31 ΜΑΡΤΙΟΥ 2011

ΧΑΓΗ: ΟΛΟΚΛΗΡΩΘΗΚΕ Η ΑΚΡΟΑΜΑΤΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΤΟ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ Η ΑΠΟΦΑΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΦΥΓΗ ΤΩΝ ΣΚΟΠΙΩΝ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

Με το βλέμμα πλέον στο... φθινόπωρο ολοκληρώθηκε την Τετάρτη η προφορική διαδικασία στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης επί της καταγγελίας της πΓΔΜ ότι η Ελλάδα έχει παραβιάσει την Ενδιάμεση Συμφωνία των δύο χωρών αρνούμενη, όπως υποστηρίζει, να επιτρέψει την ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ το 2008.
Στην ανακοίνωση που εξέδωσε το Δικαστήριο μετά το πέρας της διαδικασίας, στην οποία και συμπυκνώνονται οι θέσεις που παρουσίασαν τα δύο μέρη.
Η ελληνική πλευρά ουσιαστικά ζητά να αποφασίσει το ΔΔΧ επί της αναρμοδιότητός του επί της προσφυγής των Σκοπίων. Σε περίπτωση που κρίνει όμως ότι έχει αρμοδιότητα, ζητεί την απόρριψη του σκοπιανού ατήματος.
Η πλευρά της πΓΔΜ ζητεί από το ΔΔΧ να κρίνει ότι η Ελλάδα έχει παραβιάσει το Αρθρο 11 της Ενδιάμεσης Συμφωνίας που αναφέρει ότι η Ελλάδα δεν πρέπει να παρεμποδίζει την ένταξη των Σκοπίων σε διεθνείς ή περιφερειακούς οργανισμούς στους οποίους η ίδια είναι μέλος και να επιβάλει όλα τα αναγκαία μέτρα ώστε η Ελλάδα να εφαρμόσει την απόφαση του δικαστηρίου.

ΟΙ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΘΕΣΕΙΣ, ΣΤΟ ΔΙΕΘΝΕΣ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΧΑΓΗΣ

1. Τα πολιτικά και νομικά επιχειρήματα της ελληνικής πλευράς, με τα οποία αντικρούονται οι θέσεις της ΠΔΓΜ, πρόβαλε δυναμικά, όπως εκτιμούν αρμόδιες πηγές, ενώπιον του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης (ΔΔΧ), η νομική ομάδα της Ελλάδας, κατά το δεύτερο γύρο της προφορικής διαδικασίας της ελληνικής δευτερολογίας που ολοκληρώθηκε την Τετάρτη στην πρωτεύουσα της Ολλανδίας.
2. Βασικά σημεία των επιχειρημάτων έναντι των θέσεων της άλλης πλευράς, οι οποίες αναπτύχθηκαν κατά την συνεδρίαση της 28ης Μαρτίου (β΄ γύρος προφορικής διαδικασίας/σκοπιανή παρουσίαση), υπήρξαν, σύμφωνα με τις ίδιες πηγές, τα εξής:
3. Πρώτον: Η έλλειψη δικαιοδοσίας του Δικαστηρίου και το απαράδεκτο της προσφυγής της ΠΓΔΜ λόγω στενής συνάφειας της διαφοράς με το θέμα του ονόματος, τις διαδικασίες του ΝΑΤΟ και της συνακόλουθης έλλειψης δυνατότητας πρακτικής εφαρμογής της απόφασης.
4. Δεύτερον: Από πλευράς ουσίας, η μη παραβίαση από την χώρα μας του άρθρου 11 παρ. 1 της Ενδιάμεσης Συμφωνίας, δοθέντος ότι, μεταξύ άλλων, επρόκειτο για συλλογική απόφαση όχι της χώρας μας, αλλά της Συμμαχίας, με βάση τα κριτήρια ένταξης σε αυτήν και, επίσης, λόγω της χρήσης της συνταγματικής ονομασίας σε διεθνείς οργανισμούς από πλευράς ΠΓΔΜ έδιδε στη χώρα μας δικαίωμα να προβάλει αντίρρηση.
5. Τρίτον: Επίκληση του Άρθρου 22 της Ενδιάμεσης Συμφωνίας, το οποίο προβλέπει ότι οι διατάξεις της τελευταίας δεν έρχονται σε αντίθεση με προϋφιστάμενα δικαιώματα και υποχρεώσεις των συμβαλλομένων που προκύπτουν από άλλες διμερείς συμφωνίες ή την συμμετοχή τους σε διεθνείς οργανισμούς
6. Τέταρτον: Σε κάθε περίπτωση, η χώρα μας είχε κάθε δικαίωμα, με βάση τις ειδικές περιστάσεις (αντισυμβατική συμπεριφορά ΠΓΔΜ, όπως αλυτρωτικές ενέργειες κλπ) να προβάλει αντίρρηση στην εισδοχή της στο ΝΑΤΟ.
7. Η παρουσίαση της ελληνικής δευτερολογίας έγινε από τους καθηγητές - νομικούς συμβούλους, Αλέν Πελέ, Μάικλ Ράισμαν, Τζέιμς Κρόφορντ και Τζορτζ Αμπι-Σααμπ. Η εισαγωγή και το πολιτικό υπόβαθρο της υπόθεσης τέθηκαν από την εκπρόσωπο της Ελλάδος, νομική σύμβουλο Μ. Τελαλιάν. Ο εκπρόσωπος της Ελλάδος, πρέσβης ε.τ., Γεώργιος Σαββαϊδης, ολοκλήρωσε την ελληνική παρουσίαση, συνοψίζοντας την νομική επιχειρηματολογία, θέτοντας τα πολιτικά δεδομένα και υποβάλλοντας στο Δικαστήριο τα αιτήματα της ελληνικής πλευράς ως προς την ετυμηγορία.
8. Ειδικότερα, η ελληνική επιχειρηματολογία αναπτύχθηκε, εκ νέου, στους ακόλουθους άξονες:
9. (α) Η κ. Τελαλιάν ανέπτυξε ότι, ήδη από την υπογραφή της Ενδιάμεσης Συμφωνίας, είχε διαφανεί ότι η ΠΓΔΜ θα ακολουθούσε διπλή τακτική καταστρατήγησής της, δηλαδή, αφενός, σταδιακή καθιέρωση της χρήσης της συνταγματικής ονομασίας εντός των διεθνών οργανισμών και, αφετέρου, συγκέντρωση του μεγαλύτερου δυνατού αριθμού διμερών αναγνωρίσεων, με αποκλειστικό στρατηγικό στόχο την de facto καθιέρωση της ονομασίας επιλογής της και την υπονόμευση της διαπραγματευτικής διαδικασίας για το όνομα, παραβιάζοντας τόσο τις σχετικές αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας, όσο και την ίδια την Ενδιάμεση Συμφωνία.
10. Η κ. Τελαλιάν υπογράμμισε το βάρος της Ενδιάμεσης Συμφωνίας στην εξομάλυνση των σχέσεων των δύο χωρών και την πρωτεύουσα σημασία που η Ελλάδα της αποδίδει ως όχημα φιλίας και συνεργασίας, και όχι ως ένα ακόμη χώρο ανάδειξης διαφορών και προβλημάτων. Αυτός ήταν και ο βασικός λόγος που η Ελλάδα δεν κατήγγειλε την Ενδιάμεση Συμφωνία, παρά τις επανειλημμένες παραβιάσεις της εκ μέρους της ΠΓΔΜ και αντίστοιχες προς τούτο ελληνικές επισημάνσεις/διαμαρτυρίες ενώπιον διεθνών οργάνων.
11. (β) Ως προς το ζήτημα της δικαιοδοσίας του ΔΔΧ, επαναλήφθηκε, από τον καθηγητή κ. Ράισμαν, ότι η ενώπιον του Δικαστηρίου διαφορά έχει σχέση, τόσο άμεση όσο και έμμεση, με την επίλυση του κεντρικού ζητήματος της ονομασίας, το οποίο ρητά εξαιρείται, με βάση το Άρθρο 5 παράγραφος 1 της Ενδιάμεσης Συμφωνίας, από την δικαιοδοσία του Δικαστηρίου. Σε περίπτωση δε που το δικαστήριο θα εδέχετο να δικάσει την συγκεκριμένη διαφορά, στην ουσία δέχεται και την δικαιοδοσία του επί του προαναφερομένου εξαιρουμένου ζητήματος και, κατ΄ αυτόν τον τρόπο, θα υπονόμευε αυτό τούτο το περιεχόμενο και τους στόχους της Ενδιάμεσης Συμφωνίας και θα προκαταλάμβανε ακόμη και το αποτέλεσμα των υπό εξέλιξη διαπραγματεύσεων υπό την αιγίδα των ΗΕ.
12. (γ) Όσον αφορά δε στο άρθρο 22 της Ενδιάμεσης Συμφωνίας, σημειώθηκε από τον καθηγητή κ. Κρόφορντ, ότι τούτο δεν αποσκοπεί στην προστασία των δικαιωμάτων των τρίτων χώρων έναντι των διατάξεών της, αλλά αντίθετα έχει ως αντικείμενο να διατηρήσει και να μη θίξει τα προϋφιστάμενα δικαιώματα και υποχρεώσεις που έχουν αναλάβει έναντι τρίτων τα δύο Συμβαλλόμενα Μέρη στην Ενδιάμεση Συμφωνία (δηλ. η Ελλάδα και η ΠΓΔΜ). Συνεπώς, οι διατάξεις της Ενδιάμεσης Συμφωνίας, και ειδικά το άρθρο 11, κάμπτονται όταν πρόκειται για τον σεβασμό των κριτηρίων, όρων και υποχρεώσεων τα οποία πρέπει να πληροί ένα κράτος προκειμένου να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ.
13. Κατόπιν, o καθηγητής κ. Κρόφορντ επικεντρώθηκε στο γράμμα της απόφασης 817 του ΣΑ και στην αναφορά στην υποχρέωση του αντίδικου να χρησιμοποιεί αποκλειστικά την προσωρινή ονομασία για όλους τους σκοπούς εντός των διεθνών οργανισμών, υποχρέωση που παραβιάζεται κατάφωρα και συστηματικά από την ΠΓΔΜ. Τόνισε δε ότι η υποχρέωση αυτή να χρησιμοποιούν την προσωρινή ονομασία είναι συνεχής και δεσμεύει την ΠΓΔΜ διότι πηγάζει από υποχρεωτική απόφαση του ΣΑ, κατά το άρθρο 25 του Χάρτη, έχει δε λάβει και την νομικά δεσμευτική μορφή με την ενσωμάτωσή της στην Ενδιάμεση Συμφωνία.
14. (δ) Στη συνέχεια, ο καθηγητής κ. Πελέ αναφέρθηκε εκ νέου στις παραβιάσεις της Ενδιάμεσης Συμφωνίας από πλευράς της ΠΓΔΜ και στις σχετικές διαμαρτυρίες της χώρας μας, κατά την περίοδο πριν από τη Σύνοδο του Βουκουρεστίου. Ως εκ τούτου, ότι και εάν ακόμα ήθελε θεωρηθεί ότι η χώρα μας αντιτάχθηκε στην εισδοχή της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ σε αντίθεση με τα προβλεπόμενα στο άρθρο 11 της Ενδιάμεσης Συμφωνίας, τούτο μπορεί να δικαιολογηθεί στην βάση της αρχής του μη εκπληρωθέντος συναλλάγματος, η οποία διέπει τόσο την θεωρία των αντιμέτρων στο δίκαιο της διεθνούς ευθύνης, όσο και τις σχετικές με την αναστολή της εφαρμογής των συνθηκών διατάξεις της Σύμβασης της Βιέννης του 1969 για το δίκαιο των συνθηκών.
15. (ε) Κατόπιν, ο καθηγητής κ. Αμπι-Σάαμπ συνόψισε ορισμένους κύριους άξονες της νομικής μας επιχειρηματολογίας, δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση στις διαμαρτυρίες της ελληνικής πλευράς σε διεθνείς οργανισμούς για την χρήση από την ΠΓΔΜ της συνταγματικής της ονομασίας. Επίσης, αντέκρουσε το επιχείρημα της ΠΓΔΜ ότι το δικαίωμά της να χρησιμοποιεί την συνταγματική της ονομασία βρίσκει έρεισμα σε δήλωση του κ. Νίμιτς του έτους 1993, καθώς η δήλωση αυτή δεν αφορά στην χρήση της συνταγματικής ονομασίας από τις αρχές της ΠΓΔΜ. Τέλος, στο επιχείρημα της ΠΓΔΜ ότι η Ενδιάμεση Συμφωνία επιτρέπει στην ΠΓΔΜ να χρησιμοποιεί την συνταγματική της ονομασία σε διεθνείς οργανισμούς στις σχέσεις της με την Ελλάδα και, κατ΄ επέκταση σε πολυμερές επίπεδο, απάντησε ότι τούτο είναι αβάσιμο καθώς (i) η χώρα μας ακόμα και σε διμερές επίπεδο δεν αποδέχεται την ονομασία αυτή αλλά εναποθέτει σχετική σφραγίδα μη αναγνώρισης στα έγγραφα της ΠΓΔΜ και (ii) σε πολυμερές επίπεδο η απόφαση 817(1993) του Συμβουλίου Ασφαλείας δεν παρέχει έρεισμα για μια τέτοια ερμηνεία. Καταλήγοντας, τόνισε ότι μια απόφαση του Δικαστηρίου η οποία τυχόν θα δικαίωνε την ΠΓΔΜ θα παράβλαπτε σημαντικά την επίλυση της διαφοράς γύρω από το όνομα.
16. (στ) Ο εκπρόσωπος της Ελλάδος, Πρέσβης ε.τ. κ. Σαββαϊδης, παρέθεσε, σε περίληψη, τα σημεία τα οποία ανέδειξε και απέδειξε η ελληνική επιχειρηματολογία, και πιο συγκεκριμένα ότι:
17. -Η υπόθεση είναι εκτός δικαιοδοσίας του ΔΔΧ, δεδομένου ότι ανάγεται «άμεσα ή έμμεσα» στην διαφορά περί το όνομα, η οποία ρητά εξαιρείται της εν λόγω δικαιοδοσίας, καθώς επίσης στερείται και του χαρακτήρος του παραδεκτού.
18. -Η απόφαση της Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ στο Βουκουρέστι ήταν συλλογική και αποτέλεσμα μακράς διαδικασίας διαβουλεύσεων, σύμφωνα με πάγια καθιερωμένη εν προκειμένω πρακτική της Συμμαχίας.
19. -Σε κάθε, όμως, περίπτωση, η συμπεριφορά του αντιδίκου και η μέχρι τότε εκ μέρους του αντιμετώπιση των υποχρεώσεών του, όπως αυτές απορρέουν από την Ενδιάμεση Συμφωνία (επανειλημμένες παραβιάσεις), συνιστούν επαρκή δικαιολογητική βάση για την έλλειψη ελληνικής υποστήριξης έναντι της υποψηφιότητας της ΠΓΔΜ για ένταξη στο ΝΑΤΟ.
20. -Η Ελλάδα, το 1995, έλαβε την στρατηγική απόφαση για επίτευξη συμφωνημένης λύσης για το όνομα μέσω διαπραγματεύσεων υπό την αιγίδα των ΗΕ. Και σε αυτήν την απόφαση επέμεινε και επιμένει μέχρι σήμερα.
21. Υπό το φως των ανωτέρω, κατέληξε ο κ. Σαββαϊδης, η Ελλάδα ζητεί από το Δικαστήριο (i) να κηρύξει εαυτό αναρμόδιο για την εκδίκαση της ενώπιον αυτού υπόθεσης και τα αιτήματα του αντιδίκου ως μη παραδεκτά και (ii) σε περίπτωση που το Δικαστήριο αποδεχθεί αρμοδιότητα και κηρύξει τα αιτήματα παραδεκτά, να τα απορρίψει για λόγους ουσίας, δηλαδή ως αβάσιμα.
22. Στο τέλος της συνεδρίασης, ο Δικαστής κ. Μπενούνα (Μαρόκο) υπέβαλε στην ελληνική πλευρά την ακόλουθη ερώτηση: «Ποιες ήταν οι θέσεις και οι απόψεις που ανέπτυξε η Ελλάδα, στο πλαίσιο της διαδικασίας διαβούλευσης που προηγήθηκε, αλλά και κατά την Σύνοδο του Βουκουρεστίου, στο ΝΑΤΟ, όσον αφορά στο αίτημα της ΠΓΔΜ για ένταξη».
23. Το Δικαστήριο έδωσε στην Ελλάδα προθεσμία μέχρι τις 7 Απριλίου να υποβάλει την απάντησή της, και επιπλέον επτά ημέρες στην αντίδικο για τον δικό της σχολιασμό ως προς την απάντηση.

(Με πληροφορίες από ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ και ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ – 30 Μαρτίου 2011.

29 ΜΑΡΤΙΟΥ 2011

ΠΓΔΜ: Το κρατικό πανεπιστήμιο του Στιπ, κατόπιν υπόδειξης του ΥΠΕΞ, αποσύρει το αστέρι της Βεργίνας, από τα πτυχία που απονέμει

1. Το κρατικό πανεπιστήμιο του Στιπ, κατόπιν υπόδειξης του υπουργείου Εξωτερικών της ΠΓΔΜ, αποσύρει τη χρήση του συμβόλου του αστεριού της Βεργίνας, το οποίο απεικονίζεται στα πτυχία των απόφοιτων που απονέμει το πανεπιστήμιο αυτό.
2. "Το υπουργείο Εξωτερικών ως αρμόδιο όργανο για την τήρηση των υποχρεώσεων που προκύπτουν από την Ενδιάμεση Συμφωνία μεταξύ της Δημοκρατίας της Μακεδονίας και της Ελλάδας, από την 13η Σεπτεμβρίου του 1995, υπενθυμίζει ότι σύμφωνα με το άρθρο 7, παράγραφος 2 της Συμφωνίας, η Δημοκρατία της Μακεδονίας υποχρεούται να μην χρησιμοποιεί καθ' οιονδήποτε τρόπο το σύμβολο σε όλες του τις μορφές", αναφέρεται σε σχετική επιστολή του ΥΠΕΞ της ΠΓΔΜ προς την Πρυτανεία του Πανεπιστημίου του Στιπ.
3. "Στο πλαίσιο αυτό το ΥΠΕΞ υποδεικνύει την ανάγκη να λάβει αμέσως το Πανεπιστήμιο τα απαραίτητα μέτρα για την απόσυρση του συμβόλου αυτού από τα πτυχία που απονέμει, σύμφωνα με τις υποχρεώσεις που έχει αναλάβει η Δημοκρατία της Μακεδονίας από την Ενδιάμεση Συμφωνία", καταλήγει η επιστολή του ΥΠΕΞ της ΠΓΔΜ, την οποία μεταδίδει ο ιδιωτικός τηλεοπτικός σταθμός των Σκοπίων "Α1".
4. Το πανεπιστήμιο του Στιπ, έκανε αμέσως αποδεκτές τις υποδείξεις αυτές του ΥΠΕΞ της ΠΓΔΜ. "Σχετικά με τις υποδείξεις σας, σας αναφέρουμε ότι το Πανεπιστήμιο έλαβε εκτάκτως μέτρα για την απόσυρση του συμβόλου αυτού από τα πτυχία που απονέμει", αναφέρεται σε απαντητική επιστολή του πανεπιστημίου του Στιπ προς το ΥΠΕΞ της ΠΓΔΜ.
5. Υπενθυμίζεται ότι το αστέρι της Βεργίνας απεικονίζεται στις τέσσερις γωνίες των πτυχίων των απόφοιτων του κρατικού πανεπιστημίου της πόλης του Στιπ (πόλη στο κεντρικό τμήμα της ΠΓΔΜ), το οποίο ιδρύθηκε το 2007.
6. Το όλο θέμα ανέδειξε ο τηλεοπτικός σταθμός "Α1" σχολιάζοντας ότι η ενέργεια αυτή προκαλεί έκπληξη και μπορεί να λειτουργήσει εις βάρος της χώρας, καθώς η προσφυγή της ΠΓΔΜ κατά της Ελλάδας στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης βρίσκεται στην τελική φάση της.
7. Τόσο ο πρωθυπουργός της ΠΓΔΜ, Νίκολα Γκρούεφσκι, όσο και ο υπουργός Παιδείας, Νίκολα Τοντόροφ, μετά το σχετικό θόρυβο που δημιουργήθηκε, δήλωσαν άγνοια και πρόσθεσαν ότι η κυβέρνηση δεν έχει ανάμειξη στην απεικόνιση του αστεριού της Βεργίνας στα πτυχία που απονέμει το εν λόγω πανεπιστήμιο.
(Από το site της εφημερίδας ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ)

29 ΜΑΡΤΙΟΥ 2011

Συνεχίζουμε τη αναδημοσίευση τηλεγραφημάτων του Wikileaks, όπως δημοσιεύτηκαν στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ. Το τηλεγράφημα του Αμερικανού πρεσβευτού Σπέκχαρτ έχει ημερομηνία Σεπτέμβριος 2008. Η εφημερίδα το καταχωρεί με τίτλο: «Η Μπακογιάννη ζητεί τη συνδρομή των ΗΠΑ» και σημειώνει:

«Ο Καραμανλής θέτει βέτο για την ένταξη των Σκοπίων τον Απρίλιο του 2008. Μετά το βέτο, στις 12 Σεπτεμβρίου 2008, εστάλη ένα τηλεγράφημα από την Αθήνα που περιέγραφε μια συνάντηση που έγινε στην πρεσβεία με την παρουσία του επιτετραμμένου της αμερικανικής αντιπροσωπείας στα Σκόπια Ναβράτι και άλλων αξιωματούχων. Από την ελληνική πλευρά παρευρέθηκαν ο διπλωματικός σύμβουλος του πρωθυπουργού Καραμανλή, Κωνσταντίνος Μπίτσιος και ο γ.γ. του υπουργείου Εξωτερικών Αριστείδης Αγαθοκλής. Ο Μπίτσιος επέμενε πως η νέα ονομασία «πρέπει να χρησιμοποιείται σε όλα τα διεθνή φόρα, αλλά η Ελλάδα δεν θα είχε αντίρρηση στην ανεπίσημη χρήση του όρου “Μακεδονικός”, για παράδειγμα από συμμετέχοντες σε κάποιο συνέδριο που θα μπορούν να λένε «οι Μακεδόνες συνάδελφοί μας» κλπ. Η Ελλάδα όμως δεν μπορεί να δεχθεί να συμπεριληφθεί αυτό σε μια επίσημη συμφωνία». Ο Μπίτσιος δήλωσε ότι η Αθήνα πιστεύει πως ο πρωθυπουργός Γκρούεφσκι δεν ενδιαφέρεται για μια συμφωνία και ο Ναβράτι του είπε ότι ακριβώς το ίδιο πιστεύουν στα Σκόπια για τον Καραμανλή. Ο Μπίτσιος όμως απαντά ότι «η Ελλάδα είναι έτοιμη για μια λύση αύριο το πρωί και πως μοιάζει με “ανόητο επίμονο μαμούνι” όταν προσπαθεί να αποτρέψει σε διάφορα φόρα την αναγνώριση των Σκοπίων με τη συνταγματική τους ονομασία».


Στις 16 Σεπτεμβρίου 2008 ο Σπέκχαρντ τηλεφώνησε στην Μπακογιάννη για να της ζητήσει να μην απορρίψει τις προτάσεις Νίμιτς. Εκείνη του δήλωσε ότι ο πρωθυπουργός Καραμανλής και η ίδια, παρά την πολιτική πίεση θέλουν μια λύση αλλά έχουν “δύο κοκκινες γραμμές”. Πρώτον ότι η Ελλάδα δεν θα δεχθεί ποτέ επίσημα να ονομάζονται Μακεδόνες οι γείτονές της και δεύτερον πως η Ελλάδα θέλει μια ισχυρή προτροπή σε οιαδήποτε απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας που θα ζητάει από τις άλλες χώρες να χρησιμοποιούν το νέο συμφωνηθέν όνομα στις διμερείς τους σχέσεις. Επίσης η Ελλάδα θέλει ένα μήνυμα από τις ΗΠΑ ότι το ίδιο θα πράξει και η δική τους κυβέρνηση. Η υπουργός Εξωτερικών ζήτησε εξάλλου τη συνδρομή της Ουάσιγκτον για να κατεβάσει τους προκλητικούς τόνους ο Γκρούεφσκι. Επέμεινε επίσης πως «η Ελλάδα ποτέ δεν θα υπογράψει μια συμφωνία στην οποία οι βόρειοι γείτονες ονομάζονται Μακεδόνες και πως δυόμισι εκατομμύρια Ελληνες δεν θα καταλάβαιναν ποτέ κάτι τέτοιο». Οπως ανέφερε ο Σπέκχαρντ, και ο Μπίτσιος είχε πει στον ίδιο ότι αν και καταλάβαινε ότι στην πραγματικότητα οι γείτονες θα ονομάζονταν ανεπίσημα “Μακεδόνες”, η Ελλάδα ποτέ δεν θα δεχθεί κάτι τέτοιο σε επίσημο κείμενο. Στη συνέχεια του τηλεφωνήματος η Μπακογιάννη ζήτησε “τη βοήθεια των ΗΠΑ” επικαλούμενη και τις πολιτικές συνθήκες. Αναφέρθηκε ιδιαίτερα στην καθυστέρηση που είχε σημειωθεί στο θέμα της κατάργησης της βίζας για τους Ελληνες πολίτες, αλλά ο Σπέκχαρντ της είπε ότι δεν είχε ακόμη καμία συγκεκριμένη απάντηση απο την Ουάσιγκτον. Η Μπακογιάννη δήλωσε «ότι προσπαθεί να μην πεισθεί από τις φήμες που λένε ότι το θέμα της βίζας καθυστερεί για πολιτικούς λόγους ή για να τιμωρηθεί η Ελλάδα, αλλά συναντά δυσκολίες στο να πείσει οιονδήποτε γι’ αυτό». Σημείωσε ότι η καθυστέρηση βοηθά την αντιπολίτευση και ενισχύει αυτούς που λένε ότι η Αθήνα πρέπει να περιμένει την επόμενη αμερικανική κυβέρνηση, η οποία ενδεχομένως να κατανοεί καλύτερα τις ελληνικές θέσεις.


Σε νεότερη συνομιλία του Σπέκχαρντ με την Μπακογιάννη στις 9 Οκτωβρίου, η πρώην υπουργός Εξωτερικών χαρακτήρισε θετικές τις προτάσεις Νίμιτς και αποκάλυψε ότι πέρασε μια «δύσκολη μέρα» με τον αρχηγό της αντιπολίτευσης Γιώργο Παπανδρέου για να τον πείσει γι’ αυτό. Συγκεκριμένα δήλωσε οτι «η νέα ονομασία που προτείνει ο Νίμιτς είναι Ο.Κ. για εμάς, αλλά όχι το erga omnes, η χρήση δηλαδή της ονομασίας για κάθε σκοπό διμερώς και διεθνώς». Χαρακτήρισε «σοβαρό και υπεύθυνο τον τρόπο που συζήτησε το θέμα ο Παπανδρέου», ο οποίος όμως θέλει γραπτές εγγυήσεις για την πρόθεση των Σκοπίων να χρησιμοποιούν διμερώς τη νέα ονομασία.


Ο Σπέκχαρντ κατέληγε με την πρόβλεψη πως «αναμένουμε ότι η Μπακογιάννη που είναι ισχυρός υποστηρικτής των ελληνοαμερικανικών σχέσεων θα κάνει πίσω και δεν θα βρίσκεται κοντά μας για να προστατεύσει τον εαυτό της πολιτικά. Μπορεί ακόμη και να μας επιτεθεί για να διατηρήσει την ικανότητά της να ελίσσεται μέσα στο ελληνικό πολιτικό σύστημα. Υπ’ αυτή την έννοια η ελληνική ευελιξία και δημιουργικότητα στο θέμα της ονομασίας κινδυνεύει. Είναι σημαντικό να υπάρξει ένα μήνυμα από την Ουάσιγκτον για το αν και πότε θα καταργηθεί η βίζα ώστε να μην εκτροχιασθούν οι διαπραγματεύσεις για το θέμα αυτό».

29 ΜΑΡΤΙΟΥ 2011

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ ΣΤΗ ΧΑΓΗ Η ΠΡΟΦΟΡΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΓΙΑ ΠΓΔΜ-ΕΛΛΑΔΑ
Με τη δευτερολογία της Ελλάδος ολοκληρώνεται αύριο το τελευταίο μέρος της προφορικής διαδικασίας της παρουσίασης των ελληνικών θέσεων ενώπιον του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης,κατά τον δεύτερο γύρο της προφορικής διαδικασίας της προσφυγής της ΠΓΔΜ, κατά της Ελλάδας για το «βέτο»...

Στο πρώτο γύρο, την 25η Μαρτίου, η Ελλάδα εξήγησε, για λογαριασμό της χώρας μας, τους λόγους για τους οποίους το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, δεν μπορεί να δικάσει την διαφορά και μίλησε για παραβίαση της Ενδιάμεσης Συμφωνίας από την ΠΓΔΜ.
Συγκεκριμένα, υποστήριξε ότι το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης δεν μπορεί να λάβει θέση για τις ενέργειες της Ελλάδας στο πλαίσιο της παρούσης διαφοράς, χωρίς να λάβει υπόψη του και τη διαφορά γύρω από το όνομα.
Η εκπρόσωπος της Ελληνικής κυβέρνησης, αναφέρθηκε σε παραβιάσεις της Ενδιάμεσης Συμφωνίας και, ειδικότερα, της υποχρέωσης της ΠΓΔΜ να μην αναμειγνύεται στις εσωτερικές υποθέσεις της χώρας μας, να απαγορεύει και να αποθαρρύνει εχθρικές ενέργειες και προπαγάνδα, και να μην χρησιμοποιεί τον Ήλιο της Βεργίνας, καθώς και άλλα ιστορικά και πολιτιστικά σύμβολα.
Σε ότι αφορά στην ερμηνεία του άρθρου 11, ανέφερε ότι η υποχρέωση της χώρας μας να μην εναντιωθεί στην ένταξη της ΠΓΔΜ σε διεθνείς οργανισμούς έχει διατυπωθεί περιοριστικά και δεν συνεπάγεται, επί παραδείγματι, ότι η χώρα μας θα πρέπει να υποστηρίζει την εισδοχή της ΠΓΔΜ σε αυτούς.
Επίσης, επισήμανε ότι το άρθρο 11 περιέχει ρήτρα εξαίρεσης, σύμφωνα με την οποία η υποχρέωση μη εναντίωσης καταπίπτει, εφόσον η ΠΓΔΜ πρόκειται να αναφέρεται σε έναν οργανισμό με ονομασία διαφορετική από την προσωρινή της ονομασία.
Η συνεδρίαση ολοκληρώθηκε, το μεσημέρι, με την παρέμβαση του εκπροσώπου της ΠΓΔΜ, πρέσβη o οποίος και έδωσε το πολιτικό στίγμα των επιπτώσεων της υπόθεσης για την χώρα του και επαναβεβαίωσε την προσήλωσή της στο ΝΑΤΟ, όπως αυτή αποδεικνύεται με την σταθερή συμμετοχή της στις επιχειρήσεις της Συμμαχίας.
(Από το μπλογκ fimotro)

29 ΜΑΡΤΙΟΥ 2011

ΠΓΔΜ : ΕΒΑΛΑΝ ΤΟ ΑΣΤΕΡΙ ΤΗΣ ΒΕΡΓΙΝΑΣ ΣΤΑ ΠΤΥΧΙΑ ΤΟΥΣ!
Το αστέρι της Ελληνικότατης Βεργίνας απεικονίζεται στα πτυχία του κρατικού πανεπιστημίου του Στιπ, μίας πόλης στο κεντρικό τμήμα της ΠΓΔΜ. Το θέμα ανέδειξε ο ιδιωτικός τηλεοπτικός σταθμός των Σκοπίων Α1, ο οποίος σχολίασε ότι η ενέργεια αυτή προκαλεί έκπληξη και μπορεί να λειτουργήσει εις βάρος της χώρας, καθώς η προσφυγή της ΠΓΔΜ κατά της Ελλάδας στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης...
εισέρχεται στην τελική φάση της.Το αστέρι της Βεργίνας απεικονίζεται στις τέσσερις γωνίες των πτυχίων των απόφοιτων του πανεπιστημίου της πόλης του Στιπ, το οποίο ιδρύθηκε το 2007.
Εκπρόσωπος του πανεπιστημίου ανέφερε ότι την απόφαση για την απεικόνιση του αστεριού της Βεργίνας έλαβε η πρυτανεία του εν λόγω πανεπιστημίου και ότι το σύμβολο αυτό βρίσκεται σε εικόνα με την Παναγία, σε εκκλησία της πόλης.
Για το γεγονός ρωτήθηκε ο πρωθυπουργός της χώρας, Νίκολα Γκρούεφσκι: "Πρώτη φορά ακούω γι' αυτό το πράγμα. Σε κάθε περίπτωση δεν πρόκειται για αίτημα ή απόφαση της κυβέρνησης. Αν όντως είναι έτσι, τότε πιθανότατα πρόκειται για απόφαση του ίδιου του πανεπιστημίου", δήλωσε ο κ. Γκρούεφσκι.
Ο υπουργός Παιδείας της ΠΓΔΜ, Νίκολα Τοντόροφ, ανέφερε ότι δεν γνωρίζει για την απόφαση αυτή της πρυτανείας του πανεπιστημίου του Στιπ και ότι θα εξετάσει το όλο θέμα με τους αρμόδιους του πανεπιστημίου.
(Από το μπλογκ fimotro)

25 ΜΑΡΤΙΟΥ 2011

 Για τη μεγάλη εθνική και θρησκευτική σημερινή εορτή το ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΝ ΜΑΚΕΔΝΩΝ επιθυμεί να αφιερώσει μια σύντομη ιστορική καταγραφή, βασισμένη σε κείμενα παλαιοτέρων εποχών, παρμένα από φύλλα των εφημερίδων ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ (25 Μαρτίου 1921) και ΕΜΠΡΟΣ (25 Μαρτίου 1911). Κείμενα που αποδίδουν την πραγματική ιστορία για τη σημερινή ημέρα και την αλήθεια την οποία δυστυχώς στις μέρες μας διαστρεβλώνουν διάφοροι επιστρατευμένοι νεκροθάφτες της ιστορικής αλήθειας. Και το κάνουν με προκλητική θρασύτητα, εξοργιστική σκοπιμότητα και φαρισαϊκή υποκρισία, προβαλλόμενοι από τηλεοράσεων ως δήθεν αντικειμενικοί σχολιαστές, ενώ εμφανέστατα αποδεικνύονται οπαδοί μιας ξεπερασμένης υλιστικής αντιλήψεως της ιστορίας. Διαστρεβλώνουν την ιστορική πραγματικότητα, επιχειρώντας να πείσουν τους Νεοέλληνες, ότι οι πρόγονοί μας εκείνοι περνούσαν πολύ καλά και ευχάριστα κάτω από την τουρκική τυραννία τους πρώτους τρεις αιώνες και ότι η εξέγερση του 1821 ήταν μια ταξική επανάσταση των φτωχών Τούρκων και Ελλήνων εναντίον των καταπιεστών τους Τούρκων και Ελλήνων κοτζαμπάσηδων. Και το βδελυρότερο ότι αρνούνται το αναμφισβήτητο γεγονός ότι την επανάσταση ευλόγισε στην Αγία Λαύρα ο Παλαιών Πατρών Γερμανός! Και όλα αυτά γιατί η υλιστική αντίληψη δεν θέλει να παραδεχθεί την μεγάλη και σημαντική προσφορά της Εκκλησίας στον Αγώνα του 1821 – είναι γνωστό ότι προ ετών αμφισβήτησαν και τα κρυφά σχολειά.
Το πρώτο απόσπασμα που προαναφέραμε είναι από την ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ της 25ης Μαρτίου 1921, που εορταζόταν η εκατονταετηρίδα του Αγώνα. Έγραφε:
«Προ εκατόν ακριβώς ετών, κατά την σημερινήν μεγάλην δια τον Ελληνικόν Χριστιανισμόν ημέραν, υψώθη η σταυροφόρος της Ελληνικής Επαναστάσεως σημαία. Υπέροχος και αξιομνημόνευτος ημέρα! Εορτή εορτών και πανήγυρις πανηγύρεων! Ευαγγέλια παγκοσμίου απολυτρώσεως, Ευαγγέλια Εθνικής αναστάσεως! Εν Ναζαρέτ της Ιουδαίας κυοφορείται το μέγα και εξαίσιον μυστήριον της ανθρωπίνης σωτηρίας. Παρά τας υπωρείας των Αορανίων ορέων, εν τη Ιστορική Μεγάλη Λαύρα, μυσταγωγείται, εν μεγαλειώδει ιεροτελεστία, η Εθνική Παλιγγενεσία, υπό την εκφραστικήν ευλογίαν του Παλαιών Πατρών και υπό τον αλάλητον στεναγμόν της αρματωλικής νεότητος του 1821. Το 1453 και 1821, κάτω από τον ιερόν όρκον του ιεροφάντορος Γερμανού εν τη Καλαβρυτινή Μονή, ανασυνδέονται. Ο θρυλλικός Βόσπορος κατασπάζεται τα ύδατα της Στυγός, και το Βυζάντιον αντιχαιρετά το κλεινόν Άστυ της Παλλάδος Αθηνάς. Το 1453, ιστορικός σταθμός απαίσιος δια τα Ελληνικά χρονικά, μετά τεσσάρων αιώνων μαρτυρικόν του Γένους μακρότατον στάδιον ατενίζει μετά γλυκείας ελπίδας την λαμπροφόρον χαραυγήν του 1821.»
Το δεύτερο απόσπασμα είναι από χρονογράφημα του ΕΜΠΡΟΣ, 25 Μαρτίου εκατό χρόνια πριν από σήμερα, το 1911. Τίτλος του «Το 1821 εις την Κρήτην». Ο χρονογράφος αναφέρει την αφήγηση πριν από πολλά χρόνια, προς τον γράφοντα, ενός γέροντα Κρητικού, που ως νέος είχε πάρει μέρος στην εξέγερση του 1821. Αναφέρει ο Κρητικός: «... Όταν άρχισε η επανάστασις εις την Κρήτην, μόνον εις τα Σφακιά είχαν όπλα. Εις την άλλην Κρήτην όλην είνε ζήτημα εάν υπήρχαν πεντακόσια όπλα εις χείρας Χριστιανών. Τότε εμείς στ΄ αληθινά εσηκωθήκαμε με την απόφασι ή να λευτερωθούμε ή να χαθούμε. Οι Τούρκοι ήσαν τέτοια θηρία που δεν μπορούσαμε να περιμένωμεν έλεος, αν μας ενικούσαν.» Και ο χρονογράφος τον ρωτάει: - Μα αφού δεν είχατε όπλα πώς ετολμήσατε να σηκωθείτε; Και ο γεροκρητικός απαντά: «Αφού σηκώθηκε όλο το Έθνος δεν μπορούσαμε να μείνωμε εμείς με τα χέρια σταυρωμένα. Αλλ΄ είχαμε τα θάρρη μας στο Θεό και μόνο με αυτή την ελπίδα τα βάλαμε με την Τουρκιά. Και πραγματικώς ο Θεός μας εβοήθησε, αλλοιώτικα δεν εξηγείται πώς άνθρωποι που είχαν οι περισσότεροι ως μοναχό όπλο μια σπαθόβεργα ενίκησαν Τούρκους φορτωμένους άρματα. Όταν εξεστράτευσαν οι Τούρκοι από τα Χανιά γιά νάρθουν να μας σφάξουν, οι Ριζίτες έπεσαν κατεπάνω τους με τόση ορμή, που οι Τούρκοι έπαθαν πανικό και τόβαλαν στα πόδια. Οι Λακιώτες, Θερισιανοί και λοιποί Ριζίτες τους εκυνήγησαν, εσκότωσαν πολλούς και πολλοί που δεν είχαν όπλα ωπλίσθηκαν με Τούρκικα όπλα. Έτσι οπλίσθηκαν και εις άλλα μέρη της Κρήτης. Επήγαιναν με σπαθόβεργα στη μάχη και εγύριζαν με τουφέκι, αν δεν εσκοτώνονταν.»
Αυτά γράφονταν πριν από εκατό χρόνια, όταν ακόμη οι μνήμες ήταν σχετικά νωπές. Ιστορία γραμμένη βάσει αφηγήσεων και κειμένων ανθρώπων που πήραν μέρος στον Αγώνα. Και έπρεπε να περάσουν άλλα εκατό χρόνια για να βρεθούν οι διαστρεβλωτές – τηλεοπτικοί και μη καθηγητές και ταγμένοι υλιστές μελετητές – να αμφισβητήσουν την μόνη ιστορική αλήθεια. Και να ρίξουν το δηλητήριο ότι πρέπει να ξαναγράψουμε την ιστορία μας, για χάρη της Ελληνοτουρκικής φιλίας!
Στη φωτογραφία ο πίνακας με την αναπαράσταση της ευλογίας των αγωνιστών με τον Σταυρό, από τον Παλαιών Πατρών Γερμανό, στην Ιερά Μονή της Αγίας Λαύρας, στις 23 Μαρτίου 1821.

Η 25η Μαρτίου καθιερώθηκε ως ημέρα Εθνικής Εορτής από τον Όθωνα, το 1838. Για την ιστορία παραθέτουμε το πλήρες κείμενο του οθωνικού διατάγματος:

«ΟΘΩΝ
ΕΛΕΩ ΘΕΟΥ ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ


«Θεωρήσαντες ότι η ημέρα της 25 Μαρτίου, λαμπρά καθ’ εαυτήν εις πάντα Έλληνα διά την εν εαυτή τελουμένην εορτήν του Ευαγγελισμού της Υπεραγίας Θεοτόκου, είναι προσέτι λαμπρά και χαρμόσυνος διά την κατ’ αυτήν την ημέραν έναρξιν του υπέρ της ανεξαρτησίας αγώνος του Ελληνικού Εθνους, καθιερούμεν την ημέραν ταύτην εις το διηνεκές ως ημέραν ΕΘΝΙΚΗΣ ΕΟΡΤΗΣ».


Εν Αθήναις τη 15η Μαρτίου 1838
ΟΘΩΝ
Ο επί των εκκλησιαστικών κτλ.
Γραμματεύς της Επικρατείας
Γ. ΓΛΑΡΑΚΗΣ»

ΤΟ ΛΑΒΑΡΟ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΛΑΥΡΑΣ ΣΤΟ ΣΙΚΑΓΟ
Το ιστορικό λάβαρο της Αγίας Λαύρας του 1821 μεταφέρθηκε στο Σικάγο, για να παρουσιαστεί αύριο 26 Μαρτίου σε εορταστική εκδήλωση που διοργανώνει ο Ελληνοαμερικανικός Σύλλογος Καλαβρυτινών Σικάγου «Αγία Λαύρα». Η εκδήλωση διοργανώνεται στο πλαίσιο των εορτασμών της 190ης επετείου της 25ης Μαρτίου και τα 85χρονα του ιστορικού συλλόγου. Το ιερό λάβαρο της ελληνικής επανάστασης μετέφερε στις ΗΠΑ ο Δήμαρχος Καλαβρύτων Γιώργος Α. Λαζουράς, συνοδευόμενος από τον βουλευτή Αχαΐας Γεώργιο Σπηλιωτόπουλο.
Στην εκδήλωση θα παραβρεθούν ο κυβερνήτης του Σικάγου Πατ Κουίν (Pat Quinn) οι υπουργοί Εξωτερικών και Οικονομικών της Πολιτείας του Ιλινόι Τζέσε Γουάιτ (Jesse White) και Τζούντι Μπάαρ Τοπίνκα (Judy Baar Topinka), ο δήμαρχος του Άντισον του Ιλινόι Λάρυ Χάρτγουιγκ (Larry Hartwig) η Επίτροπος της Μητροπολιτικής Περιφέρειας για την Αποκατάσταση των Υδάτων της Μείζονος περιοχής του Σικάγο, Μαριάννα Σπυροπούλου, πλήθος φιλελλήνων και προσωπικοτήτων της Αμερικανικής και Ελληνοαμερικανικής κοινωνίας.
Η πρωτοβουλία για τη μεταφορά του ιστορικού κειμηλίου ανήκει στον πρόεδρο του Συλλόγου Ιωάννη Μπίρμπα και στον πρόεδρο της επιτροπής διοργάνωσης, Δημήτρη Μητρόπουλο, μία προσπάθεια που είχε την αμέριστη στήριξη του Θεόδωρου Σπυρόπουλου, Συντονιστή ΣΑΕ, Περιφέρεια ΗΠΑ, ο οποίος έλκει την καταγωγή του από τα Καλάβρυτα. Σε δηλώσεις του ο κ Σπυρόπουλος τόνισε: «Το ιερό λάβαρο της Επανάστασης του ΄21 και παγκόσμιο σύμβολο της ελευθερίας, ταξιδεύει για πρώτη φορά στο εξωτερικό. Συγχαίρω τους διοργανωτές και ευχαριστώ τον δήμαρχο των Καλαβρύτων για τη συνεργασία του, που θα συμβάλει στην ευαισθητοποίηση πολλών φιλελλήνων στις ΗΠΑ. Ελπίζουμε την επόμενη φορά να μας δοθεί η ευκαιρία να ταξιδέψει το ιερό λάβαρο και σε άλλες περιοχές των Ηνωμένων Πολιτειών».
Στόχος του Ελληνοαμερικανικού Συλλόγου Καλαβρυτινών Σικάγου, «Αγία Λαύρα», είναι η διατήρηση και προβολή της ελληνικής πολιτιστικής και ιστορικής κληρονομιάς. Από την ίδρυσή του ο Σύλλογος αναπτύσσει έντονη φιλανθρωπική δράση και στηρίζει την ελληνική εκπαίδευση, με την παροχή υποτροφιών σε φοιτητές Καλαβρυτινής καταγωγής.
Στη φωτογραφία ο πίνακας του Θεοδώρου Βρυζάκη με την ευλογία του λαβάρου.(Λεπτομέρεια)

24 ΜΑΡΤΙΟΥ 2011

Ένα άλλο ενδιαφέρον τηλεγράφημα του Wikileaks, που δημοσιεύτηκε στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ την Κυριακή 20 Μαρτίου, αναφέρεται στο θέμα της ονομασίας και στις «αιρετικές απόψεις του κ. Πάγκαλου για το Σκοπιανό». Το αντιγράφουμε:
«Η πρεσβεία διαβλέποντας το αδιέξοδο και το ελληνικό βέτο πρότεινε ένα «πακέτο» μέτρων εμπιστοσύνης που θα συμπεριλάμβανε μια κοινή δήλωση Αθηνών - Σκοπίων με την οποία θα εξέφραζαν τη στήριξή τους στην ενδιάμεση συμφωνία με έμφαση στην πρόθεση των Σκοπίων να μην αμφισβητήσει τα σύνορα και να μη διεκδικήσει περιοχές έξω απ’ αυτά. Επίσης τη δέσμευση των Σκοπίων να μην επιχειρήσουν να αλλάξουν την ονομασία FYROM χωρίς τη συγκατάθεση της Ελλάδος πριν λυθεί το ζήτημα της ονομασίας. Εναλλακτικά προτεινόταν η δέσμευση αυτή να αναληφθεί από τις χώρες-μέλη του ΝΑΤΟ. Προκειμένου να προχωρήσει μια τέτοια λύση η πρεσβεία πρότεινε την ανάληψη διμερών δεσμεύσεων για την εγγύηση της συμφωνίας και από τις ΗΠΑ. Σε διαφορετική περίπτωση «είναι βέβαιο ότι το τρένο θα εκτροχιασθεί» προέβλεπε το σχετικό απόρρητο τηλεγράφημα.
»O ίδιος ο Καραμανλής ξεκαθάρισε τη στάση του στις 5 Ιανουαρίου 2008 όταν συνάντησε για πρώτη φορά τον Σπέκχαρντ, μόλις ανέλαβε τα καθήκοντά του. «Ο Καραμανλής τόνισε ότι εκείνος έχει κάνει αυτό που έπρεπε, τα Σκόπια όμως παραμένουν αδιάλλακτα. Μια αμοιβαία αποδεκτή πρόταση που θα συμπεριλαμβάνει το Νέα, Ανω, Βόρεια ή ό,τι άλλο Μακεδονία για χρήση στα διεθνή φόρα και μια άλλη (συνταγματική) ονομασία για εσωτερική χρήση. Πρέπει να βρεθεί πριν από τη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ στο Βουκουρέστι ή αλλιώς η Ελλάδα θα βάλει βέτο...». Καθώς το βέτο έμοιαζε όλο και πιο πιθανό, ένα απόρρητο τηλεγράφημα στις 22 Ιανουαρίου 2008 είχε τον τίτλο «Οι Ελληνες μπορεί να πεισθούν αθόρυβα να κατέβουν από το δένδρο στο οποίο ανέβηκαν, αλλά δεν μπορεί να γίνει αυτο με απειλές ή διαταγές. Και πρέπει να θυμόμαστε ότι έχουμε ακόμη στρατηγικά συμφέροντα στην Ελλάδα». Ο Σπέκχαρντ αναφέρει τη βάση της Σούδας ως «το κομβικό σημείο για την υποστήριξη επιχειρήσεων στην Ανατολική Μεσόγειο» και το λιμάνι της Θεσσαλονίκης για τη μεταφορά αγαθών στο Κόσοβο και τα Βαλκάνια.
»Δύο εβδομάδες αργότερα, ο Αμερικανός πρέσβης Σπέκχαρντ συναντήθηκε με τον Θεόδωρο Πάγκαλο και στις 15 Φεβρουαρίου έστειλε ένα τηλεγράφημα στο οποίο έγραφε ότι «ο πρώην υπουργός Εξωτερικών ήταν γνωστός για τη “σκληρή γλώσσα” του και τη μη διπλωματική προσέγγισή του. Πιστεύει ότι η υπόθεση της ονομασίας είναι γελοία και μια καταστροφή εξαρχής. Τώρα που η Δημοκρατία της Μακεδονίας έχει δημιουργηθεί, υποστήριξε ο Πάγκαλος, οι Μακεδόνες πρέπει να μπορούν να χρησιμοποιήσουν όποια ονομασία θέλουν. Οσο για τις ελληνικές ανησυχίες για επεκτατισμό της Μακεδονίας είναι και αυτές γελοίες και προέρχονται απο τις ελληνικές αναμνήσεις από τον Εμφύλιο πόλεμο. Οσο για το αδιέξοδο που έχει σημεωθεί ο Πάγκαλος τόνισε ότι οι ΗΠΑ δεν πρέπει να ανησυχούν πως θα το χρεωθούν. Χαρακτήρισε λογική τη λύση Νίμιτς και σημείωσε ότι είχε πει στην Μπακογιάννη ότι το ΠΑΣΟΚ δεν θα εκμεταλλευθεί το ζήτημα. Το ΠΑΣΟΚ θα κάνει κριτική στους κυβερνητικούς χειρισμούς, αλλά δεν θα εκμεταλλευθεί το θέμα σε βάρος της Ελλάδος».
»Επιχειρώντας να εξηγήσει γιατί το ΠΑΣΟΚ δεν κερδίζει στις δημοσκοπήσεις παρά τις συνθήκες στη χώρα, ο Πάγκαλος δήλωσε πως «το ΠΑΣΟΚ υποφέρει από φτωχή ηγεσία και κακές αποφάσεις της ηγεσίας. Ο Παπανδρέου είναι έντιμος και ευθύς, αλλά κακός στην επικοινωνία και όχι ηγέτης». Ο Σπέκχαρντ σημείωνε συμπερασματικά ότι λίγοι Ελληνες θα συμφωνούσαν με τον Πάγκαλο στο θέμα των Σκοπίων και πως, ακόμη και ο ίδιος, δεν θα εξέφραζε ποτέ τις απόψεις αυτές δημοσίως.»
Αλλά θα συνεχίσουμε.

23 ΜΑΡΤΙΟΥ 2011

Στο σημερινό φύλλο της εφημερίδας Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ δημοσιεύεται το παρακάτω άρθρο της κυρίας Δωρας Aντωνιου, με τίτλο «Το παρασκήνιο πριν από το βέτο στο Βουκουρέστι» που είναι σχετικό με τα τηλεγραφήματα του Wikileaks για το Σκοπιανό.

«Το πολυδαίδαλο παρασκήνιο διαβουλεύσεων, τον τελευταίο χρόνο πριν από τη Σύνοδο Κορφής του ΝΑΤΟ στο Βουκουρέστι, στο «τρίγωνο» Αθήνας - Ουάσιγκτον - Σκοπίων, αποκαλύπτεται από τα τηλεγραφήματα του Wikileaks.
Στις 31 Μαΐου 2007, ο Αμερικανός πρέσβης στην Αθήνα, Τσαρλς Ρις, συντάσσει μακροσκελές σημείωμα, στο οποίο καταγράφει στροφή της ελληνικής κυβέρνησης στο θέμα της ένταξης της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ. «Η ΥΠ.ΕΞ. Μπακογιάννη, κατά την επίσκεψή της τον Μάρτιο στην Ουάσιγκτον, σηματοδότησε (αλλά δεν δήλωσε ξεκάθαρα) στροφή από τη μακρά δέσμευση της Ελλάδας στην Ενδιάμεση Συμφωνία, αφήνοντας να εννοηθεί ότι η Ελλάδα δεν θα επικυρώσει την ένταξη της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ, εάν το θέμα της ονομασίας παραμένει ανεπίλυτο. Προσφάτως, με δημόσιες δηλώσεις τους, Μπακογιάννη και Καραμανλής συντάσσονται σε αυτή τη γραμμή», αναφέρει ο Αμερικανός πρέσβης, ο οποίος προσθέτει ότι η ελληνική πλευρά πιστεύει ότι «μόνο οι ΗΠΑ έχουν την ικανότητα να αναγκάσουν την ΠΓΔΜ σε συμβιβασμό». Ο κ. Ρις εκτιμά ότι, παρά τη μεταβολή στάσης της, «η Αθήνα δεν πρόκειται στο τέλος να προβάλλει αντιρρήσεις σε ένταξη με την ονομασία FYROM», ότι η αλλαγή στάσης σχετίζεται με προεκλογική σκοπιμότητα και «μετά τις εκλογές οι τόνοι θα χαμηλώσουν».
Λίγους μήνες αργότερα, στις 22 Οκτωβρίου του 2007, σε εμπιστευτικό τηλεγράφημα της αμερικανικής πρεσβείας στην Αθήνα, που συντάσσεται από τον Τομ Κάντριμαν, η ελληνική «στρατηγική» στο θέμα της ονομασίας περιγράφεται ως διατύπωση προς τις ΗΠΑ του αιτήματος να «διορθώσουν» το πρόβλημα ασκώντας πίεση προς την ΠΓΔΜ, προκειμένου να αποδεχθεί αλλαγή της συνταγματικής ονομασίας. «Αν και επαναλαμβάνουμε στους Ελληνες ότι θα πρέπει να αποκτήσουν στρατηγική πάνω στο θέμα και όχι απλά προσέγγιση, ίσως θα πρέπει να αποδεχθούμε ότι δεν είναι ικανοί για κάτι περισσότερο», αναφέρεται στο τηλεγράφημα.
Πρόταση
Στο ίδιο σημείωμα, αφού επισημαίνεται ότι «δεν βλέπουμε πιθανότητα συμφωνίας σε λύση μέχρι τον Απρίλιο», περιλαμβάνεται πρόταση να προωθήσουν οι ΗΠΑ ένα «πακέτο κατανόησης» μεταξύ Αθήνας και Σκοπίων, το οποίο θα περιλαμβάνει κοινή δήλωση επαναβεβαίωσης των βασικών σημείων της Ενδιάμεσης Συμφωνίας, δήλωση «για σεβασμό υπαρχόντων συνόρων, αποποίηση εδαφικών διεκδικήσεων από την ΠΓΔΜ, καθώς και αποκήρυξη, επίσης από την ΠΓΔΜ, οποιουδήποτε ρόλου στα εσωτερικά άλλης χώρας για την προστασία δικαιωμάτων των πολιτών εκεί». Το «πακέτο» θα περιελάμβανε, επίσης, «συμφωνία ανάμεσα στα δύο μέρη ότι η πρόσκληση του ΝΑΤΟ προς την ΠΓΔΜ θα συνδυαστεί με παραίτηση από οποιαδήποτε απόπειρα να αλλάξει η ονομασία σε οποιονδήποτε διεθνή οργανισμό». Η τελευταία αυτή πρόταση, όπως αναφέρεται, αφορά τις ανησυχίες της Ελλάδας ότι τα Σκόπια σκοπεύουν να προσφύγουν στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ με αίτημα την αναγνώριση της συνταγματικής ονομασίας.
Στις 7 Φεβρουαρίου 2008, ο Σκοπιανός πρωθυπουργός, Νίκολα Γκρούεφσκι, φέρεται σίγουρος ότι η Αθήνα θα εμποδίσει την ένταξη της χώρας του στο ΝΑΤΟ. Οπως αναφέρεται σε τηλεγράφημα της αμερικανικής πρεσβείας στα Σκόπια, ο Γκρούεφσκι θεωρεί ότι η Αθήνα με τους χειρισμούς της δεν έχει περιθώρια για ελιγμούς και συμβιβασμό. «Αν ήμουν ο Καραμανλής και δεν έβαζα βέτο στο Βουκουρέστι, θα έδινα την παραίτησή μου», αναφέρει χαρακτηριστικά. Αποκαλύπτει, επίσης, ότι ο υπουργός Εξωτερικών, Αντόνιο Μιλοσόσκι, είχε προτείνει τα ονόματα «Ανεξάρτητη Δημοκρατία της Μακεδονίας» και «Κυρίαρχη Δημοκρατία της Μακεδονίας». Ο ίδιος ο κ. Μιλοσόσκι, όπως καταγράφεται και πάλι σε τηλεγράφημα της αμερικανικής πρεσβείας στα Σκόπια, τον Μάρτιο του 2008, επισημαίνει ότι οι ΗΠΑ θα μπορούσαν να πιέσουν την Ελλάδα, προκειμένου να μεταβάλει στάση.»
ΑΥΡΙΟ: Άλλα τηλεγραφήματα του Wikileaks για το Σκοπιανό.

22 ΜΑΡΤΙΟΥ 2011

Η εφημερίδα Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ εξησφάλισε την αποκλειστική πρόσβαση σε πάνω από 250 χιλιάδες αμερικανικά διπλωματικά έγγραφα, που περιέχονται στα περιβόητα ελληνικά Wikileaks, της γνωστής ιστοσελίδας, που έχει κινήσει το ενδιαφέρον της παγκόσμιας κοινής γνώμης, με τις αποκαλύψεις της. Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ παρουσιάζοντας αυτά τα έγγραφα από την Κυριακή 20 Μαρτίου 2011 γράφει προλογίζοντας ότι: « Η δημοσίευση των εγγράφων αυτών, που ξεκίνησε σταδιακά πριν από μερικούς μήνες από την ιστοσελίδα Wikileaks, έχει προκαλέσει το παγκόσμιο ενδιαφέρον, καθώς αποκαλύπτει τη μυστική διπλωματία αλλά και την αντίληψη της πιο ισχυρής χωρας στον κόσμο για συμμάχους και εχθρούς. Το κομμάτι των εγγράφων που αφορά στην Ελλάδα και που ξεκινά σταδιακά η «Κ» να δημοσιεύει από σήμερα, είναι από τη μία προϊόν σημαντικών συναντήσεων Ελλήνων πολιτικών με Αμερικανούς και άλλους διπλωμάτες για τα εθνικά μας θέματα και από την άλλη αναλύσεων Αμερικανών πρέσβεων και των υφισταμένων τους για τις κυριότερες εξελίξεις της δημόσιας ζωής στη χώρα μας. Για πρώτη φορά οι αναγνώστες της «Κ» θα έχουν την ευκαιρία μέσα από γραπτές πηγές να παρακολουθήσουν με σπάνια διαύγεια το νήμα που συνδέει τις ελληνικές αποφάσεις για θέματα όπως το Σκοπιανό, το Κυπριακό ή την τρομοκρατία με τις αμερικανικές σκέψεις, αλλά και τις αντιδράσεις που αυτές πυροδότησαν. Πάνω από όλα, τα έγγραφα αυτά -αδιαβάθμητα, εμπιστευτικά ή απόρρητα- καθρεφτίζουν την άγνωστη εικόνα που έχει για μας ο πιο υπολογίσιμος παίκτης της διεθνούς διπλωματικής σκηνής.»
Το ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΝ ΜΑΚΕΔΝΩΝ επιλέγει μερικά χαρακτηριστικά, ενδιαφέροντα αποσπάσματα, που αφορούν το Σκοπιανό και τα αναδημοσιεύει για τους αναγνώστες του.

«Η πορεία προς το βέτο


To ζήτημα της ονομασίας των Σκοπίων εμφανίζεται συστηματικά στα αμερικανικά τηλεγραφήματα, με αποκορύφωμα την περίοδο πριν από το ελληνικό βέτο στην ένταξη της γειτονικής χώρας στο ΝΑΤΟ. Στις 8 Αυγούστου 2007 η πρεσβεία συντάσσει έκθεση για τη στάση που θα κρατήσει η ελληνική κυβέρνηση έναντι της προσπάθειας των Σκοπίων να γίνουν μέλη του ΝΑΤΟ. «Επειδή αναμένεται να διεξαχθούν εκλογές τον Σεπτέμβριο, κυβερνητικοί αξιωματούχοι και άλλοι πολιτικοί σηκώνουν τον πήχυ για την είσοδο της “Μακεδονίας” στο ΝΑΤΟ».


Η Αθήνα απομακρύνεται από την ενδιάμεση συμφωνία του 1995 και βλέπει τη σχετική απόφαση που θα ληφθεί το 2008 για τη διεύρυνση του ΝΑΤΟ σαν έναν ισχυρό μοχλό πίεσης για να αναγκάσει τα Σκόπια να συμβιβαστούν στο ζήτημα της ονομασίας. Αξιωματούχοι τονίζουν στα τηλεγραφήματά τους ότι ακόμη και αν η ελληνική κυβέρνηση αποφασίσει να δεχθεί την ένταξη των Σκοπίων ως FYROM, δεν είναι βέβαιο ότι θα την ψηφίσει η ελληνική Βουλή. Επαφές με την ελληνική κυβέρνηση και εκπροσώπους των Σκοπίων στην Αθήνα δείχνουν οτι και οι δύο πλευρές θα ήθελαν οι ΗΠΑ να λειτουργήσουν ως «από μηχανής Θεός» και να λύσουν το πρόβλημα γι’ αυτούς. Ο στόχος μας, γράφουν οι Αμερικανοί, είναι να αποτρέψουμε μια προεκλογική ρητορική που θα εγκλωβίσει την Ελλάδα σε ένα βέτο και να στρώσουμε τον δρόμο για ένα παραγωγικό κύκλο διαπραγματεύσεων υπό τον μεσολαβητή του ΟΗΕ Νίμιτς μέχρι την απόφαση για την ένταξη στο ΝΑΤΟ».


[...] Η υπουργός Εξωτερικών Ντόρα Μπακογιάννη «έχει πάντως πιέσει τις ΗΠΑ και τον υφυπουργό Νικ Μπερνς για να παράσχουν βοήθεια στην οριστική και συνολική επίλυση του προβλήματος της ονομασίας. Ισχυρίζεται μάλιστα ότι η Ελλάδα είχε μετακινηθεί κατά 80% προς μια λύση και τώρα απομένει στα Σκόπια να καλύψουν το υπόλοιπο 20%». [...] «Ο Καραμανλής δεν έχει τρέξει όλα τα σενάρια. Η κλιμακούμενη δημόσια ρητορεία του, όπως και το πάθος σε κατ’ ιδίαν συνομιλίες, δείχνει ότι αν και δεν έχει πάρει τις αποφάσεις του η τακτική του δεν θα αφήσει περιθώρια υποχώρησης. «Η υστεροφημία των Καραμανλήδων βρίσκεται στους ώμους του, δεν μπορεί να υποχωρήσει χωρίς να ρισκάρει την επανεκλογή του. Τόσο ο ίδιος όσο και η Μπακογιάννη μας έχουν πει ιδιωτικώς ότι η υστεροφημία τους θα εξαρτηθεί από το αν θα αποτρέψουν μια ελληνική ήττα σε αυτό το ζήτημα. Αν έχει να επιλέξει ανάμεσα στο δικό του μέλλον και αυτό της Ν.Δ. από τη μια και την είσοδο των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ από την άλλη, ο Καραμανλής θα προστατεύσει τον εαυτό του».


Στις 20 Αυγούστου 2007 ο πρώην υπουργός Εξωτερικών Πέτρος Μολυβιάτης συναντήθηκε με τον επιτετραμμένο της πρεσβείας Κάντριμαν. O Αμερικανός διπλωμάτης σημειώνει οτι ο Μολυβιάτης «είναι πιο κοντά στον Καραμανλή απ’ ό,τι η υπουργός Εξωτερικών Μπακογιάννη. Ο Μολυβιάτης από την πλευρά του εξήγησε ότι «ο Καραμανλής γνωρίζει καλά το διπλωματικό κόστος από ένα βέτο στην ένταξη των Σκοπίων, αλλά ίσως να είναι αυτό που χρειάζεται για να ακολουθήσουν μια πιο ρεαλιστική γραμμή τα Σκόπια. Παραδέχθηκε πως η ελληνική κυβέρνηση δεν έχει μια σαφή γραμμή για το πώς θα φτάσει στη λύση, αλλά θέλει πρώτα να ξέρει ούτως ή άλλως αν η Ουάσιγκτον θέλει να προσπαθήσει τώρα να λύσει το ζήτημα της ονομασίας». Ο Κάντριμαν σημειώνει ότι «σε αντίθεση με την Μπακογιάννη, ο Μολυβιάτης δεν είναι ανταγωνιστής αλλά έμπιστός του και γι’ αυτό πιστεύουμε ότι οι απόψεις του απηχούν αυτές του Καραμανλή».


Ο βετεράνος Ελληνας διπλωμάτης εξήγησε άλλωστε στον συνομιλητή του ότι οι Ελληνες δεν ανέχονται αυτήν τη συμπεριφορά από μια μικρή χώρα σαν τα Σκόπια. «Καταλαβαίνουμε να μας ...φέρεται έτσι μια χώρα σαν την Τουρκία, αλλά όχι και από ένα νεοδημιουργηθέν κράτος όπως τα Σκόπια» τόνισε. Πρόσθεσε όμως ότι «η απόφαση της Ουάσιγκτον να τα αναγνωρίσει ως “Δημοκρατία της Μακεδονίας” ώθησε την κυβέρνησή τους να γίνει πιο αδιάλλακτη πιστεύοντας ότι έχει τη στήριξη της ισχυρότερης χώρας στον κόσμο. Αν αυτή η πεποίθηση δεν αλλάξει στα Σκόπια, δεν θα έχουν κανένα κίνητρο να συμβιβασθούν».

Αλλά θα συνεχίσουμε αύριο.

22 ΜΑΡΤΙΟΥ 2011

ΕΝΑΝ ΟΙΚΙΣΜΟ της Πρώιμης Εποχής του Σιδήρου αποκάλυψε η αρχαιολογική σκαπάνη της Λ' Εφορείας Προϊστορικών και Κλασσικών Αρχαιοτήτων στη θέση Παλιοκαστανιά Σερβίων, στην Κοζάνη. Πρόκειται για τον πρώτο παρόμοιο οικισμό που ανασκάπτεται στην περιοχή της Δυτικής Μακεδονίας και βρίσκεται στο άλλοτε υπερυψωμένο παραποτάμιο πλάτωμα, που σήμερα έχει κατακλυστεί από τα νερά της τεχνητής λίμνης Πολυφύτου. Εκεί, αρχαιολόγοι της Εφορείας εντόπισαν κατοικήσεις της Νεολιθικής Εποχής (γύρω στο 5500 π. Χ. ) των ρωμαϊκών και των βυζαντινών χρόνων.

9 ΜΑΡΤΙΟΥ 2011

Εγκαταστάσεις της νεολιθικής εποχής εντοπίστηκαν στο νομό Κοζάνης. Πέντε ημιυπόγειες κατοικίες, που τοποθετούνται χρονικά στην 6η χιλιετία π.Χ., έφεραν στο φως οι ανασκαφές της Λ' Εφορείας Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων στη θέση Ίσιωμα, στη Μαυροπηγή Εορδαίας του νομού Κοζάνης. Πρόκειται για ορύγματα, διαμέτρου 1,5 μέτρου, που διαμορφώνονταν σε μονόχωρες κατοικίες. Με τις κατοικίες αυτές συνδέονται και 27 λάκκοι, κυκλικοί, ημικυκλικοί και ακανόνιστοι παραλληλόγραμμοι, οι οποίοι φαίνεται πως αποτελούσαν βοηθητικούς χώρους και χώρους εργασιών των κατοικιών. Στην ίδια θέση εντοπίστηκαν και εννέα ταφές, οι πέντε από τις οποίες της νεολιθικής περιόδου.
Στα κινητά ευρήματα της ανασκαφής συγκαταλέγεται μονόχρωμη, διακοσμημένη και άβαφη κεραμική, κυρίως αγγεία με λεπτά και μεσαία τοιχώματα. Επίσης, ήρθαν στο φως τριπτά και πελεκητά λίθινα εργαλεία, πήλινα σφοντύλια, οστά με ίχνη επεξεργασίας και δύο ζωόμορφα ειδώλια.
Επίσης, κατά τη διάρκεια σωστικής ανασκαφής στη Σουλουκιά Ποντοκώμης οι αρχαιολόγοι της Λ' ΕΠΚΑ εντόπισαν μία τάφρο και 21 λάκκους που περιείχαν υπολείμματα καύσης, καθώς και μεγάλη ποσότητα μονόχρωμης και διακοσμημένης κεραμικής, οστέινα, πελεκητά και τριπτά εργαλεία, ειδώλια και οστά ζώων. Η θέση χρονολογείται στην Αρχαιότερη και Μέση Νεολιθική Εποχή.
Όπως εξηγεί η προϊσταμένη της Εφορείας, Γεωργία Καραμήτρου- Μεντεσίδη, η απουσία οικοδομικών καταλοίπων σε συνδυασμό με την ανεύρεση μόνο λάκκων και τάφρου στη συγκεκριμένη θέση, «μας προσανατολίζει στην άποψη ότι βρισκόμαστε στις παρυφές νεολιθικού οικισμού, τον οποίο και ευελπιστούμε να εντοπίσουμε στο μέλλον. Πιστεύουμε ότι ο οικισμός αυτός τοποθετείται χρονικά στην 7η χιλιετία π.Χ., αποτελώντας έναν από τους αρχαιότερους νεολιθικούς οικισμούς των Βαλκανίων».
Η εποχή της 7ης και του α’ μισού της 6ης χιλιετίας π.Χ. σηματοδοτείται από τη μετατροπή των συλλεκτών σε γεωργούς στο χώρο της Δυτικής Μακεδονίας. Μέσα από την έρευνα, καταγραφή και μελέτη των εγκαταστάσεών τους, η Λ’ ΕΠΚΑ επιχειρεί να κατανοήσει και να ανασυνθέσει την εξελικτική πορεία τους και τα πολιτιστικά στοιχεία τους.
Τα αποτελέσματα των ανασκαφών στην Ποντοκώμη και τη Μαυροπηγή Εορδαίας θα παρουσιάσει η προϊσταμένη της Λ’ ΕΠΚΑ αύριο στην 24η Συνάντηση για το Αρχαιολογικό Έργο στη Μακεδονία και Θράκη.
www.kathimerini.gr με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ

8 ΜΑΡΤΙΟΥ 2011

Στο σημερινό φύλλο της εφημερίδας «δημοκρατία» δημοσιεύτηκε ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο για το Σκοπιανό, υπό τον τίτλο: «ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ» του κ. Κωνστ. Χολέβα, πολιτικού επιστήμονα. Λόγτω του ενδιαφέροντος το αναδημοσιεύουμε.
«Στο προηγούμενο άρθρο μου για την εσωτερική αναταραχή στα Σκόπια και τις τεταμένες σχέσεις
της FYRΟΜ με όλους τους γείτονες της προκάλεσε ερωτηματα σε κάλους φίλους, επομένως
οφείλω σήμερα να απαντήσω. Θυμίζω ότι το άρθρο εκείνο κατέληγε με την πρόταση να σταματή-
σουμε να συζητούμε για μία σύνθετη ονομασία του τύπου «Βόρεια Μακεδονία» και να επανέλθουμε στην αρχική θέση του αειμνήστου Προέδρου της Δημοκρατίας Κωνσταντίνου Καραμανλή και των πολιτικών αρχηγών του 1992: Δηλαδή δεν δεχόμαστε να χρησιμοποιούν τα Σκόπια το όνομα «Μακεδονία» είτε μόνο του είτε ως σύνθετο είτε ως παράγωγο.
Αλλωστε η εσωτερική σύγκρουση μεταξύ Αλβανών και Σλάβων (ψευδομακεδόνων) στη FYRΟΜ
απειλεί τη βιωσιμότητα και την ενότητα του κράτους. Πολλοί ξένοι αναλυτές προβλέπουν μία διάσπαση του σκοπιανού μορφώματος μεταξύ Βουλγαρίας και Αλβανίας ή τουλάχιστον μία μορφή χαλαρής ομοσπονδίας με. αλβανικό, βουλγαρικό, σερβικό και άλλα καντόνια.
Το πρώτο ερώτημα που μου έθεσαν καλόπιστα είναι: Μα πώς θέλουμε να απαγορεύσουμε στα Σκόπια να χρησιμοποιούν τον όρο «Μακεδονία» , αφού κατέχουν το έδαφος της παλιάς «Σερβικής Μακεδονίας»; Εμείς οι ίδιοι σε σχολικά βιβλία και ιστορικά άρθρα δεχόμαστε ότι μετά τους Βαλκανικούς Πολέμους του 1912-13 η ιστορική Μακεδονία διαιρέθηκε σε τρία τμήματα. Το 51 % περιήλθε στην Ελλάδα, το 39% στη Σερβία και το 11 % στη Βουλγαρία (περιοχή του όρους Πιρίν).
Εδώ είναι το μεγάλο λάθος. Κακώς διδάσκουμε ή γράφουμε μία μεγάλη ανακρίβεια.
Οι συνθήκες του Λονδίνου (Α' Βαλκανικός Πόλεμος) και του Βουκουρεστίου (Β' Βαλκανικός Πόλεμος) του 1913 πουθενά δεν αναφέρονται σε τριχοτόμηση της Μακεδονίας. Διανέμονται τα ευρωπαϊκά εδάφη της τότε Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Οι συνθήκες μοίρασαν μεταξύ Ελλάδος. Σερβίας. Βουλγαρίας και της νεογέννητης τότε Αλβανίας τα βιλαέτια (οθωμανικές περιφέρειες) της Θεσσαλονίκης. των Σερρών, του Μοναστηρίου, των Ιωαννίνων και του Κοσόβου. Οι δε Σέρβοι ονόμασαν τα εδάφη βορείως της Ελληνικής Μακεδονίας αρχικά «Νότια Σερβία» και στη συνέχεια Βάρνταρσκα Μπανοβίνα (επαρχία του ποταμού Βαρδάρη, δηλαδή Αξιού).
Το δεύτερο ερώτημα είναι κατά πόσον οι ΗΠΑ θα αφήσουν τη FYRΟΜ να διχοτομηθεί ή να καντονοποιηθεί. Προσωπικά πίστευα ότι δεν πρόκειται να ασχοληθούν ιδιαιτέρως ή να στενοχωρηθούν. Αν γίνει διχοτόμηση μεταξύ Βουλγαρίας και Αλβανίας (ή Κοσόβου), δεν έχουν πρόβλημα. Και η Βουλγαρία και η Αλβανία και το Κόσοβο θεωρούνται σήμερα άριστοι σύμμαχοι των ΗΠΑ. Αλλωστε ο αλβανικός εθνικισμός, ο οποίος απειλεί τα Σκόπια με απόσχιση των
δυτικών επαρχιών, είναι το χαϊδεμένο παιδί των ΗΠΑ από το 1991 μέχρι σήμερα.
Οι στρατηγικοί και διπλωματικοί αναλυτές της Αμερικής είδαν ότι η Ρωσία θα βασισθεί κυρίως στη Σερβία λόγω σλαβικών και θρησκευτικών δεσμών, η Γαλλία θα αξιοποιήσει τις παραδοσιακές σχέσεις της με τη Ρουμανία, η Γερμανία θα βασισθεί στη Σλοβενία και την Κροατία, παλιές επαρχίες της γερμανόφωνης Αυστροουγγαρίας. Ετσι, έκαναν την επιλογή να αξιοποιήσουν ως δικό τους υπομόχλιο τον αλβανικό αλυτρωτισμό. Με αυτό τον τρόπο πιέζουν τη Σερβία, το Μαυροβούνιο και τα Σκόπια, όπου υπάρχουν αλβανικές μειονότητες, χρησιμοποιούν το Κόσοβο ως στρατιωτική βάση και επιπλέον καλοπιάνουν έναν μουσουλμανικό λαό στα Βαλκάνια για να
εξισορροπήσουν τα προβλήματα που έχουν με τους μουσουλμάνους στη Μέση Ανατολή.
Συμπέρασμα: Αν οι εντάσεις μεταξύ Σλάβων και Αλβανών στη
FYRΟΜ οδηγήσουν σε οποιαδήποτε μορφή διασπάσεως της χώρας αυτής, δεν βλάπτονται τα αμερικανικά συμφέοοντα.
Το τρίτο ερώτημα που δέχθηκα είναι αν καλώς διατηρήσαμε σε ισχύ την Ενδιάμεση Συμφωνία Αθηνών-Σκοπίων του Σεπτεμβρίου 1995. Απαντώ ρητά και κατηγορηματικά: ΟΧΙ. Κακώς την αφήσαμε να ισχύει σιωπηρά μετά τον Σεπτέμβριο του 2002. Ηδη τα Σκόπια με βάση τη
Συμφωνία αυτή μας ενάγουν ενώπιον του Δικαστηρίου Διεθνούς Δικαίου, διότι θέσαμε ΒΕΤΟ στην ένταξη τους στο ΝΑΤΟ.
Αντιθέτως εμείς δεν έχουμε διαμαρτυρηθεί δημοσίως ή σε διεθνή βήματα για τη συνεχή παραβίαση
της Ενδιάμεσης Συμφωνίας από την πολιτική ηγεσία της FYRΟΜ. Θεσσαλονίκη και μέγα μέρος της Βορείου Ελλάδος περιλαμβάνονταν στον χάρτη. Επίσης το καλοκαίρι του 2010 ο κ. Γκρούεφσκι μίλησε σε συγκέντρωση Σκοπιανών μειονοτικών στο χωριό Ποΰτετς της Αλβανίας (περιοχή Πρεσπών) και πίσω του φαινόταν πανηγυρικά ο Ηλιος της Βεργίνας! Θυμίζω ότι με την Ενδιάμεση Συμφωνία τα Σκόπια ανέλαβαν να μη χρησιμοποιούν σε οποιαδήποτε εκδήλωση ή έκδοση το σύμβολο αυτό. Εξάλλου στα σχολεία τους οι μαθητές συνεχίζουν να μαθαίνουν ότι
τα πραγματικά σύνορα της χώρας τους φτάνουν μέχρι τον... Όλυμπο!
Τέλος, απαντώ στο ερώτημα αν προ δύο ετών τα Σκόπια είχαν συμφωνήσει στο όνομα «Δημοκρατία της Μακεδονίας-Σκόπια». Προφανώς το συζητούσαν, αλλά μόνο για να χρησιμοποιείται από την Ελλάδα και να υπάρχει στο καρτελάκι της χώρας στον ΟΗΕ. Ποτέ δεν δέχθηκαν να είναι αυτή η συνταγματική τους ονομασία. Απέρριπταν πάντοτε ένα όνομα για
κάθε διεθνή χρήση (ante omnis). Αλλά κι αν το δεχθούν για να εξασφαλίσουν την ελληνική υποοτηριξη στο Ν ΑΤΟ, σε έναν χρόνο θα απορρίψουν τη λέξη «Σκόπια» και θα παραμείνει μόνον ο ορος «Μακεδονία».

8 ΜΑΡΤΙΟΥ 1905

Βούλγαροι, αφού λεηλάτησαν και πυρπόλησαν τη Μονή Αγίου Νικολάου στη Σλίβενη (Κορομηλιά) Καστοριάς έσφαξαν τον ηγούμενο ( με 120 μαχαιριές ) και ένα μοναχό.

7 ΜΑΡΤΙΟΥ 1822

Έναρξη της επανάστασης στην περιοχή του Ολύμπου. Ο Γιάννης Κασομούλης – που είχε φθάσει στην Πιερία με πολεμοφόδια από τα Ψαρά, στις 22 Φεβρουαρίου – μαζί με τους οπλαρχηγούς του Ολύμπου Διαμαντή και Ντίτζια και δύναμη 300 ανδρών, επιχειρούν να καταλάβουν οχυρή θέρση του Κολυνδρού. Χωρίς επιτυχία η επίθεση, αφού είχε προδοθεί στους Τούρκους. Κι΄ ενώ ο αγώνας συνεχιζόταν σκληρός στην περιοχή της Νάουσας, ξανάρχιζαν σφοδρότατες μάχες στην περιοχή του Ολύμπου, μετά τις 13 Μαρτίου, που έφθασαν οι ενισχύσεις (φιλελλήνων και Ελλήνων) με τον Σάλα. Συγκρούσεις έγιναν στον Κολυνδρό, περιοχή Ελασσόνας, Καστανιά και Μηλιά, μέχρι την Κυριακή του Πάσχα 2 Απριλίου. Οι επαναστάτες σκορπίστηκαν, προς Πελοπόννησο και άλλες περιοχές της Μακεδονίας, ενώ ο Διαμαντής πήγε για ενίσχυση στη Νάουσα. Για τον Γιάννη Κασομούλη, μπορεί όποιος θέλει να αναζητήσει ένα ενδιαφέρον λήμμα, με επιστολές του προς την Επιτροπή Αγώνων και Θυσιών, στο siatista.blogspot.com. Ντοκουμέντα από τα Γενικά Αρχεία του Κράτους, της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Ελλάδος, Μπενάκειο Ίδρυμα.

6 ΜΑΡΤΙΟΥ 1943

Περίπου 100 αντάρτες της ΠΑΟ (Πανελλήνια Απελευθερωτική Οργάνωση) και 800 οπλισμένοι χωρικοί της περιοχής Βοΐου - Σιατίστης - Γρεβενών και Παλιόκαστρου, υπό τον Αντισυνταγματάρχη Πεζικού Ιωάννη Κοντονάσιο και άλλους ανώτερους αξιωματικούς επιτίθεται αιφνιδιαστικά στη θέση Φαρδύκαμπος εναντίον κινούμενης από Γρεβενά προς Σιάτιστα πεζοπορας ιταλικής φάλαγγας, αποτελούμενης από ένα τάγμα πεζικού και μια πυροβολαρχία και πετυχαίνουν τη διάλυση και παράδοση 598 Ιταλών μαζί με τον οπλισμό τους. Απώλειες Ιταλών νεκροί 38 τραυματίες 67 ,αιχμάλωτοι 598. Οι ελληνικές απώλειες ήταν νεκροί 3 τραυματίες 9. (Πηγή: Ευρετήριο Πολεμικών Γεγονότων Ελληνικού Έθνους, της Διεύθυνσης Ιστορίας Στρατού, έκδοση 1989)
Η οργάνωση ΠΑΟ ιδρύθηκε, με σκοπό τη συμμετοχή στον απελευθερωτικό αγώνα, τον Αύγουστο του 1941 (είχε προηγηθεί δηλαδή των κομμουνιστικών οργανώσεων ΕΑΜ, που ιδρύθηκε στις· 27 Σεπτεμβρίου του 1941 και του ΕΛΑΣ, στις 16 Φεβρουαρίου 1942), με Γενικό Αρχηγό τον Συνταγματάρχη Πεζικού Γεώργιο Παπαγεωργίου και στελέχη πολλούς αξιωματικούς του Στρατού και της Χωροφυλακής, καθώς και ντόπιους παράγοντες. Η Οργάνωση αυτή ανέπτυξε πολλές επιτροπές στις πόλεις της Μακεδονίας με την ονομασία «Διοικούσαι Επιτροπαί Αγώνος», ενώ συγκρότησε σημαντικές ανταρτικές ομάδες στις ορεινές περιοχές των Κρουσίων, του Βερμίου κ.ά.

5 ΜΑΡΤΙΟΥ 1913

Δολοφονείται σε κεντρικό δρόμο της Θεσσαλονίκης ( ΣΗΜΕΡΑ: Η διασταύρωση των οδών Αγίας Τριάδας και Β. Γεωργίου, όπου και στήλη και άγαλμα, τότε κεντρική οδός Ανοίξεως και Αγίας Τριάδος ), ο βασιλιάς Γεώργιος Α΄. Ο δολοφόνος, Σερραίος Αλέξανδρος Σχινάς – για τον οποίο υπήρξαν φήμες ότι ήταν όργανο των γερμανικών μυστικών υπηρεσιών – αυτοκτόνησε – ενώ ανακρινόταν – πέφτοντας από παράθυρο του Διοικητηρίου. Έτσι δεν έγινε γνωστό αν σκοπός της δολοφονίας ήταν η πιό σύντομη άνοδος στο θρόνο του θεωρούμενου ως φιλικότερα διακείμενου προς τη Γερμανία, διαδόχου Κωνσταντίνου, νικητού του Α΄Βαλκανικού Πολέμου.

Λαϊκή ζωγραφιά με τη σκηνή της δολοφονίας

4 ΜΑΡΤΙΟΥ 1937

Αρχίζει και στη Θεσσαλονίκη ( μαζί με Αθήνα – Πειραιά ) η εφαρμογή του θεσμού των κοινωνικών ασφαλίσεων.

3 ΚΑΙ 4 ΜΑΡΤΙΟΥ 1342

Τον Μάρτιο του 1342 εκδηλώθηκε στη Θεσσαλονίκη λαϊκή επανάσταση γνωστή ως ‘Κίνημα των Ζηλωτών‘, που αργότερα ονομάστηκε και ‘Κομμούνα της Θεσσαλονίκης‘. Στα χρόνια της παρακμής του Βυζαντίου, μέσα στην αποσύνθεση της φεουδαρχίας και τη γέννηση της αστικής τάξης, οι Ζηλωτές – που κατά τη βυζαντινή εποχή εκφράζανε τον ‘ζήλο‘, την πίστη στην παράδοση και τον συντηρητισμό – βρέθηκαν ευθυγραμμισμένοι με τις λαϊκές μάζες και τα προοδευτικά στοιχεία. Στη δυναστική διαμάχη ανάμεσα στον στασιαστή αυτοκράτορα Ιωάννη Καντακουζηνό και στον Ιωάννη Ε΄ τον Παλαιολόγο, τον ανήλικο αλλά νόμιμο αυτοκράτορα, οι Ζηλωτές της Θεσσαλονίκης τάχθηκαν με το μέρος του νόμιμου. Στασίασαν κατά του στρατιωτικού διοικητή της Θεσσαλονίκης Θεοδώρου Συνοδινού, στρεφόμενοι ταυτόχρονα και κατά των πλουσίων και ισχυρών γαιοκτημόνων και εμπόρων. Η στάση εξελίχθηκε σε κοινωνική επανάσταση με επικεφαλής τις συντεχνιακές και εργατικές οργανώσεις. Οι στασιαστές τοποθέτησαν πολιτική εξουσία με αρχηγούς τον Μιχαήλ Παλαιολόγο και τον Ιωάννη, γιό του Μεγάλου Δούκα Αλέξιου Απόκαυκου μαζί με ορισμέρνα λαϊκά στοιχεία.

2 ΜΑΡΤΙΟΥ 1941

Με την υπόσχεση του Χίτλερ να παραχωρήσει στη Βουλγαρία ελληνικά εδάφη, η βουλγαρική κυβέρνηση, μετά την προσχώρησή της στο Τριμερές Σύμφωνο του Άξονα Ιταλίας – Γερμανίας – Ιαπωνίας, την προηγουμένη 1 Μαρτίου, επιτρέπει στα ναζιστικά στρατεύματα να εισβάλλουν στα βουλγαρικά εδάφ, παρά τις έντονες αντιδράσεις της σοβιετικής κυβέρνησης.

1 ΜΑΡΤΙΟΥ 1946

Εκπέμπει για πρώτη φορά ο πρώτος ραδιοφωνικός σταθμός του Εθνικού Ιδρύματος Ραδιοφωνίας (ΕΙΡ) στη Θεσσαλονίκη, ισχύος 1,5 κιλοβάτ. Πολιτικοί σχολιαστές του σταθμού ο δημοσιογράφος Στέλιος Χριστοδούλου και ο πρώην υπουργός Αχιλλέας Καλευράς. Ο πολιτικός και συγγραφέας Αχιλλέας Καλευράς γεννήθηκες στυην Ξάνθη και σπούδασε Νομικά και Πολιτικές Επιστήμες στην Ελβετία. Στην αρχή εργάστηκε ως δημοσιογράφος στην Κωνσταντινούπολη, αλλά το 1912 συνελήφθη και απελάθηκε. Το 1913 διορίστηκε διοπικητής Χαλκιδικής και στη συνέχεια νομάρχης Φλώρινας. Στο διάστημα 1927 – 1929 διατέλεσε Γενικός Διοικητής Μακεδονίας και Ηπείρου. Από το 1935 μέχρι το 1952 χρημάτισε διευθυντής της Διεθνούς Εκθέσεως Θεσσαλονίκης ( της οποίας τα εγκαίνια έγιναν όταν ήταν Γενικός Διοικητής ).

1 ΜΑΡΤΙΟΥ 1923

Από σήμερα εφαρμόζεται το νέο Γρηγοριανό ημερολόγιο, αντί του Ιουλιανού, και η Ελλάδα ευθυγραμμίζεται ημερολογιακά με την Ευρώπη. Το ημερολόγιο την προηγουμένη έγραφε 15 Φεβρουαρίου και την επομένη ανέφερε 1 Μαρτίου. Αυτό φαίνεται καθαρά στις ημερομηνίες των εφημερίδων. Οι δημόσιοι υπάλληλοι τον Φεβρουάριο του 1923 πληρώθηκαν τα 17/30 του μισθού τους. Από την ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ αντιγράφουμε το λήμμα για το Γρηγοριανό ημερολόγιο, για όσους θέλουν να μάθουν την ιστορία της καθιέρωσής του:
‘To Γρηγοριανό Hμερολόγιο, είναι το ημερολόγιο που χρησιμοποιείται τώρα στον Δυτικό κόσμο. Είναι μια παραλλαγή του Ιουλιανού ημερολογίου, και προτάθηκε από τον Αλοΐσιους Λίλιους (Aloysius Lilius), Ναπολιτάνο γιατρό, και θεσπίστηκε από τον Πάπα Γρηγόριο ΙΓ', από τον οποίο πήρε το όνομά του, στις 24 Φεβρουαρίου του 1582. Το Γρηγοριανό ημερολόγιο επινοήθηκε γιατί σύμφωνα με το Ιουλιανό, η εαρινή ισημερία μετατοπιζόταν κατά μία μέρα κάθε 128 χρόνια, γεγονός μη επιθυμητό. Έτσι, αντικαταστάθηκε από το Γρηγοριανό, σύμφωνα με το οποίο η εαρινή ισημερία μετατοπίζεται κάθε 3.300 χρόνια περίπου.
Το Ιουλιανό Ημερολόγιο που αποδίδεται στον Ιούλιο Καίσαρα αλλά είναι έργο του Έλληνα αστρονόμου Σωσιγένη, προσδιορίζει τη διάρκεια του ηλιακού έτους σε 365,25 ημέρες. Για να μην υπάρχουν ελλιπείς ημέρες (0,25) θεωρείται ότι κάθε έτος διαρκεί 365 μέρες εκτός από τα δίσεκτα έτη, τα οποία διαρκούν 366, καθώς προστίθεται στο Φεβρουάριο μια επιπλέον ημέρα, ο οποίος πλέον έχει 29 ημέρες αντί για 28. Δίσεκτο θεωρείται κατά το Ιουλιανό Ημερολόγιο κάθε τέταρτο έτος (365 ημέρες Χ 3 έτη + 366 μέρες = 1461 ημέρες. 1461 ημέρες / 4 έτη = 365,25 ανά έτος). Ως πρακτικός κανόνας καθιερώθηκε να θεωρούνται δίσεκτα τα έτη, ο αριθμός των οποίων διαιρείται ακριβώς διά του 4 (2004, 2008, 2012 κλπ.). Το πρόβλημα του Ιουλιανού Ημερολογίου είναι ωστόσο ότι η πραγματική διάρκεια του ηλιακού έτους είναι κάτι λιγότερο από 365,25 ημέρες. Η μικρή αυτή διαφορά δεν γίνεται φυσικά αισθητή μέσα σε λίγα χρόνια, με τον καιρό όμως οδήγησε σε προβάδισμα του ημερολογίου από τον πραγματικό χρόνο (τροπικό ημερολόγιο): Το 16ο αιώνα η εαρινή ισημερία απείχε 10 ημέρες από την προβλεπόμενη ημερομηνία στο Ιουλιανό Ημερολόγιο. Τη λύση στο πρόβλημα δίνει από το 1582 μ.Χ. το λεγόμενο Γρηγοριανό ημερολόγιο, το οποίο πήρε το όνομά του από τον πάπα Γρηγόριο VIII που το έφερε σε ισχύ. Το Γρηγοριανό ημερολόγιο παραλλάσσει το Ιουλιανό κατά το ότι σε διάστημα 400 χρόνων αφαιρεί 3 ημέρες του Ιουλιανού Ημερολογίου. Πρακτικά το επιτυγχάνει με το να θεωρεί ως δίσεκτα μόνο εκείνα τα έτη αιώνων, που διαιρούνται ακριβώς δια του 400. Έτσι, ενώ κατά το Ιουλιανό Ημερολόγιο τα έτη 1700, 1800, 1900, 2000 είναι όλα δίσεκτα, κατά το γρηγοριανό ημερολόγιο είναι μόνο το έτος 2000 δίσεκτο (366 ημέρες) διότι μόνο αυτό διαιρείται ακριβώς δια του 400. Με τον τρόπο αυτό η μέση διάρκεια του έτους, όπως προκύπτει από το Γρηγοριανό Ημερολόγιο, προσεγγίζει ακριβέστερα το τροπικό έτος.
Το σύγχρονο ημερολόγιο βασίζεται στο γρηγοριανό τρόπο υπολογισμού. Λαμβάνει ωστόσο υπόψη για τον ακριβή καθορισμό των δίσεκτων ετών το γεγονός ότι και το γρηγοριανό ημερολόγιο οδηγεί σε μέση διάρκεια έτους αποκλίνουσα κατά τι από το τροπικό έτος - η απόκλιση αυτή οδηγεί σε διαφορά μιας μέρας κάθε 3333 χρόνια.
Λόγω θρησκευτικών διαφορών δεν καθιερώθηκε το γρηγοριανό ημερολόγιο ταυτόχρονα σε όλες τις χώρες. Οι καθολικές χώρες Γαλλία, Ιταλία, Ισπανία καθώς και το καθολικό τμήμα της Γερμανίας το υιοθέτησαν ήδη από το 1582, ενώ άλλες χώρες ακολούθησαν σταδιακά. Στην Ελλάδα το γρηγοριανό ημερολόγιο εισήχθη το 1923."