ΙΟΥΛΙΟΣ 330 π. Χ.

(12 ΙΟΥΛΙΟΥ) Ο Μέγας Αλέξανδρος αφού έχει καταλάβει και τις άλλες δύο πρωτεύουσες του Περσικού κράτους (Περσέπολη και Εκβάτανα) συνεχίζει την υποταγή των σατραπειών. Παράλληλα καταδιώκει τον Δαρείο, τον οποίο όμως δεν πρόφθασε να αιχμαλωτίσει. Τον Ιούλιο του 330 π. Χ., ο Δαρείος δολοφονήθηκε από τον σατράπη της Βακτριανής, Βήσσο και άλλους αποστάτες. Με το θάνατο του Δαρείου σφραγιζόταν το τέλος της μεγάλης αυτοκρατορίας των Αχαιμενιδών που κυριάρχησαν περισσότερο από δύο αιώνες στον τότε γνωστό κόσμο και ο Αλέξανδρος παρέμενε ο “κληρονόμος και ο νόμιμος διάδοχος του περσικού θρόνου”.
Για τη δολοφονία του Δαρείου μαθαίνουμε από τον Αρριανό: Ο Αλέξανδρος, μετά τη νίκη στον Ισσό, κατεδίωκε τον Δαρείο, όταν έφθασε άνθρωπος από το στρατόπεδο του Δαρείου και τον πληροφόρησε ότι  <Ο χιλιάρχης των ιππέων οι οποίοι ηκολούθουν τον Δαρείον κατά την φυγήν του, ο Βήσσος, ο σατράπης των Βακτρίων και ο Βαρσαέντης, ο σατράπης των Αραχωτών και Δραγγών, είχον συλλάβει από κοινού τον Δαρείον. Μόλις ήκουσεν αυτά ο Αλέξανδρος εβάδισεν με περισσοτέραν ακόμη βιασύνην, έχων μαζί του μόνους τους εταίρους, τους ανιχνευτάς ιππείς και τους πλέον ρωμαλαίους και ελαφρότερον ωπλισμένους πεζούς.... Ο Αλέξανδρος εκινείτο μετά μεγάλης ταχύτητος. Αφού κατά την νύκτα διήνυσε τετρακοσια περίπου στάδια, συνήντησε κατά τα ξημερώματα τους βαρβάρους, οι οποίοι επροχώρουν χωρίς τάξιν και άνευ όπλων, και ολίγοι μόνον εξ αυτών ώρμησαν προς απόκρουσιν ενώ οι περισσότεροι, ευθύς ως διέκρινον τον ίδιον τον Αλέξανδρον, ετράπησαν εις φυγήν χωρίς να συμπλακούν, όσοι δε επετέθησαν ορμητικώς εφονεύθησαν ή ετράπησαν και αυτοί εις φυγήν. Ο Βήσσος και οι οπαδοί του έφερον μέχρι τότε τον Δαρείον επάνω εις άμαξαν συρομένην υπό άρματος, όταν όμως επλησίαζε ο Αλέξανδρος, οι Ναβαρζάνης και Βαρσαέντης κατεπλήγωσαν τον Δαρείον και αφού τον εγκατέλειψαν εκεί, οι ίδιοι ετράπησαν εις φυγήν, συνοδευόμενοι υπό εξακοσίων ιππέων. Τελικώς ο Δαρείος απέθανε μετ‘ ολίγον, λόγω των τραυμάτων του, πριν προφθάση να τον ίδη εν ζωή ο Αλέξανδρος. Απέστειλε τότε ο Αλέξανδρος το σώμα του Δαρείου εις τους Πέρσας διατάξας να ενταφιασθή εις τους βασιλικούς τάφους, καθ’ όν ακριβώς τρόπον ενεταφιάζοντο και οι άλλοι οι προ του Δαρείου βασιλείς. Αυτό υπήρξε το τέλος του Δαρείου, όταν εις τας Αθήνας άρχων επώνυμος ήτο ο Αριστοφών κατά τον μήνα Εκατομβαιώνα (μήνας του Αττικού έτους από 15 Ιουλίου – 15 Αυγούστου), ανδρός δειλού (του Δαρείου) περισσότερον παντός άλλου εις τα πολεμικά και άφρονος.>


Στις φωτογραφίες δύο διάσημοι πίνακες, από την παγκόσμια πινακοθήκη με την πληθώρα έργων με παραστάσεις από τη ζωή και τη δράση του Αλέξανδρου. Στην 1η ο Αλέξανδρος υποδέχεται με θλίψη και τιμή τη σορό του Δαρείου. Πίνακας του Antonio Pelegrini, Μουσείο Σουασόν Γαλλίας.


Στη 2η ο Αλέξανδρος δέχεται την οικογένεια του Δαρείου. Πίνακας του Francesco Trevisani, Ανάκτορο Λα Γκράνχα Μαδρίτης. ( Φωτογραφίες από το τεύχος του Ν. Μέρτζου ΖΕΙ ΚΑΙ ΒΑΣΙΛΕΥΕΙ, έκδοση Ε.Μ.Σ. )