Μετά την υπογραφή της συνθήκης ο βασιλιάς Κωνσταντίνος απηύθυνε προς τον Στρατό και τον Στόλο διάγγελμα, στο οποίο τόνιζε μεταξύ άλλων: «Χθες απόγευμα υπεγράφη εν Βουκουρεστίω το πρωτόκολλον το καθορίζον τα όρια μεταξύ της Νέας Ελλάδος και της Βουλγαρίας. [....] Αξιωματικοί, υπαξιωματικοί, στρατιώται και ναύται, Σεις είσθε οι εργάται της μεγαλυνθείσης ταύτης Νέας Ελλάδος. Το αίμα σας, οι κόποι σας, οι αγώνες σας, αι στερήσεις σας, η ανδρεία σας, η καρτερία σας έκαμαν την πατρίδα μας μεγάλην, αλλά και τετιμημένην και σεβαστήν και ένδοξον εις όλον τον κόσμον. Λυπούμαι διότι πολλοί, πάμπολλοι από τους ανδρείους μαχητάς Μου δεν θα ακούσωσιν τους λόγους Μου τούτους, αλλά το αίμα των δεν εχύθη επί ματαίω. Αιωνία η μνήμη των πεσόντων ηρώων μας. Εις σάς τους επιζώντας εκφράζω τον θαυμασμόν Μου δια τα κατορθώματά σας και την υπερηφάνειάν Μου διότι ηγούμαι τοιούτου Στρατού και τοιούτου Στόλου.»
Από το ΕΜΠΡΟΣ μεταφέρουμε μια μικρή είδηση, σχετική με τη συμφωνία: «Εξ ασφαλούς πηγής τηλεγραφείται ότι οι Έλληνες κάτοικοι του Μελενίκου, του Νευροκοπίου και των περιχώρων εζήτησαν παρά της Α. Μ. του Βασιλέως όπως τοις δώση την άδειαν να μεταναστεύσουν εντεύθεν των Ελληνικών συνόρων, διότι τοις είνε αδύνατον να ζήσουν υπό τον Βουλγαρικόν ζυγόν. Η Α. Μ. ο Βασιλεύς έδωκεν την ζητηθείσαν άδειαν.»
Στη φωτογραφία το δημοσίευμα του ΕΜΠΡΟΣ, που αναγγέλλει την υπογραφή της ειρήνης.
