Επιφανείς Μακεδόνες όπως ο
Ιωάννης Φαρμάκης από τη Βλάστη της επαρχίας Εορδαίας Δυτικής Μακεδονίας, ο
Γιωργάκης Ολύμπιος από το Λειβάδι Ολύμπου κ. α. μετέχουν στη συγκρότηση, στην Οδησσό, της
«Φιλικής Εταιρείας» μαζί με τους φλογερούς πατριώτες
Ξάνθο, Σκουφά και
Τσακάλωφ. Ο Ιωάννης Φαρμάκης, ένας από τους κύριους "εταίρους" της Φιλικής Εταιρείας, με το βαθμό του
"Αρχηγού των Αφιερωμένων", ξεκίνησε από την Κωνσταντινούπολη το 1818 και μύησε στον αγώνα της ελευθερίας πολλούς πρόκριτους της Μακεδονίας και της Θεσσαλονίκης. Έτσι, σύντομα δημιουργήθηκε ένας σημαντικός επαναστατικός πυρήνας της "Φιλικής" στη Θεσσαλονίκη με μέλη τους
Χριστόδουλο Μπαλάνο, Αθανάσιο Σκανδαλίδη, Στέργιο Πολύδωρο, Κυριάκο Τοσίτσα, Αργυρό Ταπουχτσή, Αναστάσιο Κυδωνιάτη, πρωτοσύγκελο Χρύσανθο κ.ά. Από τους πρώτους επίσης Μακεδόνες που μυήθηκαν ήταν και ο
Εμανουήλ Παππάς, από τις Σέρρες.
Ο Φαρμάκης, μαζί με τον Γεωργάκη Ολύμπιο και 350 συντρόφους τους, μετά την καταστροφή στο Δραγατσάνι υπερασπίστηκαν για 13 μέρες τη μονή Σέκου. Στο τέλος ο Ολύμπιος ανατινάχθηκε στην πυριτιδαποθήκη, ενώ ο Φαρμάκης παραδόθηκε με όρους. Οι όροι αυτοί δεν τηρήθηκαν, οι σύντροφοί του σφάχτηκαν και ο ίδιος στάλθηκε στην Κωνσταντινούπολη όπου βασανίστηκε.
Στόχος της Φιλικής Εταιρείας ήταν η προετοιμασία του απελευθερωτικού αγώνα των Ελλήνων. Οργανώθηκε με μεγάλη μυστικότητα. Οι Φιλικοί μυούνταν στην Εταιρεία με μυστικό όρκο και επικοινωνούσαν με κώδικες, ψευδώνυμα και συνθηματικές λέξεις. Ο μυστικός όρκος ήταν ο ακόλουθος:
«Ορκίζομαι εις το όνομα της αληθείας και της δικαιοσύνης, ενώπιον του Υπερτάτου Όντος, να φυλάξω, θυσιάζων και την ιδίαν μου ζωήν, υποφέρων και τα πλέον σκληρά βάσανα το μυστήριον, το οποίον θα μου εξηγηθεί και ότι θα αποκριθώ την αλήθειαν εις ό,τι ερωτηθώ». Μετά τη δοκιμασία, κατά τη διάρκεια της οποίας εκαλείτο Βλάμης, το νέο μέλος ορκιζόταν τον τελικό όρκο, που ανέφερε, μεταξύ άλλων, τα εξής:
«Ορκίζομαι ενώπιον του αληθινού Θεού οικειοθελώς ότι θέλω είμαι επί ζωής πιστός εις την Εταιρείαν κατά πάντα, να μην φανερώσω το παραμικρόν από τα σημεία και τους λόγους της, μήτε να σταθώ κατ΄ ουδένα λόγον αφορμή του να καταλάβωσι άλλοι ποτέ ότι γνωρίζω περί τούτων, μήτε εις συγγενείς μου, μήτε εις πνευματικόν ή άλλον φίλο μου. [...] Τέλος πάντων ορκίζομαι εις Σέ, ώ ιερά πλην τρις δόλια Πατρίς, ορκίζομαι εις τας πολυχρόνους βασάνους σου, ορκίζομαι εις τα πικρά δάκρυα χυνόμενα κατά ταύτην την στιγμήν και εις την μέλλουσαν Ελευθερίαν των ομογενών μου, ότι αφιερούμαι εις Σέ.» Στις φωτογραφίες η ορκομωσία του Γέρου του Μωριά Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, από ελαιογραφία του Δ. Τσάκου και το έμβλημα της Φιλικής Εταιρείας.
