηκε στην άκρη του δρόμου απ' την αντίθετη μεριά που κατέβαινε η διαδήλωση και χύθηκε πάνου στο πλήθος.

»Το πολυβόλο άρχισε να κροτά. Αλλά το κύμα που κατέβαινε με ορμή δεν ήταν μπορετό να σταματηθεί. Συνέχισε την πορεία. Το πολυβόλο έριχνε τώρα πάνου στα κορμιά. Βρήκε πρώτα κατάστηθα το νεανικό σώμα που είχε ανεμισμένα μαλλιά στο κεφάλι και που κρατούσε στα χέρια του την ανεμισμένη σημαία. Την ίδια στιγμή το τανκ που έτρεχε με δαιμονισμένο θόρυβο και είχε φτάσει, έπεσε πάνου στο λαβωμένο σώμα που σπάραζε, πέρασε από πάνω του τις βαριές αλυσίδες του, μπήκε μέσ' στο πλήθος, το σκόρπισε για μια στιγμή και τράβηξε πέρα. Ολα έγιναν σαν αστραπή. Το αλαλιασμένο πλήθος μόλις πέρασε ο μηχανοκίνητος θάνατος ξεχύθηκε πάλι απ' τις παρόδους όπου είχε καταφύγει, κι έτρεξε βογκώντας προς το σώμα του κοριτσιού, που έχοντας αγκαλιασμένη τη σημαία την έβρεχε με το αίμα που έτρεχε απ' τις σπαραγμένες σάρκες του.»

22 ΙΟΥΛΙΟΥ 356 π. Χ.

Τη νύκτα προς την 23η γεννιέται στην Πέλλα ο Μέγας Αλέξανδρος, γιος του Μακεδόνα βασιλιά Φίλιππου Β΄ και της Ολυμπιάδας, αδελφής του βασιλιά της Ηπείρου Αλέξανδρου. Η παράδοση έχει σημειώσει ότι τη νύκτα αυτή ο Ηρόστρατος πυρπολούσε ένα από τα 7 θαύματα της αρχαιότητας, το ναό της Αρτέμιδας, στην Έφεσο. Και αυτό συνέβη γιατί η Άρτεμη άφησε αφύλακτο το ναό της, επειδή ήταν απασχολημένη με τον τοκετό της Ολυμπιάδας.

21 ΙΟΥΛΙΟΥ 1921

Η 3η Διάσκεψη της Βαλκανικής Κομμουνιστικής Ομοσπονδίας, στη Μόσχα, αποδέχεται την πρόταση του Βούλγαρου κομμουνιστή ηγέτη Κολάρωφ που έθετε θέμα αυτονομίας της Μακεδονίας, στην οποία θα περιλαμβάνονταν τα τμήματα της γιουγκοσλαβικής, βουλγαρικής και ελληνικής Μακεδονίας. Ο Έλληνας αντιπρόσωπος Γεωργιάδης, γενικός γραμματέας του ΚΚΕ, αντιδρά και διαγράφεται. Ακολούθησε, το 1924, νέα απόφαση της Β.Κ.Ο. υπέρ μιας κομμουνιστικής ομοσπονδίας στα Βαλκάνια, στην οποία θα συμμετείχε και η “Δημοκρατία της Μακεδονίας και Θράκης”. Την απόφαση αυτή κατέστησε υποχρεωτική η επικύρωσή της από το 5ο Συνέδριο της Κομιντέρν. Το Νοέμβριο του 1924 την απόφαση επικύρωσε το 3ο Συνέδριο του ΚΚΕ. Διαφώνησε ο ιστορικός Κορδάτος και καθαιρέθηκε.

20 ΙΟΥΛΙΟΥ 1903

Με κύρια ενέργεια στην περιοχή της Δυτικής Μακεδονίας αρχίζει με το πρώτο φως της ημέρας η εξέγερση των Τσετών ανταρτών της ΕΜΕΟ, του βουλγαρικού κομιτάτου, εναντίον των Τούρκων, γνωστή ως επανάσταση της Ημέρας του Προφήτου Ηλία (Ηλί Ντεν). Στόχος των κομιτατζήδων: Να αποφεύγεται η σύγκρουση με ισχυρές τουρκικές δυνάμεις (γι΄ αυτό και η επιλογή της Δ. Μακεδονίας) και η διενέργεια δολιοφθορών σε γέφυρες, σιδηρογραμμές κ. λπ. και πυρπόληση αποθηκών μπέηδων.

19 ΙΟΥΛΙΟΥ 1980

Η πρώτη παγκόσμια έκθεση έργων τέχνης αφιερωμένη στο μεγάλο Μακεδόνα στρατηλάτη και εκπολιτιστή Μεγάλο Αλέξανδρο, εγκαινιάζεται στη Θεσσαλονίκη. Μεταξύ των εκθεμάτων αριστουργήματα της Αρχαίας Μακεδονικής Τέχνης, όπως: Τα ευρήματα των βασιλικών τάφων της Βεργίνας, χρυσά πορτραίτα του Φιλίππου και του Αλεξάνδρου, ο μοναδικός στον κόσμο κρατήρας του Δερβενίου κ. α.

19 ΙΟΥΛΙΟΥ 1903

Επτά συμμορίες Βουλγάρων – στα πλαίσια της ψευδεπανάστασης του Ίλιντεν – μπαίνουν νύκτα στην κωμόπολη Κρούσοβο, βόρεια του Μοναστηρίου (σήμερα ανήκει στα Σκόπια) και αρχίζουν εκτελέσεις Ελλήνων και καταστροφές ελληνικών περιουσιών. Απώλειες 28 νεκροί – 450 σπίτια καμμένα. Αρχίζει ο ξερριζωμός των Ελλήνων του Κρουσόβου, παρέμειναν πάντως 5.395. Η καταστροφή αυτού του αιωνίου προπυργίου του Ελληνισμού, προκάλεσε ιδιαίτερη συγκίνηση στην κυβέρνηση της Αθήνας, όπου σιγά-σιγά άρχιζε να προετοιμάζεται ο Μακεδονικός Αγώνας.

17 ΙΟΥΛΙΟΥ 1916

Με πανηγυρισμούς υποδέχεται ο λαός της Θεσσαλονίκης ρωσικές δυνάμεις που αποβιβάστηκαν εκεί, προερχόμενες από τη Βρέστη και ανήκουν στη ρωσική μεραρχία που αποβιβάστηκε στη Γαλλία. Στο τέλος Ιουλίου τα συμμαχικά στρατεύματα που έδρευαν στη Μακεδονία υπερέβαιναν τις 500.000 άνδρες. Οι αθηναϊκές εφημερίδες δημοσίευαν απλώς την είδηση, με αρκετές λεπτομέρειες, αλλά χωρίς σχολιασμό. Αντιθέτως η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ πέραν της λεπτομερεστάτης περιγραφής, αφιέρωνε και ένα διθυραμβικό πρωτοσέλιδο άρθρο, από το οποίο αντιγράφομε τρεις χαρακτηριστικές παραγράφους:

17 ΙΟΥΛΙΟΥ 1913

Αρχίζουν στο Βουκουρέστι οι διαπραγματεύσεις για τη συνθήκη, που επισφράγισε το τέλος του Β΄ Βαλκανικού Πολέμου. Την Ελλάδα αντιπροσωπεύει ο πρωθυπουργός Ελευθέριος Βενιζέλος. Η Ελλάδα διεκδικεί τον καθορισμό των ελληνοβουλγαρικών συνόρων στη γραμμή Μάκρης – Περλεπέ. Η Βουλγαρία αρνείται γιατί χάνει εδάφη και περιορίζονται οι διέξοδοί της στο Αιγαίο. Την ίδια μέρα οι αθηναϊκές εφημερίδες τονίζουν ότι ο στρατός μας βρισκόταν στα πρόθυρα της Σόφιας!

16 ΙΟΥΛΙΟΥ 1907

Το σώμα του ανθυπολοχαγού Τσοτάκου Νικολάου ( καπετάν Γέρμας ) με υπαρχηγό τον επιλοχία Τσιμπιδάρο Βασίλειο, βρίσκεται περικυκλωμένο μέσα στη χαράδρα “Καλογερικού” κοντά στο Βογατσικό, από τουρκικές δυνάμεις. Μην έχοντας άλλη επιλογή επιχειρεί απεγνωσμένη έξοδο, όπου βρίσκουν το θάνατο 23 άνδρες, μεταξύ αυτών και ο Τσοτάκος με τον Τσιμπιδάρο. Μόνο 8 καταφέρνουν να διασωθούν και να διαφύγουν, με επικεφαλής τον ανθυπολοχαγό Φαληρέα ( καπετάν Ζάκας ). Ο Τσοτάκος και ο Τσιμπιδάρος ήταν παλληκάρια από την Μάνη, που πολέμησαν στον Μακεδονικό Αγώνα.

15 ΙΟΥΛΙΟΥ 1906

Δεύτερο ατύχημα σε ανταρτικά σώματα αυτή τη φορά στην Κέλλη Φλώρινας (τότε Γκορνίτσοβο) και πάλι από προδοσία. Τα σώματα Ιω. Καραβίτη και Ευάγ. Νικολούδη, κυκλώνονται στην Κέλλη, από ισχυρή τουρκική δύναμη. Η συμπλοκή που ακολούθησε, συγκλονιστική. Οι Έλληνες μάχονται με άφθαστο ηρωισμό. Χαρακτηριστική η περίπτωση του αντάρτη Γ. Μπατζή που αποκομμένος και μόνος συναντά μικρή βουλγαρική συμμορία, την οποία τρέπει σε φυγή, σκοτώνοντας έναν κομιτατζή. Νεκροί στην Κέλλη ο οπλαρχηγός Νικολούδης και 11 αντάρτες.

15 ΙΟΥΛΙΟΥ 1734

Η Θεσσαλονίκη δοκιμάζεται για άλλη μια φορά από τη φωτιά. Από την πυρκαϊά πυρπολήθηκαν 800 σπίτια.

14 ΙΟΥΛΙΟΥ 1924

Υπαξιωματικοί και στρατιώτες του Τάγματος Εθελοντών Ασφαλείας Θεσσαλονίκης καταστρέφουν τα τυπογραφεία των βενιζελικών εφημερίδων “Ταχυδρόμος” και “Ημερησία” και τραυματίζουν εργαζομένους. Τα δημοσιογραφικά συνδικάτα διαμαρτύρονται έντονα, οι εφημερίδες, όμως, δεν δημοσιεύουν την είδηση!

14 ΙΟΥΛΙΟΥ 1907

Αυτοκτονεί στο καμπαναριό της εκκλησίας της Ευαγγελιστρίας, συνοικίας των Σερρών, ο οπλαρχηγός Μακεδονομάχος Δημήτριος Γκογκολάκης (Μητρούσης) για να μη συλληφθεί αιχμάλωτος από τους Τούρκους, όταν τελείωσαν τα φυσίγγιά του. Η ομάδα Μητρούση κρυβόταν σε σπίτι της συνοικίας Κάτω Καμενίκια και προδόθηκε στους Τούρκους, που έφθασαν αμέσως. Στην 7ωρη μάχη που ακολούθησε σκοτώθηκαν δύο αντάρτες, ενώ άλλοι δύο (Γιοβάνης και Παναγιώτου) συνελήφθησαν αιχμάλωτοι ( τους κρέμασαν στις 7 Δεκεμβρίου 1907 σε πλατεία των Σερρών ).

13 ΙΟΥΛΙΟΥ 1942

Όσοι Θεσσαλονικείς Εβραίοι δεν είχαν εγγραφεί στους καταλόγους, στις 11 του μήνα, παρουσιάστηκαν στην ίδια πλατεία (Ελευθερίας) και υποχρεώθηκαν όταν έβγαιναν από τα γραφεία να σέρνονται με την κοιλιά σε απόσταση 100 μέτρων! Το Νοέμβριο του 1942 οι Ναζί καταστρέφουν το Ισραηλητικό νεκροταφείο Θεσσαλονίκης.

13 ΙΟΥΛΙΟΥ 1903

Τα ηγετικά στελέχη της “Εσωτερικής Μακεδονικής Επαναστατικής Οργάνωσης” ( Ε.Μ.Ε.Ο. - VMRO ) του βουλγαρικού κομιτάτου, σε σύσκεψη, στο Σμίλεβο της περιοχής Μοναστηρίου αποφασίζουν γιά τις 20 Ιουλίου, την εξέγερση του Ίλιντεν.

13 ΙΟΥΛΙΟΥ 1878

Υπογράφεται η Συνθήκη του Βερολίνου που δημιουργεί την αυτόνομη Βουλγαρική ηγεμονία, υπό την επικυριαρχία του Σουλτάνου, ανατρέποντας τη Συνθήκη του Αγίου Στεφάνου. “Στην κυριαρχία των Τούρκων απέμεναν ακόμη περιοχές με πολυάριθμο μη τουρκικό πληθυσμό (Νότια Βουλγαρία, Μακεδονία, Αλβανία, Θεσσαλία, νησιά του Αιγαίου). Η Βοσνία και η Ερζεγοβίνη κατέχονταν στρατιωτικά από την Αυστρουγγαρία. Το συνέδριο του Βερολίνου, κόβοντας σε καινούρια μέτρα το χάρτη της Βαλκανικής Χερσονήσου, δημιούργησε πολλές αφορμές, για να ξεσπάσουν καινούριες συγκρούσεις στην περιοχή αυτή και γενικά για να οξυνθεί η διεθνής κατάσταση. Και μετά την απελευθέρωσή τους οι βαλκανικές χώρες ήταν στίβος του ανταγωνισμού μεταξύ των μεγάλων ευρωπαϊκών δυνάμεων που επενέβαιναν στις εσωτερικές τους υποθέσεις και επηρέαζαν ενεργά την εξωτερική τους πολιτική. Ετσι, τα Βαλκάνια έγιναν η «πυριτιδαποθήκη της Ευρώπης».” ( Από το blog “Ο Ερευνητής της Βέροιας” )

12 ΙΟΥΛΙΟΥ 2010

Στο σημερινό φύλλο η εφημερίδα ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ ΤΥΠΟΣ δημοσιεύει στη στήλη « Ο Δημήτρης Ρίζος Αποκαλύπτει, Σχολιάζει και... Λοιδορεί», ένα ενδιαφέρον άρθρο για τη Μακεδονία και τους Μακεδόνες, το οποίο ο «Μακεδνός» ευχαρίστως αναδημοσιεύει. Τίτλος του άρθρου: «Διόρισαν πρόεδρο της ΔΕΘ… Σκοπιανό!!!». Απολαύστε το κείμενο:

ΠΕΡΑΣΕ μια εβδομάδα από τότε που η στήλη αποκάλυπτε ότι η… αγαθιάρα κυβέρνηση του Γιωργάκη, αφού έψαξε όλη την Ελλάδα, βρήκε και διόρισε πρόεδρο της Διεθνούς Εκθεσης Θεσσαλονίκης (ΔΕΘ) έναν… Σκοπιανό!!! Που δηλώνει μάλιστα… «Ελληνόφωνος».
Απίστευτο; Και όμως αληθινό… Πρόεδρο της ΔΕΘ τοποθέτησαν κάποιον Γ. Κωνσταντίνου, ο οποίος αυτοαποκαλείται… «Ευρωπαίος Ελληνόφωνος» και δηλώνει ότι είναι αναφαίρετο δικαίωμά του να υποστηρίζει τις σκοπιανές θέσεις!.. Συμμετείχε μάλιστα πρόσφατα στην παρουσίαση ενός ψευδεπίγραφου «Μακεδονικού Αναγνωστικού»!!!
***
Περίμενα λοιπόν να πανικοβληθεί το ΠΑΣΟΚ, να αναγνωρίσει την γκάφα του και να στείλει τον… Ελληνόφωνο για βρούβες στα Σκόπια!
Ουδείς όμως τον κούνησε από τη θέση του…
…Και από χθες όλες οι μεγάλες εφημερίδες είχαν το απίστευτο θέμα πρωτοσέλιδο!..
***
ΑΔΥΝΑΤΩ να πιστέψω ότι αυτή η τοποθέτηση του «Σκοπιανού» στην πιο ευαίσθητη και αντιπροσωπευτική θέση της Μακεδονικής Πρωτεύουσας έγινε συνειδητά!.. Ούτε ως ανέκδοτο θα μπορούσε να ακουστεί!..
…Και απορώ γιατί οι εθνικά ευαίσθητοι Θεσσαλονικείς δεν έβαλαν ακόμα μπουρλότο και στη ΔΕΘ και στον Ελληνόφωνο Σκοπιανό…
Προφανώς ούτε τα «καρντάσια» πίστεψαν ότι ελληνική κυβέρνηση θα τολμούσε μια τέτοια πράξη!..
***
ΑΛΛΑ ούτε την Αντιπολίτευση είδαμε να συγκινείται και να οργίζεται…
Τι άραγε κρύβεται πίσω από αυτή την απίστευτη, ανθελληνική και… βλακώδη πράξη της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ;

ΙΟΥΛΙΟΣ 330 π. Χ.

(12 ΙΟΥΛΙΟΥ) Ο Μέγας Αλέξανδρος αφού έχει καταλάβει και τις άλλες δύο πρωτεύουσες του Περσικού κράτους (Περσέπολη και Εκβάτανα) συνεχίζει την υποταγή των σατραπειών. Παράλληλα καταδιώκει τον Δαρείο, τον οποίο όμως δεν πρόφθασε να αιχμαλωτίσει. Τον Ιούλιο του 330 π. Χ., ο Δαρείος δολοφονήθηκε από τον σατράπη της Βακτριανής, Βήσσο και άλλους αποστάτες. Με το θάνατο του Δαρείου σφραγιζόταν το τέλος της μεγάλης αυτοκρατορίας των Αχαιμενιδών που κυριάρχησαν περισσότερο από δύο αιώνες στον τότε γνωστό κόσμο και ο Αλέξανδρος παρέμενε ο “κληρονόμος και ο νόμιμος διάδοχος του περσικού θρόνου”.

11 ΙΟΥΛΙΟΥ 1942

Αρχίζει ο συστηματικός διωγμός των Εβραίων της Θεσσαλονίκης, από τους οποίους μέχρι το τέλος του 1943 είχαν σταλεί στο Άουσβιτς και άλλα φρικώδη ναζιστικά στρατόπεδα 46.061! Περίπου 5.000 Εβραίοι της Θεσσαλονίκης σώθηκαν στην Αθήνα. Στις 11 Ιουλίου 1942 οι Εβραίοι ηλικίας 18 – 45 ετών παρουσιάστηκαν στην πλατεία Ελευθερίας και καταγράφηκαν για να χρησιμοποιηθούν σε καταναγκαστικά έργα.

Θα δημοσιεύσουμε και σήμερα μια φωτογραφία από τα μαύρα κατοχικά χρόνια στη Θεσσαλονίκη. Είναι και αυτή από την εφημερίδα ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ, που την δημοσίευσε στο φύλλο της 16ης Οκτωβρίου 1960, με την εξής λεζάντα: «Χριστούγεννα του 1942. Οι Γερμανοί είχαν καταδικάσει τον ελληνικόν πληθυσμόν εις θάνατον εκ πείνης. Φρικτόν είναι το θέαμα των ανθρώπων, νέων, γερόντων και παιδιών, που πέφτουν κάθε ημέραν εις τους δρόμους, εξηντλημένοι από τας στερήσεις. Τα παιδάκια αυτά, παραμονή Χριστουγέννων του 1942, εξηντλημένα από την πείναν, έπεσαν εις την οδόν Μητροπόλεως, κατά σύμπτωσιν προ της οικίας ενός συνεργάτου των Γερμανών.»
Ας είναι η δημοσίευση αυτών των φωτογραφιών ένα ελάχιστο μνημόσυνο του ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ, στα χιλιάδες θύματα της γερμανικής βαρβαρότητας στην Ελλάδα, Χριστιανών και Εβραίων. Έτσι για να θυμούνται όσοι έζησαν τα γεγονότα και να μαθαίνουν οι νέοι!

11 ΙΟΥΛΙΟΥ 1918

Ο αντιστράτηγος Παναγιώτης Δαγκλής αναλαμβάνει Αρχιστράτηγος του ελληνικού στρατού στις συμμαχικές στρατιές της Ανατολής, με δικαιοδοσίες στη διοίκηση, εκπαίδευση, παράσταση και πειθαρχία του στρατού, όχι, όμως, σε ζητήματα τακτικής. Ο Παναγιώτης Δαγκλής (1853-1924) ήταν επιτελικός αξιωματικός του Α' Βαλκανικού Πολέμου, στενός συνεργάτης του Ελευθερίου Βενιζέλου στο κίνημα της Εθνικής Άμυνας που μαζί του και με τον Παύλο Κουντουριώτη αποτελούσαν την ηγετική τριανδρία κατά την περίοδο του Εθνικού Διχασμού. Μετά την εκλογική ήττα του Ελευθερίου Βενιζέλου το 1920, στις εκλογές του Νοεμβρίου, διατέλεσε αρχηγός του κόμματος των Φιλελευθέρων μετά την αποχώρηση του τελευταίου, καθώς ούτε εκείνος κατάφερε να εκλεγεί στη Βουλή. Η φωτογραφία του Δαγκλή είναι από επιστολικό δελτάριο του 1910.

11 ΙΟΥΛΙΟΥ 1900

Οι Έλληνες στην τουρκοκρατούμενη Θεσσαλονίκη διαιρούνται σε μητροπολιτικούς και αντιθέτους.

10 ΙΟΥΛΙΟΥ 1941

Ιδρύεται στη Θεσσαλονίκη η πρώτη αντιστασιακή οργάνωση, υπό την επωνυμία «Υπερασπιστές Βορείου Ελλάδος», από τους αξιωματικούς του Ελληνικού στρατού ταγματάρχες Ιωάννη Παπαθανασίου, Ευάγγελο Δόρτα και Θωμά Μπάρμπα και τον λοχαγό Αναστάσιο Σακελλαρίδη. Οι τέσσερεις αυτοί αξιωματικοί προσήλθαν, την ημέρα αυτή, στην Εκκλησία του Αγίου Ελευθερίου (Ντεπώ) της Θεσσαλονίκης και αφού γονάτισαν μπροστά στην Ωραία Πύλη και προσευχήθηκαν, υπέγραψαν το Πρακτικό της Πρώτης Αντιστασιακής Οργάνωσης που παρουσιάστηκε στην περίοδο της Κατοχής.

10 ΙΟΥΛΙΟΥ 1966

Συλλαλητήριο σιτοπαραγωγών στη Θεσσαλονίκη καταλήγει σε αιματηρή σύγκρουσή τους με τη Χωροφυλακή. 200 τραυματίες, μεταξύ των οποίων 72 αξιωματικοί και άνδρες της Χωροφυλακής. Ας παρακολουθήσουμε τα γεγονότα από τα δημοσιεύματα της φιλοκυβερνητικής τότε ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ και της αντιπολιτευόμενης ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ. Κυβέρνηση Στεφανόπουλου, η λεγομένη και των Αποστατών.

10 ΙΟΥΛΙΟΥ 1913

Στη ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ της ημέρας αυτής “αλιεύσαμε” ένα υπέροχο πατριωτικό οκτάστιχο του Ιωάννη Πολέμη. Απολαύστε το:

ΤΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ ΤΟ ΚΥΜΑ

Του Αιγαίου το κύμα αλαφιασμένο χύνεται
στης Θράκης το βραχόχτιστο ακρογιάλι
λυσσομανά, θεριεύει, παραδέρνεται
και στρέφει και ξανάρχεται και πάλι.

Και την κορυφή του υψώνοντας αφρόκομη
με κάποια οργή, με κάποια περηφάνεια,
μουγκρίζει από βαθειά και λέει στον άνεμο:
-Δε θέλω εδώ βουλγάρικα λιμάνια.

10 ΙΟΥΛΙΟΥ 1911

Σε χρόνους σκληρής τουρκικής καταπίεσης – όταν όλα τ΄άσκιαζε η σκλαβιά – ο Κώστας Βελλίδης εκδίδει την ιστορική εφημερίδα της Θεσσαλονίκης ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ, που γίνεται αμέσως κήρυκας της εθνικής ιδέας. Το 1936 αναλαμβάνει ο Γιάννης Βελλίδης που κατέστησε τη ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ μία από τις αρτιότερες και εγκυρότερες εφημερίδες της χώρας.

9 ΙΟΥΛΙΟΥ 1968

Η πρώτη επιτυχημένη μεταμόσχευση νεφρού στο νοσοκομείο ΑΧΕΠΑ Θεσσαλονίκης. Στη φωτογραφία η 1η σελίδα της ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ, φύλλο 10ης Ιουλίου 1968, με την σχετική είδηση, κορυφαία δεξιά.

8 – 11 ΙΟΥΛΙΟΥ 1913

Μετά από τριήμερες λυσσώδεις μάχες στα στενά της βουλγαρικής Κρέσνας, ο Ελληνικός στρατός κατατροπώνει τους Βουλγάρους. Και η νίκη αυτή ανάγκαζε τελικά τους Βουλγάρους να ζητήσουν ανακωχή στις 17 Ιουλίου. Μέχρι τότε ο Ελληνικός στόλος κατελάμβανε Αλεξανδρούπολη και Λάγος και ο στρατός απελευθέρωνε την Ξάνθη. Η ανακωχή στην αρχή ήταν πενθήμερη, που παρατάθηκε για τρεις μέρες. Στο τέλος υπογράφηκε η Συνθήκη Ειρήνης, στο Βουκουρέστι, στις 28 Ιουλίου 1913, για την οποία θα μιλήσουμε στην ημερομηνία αυτή.

8 ΙΟΥΛΙΟΥ 1908

Η μάχη της Πιπερίτσας, η σπουδαιότερη μάχη των ελληνικών ομάδων στη Δ. Μακεδονία, κατά το 1908. Τα Σώματα Βολάνη, Καραβίτη και Νικολούδη κινούνται να καταστρέψουν τη φωλιά κομιτατζήδων της Βεύης Φλώρινας. Η σύγκρουση με τους Βουλγάρους έγινε στην κορυφή Πιπερίτσα, με 28 νεκρούς κομιτατζήδες στο πεδίο της μάχης. Στη μάχη αυτή χάθηκε ο τελευταίος φονευθείς Μακεδονομάχος Ιωάννης Μουζουράκης, ένα παληκάρι που είχε γεννηθεί στα Σκαφιδάκια Κυδωνίας του Δήμου Μουσούρων Χανίων Κρήτης, το 1878.

ΙΟΥΛΙΟΣ 332 π. Χ.

Ο Μέγας Αλέξανδρος, αφού έχει κατακτήσει τη Συρία και τη Φοινίκη, επιδιώκει να αποδυναμώσει τους Πέρσες από τις ναυτικές τους βάσεις στη Μεσόγειο και ιδίως την Τύρο. Η Τύρος ήταν περίφημη και ισχυρή πόλη της Φοινίκης. Το ναυτικό της ήταν το πιο παράτολμο, που επιχείρησε και τον πρώτο περίπλου της Αφρικής, αλλά και το πιο αξιόμαχο και αποτελούσε την ομάδα κρούσης του Περσικού Ναυτικού. Η “απόρθητη” αυτή πόλη ήταν κτισμένη σε νησί και περιβαλλόταν από εξαιρετικά οχυρά τείχη.

5 ΙΟΥΛΙΟΥ

ΣΗΜΕΡΑ: Γιορτάζει η ελληνική, ιδιόρρυθμη Μονή Μεγίστης Λαύρας του Αγίου Όρους. Το μοναστήρι είναι κτισμένο σε υψόμετρο 160 μ., το 961 – 963 από τον Αθανάσιο Αθωνίτη, του οποίου διατηρεί το σκήνωμα. Το 963 που κτίστηκε η Μονή Μεγίστης Λαύρας στην άκρη του Άθω, θεωρείται και το έτος έναρξης του μοναχικού βίου στο λεγόμενο πλέον «Άγιο Όρος».

4 ΙΟΥΛΙΟΥ 1955

Εξακόσιοι ψηφοφόροι της Θεσσαλονίκης δικάζονται γιατί δεν ψήφισαν στις τελευταίες δημοτικές εκλογές!

4 ΙΟΥΛΙΟΥ 1896

Αποβιβάζεται στις ακτές του Θερμαϊκού, κοντά στο Ελευθεροχώρι Πιερίας, ένα από τα οκτώ ανταρτικά σώματα που διοργάνωσε η “Εθνική Εταιρεία” στην Αθήνα για ενίσχυση του εθνικού φρονήματος των υποδούλων Μακεδόνων. Επικεφαλής του σώματος ο οπλαρχηγός Αθανάσιος Μπρούφας, από το Αηδόνι Γρεβενών, ένας θρύλος της Μακεδονίας που ύμνησε και η λαϊκή μούσα.

3 ΙΟΥΛΙΟΥ 1908

Το Κίνημα των Νεοτούρκων επεκτείνεται και στην τουρκοκρατούμενη Μακεδονία. Τηλεγράφημα από τη Θεσσαλονίκη στο ΣΚΡΙΠ της 6ης Ιουλίου 1908, αναφέρει: <Η κατάστασις καθ΄ όλην την Μακεδονίαν είνε λίαν έκρυθμος συνεπεία του νεοτουρκικού κινήματος. Ο Τουρκικός στρατός καθ΄ άπασαν την Μακεδονίαν διατελεί εις εξέγερσιν. Σημειούνται επανειλημμένα επαναστατικά κρούσματα και λιποταξίαι. Οι στρατιώται και οι υποδεέστεροι βαθμοφόροι ύψωσαν κεφαλήν ανταρσίας κατά των ανωτέρων, ουδόλως υπακούοντες εις τας διαταγάς των. Πολλοί παρακούοντες, προς παραδειγματισμόν, ρίπτονται εις τας φυλακάς.>

2 ΙΟΥΛΙΟΥ 1995

Σε ηλικία 105 ετών και ενώ κοιμόταν, πεθαίνει στη Νεοχωρούδα Θεσσαλονίκης – στο χωριό όπου γεννήθηκε – ο τελευταίος Μακεδονομάχος Χρήστος Παπαντωνίου. Ο αγνός αυτός Έλληνας τάχθηκε στο πλευρό του Παύλου Μελά σε ηλικία 13 χρόνων και πολέμησε μέσα στους βάλτους Τούρκους και Βούλγαρους κομιτατζήδες. Ο Παπαντωνίου επί 18 χρόνια πολέμησε στο Μακεδονικό Αγώνα, στους δύο Βαλκανικούς Πολέμους, στη Μικρά Ασία και στους δύο Παγκόσμιους Πολέμους, ενώ αντιστάθηκε στην Κατοχή στον εκβουλγαρισμό των Ελλήνων. Για τη γενναιότητά του τιμήθηκε με πολλά παράσημα ανδρείας. Έδωσε ακόμη το “παρών” και στα πρόσφατα συλλαλητήρια στη Μακεδονία!

2 ΙΟΥΛΙΟΥ 1933

Η βενιζελική αντιπολίτευση ( κυβέρνηση Παναγή Τσαλδάρη ) κερδίζει την επαναληπτική εκλογή στη Θεσσαλονίκη και παρά την ύποπτη δραστηριότητα στη συμπρωτεύουσα του υπουργού Στρατιωτικών Γεωργίου Κονδύλη. Τρεις μέρες προ των εκλογών είχε φθάσει στη Θεσσαλονίκη, όπου έγινε ενθουσιωδώς δεκτός, και ο ίδιος ο Βενιζέλος, τον οποίο ο ΝΕΟΣ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ της εποχής ονόμαζε “ο δισεκατομμυριούχος γέρος με τον ξωτικό σκούφο!”

1 ΙΟΥΛΙΟΥ 1913

Το 21ο Ελληνικό Σύνταγμα, ύστερα από μάχη με κομιτατζήδες στην Αλιστράτη και με βουλγαρική φάλαγγα στο δρόμο Δράμας – Προσωτσάνης, εισέρχεται το βράδυ και καταλαμβάνει τη Δράμα. Στο μεταξύ η υποχωρούσα βουλγαρική φρουρά πυρπολεί το Δοξάτο και σφάζει τους 3.000 κατοίκους του. Ολόκληρη η περιοχή λεηλατείται. Σφαγές έγιναν και στη Δράμα.