Σύμφωνα με την αρχαία ελληνική μυθολογία, Μακεδών, ήταν το όνομα του φυλάρχου της φυλής που πρωτοεγκαταστάθηκε στη δυτική, νότια και κεντρική Μακεδονία και ίδρυσε το αρχαίο μακεδονικό βασίλειο. Ενώ σύμφωνα με τη μαρτυρία του Ηρόδοτου το Μακεδονικό έθνος ήταν Ελληνικό φύλο και μάλιστα Δωρικό, που μετακινούμενο από τη Εστιαιώτιδα της Θεσσαλίας (αρχικά) κατοίκησε στις παρυφές της Πίνδου και ο Μακεδών, γενάρχης του βασιλικού οίκου της Μακεδονίας ανήκε στην Ελληνική φυλή των Δωριέων και ήταν Αργείος Ηρακλείδης στη καταγωγή. Τέλος κατά τον Ησίοδο το όνομα οφείλεται στον Μακεδόνα τον γιο του Δία και της Θυίας, κόρης του Δευκαλίωνα που απέκτησε τα τέκνα Άμαθον και Πίερον από το όνομα του οποίου ονομάστηκαν τα Πιέρια όρη.
Εισαγωγή (Μέρος 1ον)
Ζωή 4.000 χρόνων έχουν οι Μακεδόνες στη γεωγραφική περιοχή των Βαλκανίων, τη γνωστή με το όνομα Μακεδονία. Ξεκινάει με το Μακεδνόν Έθνος, το δωρικό εκείνο φύλο που κατοικούσε – γύρω στο 2.000 π. Χ. – στις υπώρειες της Πίνδου και αποτελεί τους αρχαίους προγόνους των Μακεδόνων.
Εισαγωγή (Μέρος 2ον)
ΜΕΤΑ ΧΡΙΣΤΟΝ
Η γέννηση του Ιησού Χριστού ( οπότε αρχίζει και η νέα αρίθμηση των ετών ) βρίσκει τη Μακεδονία υπό ρωμαϊκή κατοχή, αλλά με ευνομία, ασφάλεια, οικονομική ανάπτυξη και πνευματική άνθηση. Γίνεται μάλιστα η «Χρυσή Πύλη» μέσα από την οποία πέρασε ο Χριστιανισμός στην Ευρώπη. Ας παρακολουθήσουμε, όμως, χρονολογικά τα γεγονότα που σημάδεψαν τη μετά Χριστόν ιστορία της Μακεδονίας.
49 – 57 μ.Χ.: Ο Απόστολος των Εθνών Παύλος, επισκέπτεται τη Μακεδονία και ιδρύει τη Χριστιανική Εκκλησία. Ο Χριστιανισμός, μέσω Μακεδονίας, περνάει στην Ευρώπη.
Για τις δύο επισκέψεις του Αποστόλου Παύλου στη Μακεδονία, που αποτελούν ένα ακόμη αδιαμφισβήτητο αποδεικτικό στοιχείο για την ελληνικότητα της Μακεδονίας και τη γνησιότητα της ελληνικής γλώσσας των Μακεδόνων, αντλούμε πληροφορίες από το ιερό βιβλίο «Πράξεις των Αποστόλων» (κείμενο του Ευαγγελιστού Λουκά). Στο κεφάλαιο 16 παράγραφος 8 έως και 15, που περιγράφει τη δεύτερη περιοδεία του Αποστόλου των Εθνών, διαβάζουμε, σε μετάφραση στην καθομιλουμένη:
Η γέννηση του Ιησού Χριστού ( οπότε αρχίζει και η νέα αρίθμηση των ετών ) βρίσκει τη Μακεδονία υπό ρωμαϊκή κατοχή, αλλά με ευνομία, ασφάλεια, οικονομική ανάπτυξη και πνευματική άνθηση. Γίνεται μάλιστα η «Χρυσή Πύλη» μέσα από την οποία πέρασε ο Χριστιανισμός στην Ευρώπη. Ας παρακολουθήσουμε, όμως, χρονολογικά τα γεγονότα που σημάδεψαν τη μετά Χριστόν ιστορία της Μακεδονίας.
49 – 57 μ.Χ.: Ο Απόστολος των Εθνών Παύλος, επισκέπτεται τη Μακεδονία και ιδρύει τη Χριστιανική Εκκλησία. Ο Χριστιανισμός, μέσω Μακεδονίας, περνάει στην Ευρώπη.
Για τις δύο επισκέψεις του Αποστόλου Παύλου στη Μακεδονία, που αποτελούν ένα ακόμη αδιαμφισβήτητο αποδεικτικό στοιχείο για την ελληνικότητα της Μακεδονίας και τη γνησιότητα της ελληνικής γλώσσας των Μακεδόνων, αντλούμε πληροφορίες από το ιερό βιβλίο «Πράξεις των Αποστόλων» (κείμενο του Ευαγγελιστού Λουκά). Στο κεφάλαιο 16 παράγραφος 8 έως και 15, που περιγράφει τη δεύτερη περιοδεία του Αποστόλου των Εθνών, διαβάζουμε, σε μετάφραση στην καθομιλουμένη:
Εισαγωγή (Μέρος 3ον)
ΝΑ ΣΥΜΒΙΒΑΣΤΟΥΜΕ ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ
«ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ;»
Τον Σεπτέμβριο του 2005 είχε ξεκινήσει μια συζήτηση για το όνομα, ύστερα από πρόταση του διευθυντού της «Καθημερινής» Αντώνη Καρκαγιάννη, που πρότεινε σε σημείωμά του στη στήλη «Κάθε μέρα» ( 13-9-2005) να αποτελέσει σημείο διαβουλεύσεων και κάποιου συμβιβασμού μεταξύ Ελλάδος και Σκοπίων το όνομα «Δημοκρατία της Μακεδονίας», με τη δικαιολογία ότι αυτό αποτελεί… σύνθετη ονομασία. Η πρόταση όπως είναι φυσικό προκάλεσε θύελλα διαμαρτυριών με «βομβαρδισμό ηλεκτρονικών μηνυμάτων και επιστολών», όπως ο ίδιος ο αρθρογράφος αποκάλυπτε, λίγες μέρες μετά. Από τον… «βομβαρδισμό» αυτόν αξίζει να ξεχωρίσουμε ένα άρθρο του κ. Στέλιου Παπαθεμελή, βουλευτή Θεσσαλονίκης, τέως υπουργού ( γνωστού σύγχρονου «Μακεδονομάχου» ) που δημοσιεύτηκε στην «Καθημερινή» της Κυριακής 18-9-2005, με τον τίτλο «Τα Σκόπια δεν έχουν δικαίωμα στο όνομα Μακεδονία». Από το άρθρο αυτό θα παραθέσουμε δύο ενδιαφέροντα, εντυπωσιακά και αποστομωτικά αποσπάσματα, σχετικά με την ουσία του θέματος. Γράφει ο κ. Παπαθεμελής.
«ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ;»
Τον Σεπτέμβριο του 2005 είχε ξεκινήσει μια συζήτηση για το όνομα, ύστερα από πρόταση του διευθυντού της «Καθημερινής» Αντώνη Καρκαγιάννη, που πρότεινε σε σημείωμά του στη στήλη «Κάθε μέρα» ( 13-9-2005) να αποτελέσει σημείο διαβουλεύσεων και κάποιου συμβιβασμού μεταξύ Ελλάδος και Σκοπίων το όνομα «Δημοκρατία της Μακεδονίας», με τη δικαιολογία ότι αυτό αποτελεί… σύνθετη ονομασία. Η πρόταση όπως είναι φυσικό προκάλεσε θύελλα διαμαρτυριών με «βομβαρδισμό ηλεκτρονικών μηνυμάτων και επιστολών», όπως ο ίδιος ο αρθρογράφος αποκάλυπτε, λίγες μέρες μετά. Από τον… «βομβαρδισμό» αυτόν αξίζει να ξεχωρίσουμε ένα άρθρο του κ. Στέλιου Παπαθεμελή, βουλευτή Θεσσαλονίκης, τέως υπουργού ( γνωστού σύγχρονου «Μακεδονομάχου» ) που δημοσιεύτηκε στην «Καθημερινή» της Κυριακής 18-9-2005, με τον τίτλο «Τα Σκόπια δεν έχουν δικαίωμα στο όνομα Μακεδονία». Από το άρθρο αυτό θα παραθέσουμε δύο ενδιαφέροντα, εντυπωσιακά και αποστομωτικά αποσπάσματα, σχετικά με την ουσία του θέματος. Γράφει ο κ. Παπαθεμελής.
Εισαγωγή (Μέρος 4ον)
Η αρχαία Παιονία
Η εν λόγω περιοχή με τη σύγχρονη πρωτεύουσά της, τα Σκόπια, ονομαζόταν στην αρχαιότητα Παιονία. Αν και είναι αλήθεια ότι οι Παίονες υποτάχθηκαν στον Φίλιππο Β΄ , πατέρα του Μέγα Αλέξανδρου, το 358 π. Χ., δεν ήταν Μακεδόνες και δεν ζούσαν στη Μακεδονία. Παρομοίως, οι Αιγύπτιοι που κατακτήθηκαν από τον Αλέξανδρο μπορεί μεν να κυβερνούνταν από τους Μακεδόνες, συμπεριλαμβανομένης και της γνωστής Κλεοπάτρας, αλλά δεν υπήρξαν ποτέ οι ίδιοι Μακεδόνες και η Αίγυπτος δεν ονομάστηκε ποτέ Μακεδονία. Αντίθετα, η Μακεδονία και οι Μακεδόνες Έλληνες βρίσκονταν για τουλάχιστον 2.500 χρόνια εκεί ακριβώς όπου είναι η σύγχρονη ελληνική περιφέρεια της Μακεδονίας. Ακριβώς η ίδια σχέση ισχύει για την Αττική και τους Αθηναίους Έλληνες, το Άργος και τους Αργείους Έλληνες, την Κόρινθο και τους Κορινθίους Έλληνες κ. ο. κ.
Δεν κατανοούμε πώς οι σύγχρονοι κάτοικοι της αρχαίας Παιονίας, που μιλούν σλάβικα – μια γλώσσα που εισήχθη στα Βαλκάνια περίπου μια χιλιετία μετά τον θάνατο του Αλέξανδρου – μπορούν να διεκδικούν τον Αλέξανδρο για εθνικό τους ήρωα. Ο Μέγας Αλέξανδρος ήταν εξ ολοκλήρου και αδιαμφισβήτητα Έλληνας. Ο προ-προ-προπάππος του, Αλέξανδρος Α΄ αγωνίστηκε στους Ολυμπιακούς Αγώνες, όπου η συμμετοχή επιτρεπόταν μόνο σε Έλληνες. Ακό0μη και πριν από τον Αλέξανδρο Α΄ οι Μακεδόνες τοποθετούσαν τις προγονικές τους ρίζες στο Άργος και πολλοί από τους βασιλείς τους χρησιμοποιούσαν την κεφαλή του Ηρακλή – του κατεξοχήν Έλληνα ήρωα – στα νομίσματά τους. Ο Ευριπίδης – που πέθανε και θάφτηκε στη Μακεδονία - έγραψε το έργο του «Αρχέλαος» προς τιμήν του μεγάλου θείου του Αλέξανδρου και το έγραψε στα ελληνικά.
Η εν λόγω περιοχή με τη σύγχρονη πρωτεύουσά της, τα Σκόπια, ονομαζόταν στην αρχαιότητα Παιονία. Αν και είναι αλήθεια ότι οι Παίονες υποτάχθηκαν στον Φίλιππο Β΄ , πατέρα του Μέγα Αλέξανδρου, το 358 π. Χ., δεν ήταν Μακεδόνες και δεν ζούσαν στη Μακεδονία. Παρομοίως, οι Αιγύπτιοι που κατακτήθηκαν από τον Αλέξανδρο μπορεί μεν να κυβερνούνταν από τους Μακεδόνες, συμπεριλαμβανομένης και της γνωστής Κλεοπάτρας, αλλά δεν υπήρξαν ποτέ οι ίδιοι Μακεδόνες και η Αίγυπτος δεν ονομάστηκε ποτέ Μακεδονία. Αντίθετα, η Μακεδονία και οι Μακεδόνες Έλληνες βρίσκονταν για τουλάχιστον 2.500 χρόνια εκεί ακριβώς όπου είναι η σύγχρονη ελληνική περιφέρεια της Μακεδονίας. Ακριβώς η ίδια σχέση ισχύει για την Αττική και τους Αθηναίους Έλληνες, το Άργος και τους Αργείους Έλληνες, την Κόρινθο και τους Κορινθίους Έλληνες κ. ο. κ.
Δεν κατανοούμε πώς οι σύγχρονοι κάτοικοι της αρχαίας Παιονίας, που μιλούν σλάβικα – μια γλώσσα που εισήχθη στα Βαλκάνια περίπου μια χιλιετία μετά τον θάνατο του Αλέξανδρου – μπορούν να διεκδικούν τον Αλέξανδρο για εθνικό τους ήρωα. Ο Μέγας Αλέξανδρος ήταν εξ ολοκλήρου και αδιαμφισβήτητα Έλληνας. Ο προ-προ-προπάππος του, Αλέξανδρος Α΄ αγωνίστηκε στους Ολυμπιακούς Αγώνες, όπου η συμμετοχή επιτρεπόταν μόνο σε Έλληνες. Ακό0μη και πριν από τον Αλέξανδρο Α΄ οι Μακεδόνες τοποθετούσαν τις προγονικές τους ρίζες στο Άργος και πολλοί από τους βασιλείς τους χρησιμοποιούσαν την κεφαλή του Ηρακλή – του κατεξοχήν Έλληνα ήρωα – στα νομίσματά τους. Ο Ευριπίδης – που πέθανε και θάφτηκε στη Μακεδονία - έγραψε το έργο του «Αρχέλαος» προς τιμήν του μεγάλου θείου του Αλέξανδρου και το έγραψε στα ελληνικά.
Εισαγωγή (Μέρος 5ον)
ΚΑΙ ΘΕΜΑ «ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΗΣ ΜΕΙΟΝΟΤΗΤΑΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ»
Οι Σκοπιανοί από την εποχή της ενωμένης Γιουγκοσλαβίας ακόμη και μάλιστα εποχές της δεκαετίας του ΄60, έθεταν πάντοτε ζήτημα «μακεδονικής μειονότητας στην Ελλάδα». Τώρα βέβαια μιλάνε απροκάλυπτα, αλλά πάντοτε ανιστόρητα και ψευδώς. Την παλιά εποχή χρησιμοποιούσαν τη μέθοδο μια κρύο, μια ζεστό. Να ένα πρόχειρο παράδειγμα:
Στις 14 Νοεμβρίου 1961 ο πρωθυπουργός της Ομόσπονδης Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας Αλέξανδρος Γκρίτσκο σε δηλώσεις του κάνει λόγο για «μακεδονική μειονότητα στην Ελλάδα, εις βάρος της οποίας ασκούνται πιέσεις με στόχο την αποδυνάμωση της εθνικής συνείδησης». Το Γιουγκοσλαβικό υπουργείο των Εξωτερικών όμως καθησυχάζει τους Έλληνες ισχυριζόμενο ότι «δραματοποιήθηκαν οι δηλώσεις Γκρίτσκο», πλην όμως ένα μήνα μετά, στις 15 Δεκεμβρίου 1961 το Βελιγράδι – μέσω πάλι εκπροσώπου του ΥΠΕΞ – επαναλαμβάνει τα περί ύπαρξης «μακεδονικής μειονότητας στην Ελλάδα»…
Οι Σκοπιανοί από την εποχή της ενωμένης Γιουγκοσλαβίας ακόμη και μάλιστα εποχές της δεκαετίας του ΄60, έθεταν πάντοτε ζήτημα «μακεδονικής μειονότητας στην Ελλάδα». Τώρα βέβαια μιλάνε απροκάλυπτα, αλλά πάντοτε ανιστόρητα και ψευδώς. Την παλιά εποχή χρησιμοποιούσαν τη μέθοδο μια κρύο, μια ζεστό. Να ένα πρόχειρο παράδειγμα:
Στις 14 Νοεμβρίου 1961 ο πρωθυπουργός της Ομόσπονδης Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας Αλέξανδρος Γκρίτσκο σε δηλώσεις του κάνει λόγο για «μακεδονική μειονότητα στην Ελλάδα, εις βάρος της οποίας ασκούνται πιέσεις με στόχο την αποδυνάμωση της εθνικής συνείδησης». Το Γιουγκοσλαβικό υπουργείο των Εξωτερικών όμως καθησυχάζει τους Έλληνες ισχυριζόμενο ότι «δραματοποιήθηκαν οι δηλώσεις Γκρίτσκο», πλην όμως ένα μήνα μετά, στις 15 Δεκεμβρίου 1961 το Βελιγράδι – μέσω πάλι εκπροσώπου του ΥΠΕΞ – επαναλαμβάνει τα περί ύπαρξης «μακεδονικής μειονότητας στην Ελλάδα»…
Εισαγωγή (Μέρος 6ον)
Θα κλείσουμε αυτή τη μικρή εξιστόρηση με ένα πολύ κατατοπιστικό και ιστορικά τεκμηριωμένο άρθρο του κ. Νίκου Μάρτη για την ελληνικότητα των αρχαίων Μακεδόνων, υπό τον τίτλο: «Οι αρχαίοι Μακεδόνες στους Ολυμπιακούς αγώνες»
Αρχαίοι Μακεδόνες στους Ολυμπιακούς Αγώνες
Οι Μακεδόνες, επειδή η Μακεδονία χωρίζονταν από την υπόλοιπη Ελλάδα με δύσβατα όρη που δυσκόλευαν πολύ τις επικοινωνίες, δεν μπορούσαν να μετέχουν ενεργά στην πολιτική και κοινωνική ζωή των άλλων Ελλήνων. Γι' αυτό δεν είχαν αναμιχθεί ιδιαίτερα με τους λοιπούς Έλληνες και μέχρι την εποχή του Βασιλέα Φιλίππου Β΄ δεν είχαν σημαντικές επαφές ή σοβαρές πολεμικές συγκρούσεις μ' εκείνους. Η ευνοϊκή ανάμιξη του Βασιλέα Αλεξάνδρου Α΄, και το ενδιαφέρον του να βοηθήσει στην υπεράσπιση της υπόλοιπης Ελλάδας από τους Πέρσες, συνετέλεσαν στο να του απονείμουν οι νοτιότεροι Έλληνες τον τίτλο του «Φιλέλληνα», που εσήμαινε «Φιλόπατρις» και δινόταν σε Έλληνες και κυρίως σ' εκείνους που δεν περιόριζαν τη δράση και τη σκέψη τους στο κοινό τοπικιστικό ορίζοντα της πόλης ή του κράτους που γεννήθηκαν ή ζούσαν, αλλά είχαν ορίζοντες πανελλήνιας εμβέλειας. Δεν πρέπει να παραβλέπεται ότι παρά τις εδαφολογικές δυσκολίες στην πρόσβαση μεταξύ των Μακεδόνων και των λοιπών Ελλήνων του νότου:
Αρχαίοι Μακεδόνες στους Ολυμπιακούς Αγώνες
Οι Μακεδόνες, επειδή η Μακεδονία χωρίζονταν από την υπόλοιπη Ελλάδα με δύσβατα όρη που δυσκόλευαν πολύ τις επικοινωνίες, δεν μπορούσαν να μετέχουν ενεργά στην πολιτική και κοινωνική ζωή των άλλων Ελλήνων. Γι' αυτό δεν είχαν αναμιχθεί ιδιαίτερα με τους λοιπούς Έλληνες και μέχρι την εποχή του Βασιλέα Φιλίππου Β΄ δεν είχαν σημαντικές επαφές ή σοβαρές πολεμικές συγκρούσεις μ' εκείνους. Η ευνοϊκή ανάμιξη του Βασιλέα Αλεξάνδρου Α΄, και το ενδιαφέρον του να βοηθήσει στην υπεράσπιση της υπόλοιπης Ελλάδας από τους Πέρσες, συνετέλεσαν στο να του απονείμουν οι νοτιότεροι Έλληνες τον τίτλο του «Φιλέλληνα», που εσήμαινε «Φιλόπατρις» και δινόταν σε Έλληνες και κυρίως σ' εκείνους που δεν περιόριζαν τη δράση και τη σκέψη τους στο κοινό τοπικιστικό ορίζοντα της πόλης ή του κράτους που γεννήθηκαν ή ζούσαν, αλλά είχαν ορίζοντες πανελλήνιας εμβέλειας. Δεν πρέπει να παραβλέπεται ότι παρά τις εδαφολογικές δυσκολίες στην πρόσβαση μεταξύ των Μακεδόνων και των λοιπών Ελλήνων του νότου:
