Το πρώτο απόσπασμα που προαναφέραμε είναι από την ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ της 25ης Μαρτίου 1921, που εορταζόταν η εκατονταετηρίδα του Αγώνα. Έγραφε:
«Προ εκατόν ακριβώς ετών, κατά την σημερινήν μεγάλην δια τον Ελληνικόν Χριστιανισμόν ημέραν, υψώθη η σταυροφόρος της Ελληνικής Επαναστάσεως σημαία. Υπέροχος και αξιομνημόνευτος ημέρα! Εορτή εορτών και πανήγυρις πανηγύρεων! Ευαγγέλια παγκοσμίου απολυτρώσεως, Ευαγγέλια Εθνικής αναστάσεως! Εν Ναζαρέτ της Ιουδαίας κυοφορείται το μέγα και εξαίσιον μυστήριον της ανθρωπίνης σωτηρίας. Παρά τας υπωρείας των Αορανίων ορέων, εν τη Ιστορική Μεγάλη Λαύρα, μυσταγωγείται, εν μεγαλειώδει ιεροτελεστία, η Εθνική Παλιγγενεσία, υπό την εκφραστικήν ευλογίαν του Παλαιών Πατρών και υπό τον αλάλητον στεναγμόν της αρματωλικής νεότητος του 1821. Το 1453 και 1821, κάτω από τον ιερόν όρκον του ιεροφάντορος Γερμανού εν τη Καλαβρυτινή Μονή, ανασυνδέονται. Ο θρυλλικός Βόσπορος κατασπάζεται τα ύδατα της Στυγός, και το Βυζάντιον αντιχαιρετά το κλεινόν Άστυ της Παλλάδος Αθηνάς. Το 1453, ιστορικός σταθμός απαίσιος δια τα Ελληνικά χρονικά, μετά τεσσάρων αιώνων μαρτυρικόν του Γένους μακρότατον στάδιον ατενίζει μετά γλυκείας ελπίδας την λαμπροφόρον χαραυγήν του 1821.»
Το δεύτερο απόσπασμα είναι από χρονογράφημα του ΕΜΠΡΟΣ, 25 Μαρτίου εκατό χρόνια πριν από σήμερα, το 1911. Τίτλος του «Το 1821 εις την Κρήτην». Ο χρονογράφος αναφέρει την αφήγηση πριν από πολλά χρόνια, προς τον γράφοντα, ενός γέροντα Κρητικού, που ως νέος είχε πάρει μέρος στην εξέγερση του 1821. Αναφέρει ο Κρητικός: «... Όταν άρχισε η επανάστασις εις την Κρήτην, μόνον εις τα Σφακιά είχαν όπλα. Εις την άλλην Κρήτην όλην είνε ζήτημα εάν υπήρχαν πεντακόσια όπλα εις χείρας Χριστιανών. Τότε εμείς στ΄ αληθινά εσηκωθήκαμε με την απόφασι ή να λευτερωθούμε ή να χαθούμε. Οι Τούρκοι ήσαν τέτοια θηρία που δεν μπορούσαμε να περιμένωμεν έλεος, αν μας ενικούσαν.» Και ο χρονογράφος τον ρωτάει: - Μα αφού δεν είχατε όπλα πώς ετολμήσατε να σηκωθείτε; Και ο γεροκρητικός απαντά: «Αφού σηκώθηκε όλο το Έθνος δεν μπορούσαμε να μείνωμε εμείς με τα χέρια σταυρωμένα. Αλλ΄ είχαμε τα θάρρη μας στο Θεό και μόνο με αυτή την ελπίδα τα βάλαμε με την Τουρκιά. Και πραγματικώς ο Θεός μας εβοήθησε, αλλοιώτικα δεν εξηγείται πώς άνθρωποι που είχαν οι περισσότεροι ως μοναχό όπλο μια σπαθόβεργα ενίκησαν Τούρκους φορτωμένους άρματα. Όταν εξεστράτευσαν οι Τούρκοι από τα Χανιά γιά νάρθουν να μας σφάξουν, οι Ριζίτες έπεσαν κατεπάνω τους με τόση ορμή, που οι Τούρκοι έπαθαν πανικό και τόβαλαν στα πόδια. Οι Λακιώτες, Θερισιανοί και λοιποί Ριζίτες τους εκυνήγησαν, εσκότωσαν πολλούς και πολλοί που δεν είχαν όπλα ωπλίσθηκαν με Τούρκικα όπλα. Έτσι οπλίσθηκαν και εις άλλα μέρη της Κρήτης. Επήγαιναν με σπαθόβεργα στη μάχη και εγύριζαν με τουφέκι, αν δεν εσκοτώνονταν.»
Αυτά γράφονταν πριν από εκατό χρόνια, όταν ακόμη οι μνήμες ήταν σχετικά νωπές. Ιστορία γραμμένη βάσει αφηγήσεων και κειμένων ανθρώπων που πήραν μέρος στον Αγώνα. Και έπρεπε να περάσουν άλλα εκατό χρόνια για να βρεθούν οι διαστρεβλωτές – τηλεοπτικοί και μη καθηγητές και ταγμένοι υλιστές μελετητές – να αμφισβητήσουν την μόνη ιστορική αλήθεια. Και να ρίξουν το δηλητήριο ότι πρέπει να ξαναγράψουμε την ιστορία μας, για χάρη της Ελληνοτουρκικής φιλίας!
Στη φωτογραφία ο πίνακας με την αναπαράσταση της ευλογίας των αγωνιστών με τον Σταυρό, από τον Παλαιών Πατρών Γερμανό, στην Ιερά Μονή της Αγίας Λαύρας, στις 23 Μαρτίου 1821.
Η 25η Μαρτίου καθιερώθηκε ως ημέρα Εθνικής Εορτής από τον Όθωνα, το 1838. Για την ιστορία παραθέτουμε το πλήρες κείμενο του οθωνικού διατάγματος:
«ΟΘΩΝ
ΕΛΕΩ ΘΕΟΥ ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ
«Θεωρήσαντες ότι η ημέρα της 25 Μαρτίου, λαμπρά καθ’ εαυτήν εις πάντα Έλληνα διά την εν εαυτή τελουμένην εορτήν του Ευαγγελισμού της Υπεραγίας Θεοτόκου, είναι προσέτι λαμπρά και χαρμόσυνος διά την κατ’ αυτήν την ημέραν έναρξιν του υπέρ της ανεξαρτησίας αγώνος του Ελληνικού Εθνους, καθιερούμεν την ημέραν ταύτην εις το διηνεκές ως ημέραν ΕΘΝΙΚΗΣ ΕΟΡΤΗΣ».
Εν Αθήναις τη 15η Μαρτίου 1838
ΟΘΩΝ
Ο επί των εκκλησιαστικών κτλ.
Γραμματεύς της Επικρατείας
Γ. ΓΛΑΡΑΚΗΣ»
ΤΟ ΛΑΒΑΡΟ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΛΑΥΡΑΣ ΣΤΟ ΣΙΚΑΓΟ
Το ιστορικό λάβαρο της Αγίας Λαύρας του 1821 μεταφέρθηκε στο Σικάγο, για να παρουσιαστεί αύριο 26 Μαρτίου σε εορταστική εκδήλωση που διοργανώνει ο Ελληνοαμερικανικός Σύλλογος Καλαβρυτινών Σικάγου «Αγία Λαύρα». Η εκδήλωση διοργανώνεται στο πλαίσιο των εορτασμών της 190ης επετείου της 25ης Μαρτίου και τα 85χρονα του ιστορικού συλλόγου. Το ιερό λάβαρο της ελληνικής επανάστασης μετέφερε στις ΗΠΑ ο Δήμαρχος Καλαβρύτων Γιώργος Α. Λαζουράς, συνοδευόμενος από τον βουλευτή Αχαΐας Γεώργιο Σπηλιωτόπουλο.
Στην εκδήλωση θα παραβρεθούν ο κυβερνήτης του Σικάγου Πατ Κουίν (Pat Quinn) οι υπουργοί Εξωτερικών και Οικονομικών της Πολιτείας του Ιλινόι Τζέσε Γουάιτ (Jesse White) και Τζούντι Μπάαρ Τοπίνκα (Judy Baar Topinka), ο δήμαρχος του Άντισον του Ιλινόι Λάρυ Χάρτγουιγκ (Larry Hartwig) η Επίτροπος της Μητροπολιτικής Περιφέρειας για την Αποκατάσταση των Υδάτων της Μείζονος περιοχής του Σικάγο, Μαριάννα Σπυροπούλου, πλήθος φιλελλήνων και προσωπικοτήτων της Αμερικανικής και Ελληνοαμερικανικής κοινωνίας.
Η πρωτοβουλία για τη μεταφορά του ιστορικού κειμηλίου ανήκει στον πρόεδρο του Συλλόγου Ιωάννη Μπίρμπα και στον πρόεδρο της επιτροπής διοργάνωσης, Δημήτρη Μητρόπουλο, μία προσπάθεια που είχε την αμέριστη στήριξη του Θεόδωρου Σπυρόπουλου, Συντονιστή ΣΑΕ, Περιφέρεια ΗΠΑ, ο οποίος έλκει την καταγωγή του από τα Καλάβρυτα. Σε δηλώσεις του ο κ Σπυρόπουλος τόνισε: «Το ιερό λάβαρο της Επανάστασης του ΄21 και παγκόσμιο σύμβολο της ελευθερίας, ταξιδεύει για πρώτη φορά στο εξωτερικό. Συγχαίρω τους διοργανωτές και ευχαριστώ τον δήμαρχο των Καλαβρύτων για τη συνεργασία του, που θα συμβάλει στην ευαισθητοποίηση πολλών φιλελλήνων στις ΗΠΑ. Ελπίζουμε την επόμενη φορά να μας δοθεί η ευκαιρία να ταξιδέψει το ιερό λάβαρο και σε άλλες περιοχές των Ηνωμένων Πολιτειών».
Στόχος του Ελληνοαμερικανικού Συλλόγου Καλαβρυτινών Σικάγου, «Αγία Λαύρα», είναι η διατήρηση και προβολή της ελληνικής πολιτιστικής και ιστορικής κληρονομιάς. Από την ίδρυσή του ο Σύλλογος αναπτύσσει έντονη φιλανθρωπική δράση και στηρίζει την ελληνική εκπαίδευση, με την παροχή υποτροφιών σε φοιτητές Καλαβρυτινής καταγωγής.
Στη φωτογραφία ο πίνακας του Θεοδώρου Βρυζάκη με την ευλογία του λαβάρου.(Λεπτομέρεια)
