30 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 1904

Δύναμη 70 κομιτατζήδων Βουλγάρων σχεδίαζε επίθεση στο Ζέλοβο (Ανταρτικό), το προπύργιο αυτό του ελληνισμού, εναντίον των στρατευμάτων των Κατεχάκη, Καούδη, (φωτογραφία) και Παύλου Κύρου. Όμως, τελικά, προκάλεσαν τα ελληνικά τμήματα με δόλο να τους προσβάλλουν πρώτα. Ο Κατεχάκης αντιλήφθηκε την πονηριά και τη μειονεκτική του θέση αν άρχιζε πρώτος την επίθεση, αλλά για λόγους ψυχολογικούς ξεκίνησε τολμηρά δύναμη 35 ανδρών εναντίον των υπερδιπλάσιων Βουλγάρων. Στο τέλος, η σχεδιαζόμενη κατά μέτωπον επίθεση ματαιώθηκε από την ομάδα Καραβίτη, αφού οι Βούλγαροι είχαν αντιληφθεί τα σχέδιά του. Όμως ο απολογισμός ήταν νικηφόρος για τους Έλληνες που είχαν 1 τραυματία έναντι 12 νεκρών Βουλγάρων, αύξησε δε και το ηθικό των κατοίκων της περιοχής.

29 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 1904

Τα ονόματα 356 φονευθέντων Ελλήνων, στους νομούς Θεσσαλονίκης και Αδριανούπολης, από επιδρομές Βουλγάρων κομιτατζήδων, αναφέρονται σε Μεγάλη Βίβλο, που εξέδωσε το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως.

28 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 1900

Το Μακεδονικό Κομιτάτο στο Μοναστήρι (με αρχηγούς τους εμπόρους Ριτζιόφ, Πεντζερκόφ και τους αδελφούς Ποπ) δολοφονεί τον Έλληνα ιερέα Κωνσταντίνο και τον Σέρβο δάσκαλο Δημήτριεφ, ενώ αποτυγχάνει απόπειρα και κατά του ιερέα Παπασταύρου.

27 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 1907

Ιδρύεται Νομική Σχολή στη Θεσσαλονίκη. Έλληνες, Τούρκοι και Εβραίοι οι πρώτοι φοιτητές. 23 χρόνια μετά, στις 30 Ιουνίου 1930 θα ιδρυθεί Νομική Σχολή στο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης.

26 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 1964

Ιδρύεται στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης Κέντρο Βυζαντινών Ερευνών. Το Κέντρο ιδρύθηκε με πρωτοβουλία καθηγητών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου. Σκοπός του είναι η έρευνα της Μεσαιωνικής Ελληνικής Φιλολογίας, της Βυζαντινής Ιστορίας, της Βυζαντινής Αρχαιολογίας και Τέχνης, του Βυζαντινού Δικαίου και γενικά του Βυζαντινού Πολιτισμού, καθώς και η εξειδίκευση πτυχιούχων και η κατάρτιση ειδικών ερευνητών των Βυζαντινολογικών κλάδων.

25 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 1916

Η «Τριανδρία» ( Κουντουριώτης - Βενιζέλος - Δαγκλής, στη φωτογραφία) και η προσωρινή κυβέρνηση της Θεσσαλονίκης κηρύσσουν – με ειδικό διάγγελμα – έκπτωτο τον βασιλιά Κωνσταντίνο. Έτσι ανοίγει ο δρόμος στον Βενιζέλο να ξεκαθαρίσει τους λογαριασμούς του με τον Κωνσταντίνο. Στο μεταξύ η Αντάντ έχει κηρύξει αποκλεισμό της κυβέρνησης των Αθηνών και οι πρεσβευτές της εκβιάζουν για την απομάκρυνση του βασιλιά ή την ένταξη της Ελλάδας στην Αντάντ. Τα δραματικά γεγονότα έχουν ως αποτέλεσμα να κλείσουν περίπου δέκα εφημερίδες της Αθήνας. Στο ΣΚΡΙΠ της 29ης Νοεμβρίου διαβάζουμε: «Συνήλθε χθες το απόγευμα εις συνεδρίασιν, εν τη αιθούση της Μουσικής Ακαδημίας, η Γενική Συνέλευσις των Συντακτών των Αθηναϊκών Εφημερίδων, όπως συζητήση επί διαφόρων ζητημάτων προκυψάντων εκ της αποτόμου διακοπής της εκδόσεως δέκα περίπου εφημερίδων. Άμα τη εξαντλήσει των εν τη Ημερησία Διατάξει θεμάτων, ο Κ. Δεπάστας υποβάλλει πρότασιν διαγραφής εκ του καταλόγου των μελών του συλλόγου των Δημοσιογράφων, εκείνων οι οποίοι συνέπραξαν εις το επαναστατικόν κίνημα και την ξενικήν προπαγάνδαν. Ο κ. Χρ. Νικολόπουλος λέγει (μεταξύ άλλων): Έχω την γνώμην ότι πρέπει εκφράζοντες όλην ημών την αηδίαν και τον αποτροπιασμόν κατά των ατόμων τούτων να προβώμεν εις την διαγραφήν αυτών από του καταλόγου των μελών. Ήδη άλλα σωματεία προηγήθησαν εις το έργον της εκκαθαρίσεως. [...] Μετά τούτο γίνεται δεκτή δια βοής η πρότασις και καταρτίζεται επιτροπή εκ των Δημοσιογράφων κ. κ. Λ. Καμπάνη, προέδρου του Συλλόγου, Ν. Νικολοπούλου, γραμματέως, Ε. Μηλιάδη Συμβούλου, Κ. Καλαμάρα και Τ. Δεπάστα.» Φιλοβασιλική η Ένωση Συντακτών της εποχής!.. Και μάλιστα ο Χρ. Νικολόπουλος είχε προτείνει, στην ομιλία του, να επισκεφθούν και τον βασιλιά, για να του εκφράσουν την πίστη τους.

24 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 1904

Φθάνει στη Μονή Παναγίας Σισανίου, με το ανταρτικό σώμα του, ο νέος Γενικός Αρχηγός των Μακεδονομάχων – τοποθετήθηκε μετά τον θάνατο του Παύλου Μελά – στο βιλαέτι του Μοναστηρίου, ανθυπολοχαγός Πυροβολικού Γεώργιος Τσόντος (καπετάν Βάρδας). Είχε μπει στη Μακεδονία στις 13 Νοεμβρίου, με 40 άνδρες. Ο Τσόντος αργότερα, ως Λοχαγός, συμμετείχε στους Βαλκανικούς Πολέμους (1912-1913). Το 1914 παραιτήθηκε από το στράτευμα για να προσφύγει στην Βόρεια Ήπειρο, όπου τέθηκε υπό τις διαταγές της εκεί Προσωρινής Κυβέρνησης της Αυτόνομης Ηπείρου. Τέθηκε υπεύθυνος του τομέα Κορυτσάς μέχρι και τον Οκτώβριο του 1914. Στην περίοδο του διχασμού τάχθηκε με την πλευρά του Κωνσταντίνου και αποτάχθηκε. Επανήλθε το 1920 και διετέλεσε το επόμενο έτος διοικητής της Σχολής Ευελπίδων. Απομακρύνθηκε για δεύτερη φορά μετά την επικράτηση του κινήματος του 1922. Από το 1932 πολιτεύθηκε και εκλέχτηκε τρεις φορές βουλευτής Φλωρίνης και Καστοριάς με το Λαϊκό Κόμμα. Είχε γεννηθεί στα Σφακιά Κρήτης το 1871 και πέθανε στην Αθήνα το 1942. Στη φωτογραφία ο Τσόντος με παλληκάρια του.

21 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ

 Σήμερα εορτή των Εισοδίων της Θεοτόκου, γιορτάζει η Σερβική ιδιόρρυθμη, κοινοβιακή μονή Χιλιανδαρίου του Αγίου Όρους. (Φωτογραφία) Κτίσθηκε το 1197 από τον μέγα «ζουπάνο» (αρχηγό σλαβικής ομάδας) της Σερβίας Στέφανο Α΄ Νεμάνια και το γιό του Ράτσκο, που μόνασε εκεί με το όνομα Σάββας (αργότερα ήρθε και ο πατέρας). Το 1345 επισκέφθηκε το μοναστήρι ο ηγεμόνας των Σέρβων, Στέφανος Δουσάν, μαζί με τη σύζυγό του Ελένη, που παραβίασε έτσι το άβατο. Γι΄ αυτό αργότερα έγινε μοναχή, κοντά στις Σέρρες. Η μονή Χιλιανδαρίου διαθέτει δεκατρία παρεκκλήσια. Περιλαμβάνει σημαντική συλλογή με φορητές εικόνες -Παναγία Τριχερούσα, Παπαδική, Ακάθιστος - πέντε πολύτιμους λίθους με το Χριστό, ένα ποτήρι του ηγεμόνα Δουσάν, την ποιμαντορική ράβδο του Συνεσίου Ζίγκοβιτς, πολλά κεντητά άμφια, δυο σταυρούς με Τίμιο Ξύλο. Η βιβλιοθήκη περιέχει 181 ελληνικούς και 809 σλαβικούς κώδικες, τους 47 σε περγαμηνή, ακόμη επτά ελληνικά και πέντε σλαβικά ειλητάρια. Στο αρχείο φυλάγονται πάνω από 400 έγγραφα ανάμεσά τους 165 βυζαντινά- ελληνικά χρυσόβουλλα, 160 σερβικά, 9 ρωσικά, 2 βουλγαρικά, 31 Μολδοβλαχικά και 70 τουρκικά φιρμάνια και βεράτια. Ακόμη περιλαμβάνει 20.000 ελληνικά και σλαβικά έντυπα βιβλία.

20 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2010

Στο σημερινό φύλλο της εφημερίδας Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ «αλιεύσαμε» ένα ρεπορτάζ του συνεργάτη της κ. Θαναση Tσιγγανα, με τίτλο «Εθελοντική εκστρατεία για τη διάσωση της λίμνης Καστοριάς». Λόγω του ενδιαφέροντος για τη Μακεδονική αυτή πόλη το αναδημοσιεύουμε.

«ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ. Μπορεί μια χούφτα ανθρώπων μιας πόλης να προστατεύσει μια λίμνη 28 τ. χλμ. που κινδυνεύει; Αν εξεταστεί ως παράδειγμα η λίμνη Κορώνεια Θεσσαλονίκης, όπου όχι μια χούφτα ανθρώπων αλλά εφτά διαφορετικοί φορείς της πολιτείας (υπουργεία, περιφέρεια, νομαρχία και δήμος) αδυνατούν να τη σώσουν, η απάντηση είναι σαφώς αρνητική. Ομως, 37 νέοι επιστήμονες, κάθε ειδικότητας, ηλικίας 26 - 40 ετών, μερικοί μάλιστα άνεργοι, οι περισσότεροι κάτοικοι Καστοριάς, εδώ και τριάμισι χρόνια δεν εγκαταλείπουν τον έναν και μόνο στόχο τους: τη σωτηρία της λίμνης τους.
Συγκρότησαν την Εθελοντική Ομάδα Επιστημόνων Νομού Καστοριάς και εξαπλώνουν τη δραστηριότητά τους σε όλη την περιοχή προσπαθώντας να ευαισθητοποιήσουν τους συμπολίτες τους, να ενημερώσουν την τοπική ηγεσία και να δρομολογήσουν λύσεις. Η θλιβερή εικόνα που παρουσίασε το περασμένο καλοκαίρι η Ορεστιάδα (όπως είναι η επίσημη ονομασία της) με την «έκρηξη» του φυτοπλαγκτού που κάλυψε την επιφάνεια των νερών και τη δυσοσμία της αποσύνθεσής του να «πνίγει» κάθε τουριστική και αλιευτική δραστηριότητα στις όχθες της, αποτέλεσε μία ακόμη αφορμή για την ενεργοποίηση της εθελοντικής ομάδας που ξαναέθεσε επί τάπητος το ζήτημα μιας μεγάλης εκστρατείας για την καστοριανή λίμνη. Τις ημέρες που άλλοι σύλλογοι της πόλης διαμαρτύρονταν κρεμώντας ροζ κορδέλες σε ένδειξη διαμαρτυρίας στα κάγκελα της νομαρχίας, οι εθελοντές επιστήμονες έψαχναν να βρουν μεθόδους και μέσα να βοηθήσουν τη λίμνη έτσι ώστε να μειωθεί το φαινόμενο του ευτροφισμού που εξακολουθεί να είναι ορατό στη «νότια παραλία» της πόλης και μέχρι την παραδοσιακή συνοικία του Ντολτσό. Ψυχή της Επιστημονικής Εθελοντικής Ομάδας -στην οποία συμμετέχουν 7 βιολόγοι, 7 ιχθυολόγοι, 6 περιβαλλοντολόγοι αλλά και χημικοί μηχανικοί, χημικός πετρελαίου, δασολόγοι, γεωπόνοι, καθηγητές πανεπιστημίων- είναι ο συνταξιούχος γουνοποιός κ. Λάζαρος Κλετσίδης, πρώην αντιδήμαρχος, που εργάζεται ακούραστα για την εξυγίανση της λίμνης από το 1983. Οι παρεμβάσεις της επιστημονικής ομάδας στην τοπική κοινωνία, λέει ο ίδιος, έχουν ήδη συμβάλει στη μείωση της ρύπανσης από τις καλλιέργειες. «Η συστηματική και συνεχής ενημέρωση για τις φιλοπεριβαλλοντικές μεθόδους γεωργίας στους καλλιεργητές του νομού είχε ως αποτέλεσμα το 100% της παραγωγής ντομάτας να γίνεται πλέον με λιγότερα φυτοφάρμακα και λιπάσματα, όπως και το 25% των μήλων και το 65% των περίφημων καστοριανών φασολιών».


Μελέτες και έρευνες


Οι εθελοντές «απ' όλα τα κόμματα και όλα τα χρώματα», όπως τονίζει ο κ. Κλετσίδης, συγκέντρωσαν επίσης όλες τις μελέτες και τις έρευνες που έχουν γίνει στο παρελθόν και κωδικοποίησαν τις προτάσεις για τη διάσωσή της. «Εχουμε συγκεντρώσει 30 μελέτες και 100 έρευνες», επισημαίνει η ιχθυολόγος κ. Νίκη Ματζαφλέρη, μέλος της εθελοντικής ομάδας. Αλλη ομάδα εθελοντών επεξεργάστηκε περίπου 40 μεθόδους προστασίας - καθαρισμού - εξυγίανσης λιμνών σε όλο τον κόσμο και κατέληξε στις εφτά πιο ενδεδειγμένες για την περίπτωση της Καστοριάς. Τρεις από αυτές είναι η (γερμανική) τεχνική κομποστοποίησης του ιζήματος, η υπεροξυγόνωση των υδάτων, η εκτροπή χειμάρρων - ρεμάτων. Πρόκειται για μεθόδους προς συζήτηση, επισημαίνει ο κ. Κλετσίδης, όταν κατατεθεί και η μελέτη του ΙΓΜΕ (σ.σ.: τον ερχόμενο Φεβρουάριο). Η ομάδα προτείνει, πάντως, την προμήθεια ενός πλωτού συγκροτήματος περισυλλογής αντικειμένων, καθαρισμού καλαμιών και οξυγόνωσης των υδάτων.


Πηγή ζωής για την περιοχή


- Περισσότερα από 8 εκατ. ευρώ έχουν δοθεί κατά καιρούς για μελέτες και σχέδια προστασίας της
λίμνης, χωρίς ουσιαστικό αποτελεσμα.


- Για τους Καστοριανούς η λίμνη είναι πόλος τουριστικής έλξης, πηγή ζωής για γεωργία και αλιεία. Η αποκαρδιωτική εικόνα της προκάλεσε την επέμβαση της Εισαγγελίας.


- Το ΙΓΜΕ πραγματοποίησε 250 δειγματοληψίες για να χαρτογραφήσει τον πυθμένα της, τη σύσταση του ιζήματος, την έκταση των προσχώσεων από χειμάρρους, τα ευάλωτα στη ρύπανση σημεία, την υδροδυναμική της.


- Φυτοφάρμακα και λιπάσματα των καλλιεργούμενων περιοχών, αστικά απόβλητα παραλίμνιων οικισμών και του 6 - 7% κατοικιών και καταστημάτων της πόλης που δεν έχουν συνδεθεί με τον βιολογικό καθαρισμό θεωρούνται από τις βασικές πηγές ρύπανσης.


- Οι αρμόδιοι του τμήματος Περιβάλλοντος της ΝΑ Καστοριάς χαρακτηρίζουν αισθητικής φύσεως το πρόβλημα του ευτροφισμού και θεωρούν ότι είναι πρακτικά αδύνατο να εξαλειφθεί.»

20 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2010

Το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων (ΑΠΕ – ΜΠΕ) μεταδίδει από τη Λισσαβώνα την παρακάτω είδηση:
«Ο πρωθυπουργός της ΠΓΔΜ, Νίκολα Γκρούεφσκι, δήλωσε σήμερα ότι ο μοναδικός λόγος για τον οποίο η χώρα του δεν έχει ενταχθεί ακόμη στο ΝΑΤΟ, είναι οι «παρεμποδίσεις» της Ελλάδας εξ΄αιτίας της εκκρεμότητας της ονομασίας.
«Ο μόνος λόγος που η Μακεδονία δεν έχει γίνει ακόμα δεκτή στη Συμμαχία είναι η παρεμπόδιση εκ μέρους της Ελλάδας και η απαίτησή της να αλλάξουμε το όνομα της χώρας μας και την ταυτότητά μας - κάτι που εμείς αρνούμαστε να κάνουμε. Αναζητούμε λύση που δεν θα προκαλέσει σοβαρή ζημιά στο κράτος, στους πολίτες του και σε όλα όσα τους είναι σημαντικά. Ελπίζουμε οι μελλοντικές συνομιλίες και επαφές μας να οδηγήσουν σε μια τέτοια λύση. Σε κάθε περίπτωση, αυτός είναι ο μοναδικός λόγος που η Μακεδονία δεν έχει αποκτήσει ακόμα καθεστώς επίσημου μέλους του ΝΑΤΟ», ανέφερε ο Ν. Γκρούεφσκι.
Ο κ. Γκρούεφσκι πρόσθεσε ότι η χώρα του μοιράζεται τις αξίες της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας και συμμετέχει σε πολλές αποστολές του ΝΑΤΟ.»

Χθες το ΑΠΕ – ΜΠΕ μετέδωσε το ακόλουθο τηλεγράφημα από τη Λισσαβώνα, επίσης:
«Ο Πρόεδρος της ΠΓΔΜ Γκιόργκι Ιβάνοφ απέστειλε επιστολή στον Πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο, στην οποία εκφράζει την «βαθειά λύπη και ανησυχία» του για την απαλοιφή του προσδιορισμού «μακεδονικός-ή ό» για τον κατονομασμό της γλώσσας και του λαού της χώρας, στην έκθεση της Επιτροπής για την πρόοδο στην ΠΓΔΜ, η οποία δημοσιοποιήθηκε στις 9 Νοεμβρίου.

Ο Ιβάνοφ στην επιστολή του αυτή, ζητά να αναλάβει ο Μπαρόζο «ηγετικό ρόλο για την εξάλειψη του προβλήματος αυτού και για την παύση της άδικης αυτής προσέγγισης προς την Δημοκρατία της Μακεδονίας ».

Ο Πρόεδρος της ΠΓΔΜ αναφέρει ακόμη ότι η Επιτροπή, στις πέντε τελευταίες ετήσιες εκθέσεις που κάνει για την πρόοδο της ΠΓΔΜ, αποφεύγει συστηματικά τη χρησιμοποίηση του προσδιορισμού «μακεδονικός-ή ό», σε αντίθεση με τις εκθέσεις για την Κροατία, όπου ο προσδιορισμός «κροατικός-ή- ό» χρησιμοποιείται πάνω από 70 φορές και για την Σερβία, την Τουρκία και άλλες χώρες, όπου χρησιμοποιύνται προσδιορισμοί αντίστοιχοι των ονομάτων των χωρών αυτών.

Ακόμη ο κ. Ιβάνοφ εκφράζει την απορία πώς στην έκθεση της Επιτροπής για την πρόοδο της Αλβανίας, η σλαβομακεδονική μειονότητα που ζει στην χώρα αυτή, κατονομάζεται ως «μακεδονική μειονότητα», ενώ στην αντίστοιχη έκθεση για την ΠΓΔΜ αποφεύγεται «συστηματικά» ο κατονομασμός του λαού της χώρας ως «μακεδονικός».

Ιδιαίτερη αναφορά κάνει ο κ. Ιβάνοφ για την απαλοιφή, στην έκθεση της Επιτροπής για την ΠΓΔΜ, του προσδιορισμού «μακεδονική» για την γλώσσα της χώρας, η οποία αναφέρεται ως «κρατική γλώσσα», «επίσημη γλώσσα του κράτους» ή «τοπική γλώσσα», ενώ αντίθετα οι άλλες γλώσσες που ομιλούνται στην ΠΓΔΜ,όπως η αλβανική ή η γλώσσα των Ρομά, κατονομάζονται επακριβώς.

Ο Πρόεδρος της ΠΓΔΜ στην επιστολή του αυτή προς τον Πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής εκφράζει ακόμη τη λύπη και την ανησυχία του «για την εντύπωση που σχηματίζεται ότι η Επιτροπή υπέκυψε στις πιέσεις μίας χώρας - μέλους της ΕΕ και αποφεύγει την χρήση του προσδιορισμού μακεδονικός-ή ό».

19 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 1906

 Ενώ μεγάλη είναι η προσφορά των ελληνικών ανταρτικών σωμάτων, σε αίμα και κόπους, στις περιοχές Κορεστίων και Πρεσπών, δεν είναι ανάλογα τα αποτελέσματα. Οι Έλληνες φοβούνται να εκδηλωθούν εμφανώς. Και αυτό γιατί η τουρκική παρουσία έχει αυξηθεί. Την κατάσταση αυτή έρχεται να επιδεινώσει η εξόντωση των Φλωρινιωτών οπλαρχηγών Παύλου Κύρου και Δημητρίου Νταλίπη, μαζί με τους άνδρες τους, στα χωριά Τρίγωνο και Ανταρτικό, αντίστοιχα. Στη φωτογραφία ο οπλαρχηγός Παύλος Κύρου.

18 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 1912

Στο σημερινό φύλλο της εφημερίδας ΣΚΡΙΠ δημοσιεύεται η εξής είδηση, υπό τον τίτλο: «Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΙΣ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΕΩΣ ΜΑΣ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ»: «Εις το χθες την νύκτα αφιχθέν φύλλον του «Νέου Ελευθέρου Τύπου» της Βιέννης δημοσιεύεται τηλεγράφημα αυτού εκ Κοπεγχάγης περί της γνωσθείσης ήδη συνεντεύξεως ήν έδωκεν ο Βασιλεύς Γεώργιος εν Θεσσαλονίκη εις ανταποκριτήν Δανικής εφημερίδος, έχον ως εξής: «Ο Βασιλεύς Γεώργιος εδήλωσεν εις τούτον ότι το σφάλμα δια τον σημερινόν πόλεμον ανήκει εξ ολοκλήρου εις τους Νεοτούρκους. Καθ΄ όν χρόνον αι Μεγάλαι Δυνάμεις ησύχως εθεώντο πώς η Ιταλία προεχώρει εις την Τριπολίτιδα, ημάς ημπόδιζον διαρκώς να υποστηρίζωμεν ενεργώς τα συμφέροντα των ομογενών μας. Αν και εξ αρχής ήμην βέβαιος δια το αποτέλεσμα του πολέμου μας, οφείλω να ομολογήσω πόσον ευχαρίστως εξεπλάγην δια την ταχύτητα της προελάσεως του ελληνικού στρατού. Έχομεν μεγάλας απωλείς προ της Θεσσαλονίκης, εχάσαμεν χιλίους τετρακοσίους άνδρας.» 
»Επί τη ερωτήσει του ανταποκριτού τί θα λάβη εκ του πολέμου η Ελλάς ο Βασιλεύς απήντησε: «Παν ό,τι μέχρι τούδε κατεκτήσαμεν πιθανόν μέχρι της γραμμής βορείως του Μοναστηρίου και της Θεσσαλονίκης». Και της Θεσσαλονίκης επίσης ηρώτησεν ο ανταποκριτής. «Βεβαίως διατί όχι. Η Θεσσαλονίκη είνε θαυμασία πόλις. Θα ηδύνατό τις να ιδρύση ένα ελεύθερον λιμένα. Δια την Κωνσταντινούπολιν το πράγμα θα ήτο δυσχερέστατον, αλλά φαντάζομαι ότι ταύτην θα καταστήσουν ελευθέραν πόλιν κατά τον τύπον του Αμβούργου.»

16 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 1980

Ανοίγει τις πύλες της, στην Εθνική Πινακοθήκη της Ουάσιγκτον, η έκθεση του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Οι καθηγητές Μανώλης Ανδρόνικος, Μυλωνάς και Μακρίδης, με διαλέξεις τους που διοργάνωνε η Πινακοθήκη, στα πλαίσια της έκθεσης, δίνουν αποστομωτική απάντηση και απορρίπτουν τη θεωρία του καθηγητή του Χάρβαρντ Έρνστ Μπαντιάν, που υποστήριζε ότι «δεν επιτεύχθηκε ποτέ η ένωση των Ελλήνων και των Μακεδόνων». Ο Μπαντιάν ομολόγησε ότι πλανήθηκε.
Στα εγκαίνια της έκθεσης παρατηρήθηκε μεγάλη κοσμοσυρροή, ύστερα από ένα εορταστικό τριήμερο με πολλές επίσημες εκδηλώσεις, κατά το οποίο την έκθεση επισκέφθηκαν πολλές προσωπικότητες του ακαδημαϊκού, του καλλιτεχνικού και του πολιτικού κόσμου και αυτοί που παρακολούθησαν το διήμερο συμπόσιο για την αρχιτεκτονική του 4ου αιώνα και της ελληνιστικής περιόδου στη Μακεδονία και την υπόλοιπη Ελλάδα. Η πρώτη διάλεξη του Ανδρόνικου είχε σαν θέμα τα ευρήματα των Βασιλικών τάφων της Βεργίνας, συνοδευομένη από προβολή φωτεινών διαφανειών των ευρημάτων και ειδικώτερα των ασπίδων και των διαφόρων φάσεων συντηρήσεως του υφάσματος που βρέθηκε στους τάφους.

15 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 1923

Το Επαναστατικό Στρατοδικείο καταδικάζει σε θάνατο τους επικεφαλής του αντεπαναστατικού κινήματος της 23ης Οκτωβρίου 1923, υποστρατήγους Γ. Λεοναρδόπουλο, Π. Γαργαλίδη και τον συνταγματάρχη Γ. Ζήρα. Πολιτικός αρχηγός της κίνησης υπήρξε ο Ιωάννης Μεταξάς, στον οποίο επιβλήθηκε ποινή στέρησης της σύνταξης υποστρατήγου. Η ποινή τελικά δεν εκτελέστηκε. Όπως έγραψαν οι εφημερίδες της επομένης 16 Νοεμβρίου «Χθές την νύκτα ο Αρχηγός της Επαναστάσεως κ. Πλαστήρας εισακούων τας παρ΄ όλων των πολιτικών κομμάτων εκφρασθείσας ευχάς υπέρ της μη εκτελέσεως της θανατικής ποινής των καταδικασθέντων εις θάνατον υπό του Στρατοδικείου Ελευσίνος, έδωκεν εντολήν εις τον Μέραρχον κ. Τσιρογιάννην όπως μη προβή εις την έκδοσιν της σχετικής διαταγής δια την εκτέλεσιν της ποινής.»
Η αντεπανάσταση εκδηλώθηκε κατά της Επαναστατικής Επιτροπής (Πλαστήρα, Γονατά, Φωκά) και της τότε κυβέρνησης Γονατά, με πρόσχημα την αλλαγή του εκλογικού νόμου και μόλις αναγγέλθηκαν οι εκλογές για τις 2 Δεκεμβρίου. Ιδιαίτερα σημαντικό ρόλο διαδραμάτισε στην οργάνωση και την εκδήλωση του κινήματος μια ομάδα μοναρχικών αξιωματικών γνωστή ως "Οργάνωση Ταγματαρχών ", που βρισκόταν σε άμεση επαφή με τον Ι. Μεταξά. Οι κινηματίες προσκαλούσαν την Επαναστατική Κυβέρνηση να διαλυθεί.

Το αντικίνημα εξερράγη στην Πελοπόννησο, ενώ στη Μακεδονία έδρασε ο συνταγματάρχης Ζήρας, που έλεγχε 4 από τις 6 μεραρχίες και μάλιστα προετοίμαζε (στις 23 Οκτωβρίου) κατάληψη της Θεσσαλονίκης. Στην πόλη της Θεσσαλονίκης, το Κίνημα δεν είχε προλάβει να εκδηλωθεί. Αξιωματικοί πιστοί στην κυβέρνηση, όπως ο Γεώργιος Κονδύλης, ο Ευριπίδης Μπακιρτζής, ο Στ. Σαράφης, ο Δ. Ψαρρός κ.ά. είχαν πληροφορηθεί τις κινήσεις των συνωμοτών και πρόλαβαν να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους. Στη συνέχεια, αντιμετώπισαν τις στρατιωτικές δυνάμεις που οδηγούσε εναντίον της πόλης ο συνταγματάρχης Ζήρας και τις ανάγκασαν να παραδοθούν. Ο ίδιος ο Ζήρας κατέφυγε στη Γιουγκοσλαβία. 
Στις φωτογραφίες οι Λεοναρδόπουλος και Γαργαλίδης, με τις γυναίκες τους, έξω από το Στρατοδικείο, λίγο πριν εκδοθεί η απόφαση. Οι φωτογραφίες είναι από το ΕΜΠΡΟΣ, φύλλο 15ης Νοεμβρίου 1923.

14 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 1359

Πεθαίνει σε ηλικία 63 ετών, από ασθένεια, ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, αρχιεπίσκοπος, την εποχή εκείνη, Θεσσαλονίκης. Ο θείος αυτός πατέρας, καταγόταν από την Aσία και ανετράφη από παιδί στη βασιλική αυλή της Κωνσταντινούπολης. Τελείωσε τις σπουδές του στη φιλοσοφία, ρητορική και φυσική. Στη λογική, κατά την αποφοιτήριο διάλεξή του ενώπιον του αυτοκράτορα και των αξιωματούχων, ο πρύτανης του πανεπιστημίου ανεφώνησε με θαυμασμό ότι αν ήταν παρών και ο ίδιος Aριστοτέλης θα τον επαινούσε.

Μετά τις σπουδές του όμως, απέρριψε τη προσφορά υψηλών αξιωμάτων του αυτοκράτορα, εγκατέλειψε τα βασίλεια και από είκοσι χρονών ασκήτευσε στο Άγιον Όρος. Πρώτα στην Λαύρα του Βατοπεδίου, κατόπιν στη Λαύρα του Αθανασίου, καθώς και στην ερημική τοποθεσία Γλωσσία, σημερινή Προβάτα. Ανεχώρησε από το Όρος για τα Ιεροσόλυμα, αλλά στη Θεσσαλονίκη είδε σε όραμα τον Άγιο Δημήτριο που του απαίτησε να μείνει και να μονάσει εκεί κοντά. Εμόνασε τότε στη Βέροια και τριάντα χρονών έγινε ιερέας. Εκεί πλήθη μοναχών και λαϊκών προσέτρεχαν να τον συμβουλευθούν. Μετά πέντε χρόνια και λόγω εισβολής των Σέρβων επέστρεψε στον Άθωνα σε κοντινό κελί της Μεγίστης Λαύρας, όπου έφθασε σε μεγάλα ύψη φωτισμού και εκεί σε όραμα έλαβε εντολή να ασχοληθεί με δογματικά θέματα. Κατόπιν λόγω της φήμης του αναγκάσθηκε να γίνει ηγούμενος για ένα χρόνο στη μονή Εσφιγμένου. Αργότερα έγινε και αρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης για δώδεκα χρόνια, αλλά μόνο στα μισά παρέμεινε λόγω περιπετειών, από τη δράση του, μέχρι και φυλακής. Η κατοχή της Θεσσαλονίκης από τους Ζηλωτές δεν επέτρεψε στον Παλαμά να εγκατασταθεί σ’ αυτήν, παρά μόνο το 1350. Γρήγορα όμως αναγκάστηκε να αναμειχθεί στις συγκρούσεις Καντακουζηνού-Παλαιολόγου και σε κάποιο ταξίδι του προς την Κωνσταντινούπολη συνελήφθη από τους Τούρκους, οι οποίοι απαίτησαν να πληρωθούν μεγάλα ποσά ως λύτρα, για να απελευθερωθεί. Μετά την απελευθέρωσή του, το 1355, και μέχρι το θάνατό του από ασθένεια στις 14 Νοεμβρίου του 1359, παρέμεινε στη Θεσσαλονίκη όπου και αφοσιώθηκε στην άσκηση των ποιμαντικών του καθηκόντων.

Παραστάθηκε στις συγκροτηθείσες συνόδους του 1341 και 1347 και πολέμησε τις κακοδοξίες των δυτικόφρονων Βαρλαάμ και Ακινδύνου.

Έγραψε πολλά θεολογικά συγγράμματα ιδιαίτερα δογματικά για να καταπολεμήσει τους αιρετικούς, όπως περί του Αγίου Πνεύματος, καθώς και επιστολές στους αντιησυχαστές, επίσης διάφορα ομολογιακά κείμενα. Είναι ο θεολόγος της χάριτος, του ακτίστου φωτός.
Μετά στασιμότητα πολλών αιώνων ο Γρηγόριος πέτυχε να ανανεώσει την θεολογική ορολογία και να δώσει νέες κατευθύνσεις στη θεολογική σκέψη. Ξεκίνησε από προσωπικές εμπειρίες και απέδειξε ότι το έργο της θεολογίας είναι ασύγκριτα ανώτερο από της φιλοσοφίας και επιστήμης. Αξιολογεί την έξω σοφία ως περιορισμένη, αναφέροντας δύο γνώσεις, την θεία και την ανθρώπινη και δύο Θεϊκά δώρα, τα φυσικά για όλους και τα υπερφυσικά ή πνευματικά που δίδονται όποτε θέλει ο Θεός και μόνο στους καθαρούς και αγίους, στους τελείους. Η θεολογία ολοκληρώνεται δια της θεοπτίας.

Το ουσιωδέστερο στοιχείο της διδασκαλίας του αγίου Γρηγορίου Παλαμά συνίσταται στην ανύψωση του ανθρώπου υπεράνω αυτού του κόσμου. Η εμπειρία της θεώσεως είναι δυνατή από εδώ με την παράδοξο σύνδεση του ιστορικού με του υπεριστορικού. Το φως που είδαν οι μαθητές του Χριστού στο Θαβώρ, το φως που βλέπουν οι καθαροί ησυχαστές σήμερα και η υπόστασις των αγαθών του μέλλοντος αιώνος αποτελούν τις τρείς φάσεις ενός και του αυτού πνευματικού γεγονότος, σε μια υπερχρόνια πραγματικότητα.
Προβάλλει λοιπόν η Εκκλησία την μνήμη του στη δεύτερη Κυριακή, ως συνέχεια, τρόπον τινά και επέκταση της πρώτης Κυριακής, της Ορθοδοξίας. Η μνήμη του αγίου Γρηγορίου Παλαμά είναι ένα είδος δευτέρας «Κυριακής της Ορθοδοξίας»

ΠΗΓΗ: monipetraki.gr

14 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 1969

Ανδριάντες του Μεγάλου Αλεξάνδρου και του Ελευθερίου Βενιζέλου αποκαλύπτονται στη Θεσσαλονίκη.

14 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 1961

Για «Μακεδονική μειονότητα στην Ελλάδα» εις βάρος της οποίας υποτίθεται ότι ασκούνται πιέσεις με στόχο την αποδυνάμωση της «εθνικής της συνείδησης», κάνει λόγο ο πρωθυπουργός της Ομόσπονδης Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας Αλέξανδρος Γκρλίτσκο. Βέβαια στις 17 του μηνός το γιουγκοσλαβικό υπουργείο Εξωτερικών απαντά σε ελληνικό διάβημα ότι «δραματοποιήθηκαν» οι δηλώσεις του πρωθυπουργού της Ο.Γ.Δ.Μ., αλλά η αρχική εντύπωση έμεινε και βεβαίως λίγο μετά επαναλήφθηκε... Στις 15 Δεκεμβρίου 1961 το Βελιγράδι θέτει επίσημα «θέμα μακεδονικής μειονότητας» σε βάρος της Ελλάδος, με δήλωση εκπροσώπου του Γιουγκοσλαβικού υπουργείου Εξωτερικών!. Και η πολεμική αυτή συνεχίζεται μέχρι σήμερα, με μόνη αλλαγή στο πρώτο γράμμα της Ο.Γ.Δ.Μ. που το όμικρον έγινε Π (πρώην).

14 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 1912

 Ο Διάδοχος Κωνσταντίνος με το Γενικό Επιτελείο του, επισκέπτεται στο Μοναστήρι τον Διάδοχο της Σερβίας «προς παγίωσιν των σχέσεων συναδελφώσεως του Ελληνικού και Σερβικού στρατού», όπως αναφέρει ανακοινωθέν του υπουργείου Στρατιωτικών, το οποίο πρόσθετε: « Η συνάντησις των δύο Διαδόχων υπήρξε εγκαρδιωτάτη. Τελεία δε συναδέλφωσις παρετηρήθη μεταξύ των δύο στρατών. Η πόλις του Μοναστηρίου είχε προετοιμάσει εις τον Έλληνα Διάδοχον μεγαλοπρεπή υποδοχήν, ής συμμετέσχον και οι πρόκριτοι Τούρκοι, Βούλγαροι και Ιουδαίοι. Άπασα η πόλις ήτο σημαιοστόλιστος δι΄ Ελληνικών και Σερβικών σημαιών. Κατανυκτική δε ετελέσθη εν τη Μητροπόλει δοξολογία. Ο Διάδοχος επέστρεψεν εις Φλώριναν.» 
 Στη φωτογραφία η 1η σελίδα του ΕΜΠΡΟΣ της 14ης Νοεμβρίου, που αναγγέλλει την επίσκεψη του Διαδόχου και την κατάληψη της Χίου από τον Ελληνικό Στόλο.

13 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2010

Το blog fimotro δημοσιεύει σήμερα την εξής ενδιαφέρουσα είδηση:
ΕΛΛΗΝΕΣ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ ΜΠΛΟΚΑΡΟΥΝ ΧΑΡΤΗ ΤΗΣ ΠΓΔΜ 

Με συντονισμένες ενέργειες των Ελλήνων βουλευτών, που μετέχουν στην Ολομέλεια της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του ΝΑΤΟ, ματαιώθηκε η δημοσίευση χάρτη στον οποίον η ΠΓΔΜ αναφέρεται ως «Μακεδονία». Οι βουλευτές, Γεώργιος Χαραλαμπόπουλος (ΠΑΣΟΚ), Ευάγγελος Αντώναρος (ΝΔ) και Ιωάννης Κοραντής (ΛΑ.Ο.Σ.), διαμαρτυρήθηκαν στη γραμματεία της Ολομέλειας, που συνεδριάζει αυτές τις μέρες...
στη Βαρσοβία, και πέτυχαν την αφαίρεση του χάρτη. Ο χάρτης υπέπεσε εγκαίρως στην αντίληψη των Ελλήνων βουλευτών, οι οποίοι αντέδρασαν από κοινού και αποτελεσματικά, όπως τονίζεται σε κοινή δήλωσή τους.

13 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 1943

Εκτελούνται στο αεροδρόμιο της Κατερίνης, από τους Γερμανούς οι αντιστασιακοί αγωνιστές Ευάγγελος Μανωλόπουλος και Ευάγγελος Θεολόγης από το Κίτρος Πιερίας.

13 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 1918

Ο Άγγλος αρχιτέκτονας Μόσον παραδίδει το σχέδιο της νέας Θεσσαλονίκης, μετά την φοβερή πυρκαϊά του 1917.

13 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 1821

Ο αρχηγός της ελληνικής επανάστασης στη Μακεδονία Εμμανουήλ Παππάς, ευρισκόμενος στο πλοίο που τον έφερε προς την Ύδρα, εξαντλημένος από τις κακουχίες και τις συγκινήσεις της τραγικής περιπέτειάς του, παθαίνει καρδιακή προσβολή και υποκύπτει στο μοιραίο, ενώ έσβηνε ταυτόχρονα και η επανάσταση στη Χαλκιδική!.. Ο Παππάς κηδεύτηκε στην Ύδρα με τιμές αρχιστρατήγου. Τα μοναστήρια του Αγίου Όρους υποκύπτουν και δηλώνουν υποταγή. Σε λίγο, στις 15 Δεκεμβρίου ο Τούρκος πασάς παραχωρεί αμνηστία και στέλνει στον Άθω τουρκική φρουρά 3.000 ανδρών. Οι Τούρκοι παρέμειναν στο Άγιον Όρος 9 χρόνια. Στη φωτογραφία πορτραίτο του Παππά.

11 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 1912

Ο Ελληνικός στρατός απελευθερώνει την Καστοριά. Ο Διάδοχος Κωνσταντίνος τηλεγραφεί στις 14 Νοεμβρίου από την Φλώρινα στον βασιλιά και τον πρωθυπουργό: «Ημέτερον σύνταγμα ιππικού κατέλαβε προχθές την Καστορίαν, όπου έφθασεν ήδη και ολόκληρος μεραρχία, του εκεί Τουρκικού στρατού τραπέντος εις φυγήν. Η τηλεγραφική συγκοινωνία αποκατέστη μόλις σήμερον. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ Διάδοχος.»

12 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 1912

Αποκαλύπτεται στη Θεσσαλονίκη δράση συμμορίας Τούρκων αιχμαλώτων αξιωματικών για διατάραξη της τάξης Οι ταραξίες συλλαμβάνονται και εκτοπίζονται σε άλλες πόλεις. Περιορισμένες πληροφορίες δημοσιεύει το ΕΜΠΡΟΣ στο φύλλο της 13ης Νοεμβρίου, (φωτογραφία) με τίτλο «Η ΣΥΝΩΜΟΣΙΑ ΤΩΝ ΑΙΧΜΑΛΩΤΩΝ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ», στην οποία αναφέρει, μεταξύ άλλων: « Χθες την εσπέραν εις στενούς κύκλους εψιθυρίζετο μυστικά, δια τον φόβον του στρατιωτικού νόμου, ότι ανεκαλύφθη συνωμοσία ωργανωθείσα παρά των ελευθέρων συνεπεία του πρωτοκόλλου της παραδόσεως της πόλεως αιχμαλώτων Τούρκων αξιωματικών, σκοπούσα την δημιουργίαν ταραχών και πανικού και την παροχήν, ως ελέγετο, αφορμής προς αποβίβασιν αγημάτων εκ των εν τω λιμένι ορμούντων τεσσάρων Αυστριακών πολεμικών και την πρόκλησιν οπωσδήποτε διεθνούς επεμβάσεως δι΄ ευνοήτους σκοπούς.... Κατόπιν των χθεσινών πληροφοριών και διαδόσεων απεφασίσθη την νύκτα η άμεσος μεταφορά εις την πρωτεύουσαν πάντων των αιχμαλώτων Τούρκων αξιωματικών, οίτινες ως γνωστόν είνε εγκατεστημένοι εις την περίφημον έπαυλιν Αλατίνη.»

12 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 1904

Το ανταρτικό Σώμα του Ανθυπολοχαγού Γεωργίου Κατεχάκη (Ρούβα), μαζί με το Σώμα του οπλαρχηγού Ευθύμιου Καούδη, εισβάλλουν στο οργανωμένο από το Βουλγαρικό Κομιτάτο, αμιγώς εξαρχικό, χωριό Ζέλενιτς (Σκλήθρο) της περιοχής της Φλώρινας και επιτίθενται με τόλμη εναντίον οικίας, όπου γινόταν γάμος σημαντικού στελέχους της Εσωτερικής Μακεδονικής Επαναστατικής Οργάνωσης (ΕΜΕΟ), στον οποίο παρευρισκόταν και ο αρχικομιτατζής Κόλε. Κατά τη μάχη που επακολούθησε, τα δύο ανταρτικά σώματα πετυχαίνουν να εξοντώσουν 12 πάνοπλους κομιτατζήδες και να κατατρομοκρατήσουν τη βουλγαρική οργάνωση της περιοχής. Γυναίκες δεν σκότωσαν.

12 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 333 π. Χ.

Η δεύτερη μεγάλη μάχη και θριαμβευτική νίκη του Μεγάλου Αλεξάνδρου στην Ισσό, οφειλομένη και αυτή στο στρατηγικό δαιμόνιο του Μακεδόνα στρατηλάτη. Ο Δαρείος για να μη συλληφθεί ή χάσει τη ζωή του αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το βασιλικό άρμα και πάνω σ΄ αυτό την ασπίδα και το τόξο του – πράξη που την αρχαία εποχή εθεωρείτο ατιμωτική – και διέφυγε με μία φοράδα! Οι απώλειες στη συντριπτική ήττα των Περσών ήταν βαρύτατες: 100.000 πεζοί και 10.000 ιππείς νεκροί, από ένα στρατό 600.000 ανδρών, Περσών και μισθοφόρων μεταξύ των οποίων και Έλληνες. Ο Αλέξανδρος έχασε 300 πεζούς και 150 ιππείς.

11 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 1943

Συγκροτείται η Πρώτη Μακεδονική Ταξιαρχία Παρτιζάνων στη Δίβρη της Γιουγκοσλαβίας και την 20ή Δεκεμβρίου 1943 το 5ο Συνέδριο των Παρτιζάνων στο Γκάϊτσε ενέκρινε ψήφισμα σχετικό με την ίδρυση «Μακεδονικού Ομόσπονδου Κράτους» στο πλαίσιο της Γιουγκοσλαβίας ως Μακεδονίας. Λίγο αργότερα, ο Τίτο, κυρίαρχος στη Γιουγκοσλαβία ως κομμουνιστής, αφού εξουδετέρωσε τον εθνικιστή Μιχαήλοβιτς, την 2α Αυγούστου 1944, με σύμφωνη γνώμη του Στάλιν, ανήγγειλε από το σερβικό έδαφος την ίδρυση «Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας», υλοποιώντας τις από το 1921 αποφάσεις της Κομιντέρν και όλων των Βαλκανικών Κομμουνιστικών Κομμάτων. (Πηγή: Το βιβλίο του κ. Νίκου Μάρτη «Οι ουσιώδεις Όροι του Συμφώνου Σταθερότητας – Σύνδεσης FYROM – Ε.Ε.» Στη φωτογραφία το εξώφυλλο του βιβλίου.

11 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 1916

Ο Ελευθέριος Βενιζέλος κηρύσσει τον πόλεμον εναντίον της Βουλγαρίας και των Κεντρικών Δυνάμεων. Με την απόφασή της αυτή η «κυβέρνηση της Θεσσαλονίκης», που σημειώνει την ύπαρξή της, παρέχει στο δοκιμαζόμενο λαό της Μακεδονίας τη διαβεβαίωση ότι θα προστατευθεί από τις διώξεις των Βουλγάρων. Κατόπιν τούτου οι μεραρχίες του στρατού της «Εθνικής Αμύνης» εντάσσονται στα συμμαχικά στρατεύματα της Αντάντ.

10 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 1938

Πεθαίνει ο ιδρυτής του σύγχρονου τουρκικού κράτους Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ (φωτογραφία), ο οποίος είχε γεννηθεί το 1881 στη Θεσσαλονίκη, που την εποχή εκείνη βρισκόταν υπό τουρκική κυριαρχία. Σπούδασε στις Στρατιωτικές Σχολές της Θεσσαλονίκης και του Μοναστηρίου. Το 1907 υπηρετούσε, ως λοχαγός, στη Θεσσαλονίκη, όταν αναμίχθηκε στην παράνομη οργάνωση των Νεοτούρκων και ήταν ένας από τους πρωτεργάτες της ανατροπής του αιμοσταγούς σουλτάνου Αβδούλ Χαμίτ Β΄ και της επικράτησης των Νεοτούρκων. Αξιοσημείωτο: Στη Θεσσαλονίκη εξόρισαν για δύο χρόνια τον Αβδούλ Χαμίτ.

9 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 1924

Στρατός και Χωροφυλακή, διαλύουν με τη χρησιμοποίηση των όπλων, διαδηλώσεις διαμαρτυρίας των καπνεργατών του εργοστασίου Γρηγοριάδη στην Καβάλα.
Στο ΕΜΠΡΟΣ της 11ης Νοεμβρίου δημοσιεύεται η σχετική είδηση με τίτλο «ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΑΙ ΤΑΡΑΧΑΙ ΕΝ ΚΑΒΑΛΛΑ – ΑΙΜΑΤΗΡΑ ΣΥΜΠΛΟΚΗ ΜΕΤΑ ΧΩΡΟΦΥΛΑΚΩΝ ΚΑΙ ΣΤΡΑΤΙΩΤΩΝ – ΔΥΟ ΝΕΚΡΟΙ ΚΑΙ ΤΡΙΑΚΟΝΤΑ ΤΡΑΥΜΑΤΙΑΙ».
Στη φωτογραφία το δημοσίευμα του ΕΜΠΡΟΣ.

9 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 1821

Μετά την πτώση της Κασσάνδρας και τις απαιτήσεις του Αμντούλ Αμπούντ, το επαναστατικό πνεύμα στο Άγιο Όρος έχει καμφθεί. Οι περισσότεροι ηγούμενοι των μοναστηριών αρχίζουν να αποδέχονται τους όρους του πασά. Ακόμη και τον όρο να του παραδώσουν τον Εμμ. Παππά! Έτσι ο ηγούμενος της Μονής Εσφιγμένου – όπου είχε καταφύγει ο αρχηγός της επανάστασης στη Μακεδονία – Κύριλλος φυγαδεύει τον Παππά (ενώ οι Τούρκοι του είχαν αναθέσει να τον συλλάβει) που με το πλοίο του Χ. Βισβίκη διαφεύγει κυνηγημένος από φίλους και εχθρούς, προς την Ύδρα. Στην εξέγερση της Χαλκιδικής σφαγιάστηκαν ή απαγχονίστηκαν 15.000 Έλληνες, κάηκαν 85 κωμοπόλεις και χωριά και καταστράφηκαν 58 μετόχια του Αγίου Όρους.

8 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ

ΣΗΜΕΡΑ 8 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ ΓΙΟΡΤΑΖΕΙ η ελληνική Μονή Δοχειαρίου του Αγίου Όρους. Βρίσκεται στη δυτική πλευρά της Αθωνικής χερσονήσου. Ιδρύθηκε μεταξύ των ετών 1030-1032 από τον μοναχό Δανιήλ του Δοχειαρίου. Κατέχει τη δέκατη θέση μεταξύ των μονών του Αγίου Όρους και είναι κοινοβιακή. Το καθολικό της μονής χτίστηκε με δωρεά του Ιωάννη Λαπουσνεάνου το 1568. Είναι ο μεγαλύτερος ναός από τα καθολικά των μοναστηριών του Αγίου Όρους με ιδιαίτερο χαρακτηριστικό την υπερύψωση της οικοδομής. Τοιχογραφήθηκε το 1568 από τον Κρητικό ζωγράφο Τζώτζη, αλλά επανατοιχογραφήθηκε το 1855. Η μονή διαθέτει 10 παρεκκλήσια, σε ένα από τα οποία φυλάσσεται η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας της Γοργοεπηκόου. Επίσης σε άλλα τμήματα της μονής φυλάσσονται μέρη του Τιμίου Ξύλου και τεμάχια από λείψανα αγίων. Η μονή διαθέτει βιβλιοθήκη με 395 χειρόγραφα καταγραμμένα, ενώ υπάρχουν και 46 ακαταλογογράφητα και 1.500 έντυπα βιβλία. Στη φωτογραφία άποψη της Μονής.

8 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 1977

Συνεργείο της αρχαιολογικής αποστολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, με επικεφαλής τον αείμνηστο καθηγητή Μανώλη Ανδρόνικο, ανακαλύπτει στη Βεργίνα δύο βασιλικούς τάφους του Μακεδονικού Ελληνισμού, με αμύθητο αρχαιολογικό θησαυρό. Ο ένας θεωρείται ως ο τάφος του Φιλίππου Β΄, πατέρα του Μεγάλου Αλεξάνδρου, στον οποίο βρέθηκαν χρυσή λάρνακα, πάνω στην οποία λάμπει σκαλισμένο σε χρυσάφι μασίφ το δεκαεξάκτινο βασιλικό αστέρι των Μακεδόνων βασιλέων και μέσα στη λάρνακα τα οστά του Μακεδόνα βασιλιά.Ο τάφος ήταν ασύλλητος με ανεκτίμητα ευρήματα. Αυτή ήταν μία από τις μεγάλες αρχαιολογικές ανακαλύψεις του 20ου αιώνα σε παγκόσμιο επίπεδο και η κορυφαία στιγμή της καριέρας του Ανδρόνικου, ο οποίος πραγματοποίησε πολλές ανασκαφικές έρευνες στην Βέροια, την Νάουσα, το Κιλκίς, την Χαλκιδική και τη Θεσσαλονίκη. Το κύριο ανασκαφικό του έργο, όμως, συγκεντρώθηκε στην Βεργίνα, όπου ανέσκαψε το σημαντικότατο νεκροταφείο τύμβων των γεωμετρικών χρόνων και συνέχισε σε συνεργασία με τον Γ. Μπακαλάκη την ανασκαφή του ελληνιστικού ανακτόρου που είχε αρχίσει το 1937 ο Κ. Α. Ρωμαίος.

8 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 1905

Καταστρεπτικός σεισμός, 7,5 βαθμών της κλίμακας ρίχτερ, πλήττει την Χερσόνηση του Άθω. Σοβαρές ζημίες υπήρξαν στην Ιερισσό, Κασσάνδρα και Γοματιό. Τρεις εκκλησίες της Μονής Ιβήρων καταστράφηκαν ολοσχερώς, ενώ 8 καλύβες καταστράφηκαν από πτώσεις βράχων και 11 υπέστησαν ζημίες.

7 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 1912

Το 1ο Σύνταγμα Ιππικού απελευθερώνει τη Φλώρινα, όπου έρχεται και εγκαθίσταται το Γενικό Στρατηγείο, για να μεταφερθεί μετά στη Θεσσαλονίκη. Από το βιβλίο του Θεόδωρου Βόσδου «ΦΛΩΡΙΝΑ. Το χρονικό της απελευθέρωσης» μεταφέρουμε μερικές λεπτομέρειες της εισόδου του ελληνικού στρατού.

7 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 1905

Σκοτώνεται επί γιουγκοσλαβικού εδάφους (Πετάλινο) από τουρκική δύναμη ο Μακεδονομάχος ανθυπολοχαγός Πεζικού Μαρίνος Λυμπερόπουλος ή καπετάν Μάριος Κρόμπας, που είχε αντικαταστήσει στο Σώμα Μοριχόβου τον ανθυπολοχαγό Τσολακόπουλο. Ο Λυμπερόπουλος γεννήθηκε στην Ιθώμη Μεσσήνης, καταγόμενος από την μεγάλη τοπική οικογένεια των Λυμπερόπουλων. Ξεκίνησε τη στρατιωτική του μικρή σταδιοδρομία ως έφεδρος λοχίας, αλλά παρέμεινε στο στράτευμα, προαχθείς σε ανθυπολοχαγό. Στη φωτογραφία ο Κρόμπας με στολή Μακεδονομάχου.

7 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 1185

Οι Νορμανδοί, που στις 24 Αυγούστου 1185 είχαν καταλάβει τη Θεσσαλονίκη, νικώνται στο Δημητρίτσι κοντά στις Σέρρες, από τον Βυζαντινό στρατηγό Αλέξιο Βρανά και αποχωρούν και από τη Θεσσαλονίκη και από τις Σέρρες, που κι αυτές είχαν κατακτήσει στο μεταξύ.

6 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 1975

Αρχίζει η εκμετάλλευση του κοιτάσματος πετρελαίου, από τη γεώτρηση της Θάσου (Πρίνος). Αντλούνται 50.000 βαρέλια την ημέρα. Η σχετική κυβερνητική ανακοίνωση, που εξήγγειλε την έναρξη σε πρώτη φάση της ενεργού εκμεταλλεύσεως του κοιτάσματος, υπογράμμιζε ότι «με τη σημερινή έναρξη της πραγματοποιήσεως του έργου διανοίγονται μεγάλες δυνατότητες και προοπτικές αξιοποιήσεως μιας σημαντικωτάτης πλουτοπαραγωγικής πηγής.» Στη φωτογραφία η πρώτη σελίδα του φύλλου της ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ στις 6 Νοεμβρίου, με βασικό θέμα την είδηση.

6 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 1931

Τεράστια πυρκαϊά τα μεσάνυχτα στην Καβάλα. Κάηκαν 30 καταστήματα και σπίτια, ενώ υπήρχαν υπόνοιες για εμπρησμό. Στη ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ της 7ης Νοεμβρίου διαβάζουμε το σχετικό ρεπορτάζ: «Την 11.30 νυκτερινήν εξερράγη πυρκαϊά εις τα επί της οδού Καράνου παραπήγματα. Το πυρ απετέφρωσεν όλα τα ξύλινα παραπήγματα και μετεδόθη εις τα επί της διασταυρώσεως των οδών Γαλλικής Δημοκρατίας και Ομονοίας καταστήματα, αποτεφρώσαν διάφορα εξ αυτών. Αι ζημίαι είναι σημαντικαί, τόσον εις εμπορεύματα, όσον και εις έπιπλα και σκεύη, ανέρχονται δε κατά τους μετριωτέρους υπολογισμούς εις 1½ εκατομμύριον. ( στη συνέχεια αναφέρει ονομαστικώς καταστήματα και σπίτια και ότι άλλα 17 κτίρια υπέστησαν αβαρίες). Το πυρ εξερράγη εκ του υποδηματοποιείου Γ. Μάρκατζη, όστις και συνελήφθη επειδή εγείρονται υπόνοιαι εμπρησμού. Τα αποτεφρωθέντα καταστήματα ήσαν ως επί το πλείστον ανασφάλιστα.»

6 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 1912

Η ανασυνταχθείσα και προελαύνουσα 5η Μεραρχία έρχεται σε επαφή με την 6η Μεραρχία στη Βεύη, ενώ την ίδια στιγμή στο Γενικό Στρατηγείο που βρισκόταν στην Άρνισσα έφθανε τηλεγράφημα του υπουργείου Στρατιωτικών που ανήγγειλε ότι την προηγουμένη οι Σέρβοι είχαν καταλάβει το Μοναστήρι, εκδιώκοντας τους Τούρκους που κατέφυγαν προς την Κορυτσά.

5 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 1933

Αρχίζουν στη Θεσσαλονίκη οι εργασίες της Δ΄ Βαλκανικής Διάσκεψης, με πρόεδρο τον Α. Παπαναστασίου και παρατηρητές της Κοινωνίας των Εθνών (ο τότε ΟΗΕ) και άλλων διεθνών οργανισμών. Οι εργασίες διεξήχθησαν στην αίθουσα τελετών του Πανεπιστημίου και αντιπροσωπεύτηκαν όλες οι βαλκανικές χώρες και η Τουρκία. Παραβρέθηκαν ο υπουργός Εξωτερικών Μάξιμος, ο Γενικός Διοικητής Μακεδονίας, ο διοικητής του Γ΄ Σώματος Στρατού κ. α.
Στο ΝΕΟ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ της 6ης Νοεμβρίου, διαβάζουμε στο σχετικό ρεπορτάζ και τα εξής: «Μετά το λόγο του Παπαναστάση, που «χαιρέτισε» τη Διάσκεψη μίλησε ο Μάξιμος, που χαρακτήρισε τους αντιπροσώπους σαν «στρατιώτες μιας ωραίας ιδέας» και τόνισε ότι στο έργο τους θα βρουν δυσχέρειες και εξήρε τη σημασία των «διεθνών πράξεων» της Ελλάδας «για τη στερέωση της ειρήνης» (υπονοώντας την πολεμική συμμαχία της με την Τουρκία και τη συμμετοχή της στις διαβαλκανικές πολεμικές ζυμώσεις). [...] Οι αρχές φοβούμενες αποδοκιμασία της Διάσκεψης πήραν εξαιρετικά μέτρα. Όλα τα γύρω από το Πανεπιστήμιο μέρη κατελήφθησαν από ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις και χαφιέδες. Επίσης στα κεντρικά σημεία της πόλης τοποθετήθηκαν αστυνομικές περίπολοι και περιφέρονταν έφιππη χωροφυλακή. Κατελήφθη το Ενωτικό Εργατικό Κέντρο από το πρωί για να ματαιωθεί η διάλεξη για την επέτειο της· Οχτωβριανής επανάστασης. Ενεργήθηκαν περί τις 10 συλλήψεις εργατών, που κρατήθηκαν ως το βράδυ.»
Στη φωτογραφία η 4η σελίδα της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ, με κορυφαία είδηση τη Διάσκεψη.
Τρεις μήνες αργότερα, στις 9 Φεβρουαρίου 1934, υπογράφεται στην Αθήνα το Βαλκανικό Σύμφωνο, μεταξύ Ελλάδος, Ρουμανίας, Τουρκίας και Γιουγκοσλαβίας. Ο Ελευθέριος Βενιζέλος , όμως, δεν συμφωνεί.

5 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 1909

Καταλαμβάνεται από αμόκ ο φύλακας του Ελληνικού Παρθεναγωγείου Θεσσαλονίκης, Αββεδίν. Σκοτώνει τη διευθύντρια Λιλή Βλάχου και ανεβαίνει στο 2ο όροφο για να επιτεθεί και εναντίον των μαθητριών. Τα κορίτσια, για να γλυτώσουν από τη μανία του Αββεδίν, πηδούν από τα παράθυρα.

4 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 332 π. Χ.

Ο Μακεδόνας βασιλιάς Μέγας Αλέξανδρος, περνώντας σε 7 μέρες την έρημο του Σινά, καταφθάνει στην Αίγυπτο, όπου τον υποδέχονται ως απελευθερωτή από τον περσικό ζυγό. Επειδή σεβάστηκε τη θρησκεία τους, οι Αιγύπτιοι ανακηρύσσουν τον Αλέξανδρο, στη Μέμφιδα, φαραώ και τον ονομάζουν «αγαπητό του Άμμωνα και εκλεκτό του Ρα». Επισκέπτεται το μαντείο του Άμμωνα στην όαση Σίβα και αποφασίζει να χτίσει πόλη, δίνοντάς της το όνομά του: Την Αλεξάνδρεια. (Στη φωτογραφία ζωγραφική αναπαράσταση μέρους της πόλης). Την απόφαση για την ίδρυση της Αλεξάνδρειας πήρε ο Αλέξανδρος, για να έχει η Αίγυπτος πρωτεύουσα στη Μεσόγειο και να συνδέεται έτσι με την Ευρώπη.

3 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 1913

Η ελληνική κυβέρνηση παραχωρεί στη Σερβία τμήμα του λιμανιού της Θεσσαλονίκης για αποκλειστική χρήση.

2 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 1912

Με εντολή της κυβέρνησης ο Ελληνικός Στόλος καταλαμβάνει το Άγιον Όρος. Η ελληνική σημαία κυματίζει στο προπύργιο αυτό της Ορθοδοξίας. Οι μοναχοί όλων των μοναστηριών υποδέχονται με ενθουσιασμό το στρατιωτικό άγημα που αποβιβάστηκε στον Άθω. Οι καμπάνες ηχούν χαρμόσυνα. Εγκαθίστανται στις Καρυές Έλληνες πολιτικός και στρατιωτικός διοικητής, ενώ συλλαμβάνεται η τουρκική φρουρά. Στη φωτογραφία η 1η σελίδα του ΕΜΠΡΟΣ της 3ης Νοεμβρίου 1912, που αναγγέλλει την κατάληψη.

1 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 1940

Βομβαρδισμός της Θεσσαλονίκης από τους Ιταλούς.

1 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 1904

Επικεφαλής σώματος 25 ανδρών μπαίνει στη Μακεδονία ο νέος Γενικός Αρχηγός του ελληνικού αγώνα στο βιλαέτι του Μοναστηρίου, ανθυπολοχαγός Πεζικού – τάξης 1902 της σχολής Ευελπίδων – Γεώργιος Κατεχάκης και στις 7 Νοεμβρίου συναντάται στην περιοχή Κωσταραζίου με τους άνδρες του Καούδη. Μετά το θάνατο του Παύλου Μελά το Μακεδονικό Ζήτημα έγινε εθνική υπόθεση και Γενικός Αρχηγός ορίστηκε ο Κατεχάκης (Καπετάν Ρούβας ή Αποστόλου Γεώργιος από την Πόμπια Ηρακλείου), ο οποίος παρέμεινε μέχρι την άνοιξη του 1905. Ο Κατεχάκης μετέφερε στους αγωνιστές τις οδηγίες του Μακεδονικού Κομιτάτου. Με τις εμπειρίες από τη Μακεδονία ο Κατεχάκης πολέμησε στους Βαλκανικούς πολέμους του 1912 - 13, ως λοχαγός και το 1916 προσχώρησε στο κίνημα της Θεσσαλονίκης. O Γεώργιος Κατεχάκης έφθασε στον βαθμό του Στρατηγού σε ηλικία 39 ετών, ο νεότερος στρατηγός από ιδρύσεως του ελληνικού κράτους. Διετέλεσε ανώτατος συμμαχικός διοικητής Κωνσταντινουπόλεως μετά την ήττα της Οθωμανικής αυτοκρατορίας στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο και αργότερα πολιτεύθηκε και έγινε υπουργός Στρατιωτικών επί Ελευθερίου Βενιζέλου (1928-32). Πέθανε στο Ηράκλειο Κρήτης το 1938. Στη φωτογραφία ο Κατεχάκης με κρητική ενδυμασία.