Δεύτερη ανάγνωση
Από τον ΜΑΝΟΛΗ ΚΟΤΤΑΚΗ
Δύο πράγματα πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας μετά τη χθεσινή εξέλιξη στην υπόθεση των Σκοπίων. Πρώτον, η απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης είναι πρωτίστως πολιτική,
δευτερευόντως νομική και σε κάθε περίπτωση ένας ακόμη κρίκος στη μακρά διπλωματική
ιστορία του Μακεδόνικου.
Για να την κατανοήσουμε οφείλουμε να γνωρίζουμε εξαρχής ότι η διένεξη για το όνομα δεν είναι μια διαφορά μεταξύ της Ελλάδας και του γειτονικού κρατιδίου.
Είναι διεθνής διαφορά, αφορά τις σχέσεις της πατρίδας μας με τους Ευρωπαίους εταίρους και τους Αμερικανούς συμμάχους, και συνδέεται ευθέως με τη σημασία που έχει για τα συμφέροντα τους ο γεωπολιτικός χώρος της Βαλκανικής.
Οι Αμερικανοί έχουν στρατιοηικές βάσεις σε όλη την περιοχή, τα εδάφη της χρησιμοποιούνται ως προγεφύρωμα για την παρουσία τους στον στρατηγικό άξονα της Μέσης Ανατολής, άρα έχουν κάθε λόγο να ικανοποιούν τις απαιτήσεις των δορυφόρων τους Σκοπιανών.
Οι Γερμανοί ενδιαφέρονται για τον ζωτικό οικονομικό χώρο του εμπορίου, ιδιαίτερα για το λιμάνι της Θεσσαλονίκης. Το τελευταίο που τους ενδιαφέρει είναι το όνομα.
Η Χάγη, ως κατεξοχήν πολιτικό δικαστήριο, οι δικαστές του οποίου ορίζονται από τον ΟΗΕ, άρα δίνουν λόγο στα κράτη εντολής τους, έρχεται τώρα με την απόφαση της να ευνοήσει πρωτίστως τα συμφέροντα των συμμάχων και έπειτα των Σκοπιανών.
Μια μικρή αναδρομή, άλλωστε, στο ιστορικό αυτής της υπόθεσης πείθει για την ορθότητα αυτού του ισχυρισμού.
Η διαφωνία για το όνομα ξεκίνησε στη Σύνοδο Κορυφής της 16ης Δεκεμβρίου 1991, με τους τρεις όρους που έβαλε για την αναγνώριση τους ο Αντώνης Σαμαράς.
Συνεχίστηκε με την ενδιάμεση συμφωνία, την οποία ανακοίνωσε έξω από το σπίτι του Ανδρέα Παπανδρέου ο Αμερικανός επιτετραμμένος Μίλερ. Κορυφώθηκε με το ελληνικό βέτο, στη Σύνοδο Κορυφής του Βουκουρεστίου. Είναι λοιπόν ενδοσυμμαχική διαφορά, όπως και τα θέματα του Αιγαίου, κι αυτό είναι το δράμα μας.
Ο ελληνισμός έχει κόντρα με τους μεγάλους και όχι με τους μικρούς. Το δεύτερο και σημαντικότερο είναι ότι στον 21 ο αιώνα τα ζητήματα της εθνικής ταυτότητας και της αυτογνωσίας είναι σημαντικότερα από καθετί άλλο.
Το ερώτημα ποιοι είμαστε μπορεί να πυροδοτήσει πολύ μεγαλύτερες κοινωνικές αντιδράσεις απο το ερώτημα πόσα έχουμε στην τσέπη. Αυτό ας το έχουν υπ' όψιν τους οι σύμμαχοι.
ΠΗΓΗ: Εφημερίδα «δημοκρατία», 6 Δεκεμβρίου 2011
