Σύμφωνα με την αρχαία ελληνική μυθολογία, Μακεδών, ήταν το όνομα του φυλάρχου της φυλής που πρωτοεγκαταστάθηκε στη δυτική, νότια και κεντρική Μακεδονία και ίδρυσε το αρχαίο μακεδονικό βασίλειο. Ενώ σύμφωνα με τη μαρτυρία του Ηρόδοτου το Μακεδονικό έθνος ήταν Ελληνικό φύλο και μάλιστα Δωρικό, που μετακινούμενο από τη Εστιαιώτιδα της Θεσσαλίας (αρχικά) κατοίκησε στις παρυφές της Πίνδου και ο Μακεδών, γενάρχης του βασιλικού οίκου της Μακεδονίας ανήκε στην Ελληνική φυλή των Δωριέων και ήταν Αργείος Ηρακλείδης στη καταγωγή. Τέλος κατά τον Ησίοδο το όνομα οφείλεται στον Μακεδόνα τον γιο του Δία και της Θυίας, κόρης του Δευκαλίωνα που απέκτησε τα τέκνα Άμαθον και Πίερον από το όνομα του οποίου ονομάστηκαν τα Πιέρια όρη.
Γεωγραφικά τη Μακεδονία, μπορούμε να προσδιορίσουμε ως την περιοχή των Βαλκανίων, που περικλείουν τα όρια: νότια το Αιγαίο, δυτικά τα αλβανικά υψίπεδα, βόρεια η ορεινή έκταση κοντά στις πηγές του Μοράβα, βορειοανατολικά η οροσειρά της Ροδόπης και ανατολικά οι εκβολές του Νέστου. Αυτός ο χώρος υπήρξε ανέκαθεν ο προμαχώνας της Ελλάδας και αφετηρία γεγονότων που επηρέασαν την πορεία της ανθρωπότητας, την παγκόσμια ιστορία.
Μετά την κατάλυση του κράτους των Μακεδόνων βασιλέων το 168 π. Χ. ( που ακολούθησε την ήττα του Περσέα στη μάχη της Πύδνας ) δεν υπήρξε έκτοτε ιδιαίτερο μακεδονικό κράτος. Η Βαλκανική Μακεδονία, όμως από το 1913, που απετίναξε την τουρκική κυριαρχία, μοιράστηκε μεταξύ Ελλάδας, της τότε Σερβίας ( και από το 1918 Γιουγκοσλαβίας) και Βουλγαρίας. Η διανομή έγινε στις 10 Αυγούστου 1913 ( 28 Ιουλίου με το Ιουλιανό ημερολόγιο ), με τη Συνθήκη του Βουκουρεστίου, με την οποία τερματίστηκε ο Α΄ Βαλκανικός Πόλεμος. Η περιοχή του ευρύτερου μακεδονικού χώρου που περιήλθε στην Ελλάδα περιελάμβανε το 51,7%, δηλαδή το μεγαλύτερο μέρος των πρώην οθωμανικών βιλαετίων της Θεσσαλονίκης και του Μοναστηρίου ( εκτός από ορισμένες επαρχίες προς τον βορρά, που σήμερα βρίσκονται στην Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας, στην περιοχή Μπιτόλια, όπως λέγεται τώρα το Μοναστήρι ), έναντι του 37,3% που ενσωματώθηκε αργότερα στη Γιουγκοσλαβία και του 10% που ενσωματώθηκε στη Βουλγαρία ( η λεγομένη Μακεδονία του Πιρίν.)
Το φύλο των αρχαίων Μακεδνών διασπάστηκε σε ομάδες, που κινήθηκαν νότια, μία από τις οποίες - οι Μακεδόνες πλέον – αναπτύχθηκε στην περιοχή της σημερινής ελληνικής Μακεδονίας.
Η ιστορία της Μακεδονίας – που υπήρξε ένα από τα πρώτα μέρη της Ευρώπης όπου σημειώθηκε η μετάβαση από την Παλαιολιθική εποχή στη νεολιθική οικονομία της καλλιέργειας της γης – αρχίζει ουσιαστικά από τα μέσα του 8ου π. Χ. αιώνα, τότε που οι ιστορικές μαρτυρίες κατατάσσουν τους Μακεδόνες στην ελληνόγλωσση φυλετική κοινότητα.
Η πολιτική ιστορία της Μακεδονίας είναι συνυφασμένη με τη Μακεδονική Δυναστεία, που καταγόταν από τη βασιλική οικογένεια των Αργεαδών ή Τημενιδών ( δηλαδή από το βασιλιά του Άργους Τήμενο ). Σύμφωνα με το θρύλο η οικογένεια των Αργεαδών καταγόταν από τον Ηρακλή, το γιο του Δία.
Πρώτος βασιλιάς της Μακεδονίας αναφέρεται από τον ιστορικό Θεόπομπο, ο Κάρανος, ο οποίος περί το 800 π. Χ. ξεκινώντας από την Εορδαία και αφού κατέκτησε τη γύρω περιοχή, εγκατέστησε την πρωτεύουσα του Μακεδονικού βασιλείου του στις Αιγές, τη σημερινή Βεργίνα. Το όνομα Αιγές το έδωσε ο Κάρανος, γιατί στην περιοχή αυτή τον οδήγησε – κατά το θρύλο – ένα κοπάδι κατσικιών (αιγών). Ο Ηρόδοτος όμως, αναφέρει ως πρώτο βασιλιά τον Περδίκα Α΄, για να ακολουθήσουν κατά τους μυθικούς χρόνους άλλοι πέντε, οι: Αργαίος Α΄, Φίλιππος Α΄, Αέροπος Α΄, Αλκέτας Α΄ και Αμύντας Α΄. Από το 510 π. Χ. μέχρι το 413 π. Χ. βασίλευσαν ο Αλέξανδρος Α΄, Αλκέτας Β΄, Περδίκας Β΄ και ο αδελφός του Φίλιππος Α΄, οι οποίοι κατόρθωσαν να επεκτείνουν το μακεδονικό κράτος. Για τον Αλέξανδρο τον Α΄ αναφέρεται ότι απέδειξε ότι ήταν Αργείος στην καταγωγή και επομένως είχε δικαίωμα να μετάσχει στους Ολυμπιακούς αγώνες, στους οποίους μετείχαν μόνο Έλληνες. Μάλιστα ο Ηρόδοτος γράφει σχετικά (Ε 22) «Έλληνας δε είναι τούτους τους από Περδίκκεω γεγονότας, κατάπερ αυτοί λέγουσι…» που σημαίνει ότι ήταν και ήθελαν να τους αποκαλούν Έλληνες. ( Βλέπε εγκυκλοπαίδεια ΔΟΜΗ, λήμμα Μακεδονία ).
Το 413 π. Χ. ανέβηκε στο μακεδονικό θρόνο ο Αρχέλαος Α΄, ένας ικανότατος βασιλιάς, που καθιέρωσε τη Μακεδονία στρατιωτική δύναμη και μετέφερε την πρωτεύουσα στην Πέλλα, που τότε ήταν παραθαλάσσια πόλη.
Πανελλήνιο, πανευρωπαϊκό αλλά και παγκόσμιο ρόλο στην ιστορία άρχισε να διαδραματίζει η Μακεδονία με την άνοδο στο θρόνο του βασιλιά Φίλιππου Β΄ και του γιου του Αλέξανδρου Γ΄, του Μεγάλου. Ο Φίλιππος, θεωρούμενος ως πατέρας της Ευρωπαϊκής ιδέας, δηλαδή της ένωσης της Ευρώπης, αφού πρώτος κατόρθωσε να ενώσει όλες τις ελληνικές πόλεις – κράτη, κατέστησε τη Μακεδονία την ισχυρότερη τότε ελληνική χώρα και ξεκίνησε το σχεδιασμό της εκστρατείας κατά των Περσών, την οποία όμως, πραγματοποίησε ο γιος του Αλέξανδρος.
Ο Αλέξανδρος κατέκτησε για τη Μακεδονία την παγκοσμιότητα. Μέσα σε 13 χρόνια, μέχρι τον πρόωρο θάνατό του, εξαπέλυσε μια κεραυνοβόλα εκστρατεία στην Ασία, ανέτρεψε την τεράστια δύναμη των Περσών και πάνω στα ερείπια της περσικής αυτοκρατορίας ίδρυσε τις εστίες του ελληνο-μακεδονικού πολιτισμού.
Στα 38 χρόνια που ακολουθούν – από το θάνατο του Αλέξανδρου – κυριαρχούν οι πόλεμοι των «Διαδόχων» και η ίδρυση το 315 π. Χ. της Θεσσαλονίκης από τον Κάσσανδρο, που ύστερα από 365 χρόνια έγινε το πρώτο λιμάνι από το οποίο ξεκίνησε το πέρασμά του στην Ελλάδα ο Απόστολος των Εθνών Παύλος. Το 285 π. Χ. κέντρο της Μακεδονίας καθίσταται πλέον η νέα αυτή πόλη – που από πολύ νωρίς οχυρώθηκε με τείχη – όταν ο βασιλιάς Αντίγονος όρισε τη Θεσσαλονίκη έδρα του. 137 χρόνια αργότερα η Μακεδονία υποτάσσεται στους Ρωμαίους, καταλύεται η ελληνική ελευθερία και η Θεσσαλονίκη γίνεται πρωτεύουσα ρωμαϊκής επαρχίας. Ρωμαιοκρατία για τα επόμενα 120 χρόνια, κατά τα οποία, χαράχτηκε η Εγνατία Οδός και η Θεσσαλονίκη έπαιξε σημαντικό ρόλο στην πολιτική ζωή της Ρώμης.
Παραθέτουμε από την ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ το λήμμα Βασιλείς της Μακεδονίας, με τον πλήρη κατάλογό τους. Αξιοσημείωτο ότι η ιντερνετική εγκυκλοπαίδεια τονίζει στον πρόλογο ότι «Με τον όρο Μακεδονία στο άρθρο αυτό εννοείται το αρχαίο ελληνικό μακεδονικό βασίλειο». Παράλληλα δημοσιεύει και το Μακεδονικό σύμβολο με την εξής λεζάντα: «Το αστέρι της Βεργίνας είναι ένα ιστορικό ελληνικό σύμβολο της Μακεδονικής Βασιλικής Δυναστείας του Φιλίππου Β' και του Μεγάλου Αλεξάνδρου.» ( Αυτά για τους γνωστούς πλαστογράφους της ιστορίας…) Και τώρα το λήμμα με τον κατάλογο των Μακεδόνων βασιλέων:
Δυναστεία Αργειαδών
Κάρανος (μυθικό πρόσωπο)
Κοινός
Τυρίμας
Περδίκκας Α' 700-678 π.Χ.
Αργαίος Α' 678-640 π.Χ.
Φίλιππος Α' 640-602 π.Χ.
Αεροπός Α' 602-576 π.Χ.
Αλκήτας Α' 576-547 π.Χ.
Αμύντας Α' 547-498 π.Χ.
Αλέξανδρος Α' 498-454 π.Χ.
Αλκέτας Β' 454-448 π.Χ.
Περδίκκας Β' 448-413 π.Χ.
Αρχέλαος Α' 413-399 π.Χ.
Κρατερός 399 π.Χ.
Ορέστης της Μακεδονίας 399-396 π.Χ.
Αρχέλαος Β' 396-393 π.Χ.
Αμύντας B' 393 π.Χ.
Παυσανίας της Μακεδονίας 393 π.Χ.
Αμύντας Γ' 393 π.Χ.
Αργαίος Β' 393-392 π.Χ.
Αμύντας Γ' (αποκατάσταση) 392-370 BC
Αλέξανδρος Β' 370-368 π.Χ.
Πτολεμαίος Α' 368-365 π.Χ.
Περδίκκας Γ' 365-359 π.Χ.
Αμύντας Δ' 359-356 π.Χ.
Φίλιππος Β' 359-336 π.Χ.
Αλέξανδρος ο Μέγας 336-323 π.Χ.
Αντίπατρος, Αντιβασιλέας 334-319 π.Χ.
Φίλιππος Γ' 323-317 π.Χ.
Αλέξανδρος Δ' 323-310 π.Χ.
Περδίκκας, Αντιβασιλέας 323-321 π.Χ.
Αντίπατρος, Αντιβασιλέας 321-319 π.Χ
.Πολυπέρχων, Αντιβασιλέας 319-317 π.Χ.
Κάσσανδρος, Αντιβασιλέας 317-306 π.Χ.
Δυναστεία Αντιπατριδών
Κάσσανδρος 306-297 π.Χ.
Φίλιππος Δ΄ 297-296 BC
Αλέξανδρος Ε΄ 296-294 BC
Αντίπατρος Β' 296-294 BC
Δυναστεία των Αντιγονιδών
Δημήτριος ο Πολιορκητής 294-288 π.Χ.
Λυσίμαχος (με τον Πύρρο) 288-281 π.Χ.
Πύρρος της Ηπείρου (με τον Λυσίμαχο) 288-285 π.Χ.
Πτολεμαίος Κεραυνός 281-279 π.Χ.
Μελέαγρος της Μακεδονίας 279 π.Χ.
Αντίπατρος Β΄ 279 π.Χ.
Σωσθένης της Μακεδονίας (Στρατηγός) 279-277 π.Χ.
Αντίγονος Β' Γονατάς 277-274 π.Χ.
Πύρρος της Ηπείρου (αποκατάσταση) 274-272 π.Χ.
Αντίγονος Β' Γονατάς (αποκατάσταση) 272-239 π.Χ.
Δημήτριος Β' Αιτωλικός 239-229 π.Χ.
Αντίγονος Γ΄ 229-221 π.Χ.
Φίλιππος Ε΄ 221-179 π.Χ.
Περσέας της Μακεδονίας 179-168 π.Χ.
Μετά την ήττα του Περσέα στην Μάχη της Πύδνας το 168 π.Χ., η Μακεδονία διαιρέθηκε σε τέσσερις αυτοδιοικούμενες μερίδες υπό ρωμαϊκή κυριαρχία. Το 150 π.Χ., ο Ανδρίσκος ισχυρίστηκε ότι ήταν γιος του Περσέα, και διεκδίκησε το θρόνο της Μακεδονίας ως Φίλιππος ΣΤ΄. Τούτο οδήγησε στον τέταρτο Μακεδονικό πόλεμο στον οποίο ο Ανδρίσκος ηττήθηκε και η Μακεδονία προσαρτήθηκε στη Ρώμη το 148 π. Χ»
