ΝΕΑ ΕΠΙΚΡΙΤΙΚΑ ΣΧΟΛΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ
ΤΟΥ κ. Λ. ΠΑΠΑΔΗΜΟΥ ΣΤΟΝ κ. ΓΚΡΟΥΕΦΣΚΙ
Από τον κ. ΜΑΝΩΛΗ ΚΟΤΤΑΚΗ, της εφημερίδας «δημοκρατία».
« Εθνικό φάουλ
Το πρώτο ερώτημα που τίθεται είναι προς τι η βιασύνη.
- Για να του πει μήπως «ευχαριστώ» για την αψίδα που έστησε στο κέντρο των Σκοπίων με τους αλυτρωτικούς χάρτες της Μεγάλης Μακεδονίας;
- Για να του πει «ευχαριστώ» για το κάψιμο της ελληνικής σημαίας στο πανηγύρι Φεφτσάνι μπροστά στους απαθείς υπουργούς του;
- Ή για να του εκφράσει «ευαρέσκεια» για τα συνεχή προσβλητικά σχόλια κατά των Ελλήνων πολιτικών αρχηγών και ιδιαιτέρως κατά του Σαμαρά; Για ποιον λόγο ακριβώς;
Δεν καταλαβαίνει ο κύριος πρωθυπουργός ότι κέρδος από μια τέτοια συνάντηση εντυπώσεων στην παρούσα, συγκυρία θα έχει μόνον ο Γκρούεφσκι;
Δεν αντιλαμβάνεται ότι θα του δώσει την ευκαιρία να εμφανιοτεί στη διεθνή κοινότητα ως ο «διαλλακτικός» σε μια εποχή που στο παρασκήνιο αυτός είναι ο αδιάλλακτος;
Πώς θα καταγγείλουμε αύριο την Ενδιάμεση Συμφωνία -σε περίπτωση που χρειαστεί-, αν σήμερα είμαστε «αγάπες και λουλούδια»;
Πέραν αυτών υπάρχει ένα ζήτημα αρχής: Αν μια χώρα δεν αγανακτεί όταν την προκαλούν με χάρτες που υποδηλώνουν επιβουλή κατά της εδαφικής της ακεραιότητας, αυτό σημαίνει ότι δεν σέβεται τον εαυτό της. Και όταν σπεύδει να νομιμοποιεί με διμερείς συναντήσεις τους διώκτες της, τότε γιατί έχει απαίτηση να τη σέβονται οι δανειστές της; Διερωτώμαι...
Υπό το φως αυτών των δεδομένων, η επικείμενη συνάντηση Παπαδήμου - Γκρούεφσκι συνιστά διπλωματικό και πολιτικό φάουλ.
Το μεγαλύτερο όμως φάουλ από όλα είναι το ίδιο το περιεχόμενο της επιστολής, που βρίσκεται σε εμφανή απόκλιση από την εθνική στρατηγική. Απλή και μόνη σύγκριση της με τις επιστολές που έστειλαν στο παρελθόν στον Γκρούεφσκι οι προκάτοχοι του Παπαδήμου πιστοποιεί τον επικίνδυνο αυτοσχεδιασμό.
Και τούτο γιατί:
1. Αποσυνδέει το θέμα της ένταξης των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ από το θέμα της ονομασίας, το οποίο υποβιβάζει σε «διμερές».
2. Προτάσσει τη βούληση της Ελλάδας «για την ευρωατλαντική ενσωμάτωση όλων των χωρών της περιοχής μας» χωρίς αναφορά στην έννοια της «καλής γειτονίας»!
3. Ιεραρχεί το ζήτημα του ονόματος ως τρίτο (!) στην ατζέντα των ελληνοσκοπιανών σχέσεων.
4. Δεν υπάρχει πουθενά στο κείμενο η εθνική θέση για σύνθετη ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό έναντι όλων.
Μετά ταύτα υπάρχει μήπως καμιά αμφιβολία γιατί μεταξύ άλλων πρέπει να επισπευσθούν οι εκλογές; Λίγο να τους αφήσουμε «λάσκα», θα πάθουμε μεγάλες ζημιές...»
