Εισαγωγή (Μέρος 5ον)

ΚΑΙ ΘΕΜΑ «ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΗΣ ΜΕΙΟΝΟΤΗΤΑΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ»

Οι Σκοπιανοί από την εποχή της ενωμένης Γιουγκοσλαβίας ακόμη και μάλιστα εποχές της δεκαετίας του ΄60, έθεταν πάντοτε ζήτημα «μακεδονικής μειονότητας στην Ελλάδα». Τώρα βέβαια μιλάνε απροκάλυπτα, αλλά πάντοτε ανιστόρητα και ψευδώς. Την παλιά εποχή χρησιμοποιούσαν τη μέθοδο μια κρύο, μια ζεστό. Να ένα πρόχειρο παράδειγμα:
Στις 14 Νοεμβρίου 1961 ο πρωθυπουργός της Ομόσπονδης Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας Αλέξανδρος Γκρίτσκο σε δηλώσεις του κάνει λόγο για «μακεδονική μειονότητα στην Ελλάδα, εις βάρος της οποίας ασκούνται πιέσεις με στόχο την αποδυνάμωση της εθνικής συνείδησης». Το Γιουγκοσλαβικό υπουργείο των Εξωτερικών όμως καθησυχάζει τους Έλληνες ισχυριζόμενο ότι «δραματοποιήθηκαν οι δηλώσεις Γκρίτσκο», πλην όμως ένα μήνα μετά, στις 15 Δεκεμβρίου 1961 το Βελιγράδι – μέσω πάλι εκπροσώπου του ΥΠΕΞ – επαναλαμβάνει τα περί ύπαρξης «μακεδονικής μειονότητας στην Ελλάδα»…


Οι σχέσεις Αθήνας – Βελιγραδίου δεν διαταράσσονται και στις 10 Οκτωβρίου 1962 ο Τίτο εκφράζει την επιθυμία του για βελτίωση των Ελληνο-γιουγκοσλαβικών σχέσεων και την αποφυγή κάθε αφορμής, που θα επανέφερε στο προσκήνιο το Μακεδονικό. Πώς συμβαίνει αυτή η στροφή; Απλούστατα την εποχή εκείνη ήταν τεταμένες οι σχέσεις της Γιουγκοσλαβίας με την Αλβανία και τη Βουλγαρία. Η τελευταία μάλιστα έξη μήνες πριν «είχε μπει λίγο άγρια» στο Βελιγράδι. Στις 2 Απριλίου 1962 στις ελληνικές εφημερίδες δημοσιευόταν η εξής είδηση: «Δεν υφίσταται “μακεδονικό έθνος” παρά μόνο βουλγαρόφωνοι πληθυσμοί στην ευρύτερη περιοχή των Σκοπίων, ανακοινώνει η Σόφια, ενώ το Βελιγράδι επιχειρεί δια του υπουργού Εξωτερικών Πόποβιτς να υποβαθμίσει την όλη υπόθεση, δηλώνοντας ότι το ζήτημα είναι δευτερεύον»…
Το… δευτερεύον όμως ζήτημα της «μειονότητας» το συντηρούσαν και στη συνέχεια. Το Φεβρουάριο του 1965 διεξάγονται στο Βελιγράδι συνομιλίες Γεωργίου Παπανδρέου ( τότε πρωθυπουργού ) και Τίτο. Στις συνομιλίες ο υφυπουργός Εξωτερικών της Γιουγκοσλαβίας θέτει ευθέως ζήτημα «μακεδονικής μειονότητας στην Ελλάδα».
Κρατάει χρόνια δηλαδή αυτή η κολόνια, που διαρκεί μέχρι τις μέρες μας…


ΕΧΟΥΝ ΚΑΙ ΟΙ ΒΟΥΛΓΑΡΟΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑ

Η Βουλγαρία είναι από τις πρώτες χώρες που ανεγνώρισαν την νεοσύστατη τότε «Δημοκρατία της Μακεδονίας», γεγονός που μας είχε στενοχωρήσει. Με τα χρόνια βέβαια ξεχάστηκε αυτή η ενέργεια της Σόφιας, ύστερα μάλιστα από την πλημμυρίδα των αναγνωρίσεων της «Μακεδονίας». Το 2007 όμως αποκαλύφθηκε ότι πρόβλημα με τα Σκόπια έχουν και οι Βούλγαροι, όπως έγραφε σε μια ενδιαφέρουσα ανάλυση στην «Καθημερινή» της 16ης Φεβρουαρίου 2007, ο Γιώργος Δελαστίκ, με τίτλο « Οργή Σόφιας κατά Σκοπίων» Λόγω του ενδιαφέροντος την παραθέτουμε:

«Απροσδόκητο πεδίο περαιτέρω συγκλίσεων της εξωτερικής πολιτικής της Αθήνας και της Σόφιας έχει αναδυθεί εσχάτως, όπως έμμεσα φάνηκε και κατά τη διάρκεια της επίσημης επίσκεψης του Προέδρου της Δημοκρατίας στη Βουλγαρία: η αντιμετώπιση της πολιτικής επιθετικότητας της ηγεσίας των Σκοπίων! Η έκπληξη της εξέλιξης αυτής προέρχεται από το γεγονός ότι η Βουλγαρία υπήρξε η πρώτη χώρα που ανεγνώρισε την ΠΓΔΜ ως ανεξάρτητο κράτος με το όνομα «Μακεδονία».
Η Σόφια δεν είχε κινηθεί, βεβαίως, ανιδιοτελώς. Αναγνώρισε την ύπαρξη «κράτους της Μακεδονίας», αρνήθηκε όμως την ύπαρξη «μακεδονικού έθνους», θεωρώντας τους Σλαβομακεδόνες της ΠΓΔΜ ως βουλγαρικό φύλο. Έτσι, η αναγνώριση του ανεξάρτητου κράτους αποσκοπούσε στην οριστική απόσπαση της ΠΓΔΜ από την κραταιά τότε Σερβία, ώστε να καταστεί ευκολότερη στο μέλλον η προσάρτηση της ΠΓΔΜ στη Βουλγαρία, αφού υποτίθεται πως ο σλαβικός της πληθυσμός ήταν βουλγαρικός. Υπό το πρίσμα αυτό, ισχυροί βουλγαρικοί κύκλοι, αν και ανομολόγητυα, δεν θα έβλεπαν με καθόλου κακό μάτι ακόμη και διαμελισμό της ΠΓΔΜ σε σλαβικό και αλβανικό κομμάτι, αφού έτσι θα διευκολυνόταν ακόμη περισσότερο η προσάρτηση του σλαβικού τμήματος της ΠΓΔΜ στη Βουλγαρία.
Εμβρόντητοι όμως οι Βούλγαροι διαπίστωσαν με πολιτικά επώδυνο τρόπο ότι αυτού του είδους τα εθνοτικά παιχνίδια πολύ συχνά μπορούν να εκτραπούν σε πολύ επικίνδυνες ατραπούς. Ξαφνικά, μια ομάδα εκατοντάδων Βουλγάρων πολιτών κατέθεσε αίτηση συγκρότησης πολιτικού κόμματος που πραγματικό στόχο έχει την… απόσπαση των μακεδονικών εδαφών της Βουλγαρίας και την προσάρτησή τους στην ΠΓΔΜ! Η Σόφια έπαθε σοκ. Μέσω της δικαστικής εξουσίας απαγόρευσε την ίδρυση του κόμματος αυτού, αλλά οι φιλοσκοπιανοί Βούλγαροι προσέφυγαν στο Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και κέρδισαν την υπόθεση, ενώ και η Κομισιόν και το Ευρωκοινοβούλιο κλίνουν προς την άποψη ότι η Σόφια παραβιάζει επί της ουσίας το δικαίωμα του συνεταιρίζεσθαι αυτών των ατόμων.
Έξω φρενών ο Βούλγαρος υπουργός των Εξωτερικών υποχρεώθηκε να προειδοποιήσει τα Σκόπια ότι η Σόφια θα συνεχίσει να υποστηρίζει την ένταξη της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ και στην Ε.Ε. μόνο υπό την προϋπόθεση ότι δεν θα υπάρχουν επιβουλές εναντίον του κράτους και της ιστορίας της Βουλγαρίας. Είχε υπόψη του και αυτές τις δηλώσεις ο Κ. Παπούλιας, όταν κατά την τελετή αναγόρευσής του σε επίτιμο διδάκτορα του Πανεπιστημίου της Σόφιας «Άγιος Κλήμης Αχρίδας» προειδοποίησε και αυτός ότι «οι σχέσεις μας με υποψήφια μέλη οφείλουν να είναι σχέσεις αρχών, όπου διαιρέσεις κρατών, κατοχές εδαφών, παραχάραξη της ιστορίας ή επιλεκτική αποδοχή του ευρωπαϊκού κεκτημένου δεν αποτελούν αποδεκτές προσεγγίσεις».
Η ομοιότητα των θέσεων Ελλάδας και Βουλγαρίας είναι καταφανής, έστω και αν οι δύο χώρες ξεκινούν από πολύ διαφορετικές αφετηρίες. Θα έχει σίγουρα ενδιαφέρον η συνέχεια.»

Είναι επομένως πολύ λυπηρό και εξόχως μελαγχολικό αμερικανικοί και ευρωπαϊκοί παράγοντες να παραβλέπουν τις μη «αποδεκτές προσεγγίσεις» και να προσεγγίζουν τα Σκόπια στα μέτρα της κυρίας Κοντολίζα Ράις και του πρώην Αμερικανού προέδρου Τζωρτζ Μπους, τζούνιορ.

Στη «Μακεδονία του Αιγαίου και του Πιρίν» αναφέρθηκε τελευταία, μιλώντας στην Αυστραλία, ο Σκοπιανός πρωθυπουργός Νίκολα Γκρούεφσκι. Είπε συγκεκριμένα: «Οι Μακεδόνες έχουν τη μοναδική ευκαιρία να ζουν όλοι μαζί. Μακεδόνες του Αιγαίου και Μακεδόνες του Πιρίν, όλοι συμπατριώτες» Στα προκλητικά αυτά λόγια του Σλαβομακεδόνα πολιτικού δόθηκαν οι δέουσες επίσημες απαντήσεις τόσο από πλευράς Ελλάδας, όσο και από πλευράς Βουλγαρίας, όπως θα δούμε παρακάτω. Αλλά και ο κ. Νίκος Μάρτης, σε άρθρο του που δημοσιεύτηκε στην «Καθημερινή», στις 25 Νοεμβρίου 2009, με τίτλο «Η «κόκκινη γραμμή» για το όνομα της ΠΓΔΜ», θυμίζει στον ανιστόρητο πλαστογράφο της ιστορίας ότι: «O Κίρο Γκλιγκόροφ, πρώτος πρόεδρος της Δημοκρατίας των Σκοπίων, σε συνέντευξή του στον δημοσιογράφο Παναγιώτη Σαββίδη που δημοσιεύθηκε την 25η Οκτωβρίου 2009 στην εφημερίδα «ΤΟ ΘΕΜΑ», «ΑΔΕΙΑΖΕΙ» την εθνικιστική κυβέρνηση του Νίκολα Γκρούεφσκι, δηλώνοντας: «Είμαστε Σλάβοι και ήρθαμε μετά τον Μέγα Αλέξανδρο στην περιοχή. Σοβαροί ιστορικοί γελούν με όλα αυτά που συμβαίνουν στη χώρα μου τα τελευταία χρόνια.»

Και ο κ. Μάρτης συνεχίζει: «Στην ερώτηση του δημοσιογράφου: «Το 1993 στα Τίρανα είπατε ότι ο λαός σας είναι σλαβικής καταγωγής και ότι δεν συνδέεται με τον Μέγα Αλέξανδρο και πως βρεθήκατε στην περιοχή στον 6ο αιώνα μ.Χ.», ο κ. Γκλιγκόροφ απάντησε: «Εξακολουθώ και σήμερα να πιστεύω και να δηλώνω ακριβώς τα ίδια». Και συνέχισε: «Η ιστορία είναι παγκόσμιο αγαθό. Αυτό ασφαλώς σημαίνει πως η ιστορική και πολιτιστική κληρονομιά δεν μπορεί να μην είναι και ελληνική».
»Στην ερώτηση του δημοσιογράφου για εκείνους που ομιλούν περί Μεγάλης Μακεδονίας ο κ. Γκλιγκόροφ απάντησε: «Αυτά είναι αστειότητες. Κομμάτι της Ελλάδος είναι σήμερα το μεγαλύτερο τμήμα της γεωγραφικής Μακεδονίας. Ασφαλώς κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει το δικαίωμα της Ελλάδος στα εδάφη αυτά και βεβαίως το δικαίωμα να το διατηρήσει».
»Βεβαίως, το 1912, ο σερβικός στρατός κατέλαβε μια λωρίδα της βόρειας Μακεδονίας (κατά την Ακαδημία Αθηνών), όπου το Μοναστήρι (σήμερα Βιτόλα) είχε 17 ελληνικά σχολεία. Η λωρίδα αυτή μπορεί (ως συμβιβαστική λύση) να ονομάζεται «Περιφέρεια Σλαβομακεδονίας», διότι ως Μακεδονία θα είναι ελληνική και ως Μακεδόνες Ελληνες.
»Η Βουλγαρία, ως γνωστόν, κατέλαβε το 1912 τμήμα της βορείου Μακεδονίας που το ονόμασε ΠΙΡΙΝ και δεν το ονόμασε «Μακεδονία».
»Η πρόταση να ονομαστεί η Δημοκρατία αυτή βόρεια Μακεδονία είναι παράλογη. Τα Σκόπια ήταν πρωτεύουσα της Βαρντάρσκα κατά την αρχαιότητα και τη Ρωμαιοκρατία. Κατά την Τουρκοκρατία πρωτεύουσα του Κοσσυφοπεδίου και τελευταία η Βαρντάρσκα της νοτίου Σερβίας. Δεν είναι σοβαρό τα Σκόπια να ονομαστούν σήμερα πρωτεύουσα της βόρειας Μακεδονίας.
»Επειδή η Σουηδία προεδρεύει της Ε.Ε. το εξάμηνο αυτό, αναφέρω ότι το Ινστιτούτο Εξωτερικών Υποθέσεων της Σουηδίας σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο Lund και υπογραφή του διακεκριμένου συγγραφέα Staffan Stolpe, σε μελέτη τους το 1995 για την ταυτότητα της Μακεδονίας έγραψαν: «Ολοι μας πρέπει να συνειδητοποιήσουμε, και οι υπουργοί, ότι η Ιστορία της Μακεδονίας δεν είναι Ιστορία μόνο των Ελλήνων, αλλά και ημών των Ευρωπαίων, διότι οι Μακεδόνες διέδωσαν τον ελληνικό πολιτισμό στην Ευρώπη και τον κόσμο ολόκληρο».
Κατόπιν των ανωτέρω, κόκκινη γραμμή για την Ελλάδα είναι η ταυτότητα της Μακεδονίας ως ελληνικής και η ταυτότητα των Μακεδόνων ως Ελλήνων, και φυσικά η γλώσσα η ελληνική και η ιστορία και πολιτιστική κληρονομιά της Μακεδονίας. Τον γεωγραφικό προσδιορισμό περιέχει στη δήλωσή του ο Κίρο Γκλιγκόροφ, αλλά και διεθνείς συνθήκες όπως π.χ. η Συνθήκη του Βουκουρεστίου.
Η ΣΥΝΘΗΚΗ ΤΟΥ ΒΟΥΚΟΥΡΕΣΤΙΟΥ
Η Συνθήκη του Βουκουρεστίου που αναφέρθηκε - ίσχυσε μόνο περίπου δύο χρόνια – υπογράφηκε μεταξύ Βουλγαρίας αφενός και της Ελλάδος, Σερβίας, Μαυροβουνίου και Ρουμανίας αφετέρου, καθόριζε τα Ρουμανοβουλγαρικά, Σερβοβουλγαρικά και Ελληνοβουλγαρικά σύνορα. Τα σύνορα της Νέας Ελλάδος – όπως είχε αποκληθεί τότε – περιέγραφε ο τότε βασιλιάς Κωνσταντίνος σε Διάγγελμά του προς το στρατό και ήταν τα εξής: ( Αντιγράφουμε από την εφημερίδα «Εμπρός» της 28ης Ιουλίου 1913, που δημοσίευε το Διάγγελμα στη σελίδα 3 )
«Εν γενικαίς γραμμαίς τα προς βορράν και ανατολήν όρια ημών άρχονται από του μέσου της λίμνης Πρεσπών, διασχίζουσι την πεδιάδα μεταξύ Μοναστηρίου και Φλωρίνης, ακολουθούσι τα νοτίως Μοριχόβου και προς βορράν του Καζά Μογλενών υψηλά όρη, διέρχονται αμέσως νοτίως της Γευγελής και μεταξύ πόλεως Δοηράνης και σιδηροδρομικού σταθμού, διασχίζουσι την λίμνην Δοηράνης, ανέρχονται το όρος Μπέλες, ακολουθούντα αυτό κατά μήκος, διαπερώσι παρά την Κούλαν το στενόν του Δεμίρ Ισσάρ, ανέρχονται εις το όρος Τσιγκέλ, διέρχονται νοτίως του Μελενίκου και Νευροκοπίου, περιλαμβάνουσι μέγα μέρος της ανατολικώς του Νέστου χώρας, πλην της Ξάνθης, και καταλήγουσιν εις τας εκβολάς του Νέστου.»
Και απευθυνόμενος προς τον στρατό και το ναυτικό ο Κωνσταντίνος τόνιζε:

« Αξιωματικοί, υπαξιωματικοί, στρατιώται και ναύται,
Σεις είσθε οι εργάται της μεγαλυνθείσης ταύτης Νέας Ελλάδος. Το αίμα σας, οι κόποι σας, οι αγώνες σας, αι στερήσεις σας, η ανδρεία σας, η καρτερία σας, έκαμαν την πατρίδα μας μεγάλην, όχι μόνον μεγάλην, αλλά και τετιμημένην και σεβαστήν και ένδοξον εις όλον τον κόσμον».
ΚΑΙ ΒΟΥΛΓΑΡΙΚΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟΝ ΓΚΡΟΥΕΦΣΚΙ

Απάντηση σε οσα είπε στην Αυστραλία ο Σκοπιανός πρωθυπουργός Νίκολα Γκρούεφσκι έδωσε και ο Βούλγαρος πρωθυπουργός Μπόικο Μπορίσοφ στις 3 Δεκεμβρίου 2009, μιλώντας στο βουλγαρικό κοινοβούλιο. Είπε συγκεκριμένα:
«Από το βήμα της Βουλής θέλω να αναφέρω ότι η υποστήριξη της Βουλγαρίας για την ένταξη της Μακεδονίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΝΑΤΟ ισχύει μόνο στην περίπτωση που υπάρχει ξεκάθαρη βούληση της ηγεσίας των Σκοπίων να προβεί στις απαραίτητες ενέργειες ώστε να ανταποκριθεί στην προσδοκία μας για συμπεριφορά καλής γειτονίας ευρωπαϊκού τύπου».
Μ' αυτόν τον τρόπο, ο πρωθυπουργός της Βουλγαρίας διεμήνυσε στην ΠΓΔΜ πως πρέπει να αλλάξει ριζικά τη συμπεριφορά της, εάν θέλει να υπολογίζει στην υποστήριξη της Βουλγαρίας για την υλοποίηση του «ευρωπαϊκού ονείρου» της.
Ο Βούλγαρος πρωθυπουργός υπογράμμισε ότι η ΠΓΔΜ καλείται να αποδείξει έμπρακτα και όχι με λόγια τη βούλησή της να ακολουθήσει την πολιτική καλής γειτονίας, επισημαίνοντας πως η πολιτική αυτή αποτελεί πάγιο αίτημα και κριτήριο για την ένταξη κάθε υποψήφιας χώρας στην Ε.Ε.
Ο Μπόικο Μπορίσοφ ζήτησε κατηγορηματικά να πάψουν να μεταχειρίζονται τα Σκόπια τη «γλώσσα του μίσους» σε βάρος της Βουλγαρίας και των πολιτών της και διευκρίνισε πως πρέπει να σταματήσει η «αντιβουλγαρική προπαγάνδα από δημόσια» πρόσωπα και ΜΜΕ στην ΠΓΔΜ, να αφαιρεθούν τα «αντιβουλγαρικά κείμενα» από τα σχολικά βιβλία και να πάψουν οι επιθέσεις της χώρας αυτής εναντίον της Βουλγαρίας και των Βουλγάρων, που, όπως είπε, έχουν καταγραφεί σε διεθνή φόρα. Υπογράμμισε, ακόμη, ότι η ΠΓΔΜ πρέπει να εγκαταλείψει κάθε λογής «μειονοτικές διεκδικήσεις» σε βάρος της Βουλγαρίας και να πάψει να υποκινεί ομάδες Βούλγαρων πολιτών, οι οποίοι εξυπηρετούν αυτές τις διεκδικήσεις.