ΣΚΟΠΙΑΝΟ:
ΜΙΑ ΚΑΚΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ
ΟΥΤΕ
ΤΟ «SEVERNA
MAKEDONIJA»
ΔΕΝ ΠΗΡΑΜΕ
Του
Παναγιώτη Σαββίδη
Η συμφωνία στην οποία
φαίνεται άτι κατέληξαν Αθήνα και Σκόπια
για την ονομασία όχι μόνο δεν βάζει
τέλος στον αλυτρωτισμό
των γειτόνων, αλλά ουσιαστικά τον
ενισχύει και τον νομιμοποιεί, αφού
αποδέχεται ύπαρξη «μακεδονικής» εθνικής
ταυτότητας και γλώσσας, με ιστορία που
φτάνει ως το.., Ιλιντεν
και την «Ανεξάρτητη Μακεδονία». Ουσιαστικά
η συμφωνία μπορεί να βάζει τέλος
στον ανιστόρητο αλυτρωτισμό του Νίκολα
Γκρούεφσκι περί απευθείας καταγωγής
των σημερινών Σκοπιανών από τον Μέγα
Αλέξανδρο και τον Βουκεφάλα, αλλά
κατοχυρώνει απόλυτα το εθνικό ιδεολόγημα
των γειτόνων περί «διαμελισμένης
μακεδονικής πατρίδας» που φέρει την
υπογραφή του Τίτο.
Αναγνωρίζοντας
η Ελλάδα «μακεδονική» εθνική ταυτότητα
-«η συμφωνία σέβεται την ταυτότητα που
έχουν καλλιεργήσει και δημιουργήσει
οι γείτονες», σύμφωνα με τον πρωθυπουργό
Αλέξη Τσίπρα- επικυρώνει απόλυτα
την πολυετή προπαγάνδα των Σκοπίων
και ανατρέπει εξ ολοκλήρου τις
πάγιες θέσεις της
ελληνικής διπλωματίας και ιστοριογραφίας
που και μέχρι σήμερα υπάρχουν αναρτημένες
στην επίσημη ιστοσελίδα του υπουργείου
Εξωτερικών, σύμφωνα με τις
οποίες:
■ Ο όρος
«Μακεδονία» είναι ελληνικός και
«αναφέρεται στο βασίλειο και τον
πολιτισμό
των αρχαίων Μακεδόνωνπου ανήκουν στο
ελληνικό έθνος και
αποτελούν αδιαμφισβήτητο κομμάτι
της ελληνικής
ιστορικής και πολιτιστικής
κληρονομιάς».
■ Το «μακεδονικό»
έθνος και κράτος
καθώς και η «μακεδονική» γλώσσα ήταν
μεταπολεμικά κατασκευάσματα του
στρατάρχη Τίτο, με πρόθεσή του
«να θεμελιώσει μελλοντικές εδαφικές
διεκδικήσεις της
Γιουγκοσλαβίας στην
ευρύτερη περιοχή της
Μακεδονίας και να εξασφαλίσει διέξοδο
στο Αιγαίο».
Με την αναγνώριση από
την Ελλάδα «μακεδονικής» εθνότητας και
γλώσσας ακυρώνονται τα
πάγια ελληνικά επιχειρήματα την ίδια
ώρα που επικυρώνονται και νομιμοποιούνται
οι επιδιώξεις του Τίτο και των
κληρονόμωντου, όπως με σαφήνεια περιγράφει
το 1944 με εγκύκλιό του ο τότε υπουργός
Εξωτερικών των ΗΠΑ
Εντουαρντ Στετίνιους,
«Η αμερικανική κυβέρνηση θεωρεί ότι
αναφορές του τύπου μακεδονικό “έθνος”,
μακεδονική “Μητέρα Πατρίδα” ή μακεδονική
“εθνική συνείδηση” αποτελούν
αδικαιολόγητη δημαγωγία που δεν
αντικατοπτρίζει καμία πολιτική
πραγματικότητα και βλέπει σε αυτές την
αναγέννηση ενός πιθανού μανδύα που θα
υποκρύπτει επιθετικές βλέψεις εναντίον
της Ελλάδας». Η αναγνώριση από την
Ελλάδα των πολιτών της Βόρειας Μακεδονίας,
εάν τελικά ισχύσει η ονομασία αυτή, ως
«Μακεδόνων» -και όχι Βορειομακεδόνων,
όπως είθισται σε άλλες περιπτώσεις-
αποτελεί τον βασικό πυλώνα του σκοπιανού
ιδεολογήματος περί... τριχοτομημένης
Μακεδονίας που φτάνει έως τον Ολυμπο
και τη Χαλκιδική. Η εμμονή των γειτόνων
να διατηρήσουν ακέραια «μακεδονική»
ταυτότητα ακόμη και αν τροποποιηθεί η
επίσημη ονομασία της χώρας τους, τους
δίνει το δικαίωμα να συνεχίσουν ακάθεκτοι
να καλλιεργούν το ιδεολόγημα της
«διαμελισμένης μακεδονικής πατρίδας»
που αποτελεί μόνιμη επωδό τους μετά το
τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Επιστροφή στο δόγμα...
Τίτο
Η κυβέρνηση Ζάεφ
φαίνεται πως επέλεξε να βάλει τέλος στο
αρρωστημένο σχέδιο Γκρουέφσκι για
σύνδεση της σημερινής σλαβικής πλειοψηφίας
της χώρας με τους αρχαίους Μακεδόνες
και τον Μέγα Αλέξανδρο επιστρέφοντας
ουσιαστικά στο αρχικό δόγμα της
γιουγκοσλαβικής ιστοριογραφίας, τότε
που η κοινή σλαβική κουλτούρα αποτελούσε
το συνεκτικό στοιχείο των έξι ομόσπονδων
κρατών της Γιουγκοσλαβίας του Τίτο. Στο
πλαίσιο αυτό, η ιστοριογραφία που
καλλιεργήθηκε μεθοδικά στον άξονα
Βελιγραδιού - Σκοπιών, υποστήριζε πως
το λεγόμενο «μακεδονικό» έθνος είναι
απότοκο των προσμείξεων μεταξύ Σλάβων
που εγκαταστάθηκαν στον γεωγραφικό
χώρο της Μακεδονίας κατά τον 7ο αιώνα
μΧ και των αρχαίων κατοίκων της που στη
συνέχεια αποτέλεσαν πλειοψηφία. Στο
διάβα των αιώνων οι πληθυσμοί αυτοί
διαμόρφωσαν ενιαία συνείδηση, διαφορετική
από των Βούλγαρων και των Σέρβων, που
κατέληξε σε αυτόνομη εθνική ταυτότητα
στα τέλη του 19ου αιώνα και κορυφώθηκε
το 1903 με τη λεγόμενη εξέγερση του Ιλιντεν,
που θεωρείται ουσιαστικά η επανάσταση
των Σκοπιανών κατά της Οθωμανικής
Αυτοκρατορίας για τη δημιουργία
ανεξάρτητης Μακεδονίας.
Τριχοτομημένη
Μακεδονία και «εγκλημστίας
πολέμου» ο Παύλος Μελάς
Σύμφωνα με την
ιστοριογραφία των γειτόνων, που πλέον
θα αναγνωρίζεται και με ελληνική βούλα:
■ Την περίοδο της
Τουρκοκρατίας στη Μακεδονία ελληνικός
πληθυσμός υπήρχε μόνο στα μεγάλα αστικά
κέντρα, ενώ η συντριπτική πλειοψηφία
των κατοίκων της υπαίθρου ήταν
«Μακεντόνετς».
■ Κατά τον «Μακεδονικό
Αγώνα» η Ελλάδα έκανε... «εθνοκάθαρση»
κατά των «Μακεντόνετς» με στόχο να
εδραιώσει την ελληνική παρουσία, ενώ ο
Παύλος Μελάς
και άλλοι Μακεδονομάχοι θεωρούνται
«εγκληματίες πολέμου».
■ Το 1913 η Ελλάδα, μαζί
με τη Βουλγαρία και τη Σερβία, κατέλαβαν
στρατιωτικά τη Μακεδονία, την τριχοτόμησαν
και «ακολούθησαν διωγμοί χιλιάδων
Μακεντόνετς από τις πατρογονικές τους
εστίες».
■ Η ελληνική Μακεδονία
χαρακτηρίζεται «αιγαιατικό τμήμα της
Μακεδονίας» που παραμένει εκτός εθνικού
κορμού και το 1923 η Ελλάδα το αποίκισε
με Ελληνες πρόσφυγες της Ανατολής και
νόθευσε την εθνική ομοιογένεια των
«Μακεντόνετς».
■ Οι γηγενείς Μακεδόνες
στην ελληνική Μακεδονία δεν είναι
Ελληνες, αλλά «Γραικομάνοι»,
δηλαδή σλάβοι «Μακεντόνετς»
που πρόδωσαν τον «μακεδονισμό» τους
και εξελληνίστηκαν.
■ Την περίοδο της
γερμανικής και βουλγαρικής
κατοχής (1941- 1944) της
(ελληνικής) Μακεδονίας,
οι «Μακεντόνετς» μετείχαν
στον Αντιφασιστικό Αγώνα (στίς
τάξείς
του ΕΑΜ/ΕΛΑΣ), διεκδικώντας
εθνικά, γλωσσικά, πολιτιστικά δικαιώματα,
εκδίδοντας εφημερίδες
και λειτουργώντας σχολεία
στη «μακεδονική» γλώσσα.
■ Μετά το 1945, όλες
οι κατακτήσεις του
«μακεδονικού» λαού ακυρώθηκαν εκ νέου
από την Ελλάδα, που συνέχισε την
παραδοσιακή πολιτική της
απεθνικοποίησης και της
αφομοίωσής τους.
■ Σήμερα στην«Αιγιατική
Μακεδονία» ζουν 250.000 «Μακεντόνετς»,
τους οποίους
η Ελλάδα δεν αναγνωρίζει αλλά υποχρεούται
να αναγνωρίσει ως εθνική
«μακεδονική μειονότητα», ενώ δεν
επιτρέπεται στους εθνικά
«Μακεντόνετς» πολιτικούς
πρόσφυγες του Εμφυλίου
να επιστρέψουν μόνιμα στα χωριά τους
καθώς και να τους
επτστραφούν οι περιουσίες
τους.
Ο αλυτρωτικός
εθνικός ύμνος
που αναγνωρίζει η Ελλάδα
Επιτομή του αλυτρωτισμού
των γειτόνων αποτελεί ο εθνικός
ύμνος της
χώρας που παραμένει όπως
έχει, σύμφωνα με δηλώσεις
του κυβερνητικού εκπροσώπου των Σκοπίων
Μΐλε Μποσνιακόφσκι. Οι στίχοι του
μιλούν ευθέως για τη
Δημοκρατία του Κρουσόβου που σχηματίστηκε
μετά τη λεγάμενη Εξέγερση του Ιλιντεν
(20/7/1903) με στόχο την αυτόνομη Μακεδονία.
Αναφέρει συγκεκριμένα: «Σήμερα πάνω
από τη Μακεδονία γεννιέται ο καινούριος
ήλιος της
ελευθερίας. Οι
Μακεδόνες μάχονται
για τα δικαιώματα τους.
Η σημαία κυματίζει από τη αρχή στη
Δημοκρατία του Κρούσοβο του Γκότσε
Ντελτσέφ, Πίτου Γκούλι,
Ντάμε Γκρούεφ
και Σαντάσκι. Τα
μακεδονικά βουνά λένε νέα τραγούδια,
νέες ειδήσεις,
Μακεδονία ελεύθερη, ελεύθερα θα ζει».
Οι Σκοπιανοί ήρωες
που αναφέρονται στους
στίχους (Γκότσε Ντέλτσεφ,
Πίτου Γκούλι,
Ντάμε Γκρούεφ και Γιάνε Σαντάνσκι) και
τους οποίους
η Βουλγαρία και μέχρι σήμερα η ελληνική
ιστοριογραφία θεωρεί Βούλγαρους
ήταν κομιτατζήδες με
έντονη δράση κατά του ελληνικού πληθυσμού,
την περίοδο του Μακεδονικού Αγώνα στις
αρχές του 20ού αιώνα. Με
τη δημιουργία της Ομόσπονδης
Λαϊκής Δημοκρατίας
Μακεδονίας από
τονΤίτο, στίς
2/8/1944 στο πλαίσιο της
ενιαίας Γιουγκοσλαβίας,
το «Σήμερα πάνω απ’ τη Μακεδονία»
καθιερώθηκε ως εθνικός
ύμνος που διατηρήθηκε
και μετά την ανεξαρτητοποίηση της
χώρας το 1992. Αραγε πόσο
άνετα θα αισθάνεται κάθε Ελληνας
αξιωματούχος όταν κάθεται
προσοχή σε έναν εθνικό ύμνο που μιλάει
για ανεξάρτητη Μακεδονία;
Η ΔιακήρυΣη του
Κρουσόβου και το Σύνταγμα των Σκοπίων
Ο στόχος
των επαναστατών του Κρουσόβου διαφαίνεται
ξεκάθαρα στο μανιφέστο που εξέδωσαν
αμέσως μετά την κατάληψη
της πόλης
στίς 20/7/1903. «Η Μακεδονία
είναι η κοινή μας
μάνα και φωνάζει για βοήθεια» αναφέρει,
μεταξύ άλλων, η διακήρυξη της
Ανώτατης Διοίκησης
των Επαναστατών του Κρουσόβου, ζητώντας
από τον τοπικό πληθυσμό των βιλαετίων
Θεσσαλονίκης, Μοναστηριού
και Κοσσυφοπεδίου, ανεξαρτήτως
εθνικότητας και θρησκεύματος,
να τους ακολουθήσει «κάτω
από τη σημαία της Αυτόνομης
Μακεδονίας» στην εξέγερση
κατά των Οθωμανών. Η διακήρυξη ξεκινάει
με το σύνθημα: «Ελευθερία ή θάνατος»
που ακούστηκε 82 χρόνια νωρίτερα κατά
την Ελληνική Επανάσταση του 1821. Οι
επαναστάτες ζητούν και
από τους Τούρκους
και τους Αλβανούς,
να ενωθούν μαζί τους κατά
της «αυτοκρατορικής
τυραννίας», λέγοντάς
τους να μη στρέψουν τα
όπλα τους κατά των
εξεγερμένων, ενώ η διακήρυξη καταλήγει
με το «Ζήτω! Για μια Αυτόνομη Μακεδονία».
Τα Σκόπια θεωρούν την
Εξέγερση του Ιλιντεν επέτειο «γένεσης
του “μακεδονικού” έθνους»με
τις αλυτρωτικές
παρακαταθήκες
της να αποτελούν σημείο
αναφορά στο Σύνταγμα της
χώρας. Στα σχολικά βιβλία
Ιστορίας παρουσιάζονται
χάρτες
με τις εστίες
εξέγερσης που περιλαμβάνουν
και πολλές περιοχές
της σημερινής
Βόρειας Ελλάδας,
ενώ αποτυπώνονται τα γεωγραφικά και
εθνοτικά σύνορα της χώρας
τους που φτάνουν έως
τον Ολυμπο.
Μπορεί η ελληνική
κυβέρνηση σήμερα να υποστηρίζει πως
θα απαλειφθούν κάποιες
αλυτρωτικές διατυπώσεις
στο Σύνταγμα των Σκοπιών χωρίς
να έχει διευκρινιστεί ακόμη ποια σημεία,
ωστόσο αποδοχή «μακεδονικής»
ταυτότητας των γειτόνων
νομιμοποιεί το βασικό όχημα του
αλυτρωτισμού τους που
παραμένει αμετάβλητο μετά τον Β’
Παγκόσμιο Πόλεμο.
(Στη φωτογραφία
στιγμιότυπο από τον εορτασμό στα Σκόπια
της επετείου του Ίλιντεν)
ΠΗΓΗ: Εφημερίδα
ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ, 24 Ιουνίου 2018
