29 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2011

Στα χνάρια του Μεγάλου Αλεξάνδρου η γαλλική Figaro
Με ειδικό ένθετο 115 σελίδων!

Ούτε μία ούτε δύο, αλλά 115 ολόκληρες σελίδες θα αφιερώσει το γαλλικό περιοδικό «Figaro Hors-sorie» στην παρουσίαση της ιστορικής και γεωγραφικής διαδρομής του Μεγάλου Αλεξάνδρου και την αρχαία Μακεδονία, τον ερχόμενο Οκτώβριο.

Το περιοδικό, ένθετο στη γαλλική εφημερίδα «Figaro», θα κυκλοφορήσει στις 13 Οκτωβρίου, κατά την ημέρα των εγκαινίων της μεγάλης έκθεσης για τον Έλληνα στρατηλάτη και την αρχαία Μακεδονία, στο Μουσείο του Λούβρου.

Ο διευθυντής σύνταξης του περιοδικού, Μισέλ ντε Ζαγκέρ (Michel de Jaeghere) και η δημοσιογράφος/φωτορεπόρτερ Ιζαμπέλ Σμίτζ (Isabelle Schmnitz) βρίσκονται αυτές τις ημέρες στη Βόρεια Ελλάδα, προκειμένου να «ανακαλύψουν» για λογαριασμό των Γάλλων αναγνωστών τα χνάρια του Μεγαλέξανδρου και να καταγράψουν την εμπειρία της αναζήτησής τους στο χαρτί.

Στις 26 και 27 Αυγούστου τα δύο στελέχη του περιοδικού επισκέφτηκαν τη Χαλκιδική, όπου πραγματοποίησαν τον παράπλου του Αγίου Όρους και στη συνέχεια επισκέφθηκαν τον αρχαιολογικό χώρο των Σταγείρων. Μάλιστα, ο δήμος Αριστοτέλη, σε συνεργασία με τον Οργανισμό Τουριστικής Ανάπτυξης προ του Άθω και το Γραφείο Ε.Ο.Τ. Γαλλίας, προετοιμάζουν ήδη εκδηλώσεις προβολής της τοπικής ιστορικής διαδρομής, αλλά και του σημερινού προσώπου του προορισμού, οι οποίες απευθύνονται στο γαλλικό κοινό.

Στις 30 και 31 Αυγούστου, το ρεπορτάζ του γαλλικού περιοδικού θα «μετακινηθεί» στην Ημαθία, όπου οι Γάλλοι προσκεκλημένοι της εκεί Περιφερειακής Ενότητας και του ΕΟΤ Γαλλίας θα ξεναγηθούν στον αρχαιολογικό χώρο της Βεργίνας, τη Σχολή του Αριστοτέλη, τη Βέροια και άλλους χώρους της περιοχής.

Υπενθυμίζεται ότι η έκθεση με τίτλο «Στο Βασίλειο του Μεγάλου Αλεξάνδρου- Αρχαία Μακεδονία», θα διαρκέσει μέχρι τις 16 Ιανουαρίου του 2012, ενώ περιλαμβάνει περισσότερα από 600 αντικείμενα, τα οποία ήρθαν στο φως τα τελευταία 30 χρόνια.

www.kathimerini.gr με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ

28 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2011

Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΗΣ ΠΓΔΜ ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ ΑΝΕΝΟΧΛΗΤΗ
ΤΗΝ ΠΑΡΑΧΑΡΑΞΗ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ

Σκοπιανή προπαγάνδα, ελληνική αδράνεια

Εντός του φθινοπώρου, χωρίς ακόμα να είναι γνωστή η ακριβής ημερομηνία, αναμένεται η απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης για την προσφυγή των Σκοπίων εναντίον της Ελλάδας, σχετικά με την είσοδο του γειτονικού κράτους στο ΝΑΤΟ.
Η απόφαση, παρότι δεν αποτελεί πρόκριμα για την εισδοχή της ΠΓΔΜ σε άλλους οργανισμούς,
πχ την Ε.Ε., αλλά ούτε υποχρεωτικά εκτελεστέα μπορεί να είναι σε περίπτωση αρνητικής εξέλιξης
για την Ελλάδα, καθότι η απόφαση στη Συμμαχία έχει ληφθεί με ομοφωνία και το ΝΑΤΟ έχει τους
δικούς του κανόνες και κριτήρια για την ένταξη μελών, θα είναι σημαντική σε επίπεδο εντυπώσεων. Αν η ελληνική πλευρά δικαιωθεί, όπως εκτιμά με βάση την παρουσίαση που έγινε στο Διεθνές Δικαστήριο, το ΥΠ ΕΞ πιστεύει ότι η πίεση στα Σκόπια για συμβιβασμό θα αυξηθεί, καθώς θα καταστεί σαφές ότι οι πόρτες των ευρωατλαντικών θεσμών θα ανοίξουν μόνο αν λυθεί το θέμα της ονομασίας.
Στην οικονομική και πολιτική κατάσταση που βρίσκεται η ΠΓΔΜ και με τις άλλες χώρες των Δυιικών Βαλκανίων να διεκδικούν την είσοδο στην Ε.Ε. Με την «Ατζέντα 2014» (όσο μπορεί
να ισχύει κάτι τέτοιο με δεδομένη την κρίση), η έλλειψη προοπτικής θα γίνεται πιο έντονη. Η υποβάθμιση κατά μία βαθμίδα ιης πιστοληπτικής ικανότητας της χώρας από ΒΒ+ σε ΒΒ, από τη Standart and Poors , ήρθε να υπενθυμίσει ότι ο ψευδομακεδονικός εθνικισμός του Νίκολα Γκρούεφσκι δεν αρκεί. Όπως έλεγε Αλβανός πολιτικός αντιπολιτευομένου κόμματος, «εδώ δεν έχουμε να φάμε και αυτός γεμίζει τον κόσμο αγάλματα».
Η ρίζα του προβλήματος
Το πλαίσιο λύσης που έχει δρομολογηθεί στον ΟΗΕ, με τη μεσολάβηση του Μάθιου Νίμιις, δίνει βεβαίως προτεραιότητα στο θέμα της ονομασίας, παρότι στόχος είναι μία συνολική λύση του ζητήματος, αφήνοντας θέματα δύσκολα και θεωρούμενα ως ανεπίλυτα, και πάντως πιο δυσεπίλυτα από το όνομα, εκτός στόχου άμεσης λύσης. Σκοπός είναι να διευθετηθεί η ονομασία για να ξεμπλοκάρουν οι σχέσεις της ΠΓΔΜ με την Ελλάδα και τους διεθνείς οργανισμούς. Το θέμα της εθνικής ταυτότητας και της γλώσσας, που είναι η ρίζα του προβλήματος, μένει απέξω. Οντως είναι δύσκολο να λυθεί άμεσα, χρειάζεται μακροπρόθεσμη στρατηγική.
Πρωτίστως, οπως τονίζουν διπλωμάτες που έχουν ασχοληθεί επί πολλά χρόνια με το θέμα,
απαιτείται άμεση έναρξη πολιτικής που θα ξετυλίγεται με επιμονή σε βάθος χρόνου για την αντιμετώπιση της σκοπιανής προπαγάνδας και αυτό προϋποθέτει ενεργό παρουσία και ενημέρωση του παγκόσμιου ακροατηρίου: της κοινής γνώμης, των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων και εν γένει των εκπαιδευτικών και μορφωτικών οργανισμών, στα διεθνή φόρα, όπου δηλαδή απευθύνονται και οι Σκοπιανοί. Αν δυσχερανθούν η υποδοχή και η αποδοχή της ιστορικής παραχάραξης, αν δεν «ποτίζεται» η σκοπιανή ψευδοθεώρηση περί Μακεδονίας, θα είναι ένα πρώτο σημαντικό βήμα για την «αποξήρανση» της πηγής απ' όπου εκπορεύεται.
Ενδιάμεση συμφωνία
Οι βάσεις για την αντιμετώπιση του ζητήματος σε αυτό το πλαίσιο είχαν τεθεί με την Ενδιάμεση
Συμφωνία, στο άρθρο 7 της οποίας «φωτογραφιζόταν» η υποχρέωση της ΠΓΔΜ να απόσχει από
προπαγανδιστικές ενέργειες και πρακτικές. Σταδιακά η ελληνική επαγρύπνηση εκφυλίστηκε, καθώς περιορίστηκε στην αντιμετώπιση παραβιάσεων της Ενδιάμεσης Συμφωνίας από τα Σκόπια σε
διεθνείς οργανισμούς και σε επίσημες διοργανώσεις, αφήνοντας την παράλληλη προπαγάνδα να εξελίσσεται χωρίς οργανωμένη αντίδραση από το ελληνικό κράτος. Αυτό είναι το κύριο ζήτημα
με το οποίο βρίσκεται σήμερα αντιμέτωπη η ελληνική διπλωματία και δικαιώνεται έτσι η αρχική θέση του Αντώνη Σαμαρά, ότι αν η Ελλάδα αποδεχθεί οποιαδήποτε ονομασία που θα περιλαμβάνει ως συνθετικό τον όρο «Μακεδονία», το ζήτημα όχι μόνο δεν θα λυθεί, αλλά θα επιδεινώνεται.
Τώρα η Ελλάδα, στην ουσία, δίνει μάχη οπισθοφυλακών για τον επιθετικό προσδιορισμό του όρου «Μακεδονία», ο οποίος, όποιος και αν είναι, δεν θα αποτρέψει τη συνέχιση της αλυχρωτικής πολιτικής των Σκοπίων.
Ενας γεωγραφικός προσδιορισμός όπως αυτός που επιδιώκει η Αθήνα, πχ «Βόρεια Μακεδονία»,
θα επιτρέψει στο γειτονικό κράτος να υπονοεί αλύτρωτη «Νότια Μακεδονία» κλπ. Μόνο ένας φυλετικός/εθνικός επιθετικός προσδιορισμός θα έθετε βάση για την αντιμετώπιση του θέματος στην
ουσία του, την καταγωγή των Σκοπιανών. Το όνομα «Σλαβομακεδονία», για παράδειγμα θα περιέγραφε την εθνοτική σύσταση του κυρίαρχου πληθυσμιακού στοιχείου και θα απέκοπτε κάθε γέφυρα που προσπαθούν να στήσουν με την ελληνική Ιστορία.
Ο αλβανικός παράγοντας
Το πρόβλημα, πλέον, είναι ότι οι Αλβανοί της ΠΓΔΜ, οι οποίοι θεωρούν ότι αποτελούν συστατικό πληθυσμιακό στοιχείο του κράτους, και όχι μειονότητα, δεν αποδέχονται ονομασία που θα προσδιόριζε μονοδιάστατα τη φυλετική του σύσταση ως σλαβική. Στα Σκόπια, εκτός από την
οικονομική δυσπραγία, πλανάται πάντα το φάσμα της διχοτόμησης από το πολυάριθμο και δημογραφικά δυναμικό αλβανικό στοιχείο.

ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΤΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΑΠΟ ΤΟΝ ΓΚΕΟΡΓΚΙΕΦΣΚΙ

ΣΧΕΤΙΚΑ με το αν είναι εφικτό, πάντως, εδώ που έχουν φθάσει τα πράγματα, να αντιστραφεί η
εμπεδωμένη πλάνη περί αρχαίας μακεδόνικης καταγωγής των Σκοπιανών, έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον μια πρόσφατη συνέντευξη του πρώην πρωθυπουργού της ΠΓΔΜ, Λιουμπκο Γκεοργκιέφσκι, ο οποίος απευθύνει στους συμπατριώτες του τη, σοκαριστική γι΄ αυτούς, και
ιδιαίτερα για το δημοσιογράφο που τον ρωτά, ωμή αλήθεια. Τα παρακάτω αποσπάσματα από τη συνέντευξη του πρώην πρωθυπουργού είναι διαφωτιστικά.
«Το πιο σημαντικό πράγμα είναι το ακόλουθο... Ο Φίλιππος και ο Αλέξανδρος είχαν σκοπό να ενώσουν τον ελληνικό κόσμο (...) είχαν σκοπό να νικήσουν το μεγάλο εχθρό του ελληνικού κόσμου, την Περσία, και τελικά ο Φίλιππος και ο Αλέξανδρος, ή καλύτερα ο Αλέξανδρος σε αυτήν την περίπτωση, όπου και αν κέρδισε, κέρδισε με το ελληνικό όνομα, από οπουδήποτε πέρασε άφησε ένα ίχνος της παρουσίας του. Είναι ίχνος της ελληνικής του καταγωγής. Και έχουμε
εκατοντάδες μνημεία όπου αρχίζει με τις λέξεις Εγώ ο Ελλην/Του Ελληνος Αλεξάνδρου. Ετσι. μετά το θάνατο του Μ. Αλεξάνδρου, ο κόσμος που αφήνει πίσω είναι ένας ελληνικός κόσμος και ονομάζεται "ελληνοποίηση της Μεσογείου". Ο Αλέξανδρος κάνει το μεγάλο μπαμ του ελληνικού ονόματος (...) και πρόσφατα δεν ανακήρυξαν τον Μ. Αλέξανδρο ως το μεγαλύτερο Ελληνα όλων των εποχών για το τίποτα, διότι ανύψωσε τον ελληνικό πολιτισμό στο ύψιστο σημείο (...) Κοίτα, δεν θέλω εμείς να έχουμε κακές παραισθήσεις. Ο κόσμος που έχτισε ο Μέγας Αλέξανδρος
είναι ένας ελληνικός κόσμος, ο κόσμος που ο Μέγας Αλέξανδρος αφήνει πίσω ίου είναι ένας ελληνικός κόσμος. Αυτοί είναι ξεκάθαροι δείκτες που ο παγκόσμιος επιστημονικός κόσμος έχει αναγνωρίσει και μέχρι σήμερα βλέπουμε όλα τα μνημεία, που έχουν μείνει από αυτήν την περίοδο, να έχουν αυτό το όνομα και επώνυμο. Γιατί δεν θέλουμε να το καταλάβουμε;»
ΛΑΜΠΡΟΣ ΚΑΛΑΡΡΥΤΗΣ

ΠΗΓΗ: Εφημερίδα «ΤΥΠΟΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ», 28 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2011

Η φωτογραφία των δύο πρωθυπουργών από το δημοσίευμα της εφημερίδας, με τη λεζάντα: «Στον εθνικισμό και τις προκλήσεις κατά της Ελλάδας επενδύει ο Νίκολα Γκρούεφσκι, την ώρα που η κυβέρνηση Παπανδρέου δεν κάνει τίποτε για να αντιμετωπίσει την αλυτρωτική πολιτική των Σκοπιανών».

24 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2011

Μέγας Αλέξανδρος,
στρατηλάτης και άγιος!
Μετά τα αγάλματα οι Σκοπιανοί ιού έκαναν αγιογραφία σε τρούλο εκκλησίας

ΣΕ ΠΑΡΑΚΡΟΥΣΗ βρίσκονται τα Σκόπια με την υπόθεση του Μεγάλου Αλεξάνδρου και μετά τα
αγάλματα που έχουν κατακλύσει τη χώρα, άρχισαν οι... αγιογραφίες! Σύμφωνα με το σκοπιανό Τύπο ο αρχιεπίσκοπος Στέφανος της σχισματικής αυτοαποκαλούμενης «μακεδόνικης» εκκλησίας, η οποία δεν είναι αναγνωρισμένη, έδωσε τη συγκατάθεση του για την αγιογράφηση του Μ. Αλεξάνδρου στον τρούλο της εκκλησίας του Αγίου Νικολάου στην πόλη Στιπ (φωτογραφία). Στην αγιογραφία, όπου πάντως ο Μ. Αλέξανδρος εικονίζεται χωρίς φωτοστέφανο αλλά με τη γνωστή τεχνοτροπία απεικόνισης των αγίων, ο Μακεδόνας στρατηλάτης αναφέρεται ως «Αλεκσαντάρ Μακεντόνσκι»...

Ετοιμος για συμβιβασμό

Κατά τα λοιπά ο πρωθυπουργός της ΠΓΔΜ, Νίκολα Γκρούεφσκι, δηλώνει έτοιμος για συμβιβασμό με την Ελλάδα στο θέμα της ονομασίας, χωρίς όμως να δίνει κάποιο στίγμα σε τι συνίσταται η μεταβολή, αν υπάρχει, της μέχρι τώρα αδιάλλακτης θέσης του: «Η χώρα είναι έτοιμη για να εξευρεθεί λύση στην εκκρεμότητα για το ζήτημα του ονόματος. Αυτό είναι προς το συμφέρον
μας και εμείς θέλουμε λύση. Συμμετέχουμε σε όλες τις επαφές υπό την αιγίδα του ΟΗΕ όσο πιο εντατικά γίνεται και θέλουμε να εξευρεθεί λύση, επειδή αυτό είναι προς το συμφέρον μας, προς-το συμφέρον του λαού μας, των πολιτών μας, της χώρας μας.
Βεβαίως, αναμένουμε από την Ελλάδα να επιδείξει παρόμοια βούληση και ελπίζουμε ότι αυτό θα
συμβεί». Οι δηλώσεις Γκρούεφσκι έγιναν στον απόηχο της «παραίνεσης» Μέρκελ, η οποία περιόδευσε σε Κροατία και Σερβία, να βρεθούν λύσεις στα προβλήματα των Δυτικών Βαλκανίων για να προχωρήσει η ευρωπαϊκή προοπτική τους, κάνοντας ιδιαίτερη αναφορά στο θέμα της ονομασίας. Ο Γκρούεφσκι πάντως δεν διευκρίνισε αν θα είναι έτοιμος για συμβιβασμό πριν ή μετά
την αγιοποίηση του Μ. Αλεξάνδρου και την επίσημη τελετή αποκάλυψης του τεράστιου αγάλματος του στην κεντρική πλατεία των Σκοπίων.
ΛΑΜΠΡΟΣ ΚΑΛΑΡΡΥΤΗΣ
ΠΗΓΗ: ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ - 24 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2011

16 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2011

Δύο λανθασμένοι όροι. 
Από τον Κωνσταντίνο Χολέβα, πολιτικό επιστήμονα.
Από ορισμένους Ελληνες προτείνεται ο όρος «Σλαβομακεδονία» ως μία μέση λύση για το πρόβλημα της ονομασίας του γειτονικού μας κράτους των Σκοπίων. Πρόκειται για λανθασμένη
και ουτοπική πρόταση.
Πρώτον, διότι δεν πρόκειται ποτέ να δεχθούν αυτό το όνομα οι Αλβανοί, οι
οποίοι αποτελούν το 30% του πληθυσμού της FYROM. Ηδη με τη δύναμη των όπλων έδειξαν το 2001 την άρνηση τους να παραμείνουν μία απλή μειονότητα και καθημερινά αμφισβητούν τον κυρίαρχο ρόλο της σλαβικής πλειοψηφίας. Το κράτος των Σκοπίων είναι πολυεθνικό και ο όρος
Σλαβομακεδονία εξυπηρετεί μόνο τη μεγαλύτερη εθνική κοινότητα, τους Σλάβους ψευδό μακεδόνες.
Δεύτερον, ούτε από πλευράς κυβερνήσεως και σλαβικής πλειοψηφίας στη FYROM υπάρχει διάθεση να δεχθούν ένα τέτοιο όνομα. Οι κυβερνώντες τη γείτονα χώρα επιδεικνύουν συνεχώς μεγαλύτερη αδιαλλαξία.
Τρίτον, διότι ούτε τα ελληνικά συμφέροντα εξυπηρετεί ένα τέτοιο όνομα. Αν με δική μας υπογραφή -ο μη γένοιτο- αναγνωρίσουμε αυτό το κράτος με όνομα που θα περιέχει τον όρο Μακεδονία. τότε σε λίγα χρόνια θα περιπέσει σε αχρησία το πρώτο συνθετικό (σλάβο-) και θα παραμένει διεθνώς το όνομα «Μακεδονία».
Σκέτο και μόνο του. Και μάλιστα με τη δική μας υπογραφή. Σε τέτοια σύνθετα ονόματα συνήθως φεύγει γρήγορα το αδύναμο μέρος και μένει σε διεθνή χρήση το ιστορικά και γεωγραφικά ισχυρότερο. Θυμίζω την Υπεριορδανία,η οποία ιδρύθηκε μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο σε εδάφη υπό βρετανική τότε εντολή. Πολύ σύντομα έφυγε με απόφαση του Κοινοβουλίου το «Υπέρ» και η χώρα έγινε διεθνώς γνωστή ως Ιορδανία (στα αγγλικά λεγόταν Transjordan και έμεινε μόνο το Jordan που αναφέρεται στον ιστορικό ποταμό Ιορδάνη). 
Λανθασμένη, ιστορικά ατεκμηρίωτη και εθνικώς ασύμφορη είναι εξάλλου η χρήση εκ μέρους
Ελλήνων συγγραφέων του όρου «Σλαβομακεδόνες», είτε χρησιμοποιείται για τους κατοίκους της
FYROM είτε για τους Ελληνες Σλαβοφώνους-διγλωσσους της Βορείου Ελλάδος.
Οι κάτοικοι της FYROM αποτελούν, όπως προανέφερα, ένα πολυεθνικό μωσαϊκό. Οσοι από αυτούς είναι σλαβικής καταγωγής είναι Σέρβοι ή Βούλγαροι, άρα δεν είναι Μακεδόνες. Η σερβική μειονότητα στα Σκόπια είναι αναγνωρισμένη και έχει δικό της κόμμα.
Η βουλγαρική εθνική καταγωγή ενοχλεί την ηγεσία, διότι θυμίζει ότι το 1941 οι κάτοικοι των Σκοπίων υποδέχθηκαν τα γερμανοβουλγαρικά στρατεύματα με βουλγαρικές σημαίες. Επιπλέον, αν αποδεχθούν επισήμως ότι οι περισσότεροι Σκοπιανοί είναι Βούλγαροι, τότε καταρρέει ο μύθος του «μακεδόνικου έθνους».
Πάντως, πολλοί πολίτες της FYROM αποκτούν βουλγαρικό διαβατήριο και ο πιο γνωστός από αυτούς είναι ο πρώην πρωθυπουργός Λιούπτσο Γκεοργκίεφσκι.
Είναι χαρακτηριστική η δήλωση του το καλοκαίρι του 2008 ότι θέλει να αναλάβει πρέοβης της Βουλγαρίας στα Σκόπια. Ενας από τους πρώτους μετακομμουνιστικούς θιασώτες του «μακεδονισμού» τώρα καταφέρνει ισχυρό πλήγμα στο τεχνητό αυτό έθνος προσθέτοντας επιπλέον ότι ουδεμία σχέση έχουν οι συμπολίτες του με τον Αλέξανδρο και τον Φίλιππο! Αρα οι Σλάβοι της FYROM δεν είναι Μακεδόνες.
Οσοι όμως κάτοικοι της χώρας είναι πράγματι Μακεδόνες δεν είναι Σλάβοι. Διότι πρόκειται για τους ελληνικής καταγωγής, οι οποίοι ανήκουν σε δύο διακριτές ομάδες: α) Τους γηγενείς Βλαχάφωνους Ελληνες του Μοναστηρίου, της Αχρίδας. της Ρέσνας.της Γευγελής.του Κρουσόβου.
του Μοριχόβου κλπ.
Τους έχουμε εγκαταλείψει επί δεκαετίες και είναι καιρός να τους καταμετρήσουμε μέσω της επίσημης απογραφής των Σκοπίων του Απριλίου 2011. β) Τους πολιτικούς πρόσφυγες που έφυγαν από την Ελλάδα μετά τα δραματικά γεγονότα του 1946-49. Αρα: Στη FYROM υπάρχουν Σλάβοι που δεν είναι Μακεδόνες, υπάρχουν και Μακεδόνες που δεν είναι Σλάβοι, διότι είναι Ελληνες, αλλά δεν υπάρχουν «Σλαβομακεδόνες».
Σε ιστορικές μελέτες συναντούμε τον όρο «Σλαβομακεδόνες» ως προσπάθεια προσδιορισμού των σλαβοφώνων-διγλώσσων κατοίκων της Βορείου Ελλάδος. Οι άνθρωποι όμως αυτοί, κατά την περίοδο των ε λληνοβουλγαρικών συγκρούσεων, 1878-1943, δήλωναν είτε Ελληνες (οι Πατριαρχικοί του Μακεδόνικου Αγώνος» είτε Βούλγαροι (οι Εξαρχικοί του Μακεδόνικου Αγώνος).
Ουδέποτε οι ίδιοι δήλωναν Σλαβομακεδόνες ούτε υπάρχει τέτοια εθνότητα σε οθωμανικά έγγραφα ή σε αναφορές Ευρωπαίων διπλωματών ή περιηγητών. Ο όρος κατασκευάστηκε από τη βιασύνη κάποιων Ελλήνων γραφειοκρατών να περιγράψουν τους σλαβόφωνους γύρω στο 1920-1930, χωρίς όμως να τους πουν «Βουλγαροφώνους».
Υπήρχε τότε μεγάλη ανησυχία στην Αθήνα για τον βουλγαρικό αλυτρωτισμό και ο τεχνητός αυτός όρος θεωρήθηκε -κακώς- ως μία λύση.
Ιδιαίτερη πολιτική φόρτιση πήρε η ονομασία «Σλαβομακεδόνες» κατά την περίοδο 1943-1944. Τότε υπήρχαν στη Δυτική και Κεντρική Μακεδονία ολιγάριθμοι συμπατριώτες μας που εντάχθηκαν στη βουλγαρική προπαγάνδα και προέβησαν σε σφαγές εναντίον Ελλήνων.
Μην ξεχνούμε ότι οι Βούλγαροι φασίστες ήταν η τρίτη κατοχική δύναμη, μαζί με τους Γερμανούς του Χίτλερ και τους Ιταλούς του Μουσολίνι.
Οταν όμως άρχισε να καταρρέει ο άξονας φαοιομού-ναζισμού με τις πρώτες νίκες των Συμμάχων, τότε οι συνεργάτες της βουλγαρικής ΟΧΡΑΝΑ στη Μακεδονία αποφάσισαν να αλλάξουν ιδεολογία και εθνικότητα. Μέσα σε μια νύχτα από βουλγαρόφιλοι ακροδεξιοί έγιναν Γιουγκοσλάβοι αριστεροί, οπαδοί του Τίτο.
Και τους εξυπηρέτησε ο τεχνητός ορος «Σλαβομακεδόνες». Είναι μάλιστα γνωστή και η δράση τυυ σλαβομακεδονικού Ε ΑΜ, του αποσχιστικού ΣΝΟΦ με τα σλαβικά αρχικά του, που συνεργάστηκε με το ΚΚΕ. παρά τις επιμέρους διαφωνίες.
Συμπέρασμα: Ας σταματήσουμε να χρησιμοποιούμε τους όρους Σλαβομακεδονία και Σλαβομακεδόνες, διότι είναι λανθασμένοι και ιστορικά ταυτισμένοι με κινήματα που ήθελαν να αποσχίσουν τη Μακεδονία και τη Θράκη από την Ελλάδα.
Αναδημοσίευση από την εφημερίδα «δημοκρατία»,  και από τη στήλη «ΜΕ ΤΟ ΧΕΡΙ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ», φύλλο 16ης Αυγούστου 2011.

14 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2011

Ουδέν νεώτερον από το σκοπιανό μέτωπο

Κλείνουν 20 χρόνια από την ίδρυση της ΠΓΔΜ και την εκκρεμότητα της ονομασίας

Του Σταυρου Τζιμα

Με πανηγυρικές εκδηλώσεις, βγαλμένες μέσα από... ρωμαϊκούς θριάμβους, τα Σκόπια ετοιμάζονται να εορτάσουν στις αρχές Σεπτεμβρίου τη συμπλήρωση είκοσι χρόνων από την ίδρυση του ανεξάρτητου κράτους τους. Η επίσημη αποκάλυψη του θηριώδους ανδριάντα του Μεγάλου Αλεξάνδρου αναμένεται να αποτελέσει την κορυφαία ατραξιόν των εορτασμών, ενώ μαζί θα εγκαινιαστούν δεκάδες άλλα κτίρια και αγάλματα εθνικών ηρώων, με τα οποία η κυβέρνηση Γκρούεφσκι, στο πνεύμα της πολιτικής του εξαρχαϊσμού που υλοποιεί, ανάπλασε το κέντρο της πόλης των Σκοπίων.

Μολονότι το ακριβές πρόγραμμα δεν έχει δημοσιοποιηθεί, πρέπει να θεωρείται βέβαιο ότι θα κληθούν στις εκδηλώσεις προσωπικότητες της ευρωπαϊκής και διεθνούς πολιτικής σκηνής και διπλωματίας και πιθανότατα ηγέτες κρατών που έχουν αναγνωρίσει τη χώρα με τη συνταγματική της ονομασία. Για την κυβέρνηση Γκρούεφσκι, ο εορτασμός της ιστορικής επετείου του δημοψηφίσματος για την ανεξαρτησία, στις 8 Σεπτεμβρίου του 1991, αποτελεί μια καλή ευκαιρία προβολής των μεγάλων εθνικών στόχων, που δεν είναι άλλοι από την ένταξη της πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας (ΠΓΔΜ) στους ευρωατλαντικούς θεσμούς και την κατοχύρωσή της στον ΟΗΕ ως «Δημοκρατία της Μακεδονίας».

Η διένεξη με την Ελλάδα, ωστόσο, θα σκιάζει την ατμόσφαιρα των πανηγυρισμών, καθώς ο διεθνής παράγοντας, με πρόσφατη τη δήλωση της Αμερικανίδας υπουργού Εξωτερικών, Χίλαρι Κλίντον, στην Αθήνα, έχει καταστήσει σαφές στα Σκόπια ότι η πόρτα του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε. θα ανοίξει υπό την προϋπόθεση ότι οι δύο πλευρές θα συμφωνήσουν σε αμοιβαίως αποδεκτή λύση.

Διαφαίνεται κάτι στον ορίζοντα επ’ αυτού; Ουδέν απολύτως, λένε όσοι και από τις δύο πλευρές παρακολουθούν από πολύ κοντά το ζήτημα, που αισίως συμπληρώνει και αυτό σε εκκρεμότητα μια εικοσαετία. Για τους επόμενους μήνες δεν προβλέπεται κινητικότητα, καθώς δεν υπάρχει καμία μεταβολή στα μέχρι τώρα δεδομένα που έχουν καθηλώσει την όλη διαδικασία. Οσοι προέβλεπαν πιθανή αλλαγή πλεύσης του Γκρούεφσκι, μετά τη θριαμβευτική επανεκλογή του στην πρωθυπουργία τον Ιούνιο, διαψεύστηκαν από τις προγραμματικές του δηλώσεις. «Δεν πρόκειται να θέσουμε προς συζήτηση τη συνταγματική ονομασία ούτε να αποδεχθούμε ιδέες και προτάσεις που θα έθιγαν τη μακεδονική μας ταυτότητα», διακήρυξε.

Στις Βρυξέλλες και στην Ουάσιγκτον, κατόπιν αυτού, δεν έχουν λόγους να ταράξουν την ησυχία του κ. Γκρούεφσκι. Ευρωπαϊκή Ενωση και ΝΑΤΟ δεν «καίγονται», εξάλλου, ειδικά τώρα που μαίνεται η παγκόσμια οικονομική θύελλα, να εντάξουν στους κόλπους τους μια χώρα με τα χαρακτηριστικά της ΠΓΔΜ. Ούτε ανησυχούν για ενδεχόμενη αποσταθεροποίησή της δεδομένου ότι η διένεξη με τους Ελληνες, για την ονομασία, δεν αποτελεί γι’ αυτούς σοβαρό θέμα και ο αλβανικός παράγοντας θεωρείται απολύτως ελέγξιμος.

Στην Αθήνα

Και η Αθήνα; Ευλογεί τον Σλαβομακεδόνα ηγέτη, που με την άρνησή του να προβεί έστω και σε ελιγμούς κρατάει στάσιμο το θέμα, αφού στις δύσκολες μέρες που διανύει μόνο μπελάδες γύρω από τα εθνικά θέματα δεν επιθυμεί. Πού οδεύει, λοιπόν, το ανύπαρκτο «μακεδονικό», 20 χρόνια μετά την επανεμφάνισή του, με τη συγκρότηση στα βόρεια σύνορά μας ενός κράτους την παρουσία του οποίου ανοήτως επιχειρήσαμε να εμποδίσουμε; Στο πουθενά, υποστηρίζουν όσοι έχουν εντρυφήσει στο ζήτημα και γνωρίζουν όλες τις παραμέτρους του, εκτός και αν σημειωθούν δραματικές ανατροπές, που όμως δεν διαφαίνονται.

Κατά τα φαινόμενα, τείνει να εξελιχθεί σε μια «παγωμένη διένεξη». Προς το παρόν, η «μη λύση» αποδεικνύεται μια... λύση που βολεύει όλους: τον Γκρούεφσκι, για να συνεχίσει να σφυρηλατεί απερίσπαστος το όραμα του «μακεδονισμού», εμάς, για να δραστηριοποιούνται απρόσκοπτα οι ελληνικές επιχειρήσεις στην ΠΓΔΜ και οι εκατοντάδες χιλιάδες «Σκοπιανοί» να κατακλύζουν τις παραλίες της Πιερίας και της Χαλκιδικής, και τους Δυτικούς, για να κρατούν κλειστή την πόρτα του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε. στα Σκόπια.
Πηγή: Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 14 Αυγούστου 2011
Φωτογραφία από τις εργασίες τοποθέτησης του τεράστιου αγάλματος τουΜεγάλου Αλεξάνδρου.

9 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2011

Τη «βοήθεια» μας για να μπουν
στην Ε.Ε. ζητούν τα Σκόπια

ΔΟΥΛΕΥΟΥΝ κανονικά ψιλό γαζί τη χώρα μας οι Σκοπιανοί, καθώς με χθεσινές της δηλώσεις η αλβανόφωνη αντιπρόεδρος και αρμόδια για τις ευρωπαϊκές υποθέσεις ιής κυβέρνησης Γκρούεφσκι, Τεούτα Αρίφι, δήλωσε ότι η ΠΓΔΜ αναμένει από την Ελλάδα μια εταιρική οχέοη και υποστήριξη
αναφορικά με την ενταξιακή πορεία της χώρας στην Ε.Ε., προσθέτοντας μάλιστα ότι θα μεταβιβάσει επισήμως το αίτημα αυτό στην ελληνική κυβέρνηοη.
Με την προϋπόθεση ότι οι δηλώσεις αυτές δεν αποτελούν προϊόν «απειρίας» της νέας αντιπροέδρου, οι Σκοπιανοί θέλουν εν ολίγοις όχι μόνον οι ίδιοι να μην έχουν κάνει κάποια
υποχώρηση στο ζήτημα της ονομασίας, αλλά να τους βοηθήσουμε κιόλας να μπουν σε Ε.Ε. και ΝΑΤΟ με «ανοιχτό» το ζήτημα και μετά να... το διαπραγματευτούμε!
Η κυρία Αρίφι, η οποία προέρχεται από το αλβανικό κόμμα DUI του Αλί Αχμέτι, που μετέχει στην κυβέρνηση, απαντώντας στο ερώτημα για το πώς μπορεί να εξευρεθεί λύση στο ζήτημα της ονομασίας από τη στιγμή που ο πρωθυπουργός Νίκολα Γκρούεφσκι, μόλις πριν από μερικές ημέρες, επανέλαβε ότι η χώρα του δεν πρόκειται να αλλάξει το συνταγματικό της όνομα, τόνισε: «Σε γενικές γραμμές μπορώ να πω ότι πάντοτε υπήρχε διάθεση για συμβιβασμό, σε ένα πλαίσιο στο οποίο για τα ζητήματα ταυτότητας δεν μπορεί να γίνει καμία διαπραγμάτευση, ενώ ιο ζήιημα ιης
ονομασίας της χώρας για διεθνή χρήση μπορεί να εξεταστεί.
Στο πλαίσιο αυτό θεωρώ ότι υπάρχει διάθεση από τη μακεδόνικη πλευρά για θετικές σκέψεις και ενέργειες, και νομίζω ότι αυτό πρέπει να το εκμεταλλευτούμε».
ΠΗΓΗ: «δημοκρατία» 9 Αυγούστου 2011

6 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2011

Προσφυγή της Ελλάδος στο Διεθνές 
Δικαστήριο της Χάγης κατά της ΠΓΔΜ

Η εφημερίδα «δημοκρατία» δημοσιεύει στο σημερινό της φύλλο ένα ενδιαφέρον άρθρο του πρέσβη επί τιμή κ. Αλεξάνδρου Π. Μάλλια*, με τίτλο «Προσφυγή της Ελλάδος στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης κατά της ΠΓΔΜ». Λόγω ακριβώς του ενδιαφέροντός του το αναδημοσιεύουμε.

«Ο κ. Αλέξανδρος Τάρκας αναφέρθηκε στο άρθρο του της 3ης Αυγούστου 2011 στη δημοσιοποιημένη πρόταση μου για κατάθεση προσφυγής της Ελλάδος ενώπιον του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης κατά της Πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας.
Η πρόσφατη τοποθέτηση στην κεντρική πλατεία των Σκοπίων του αγάλματος του Μεγάλου Αλεξάνδρου αποτελεί μια πρώτης τάξης ευκαιρία-πρόκληση. Η ενέργεια αυτή έγινε παρότι προηγήθηκαν εννέα συναντήσεις του κ. πρωθυπουργού με τον Σλαβομακεδόνα αναχρονιστή εθνικιστή ομόλογο του κ. Γκρούεφσκι μέσα σε 20 μήνες.
Αν ερμηνεύω ορθά τις επίσημες ανακοινώσεις στην Επιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων και Αμυνας της Βουλής, οι συναντήσεις αυτές γίνονται «για να οικοδομηθεί κλίμα εμπιστοσύνης» και όχι διά λόγους δημοσίων σχέσεων.
Εαν έτσι έχουν τα πράγματα, τότε ποια είναι η προστιθέμενη αξία της δέκατης συνάντησης στις Βρυξέλλες, λίγες μόνο ημέρες μετά τη γελοία και προκλητική αυτή ενέργεια της κυβέρνησης των Σκοπίων;
Εάν είχε δρομολογηθεί αμφίδρομη διαδικασία εμπέδωσης εμπιστοσύνης, δεν θα έπρεπε ο κ. Γκρούεφσκι να είχε ήδη αντιληφθεί ότι δεν 0α μένουν αναπάντητες πράξεις που εκτός της ιστορικής και πολιτισμικής διάστασης αποτελούν ακόμη μια απόδειξη ότι αδιαφορεί για την οικοδόμηση σχέσεων καλής γειτονίας με την Ελλάδα; Η άμεση προσφυγή της Ελλάδος στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης -δεν πρόκειται πλέον περί «ανταγωγής», την οποία πρέπει να χαρακτηρίζει η συνάφεια- επιβάλλεται μεταξύ άλλων και για τους εξής λόγους:
Επίκειται η έκδοση της απόφασης του ΔΔΧ για την προσφυγή των Σκοπίων. Εάν το περιεχόμενο της είναι θετικό για τα Σκόπια, τότε η Ελλάδα θα έχει υποστεί μια άνευ προηγουμένου διπλωματική και πολιτική ήττα. Και μάλιστα από τον θεσμό που αποτέλεσε συνεχώς από το 1974 έως σήμερα για την Ελλάδα και τη δική μας γενιά διπλωματών, στρατιωτικών, δημοσιογράφων τη σταθερή βάση και πλαίσιο αντιμετώπισης-επίλυοης του ζητήματος της οριοθέτησης της υφαλοκρηπίδας με την Τουρκία. Είμαστε «η γενιά της Χάγης». Οι επιπτώσεις μιας δυσμενούς απόφασης για
τα συμφέροντα μας επί της προσφυγής της ΠΓΔΜ θα υπερβαίνουν το αντικείμενο της.
Εάν η απόφαση είναι ή μπορεί να ερμηνευτεί ως θετική για την Ελλάδα, θα ισχύσει και στην περίπτωση αυτή το γνωστό «η νίκη έχει πολλούς πατέρες, ενώ η ήττα έναν». Ομως. η προσπάθεια αντιμετώπισης μιας ενδεχόμενης δυσμενούς εξέλιξης με επικοινωνιακή καταιγίδα απλά θα έχει τα
αντίθετα των αναμενόμενων αποτελέσματα.
Η προσφυγή μας εδώ και τώρα στη Χάγη μά; παρέχει τον χρήσιμο και απολύτως αναγκαίο πολιτικό χρόνο να εξισορροπήσουμε τις επιπτώσεις μιας ενδεχόμενης αρνητικής για την Ελλάδα απόφασης στην προσφυγή των Σκοπίων. Βεβαίως η ιδανική συνθήκη για την Ελλάδαθα ήταν να είχε προηγηθεί η δική της προσφυγή πριν από τη Συνάντηση Κορυφής του Ν ΑΤΟ στο Βουκουρέστι. Ή τουλάχιστον πριν από την έναρξη της ακροαματικής διαδικασίας ενώπιον του Διεθνούς Δικαστηρίου τον περασμένο Μάρτιο. Και στις δύο περιπτοκιεις είχα την ευκαιρία να υποβάλω συγκεκριμένες προτάσεις.
Το υπουργείο Εξωτερικών έχει μόνιμα αναρτημένο στην ιστοσελίδα του ένα βασικό πόνημα με τίτλο «Το ζήτημα του ονόματος της ΠΓΔΜ». Που καταγράφει την επίσημη θέση της Ελλάδος. Στο
κείμενο αυτό γίνεται αναλυτική -όχι όμως εξαντλητική- καταγραφή των πράξεων και παραλείψεων της Πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας, που συνιστούν συιπηματικές παραβιάσεις του γράμματος και του πνεύματος συγκεκριμένων άρθρων Ενδιάμεσης Συμφωνίας (ενδεικτικά αναφέρω τα άρθρα 2,3,4,7,6.11).
Δεν αρκούν αυτές οι επίσημες θέσεις του υπουργείου Εξωτερικών για να αποτελέσουν τη βάση της ελληνικής προσφυγής;
Για να πετύχουμε τον στόχο μας χρειάζονται εδώ και τώρα θάρρος,αποφασιστικότητα και πολιτική απόφαση. Οχι φοβικά σύνδρομα που αυτοσυντηρούνται δυστυχώς με διαχρονικές νομικίστικες προφάσεις.»
* Ό κ. Αλέξανδρος Μάλλιας είναι ειδικός σύμβουλος του ΕΛΙΑΜΕΠ. Πρώτος επικεφαλής της Ελληνικής Διπλωματικής Αποστολής (Γραφείο Συνδέσμου) στα Σκόπια 1995-1999. Διετέλεσε πρέσβης της Ελλάδος στην Αλβανία (1999-2000), διευθυντής Βαλκανικών Υποθέσεων 2000-2005. Με απόφαση του πρώην υπουργού Εξωτερικών Πέτρου Μολυβότη τοποθετήθηκε πρέσβης της Ελλάδος στην Ουάσινγκτον (2005-2009).