4 ΜΑΡΤΙΟΥ 2012

Ο ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΣΚΟΠΙΑΝΟ ΕΙΝΑΙ ΑΣΚΟΠΟΣ

Βλάπτει την Ελλάδα όχι μόνο η διαδικασία
αλλά και η βάση στην οποία γίνεται

Τι γυρεύει η αλεπού που λέγεται Μάθιου Νίμιτς στο βαλκανικό παζάρι Αθηνών - Σκοπίων; Ο διαμεσολαβητής του ΟΗΕ επανέρχεται και καλεί τις δύο πλευρές σε διάλογο άνευ λόγου και αιτίας. Προσωπικά θα συνιστούσα στους αρμοδίους της εξωτερικής μας πολιτικής να αποφύγουν κάθε δέσμευση και κάθε συζήτηση εις βάθος, θά ήμουν ευτυχής αν μπορούσαμε τελείως να αποφύγουμε τον νέο γύρο συζητήσεων. Το πρόβλημα με την ελληνική πλευρά στους διμερείς διάλογους είναι ότι πάντα κάνουμε μία μικρή υποχώρηση χάριν του διαλόγου, ενώ η άλλη πλευρά δεν κάνει την παραμικρή παραχώρηση. Κι όταν ξαναρχίζει ο επόμενος γύρος η συζήτηση ξεκινά από το σημείο της τελευταίας ελληνικής υποχωρήσεως.
Ο κ. Νίμιτς αμείβεται από τον ΟΗ Ε για να κάνει τη δουλειά του, αλλά δεν είναι αντικειμενικός. Επί έτη προήδρευε του Κέντρου για τη Δημοκρατία και τη Συμφιλίωση στη ΝΑ Ευρώπη, το οποίο
μεταξύ άλλων επιχείρησε -και επιμένει ακόμη- να διαδώσει στα ελληνικά σχολεία μία φιλοτουρκική και φιλοσκοπιανή τετράτομη Ιστορία των Βαλκανίων.
Ο ίδιος είναι που έριξε την ιδέα της ελληνικής υποχωρήσεως ως προς τη χρήση του ονόματος Μακεδονία. Κατά τον κ. Νίμιτς η χώρα μας πρέπει να το πάρει απόφαση ότι με μία λύση τύπου Ανω Μακεδονία κλπ. θα υποχρεωθούμε να καταργήσουμε το Πανεπιστήμιο Μακεδονίας, να μετονομάσουμε το αεροδρόμιο ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ και γενικά να προβούμε σε οδυνηρές παραχωρήσεις προς τους σφετεριστές του πολιτισμού μας. Μπορεί μεν ο Γ. Παπανδρέου να υπέκυψε στις απόψεις αυτές καταργώντας το υπουργείο Μακεδονίας- Θράκης, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι είμαστε
δέσμιοι των λαθών του. Και η σημερινή ηγεσία του Υ Π ΕΞ, αλλά κι αυτή που θα προκύψει από τις επικείμενες εκλογές, πρέπει να προσανατολίσουν τις διπλωματικές τους προσπάθειες προς κατευθύνσεις ρεαλιστικότερες, πρακτικότερες και εθνικώς αξιοπρεπέστερες.
Και σε τελευταία ανάλυση τι προσδοκούμε να βγει από την ταλαιπωρία του νέου διαλόγου; Απολύτως τίποτε! Η σκοπιανή κυβέρνηση Γκρούεφσκι απολαμβάνει την πύρρειο νίκη της στο Δικαστήριο Διεθνούς Δικαίου της Χάγης, η οποία ουδέν ουσιαστικό κέρδος της απέφερε. Οι περί τον εθνικιστή Γκρούεφσκι ηδονίζονται να ανεγείρουν αγάλματα του Αλεξάνδρου, να διδάσκουν καθετί το ανθελληνικό στα σχολεία τους και να προπαγανδίζουν περί ανύπαρκτων μειονοτήτων στη χώρα μας. Αν είχαμε δει έστω και κάποια σημάδια καλών και υποχωρητικών διαθέσεων από πλευράς ΙΊΓΔΜ θα έλεγα ότι, έστω καιγια τα μάτια του κόσμου, ας πάμε να πιούμε ένα καφεδάκι
με τον Νίμιτς και τους Σκοπιανούς αντιπροσώπους. Αλλά εδώ το κακό παράγινε. Εκεί που μας χρωστάγανε θα μας πάρουν και το βόδι.
Οχι μόνο η διαδικασία του διαλόγου βλάπτει τη χώρα μας, αλλά και η βάση στην οποία γίνεται. Κάναμε μία τακτική υποχώρηση κι αρχίσαμε -κακώς- να συζητούμε για σύνθετη ονομασία. Αποθρασύναμε τουςΣκοπιανούς, άρα απέτυχε ο ελιγμός. Η μόνη λύση είναι να επαναδιαπραγματευθούμε από θέση ισχύος, τονίζοντας ότι δεν δεχόμαστε καμία χρήση του όρου Μακεδονία, ούτε σύνθετη ούτε παράγωγη στο τελικό όνομα του κρατιδίου.
Προ ημερών σε αγώνα χάντμπολ μεταξύ Κοσόβου και Σκοπίων οι Αλβανοί Κοσοβάροι είχαν αναρτήσει ένα ειρωνικό πανό για τους Σκοπιανούς: «Ο θεός μάς έκανε Βούλγαρους, ο Τίτο μάς έκανε Μακεδόνες»! Αυτή είναι η αλήθεια. Το τεχνητό κατασκεύασμα του κομμουνιστή Τίτο, που απεκλήθη «μακεδόνικο έθνος», δεν έχει μέλλον. Η πολυπληθής αλβανική κοινότητα θέλει να ενωθεί με το Κόσοβο και πολλοί από τη σλαβική κοινότητα δηλώνουν πάλι Βούλγαροι. Γιατί να υποχωρήσουμε μπροστά σε ένα κράτος το οποίο ετοιμάζεται να διαλυθεί;

ΠΗΓΗ: «κυριακάτικη δημοκρατία», 4 Μαρτίου 2012