16 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1905

Βαδίζοντας προς το Μορίχοβο, το αντάρτικο σώμα Καλομενόπουλου (Νίδα) – Τσολακόπουλου (Ρέμπελου) σταθμεύει στη Μπελκαμένη (σημερινή Δροσοπηγή Φλώρινας) για να παρακολουθήσει τη λειτουργία του Επιταφίου (ήταν Μεγάλη Παρασκευή). Προδίδεται όμως στους Τούρκους από τον Βούλγαρο Ζεβετσάνη και κυκλώνεται από ισχυρό τουρκικό στρατό. Το Μεγάλο Σάββατο, με πρόταση του Φρουράρχου Μπελκαμένης Βρανά, οι Έλληνες αποφασίζουν έξοδο. Στις μάχες που ακολούθησαν σκοτώνεται, ενώ μαχόταν ηρωικά, ο Βρανάς, ενώ ο Τσολακόπουλος καταφέρνει και διασπά τον τουρκικό κλοιό. (Τραυματίσθηκε ο ίδιος). Ο Καλομενόπουλος όμως αποτυγχάνει. Μετά σκληρή μάχη αναγκάζεται αυτός και 44 άντρες του να παραδοθούν. Την επομένη οι συλληφθέντες οδηγούνται στη Φλώρινα και από κει στις φυλακές Μοναστηρίου.


Το ηρωικό και μαρτυρικό χωριό Μπελκαμένη απετέλεσε σπουδαία εθνική έπαλξη και θαυμάσιο ορμητήριο των ελληνικών ανταρτικών σωμάτων από την αρχή του Μακεδονικού Αγώνα, έμεινε στην ιστορία και για τα τραγικά γεγονότα της δεκαετίας του ΄40. Στις 4 Απριλίου 1944 ναζιστικές δυνάμεις κύκλωσαν το χωριό, αλλά δεν συνάντησαν καμιά αντίσταση αφού οι κάτοικοι είχαν απομακρυνθεί από την προηγουμένη στα γύρω βουνά. Στο χωριό είχαν μείνει μόνο γέροι και γριές και λίγοι ανήμποροι. Έτσι ο γερμανικός στρατός, ανενόχλητος, λεηλάτησε την εκκλησία της Αγίας Τριάδας και τα σπίτια, πέρνοντας εικόνες, ευαγγέλια, από το ναό, μέχρι χαλιά, φλοκάτες, εργαλεία και οικιακά σκεύη από τα σπίτια, τα οποία στη συνέχεια παρέδωσαν στις φλόγες. Σώθηκε μόνο το καμπαναριό και μερικά σπίτια. Οι κάτοικοι επέστρεψαν στις εστίες τους μετά τρεις ημέρες και αντίκρυσαν αυτή την καταστροφή. Με πόνο ψυχής και με χαλασμένα και λιγοστά εργαλεία άρχισαν την ανοικοδόμηση του νέου πλέον χωριού τους. Να σημειωθεί ότι η Δροσοπηγή είναι το μοναδικό χωριό της Φλώρινας που γνώρισε το ολοκαύτωμα των ναζί. Οι Δροσοπηγιώτες όμως αναγκάστηκαν και πάλι να εγκαταλείψουν το χωριό ύστερα από τρία χρόνια, στη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου και να ζήσουν εξόριστοι μέχρι το 1952 στη Σκοπιά και στην Κάτω Υδρούσα της Φλώρινας. Μέσα στο 1952 έκτισαν καινούργιο χωριό σε άλλη θέση και έτσι από το 1844 που δημιουργήθηκε η Μπελκαμένη μέχρι το 1952 η Δροσοπηγή κτίστηκε τρεις φορές! Παρέμεινε πάντα στην πρώτη γραμμή των χωριών που κράτησαν άσβεστη τη φλόγα της ελληνικής ιδέας.