16 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1909

Καθαιρείται με απόφαση της τουρκικής Γενικής Συνελεύσεως – βουλής – (και μετά από επέμβαση των Νεοτούρκων) και εξορίζεται στη Θεσσαλονίκη ο αιμοσταγής σουλτάνος Αβδούλ Χαμίτ Χαν ο Β΄. Τα τηλεγραφήματα από το Πέραν της Κωνσταντινουπόλεως αναφέρουν ότι η απόφαση εκπτώσεως του Χαμίτ ελήφθη < ως επιορκίσαντος και δολιευθέντος το Συνταγματικόν Πολίτευμα της χώρας και ανηγορεύθη σουλτάνος ο αδελφός αυτού και νόμιμος διάδοχος Ρεσσάτ εφένδης, υπό το όνομα Μωάμεθ Ε΄ ή Μεχμέτ Β΄ >. Παροιμιώδεις είναι οι διωγμοί των Χριστιανικών πληθυσμών της αυτοκρατορίας, επί εποχής του Χαμίτ. Ιδιαίτερα διεπράχθησαν οι κυριότερες σφαγές Αρμενίων το 1894, 1895, σε όλη την Ασία, 15 και 16 Αυγούστου 1896 (οπότε θανατώθηκαν περίπου 6.000 Αρμένιοι) και 1909 στην Κιλικία, λίγο πριν εκθρονισθεί. Στην αρχή διαδόθηκε ότι θα εκτελείτο, όμως όταν του ανήγγειλαν την έκπτωση και σε ερώτησή του τί θα γίνει με τη ζωή του, πήρε την απάντηση: Η πατρίδα σου χάρισε τη ζωή. Όλες οι ιδιοκτησίες του ζάπλουτου Χαμίτ περιήλθαν στο τουρκικό κράτος. Στη Θεσσαλονίκη ο Χαμίτ παρέμεινε έγκλειστος δύο χρόνια στην έπαυλη Αλλατίνη, στο Ντεπώ. Στις φωτογραφίες οι πρώτες σελίδες των εφημερίδων ΕΜΠΡΟΣ και ΣΚΡΙΠ, της 16ης Απριλίου 1909, που αναγγέλλουν την εξορία του Χαμίτ στη Θεσσαλονίκη.