Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΗΣ ΠΓΔΜ ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ ΑΝΕΝΟΧΛΗΤΗ
ΤΗΝ ΠΑΡΑΧΑΡΑΞΗ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ
Εντός του φθινοπώρου, χωρίς ακόμα να είναι γνωστή η ακριβής ημερομηνία, αναμένεται η απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης για την προσφυγή των Σκοπίων εναντίον της Ελλάδας, σχετικά με την είσοδο του γειτονικού κράτους στο ΝΑΤΟ.
Η απόφαση, παρότι δεν αποτελεί πρόκριμα για την εισδοχή της ΠΓΔΜ σε άλλους οργανισμούς,
πχ την Ε.Ε., αλλά ούτε υποχρεωτικά εκτελεστέα μπορεί να είναι σε περίπτωση αρνητικής εξέλιξης
για την Ελλάδα, καθότι η απόφαση στη Συμμαχία έχει ληφθεί με ομοφωνία και το ΝΑΤΟ έχει τους
δικούς του κανόνες και κριτήρια για την ένταξη μελών, θα είναι σημαντική σε επίπεδο εντυπώσεων. Αν η ελληνική πλευρά δικαιωθεί, όπως εκτιμά με βάση την παρουσίαση που έγινε στο Διεθνές Δικαστήριο, το ΥΠ ΕΞ πιστεύει ότι η πίεση στα Σκόπια για συμβιβασμό θα αυξηθεί, καθώς θα καταστεί σαφές ότι οι πόρτες των ευρωατλαντικών θεσμών θα ανοίξουν μόνο αν λυθεί το θέμα της ονομασίας.
Στην οικονομική και πολιτική κατάσταση που βρίσκεται η ΠΓΔΜ και με τις άλλες χώρες των Δυιικών Βαλκανίων να διεκδικούν την είσοδο στην Ε.Ε. Με την «Ατζέντα 2014» (όσο μπορεί
να ισχύει κάτι τέτοιο με δεδομένη την κρίση), η έλλειψη προοπτικής θα γίνεται πιο έντονη. Η υποβάθμιση κατά μία βαθμίδα ιης πιστοληπτικής ικανότητας της χώρας από ΒΒ+ σε ΒΒ, από τη Standart and Poors , ήρθε να υπενθυμίσει ότι ο ψευδομακεδονικός εθνικισμός του Νίκολα Γκρούεφσκι δεν αρκεί. Όπως έλεγε Αλβανός πολιτικός αντιπολιτευομένου κόμματος, «εδώ δεν έχουμε να φάμε και αυτός γεμίζει τον κόσμο αγάλματα».
Η ρίζα του προβλήματος
Το πλαίσιο λύσης που έχει δρομολογηθεί στον ΟΗΕ, με τη μεσολάβηση του Μάθιου Νίμιις, δίνει βεβαίως προτεραιότητα στο θέμα της ονομασίας, παρότι στόχος είναι μία συνολική λύση του ζητήματος, αφήνοντας θέματα δύσκολα και θεωρούμενα ως ανεπίλυτα, και πάντως πιο δυσεπίλυτα από το όνομα, εκτός στόχου άμεσης λύσης. Σκοπός είναι να διευθετηθεί η ονομασία για να ξεμπλοκάρουν οι σχέσεις της ΠΓΔΜ με την Ελλάδα και τους διεθνείς οργανισμούς. Το θέμα της εθνικής ταυτότητας και της γλώσσας, που είναι η ρίζα του προβλήματος, μένει απέξω. Οντως είναι δύσκολο να λυθεί άμεσα, χρειάζεται μακροπρόθεσμη στρατηγική.
Πρωτίστως, οπως τονίζουν διπλωμάτες που έχουν ασχοληθεί επί πολλά χρόνια με το θέμα,
απαιτείται άμεση έναρξη πολιτικής που θα ξετυλίγεται με επιμονή σε βάθος χρόνου για την αντιμετώπιση της σκοπιανής προπαγάνδας και αυτό προϋποθέτει ενεργό παρουσία και ενημέρωση του παγκόσμιου ακροατηρίου: της κοινής γνώμης, των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων και εν γένει των εκπαιδευτικών και μορφωτικών οργανισμών, στα διεθνή φόρα, όπου δηλαδή απευθύνονται και οι Σκοπιανοί. Αν δυσχερανθούν η υποδοχή και η αποδοχή της ιστορικής παραχάραξης, αν δεν «ποτίζεται» η σκοπιανή ψευδοθεώρηση περί Μακεδονίας, θα είναι ένα πρώτο σημαντικό βήμα για την «αποξήρανση» της πηγής απ' όπου εκπορεύεται.
Ενδιάμεση συμφωνία
Οι βάσεις για την αντιμετώπιση του ζητήματος σε αυτό το πλαίσιο είχαν τεθεί με την Ενδιάμεση
Συμφωνία, στο άρθρο 7 της οποίας «φωτογραφιζόταν» η υποχρέωση της ΠΓΔΜ να απόσχει από
προπαγανδιστικές ενέργειες και πρακτικές. Σταδιακά η ελληνική επαγρύπνηση εκφυλίστηκε, καθώς περιορίστηκε στην αντιμετώπιση παραβιάσεων της Ενδιάμεσης Συμφωνίας από τα Σκόπια σε
διεθνείς οργανισμούς και σε επίσημες διοργανώσεις, αφήνοντας την παράλληλη προπαγάνδα να εξελίσσεται χωρίς οργανωμένη αντίδραση από το ελληνικό κράτος. Αυτό είναι το κύριο ζήτημα
με το οποίο βρίσκεται σήμερα αντιμέτωπη η ελληνική διπλωματία και δικαιώνεται έτσι η αρχική θέση του Αντώνη Σαμαρά, ότι αν η Ελλάδα αποδεχθεί οποιαδήποτε ονομασία που θα περιλαμβάνει ως συνθετικό τον όρο «Μακεδονία», το ζήτημα όχι μόνο δεν θα λυθεί, αλλά θα επιδεινώνεται.
Τώρα η Ελλάδα, στην ουσία, δίνει μάχη οπισθοφυλακών για τον επιθετικό προσδιορισμό του όρου «Μακεδονία», ο οποίος, όποιος και αν είναι, δεν θα αποτρέψει τη συνέχιση της αλυχρωτικής πολιτικής των Σκοπίων.
Ενας γεωγραφικός προσδιορισμός όπως αυτός που επιδιώκει η Αθήνα, πχ «Βόρεια Μακεδονία»,
θα επιτρέψει στο γειτονικό κράτος να υπονοεί αλύτρωτη «Νότια Μακεδονία» κλπ. Μόνο ένας φυλετικός/εθνικός επιθετικός προσδιορισμός θα έθετε βάση για την αντιμετώπιση του θέματος στην
ουσία του, την καταγωγή των Σκοπιανών. Το όνομα «Σλαβομακεδονία», για παράδειγμα θα περιέγραφε την εθνοτική σύσταση του κυρίαρχου πληθυσμιακού στοιχείου και θα απέκοπτε κάθε γέφυρα που προσπαθούν να στήσουν με την ελληνική Ιστορία.
Ο αλβανικός παράγοντας
Το πρόβλημα, πλέον, είναι ότι οι Αλβανοί της ΠΓΔΜ, οι οποίοι θεωρούν ότι αποτελούν συστατικό πληθυσμιακό στοιχείο του κράτους, και όχι μειονότητα, δεν αποδέχονται ονομασία που θα προσδιόριζε μονοδιάστατα τη φυλετική του σύσταση ως σλαβική. Στα Σκόπια, εκτός από την
οικονομική δυσπραγία, πλανάται πάντα το φάσμα της διχοτόμησης από το πολυάριθμο και δημογραφικά δυναμικό αλβανικό στοιχείο.
ΣΧΕΤΙΚΑ με το αν είναι εφικτό, πάντως, εδώ που έχουν φθάσει τα πράγματα, να αντιστραφεί η
εμπεδωμένη πλάνη περί αρχαίας μακεδόνικης καταγωγής των Σκοπιανών, έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον μια πρόσφατη συνέντευξη του πρώην πρωθυπουργού της ΠΓΔΜ, Λιουμπκο Γκεοργκιέφσκι, ο οποίος απευθύνει στους συμπατριώτες του τη, σοκαριστική γι΄ αυτούς, και
ιδιαίτερα για το δημοσιογράφο που τον ρωτά, ωμή αλήθεια. Τα παρακάτω αποσπάσματα από τη συνέντευξη του πρώην πρωθυπουργού είναι διαφωτιστικά.
«Το πιο σημαντικό πράγμα είναι το ακόλουθο... Ο Φίλιππος και ο Αλέξανδρος είχαν σκοπό να ενώσουν τον ελληνικό κόσμο (...) είχαν σκοπό να νικήσουν το μεγάλο εχθρό του ελληνικού κόσμου, την Περσία, και τελικά ο Φίλιππος και ο Αλέξανδρος, ή καλύτερα ο Αλέξανδρος σε αυτήν την περίπτωση, όπου και αν κέρδισε, κέρδισε με το ελληνικό όνομα, από οπουδήποτε πέρασε άφησε ένα ίχνος της παρουσίας του. Είναι ίχνος της ελληνικής του καταγωγής. Και έχουμε
εκατοντάδες μνημεία όπου αρχίζει με τις λέξεις Εγώ ο Ελλην/Του Ελληνος Αλεξάνδρου. Ετσι. μετά το θάνατο του Μ. Αλεξάνδρου, ο κόσμος που αφήνει πίσω είναι ένας ελληνικός κόσμος και ονομάζεται "ελληνοποίηση της Μεσογείου". Ο Αλέξανδρος κάνει το μεγάλο μπαμ του ελληνικού ονόματος (...) και πρόσφατα δεν ανακήρυξαν τον Μ. Αλέξανδρο ως το μεγαλύτερο Ελληνα όλων των εποχών για το τίποτα, διότι ανύψωσε τον ελληνικό πολιτισμό στο ύψιστο σημείο (...) Κοίτα, δεν θέλω εμείς να έχουμε κακές παραισθήσεις. Ο κόσμος που έχτισε ο Μέγας Αλέξανδρος
είναι ένας ελληνικός κόσμος, ο κόσμος που ο Μέγας Αλέξανδρος αφήνει πίσω ίου είναι ένας ελληνικός κόσμος. Αυτοί είναι ξεκάθαροι δείκτες που ο παγκόσμιος επιστημονικός κόσμος έχει αναγνωρίσει και μέχρι σήμερα βλέπουμε όλα τα μνημεία, που έχουν μείνει από αυτήν την περίοδο, να έχουν αυτό το όνομα και επώνυμο. Γιατί δεν θέλουμε να το καταλάβουμε;»
ΛΑΜΠΡΟΣ ΚΑΛΑΡΡΥΤΗΣ
ΠΗΓΗ: Εφημερίδα «ΤΥΠΟΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ», 28 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2011
Η φωτογραφία των δύο πρωθυπουργών από το δημοσίευμα της εφημερίδας, με τη λεζάντα: «Στον εθνικισμό και τις προκλήσεις κατά της Ελλάδας επενδύει ο Νίκολα Γκρούεφσκι, την ώρα που η κυβέρνηση Παπανδρέου δεν κάνει τίποτε για να αντιμετωπίσει την αλυτρωτική πολιτική των Σκοπιανών».
ΤΗΝ ΠΑΡΑΧΑΡΑΞΗ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ
Σκοπιανή προπαγάνδα, ελληνική αδράνεια
Η απόφαση, παρότι δεν αποτελεί πρόκριμα για την εισδοχή της ΠΓΔΜ σε άλλους οργανισμούς,
πχ την Ε.Ε., αλλά ούτε υποχρεωτικά εκτελεστέα μπορεί να είναι σε περίπτωση αρνητικής εξέλιξης
για την Ελλάδα, καθότι η απόφαση στη Συμμαχία έχει ληφθεί με ομοφωνία και το ΝΑΤΟ έχει τους
δικούς του κανόνες και κριτήρια για την ένταξη μελών, θα είναι σημαντική σε επίπεδο εντυπώσεων. Αν η ελληνική πλευρά δικαιωθεί, όπως εκτιμά με βάση την παρουσίαση που έγινε στο Διεθνές Δικαστήριο, το ΥΠ ΕΞ πιστεύει ότι η πίεση στα Σκόπια για συμβιβασμό θα αυξηθεί, καθώς θα καταστεί σαφές ότι οι πόρτες των ευρωατλαντικών θεσμών θα ανοίξουν μόνο αν λυθεί το θέμα της ονομασίας.
Στην οικονομική και πολιτική κατάσταση που βρίσκεται η ΠΓΔΜ και με τις άλλες χώρες των Δυιικών Βαλκανίων να διεκδικούν την είσοδο στην Ε.Ε. Με την «Ατζέντα 2014» (όσο μπορεί
να ισχύει κάτι τέτοιο με δεδομένη την κρίση), η έλλειψη προοπτικής θα γίνεται πιο έντονη. Η υποβάθμιση κατά μία βαθμίδα ιης πιστοληπτικής ικανότητας της χώρας από ΒΒ+ σε ΒΒ, από τη Standart and Poors , ήρθε να υπενθυμίσει ότι ο ψευδομακεδονικός εθνικισμός του Νίκολα Γκρούεφσκι δεν αρκεί. Όπως έλεγε Αλβανός πολιτικός αντιπολιτευομένου κόμματος, «εδώ δεν έχουμε να φάμε και αυτός γεμίζει τον κόσμο αγάλματα».
Η ρίζα του προβλήματος
Το πλαίσιο λύσης που έχει δρομολογηθεί στον ΟΗΕ, με τη μεσολάβηση του Μάθιου Νίμιις, δίνει βεβαίως προτεραιότητα στο θέμα της ονομασίας, παρότι στόχος είναι μία συνολική λύση του ζητήματος, αφήνοντας θέματα δύσκολα και θεωρούμενα ως ανεπίλυτα, και πάντως πιο δυσεπίλυτα από το όνομα, εκτός στόχου άμεσης λύσης. Σκοπός είναι να διευθετηθεί η ονομασία για να ξεμπλοκάρουν οι σχέσεις της ΠΓΔΜ με την Ελλάδα και τους διεθνείς οργανισμούς. Το θέμα της εθνικής ταυτότητας και της γλώσσας, που είναι η ρίζα του προβλήματος, μένει απέξω. Οντως είναι δύσκολο να λυθεί άμεσα, χρειάζεται μακροπρόθεσμη στρατηγική.
Πρωτίστως, οπως τονίζουν διπλωμάτες που έχουν ασχοληθεί επί πολλά χρόνια με το θέμα,
απαιτείται άμεση έναρξη πολιτικής που θα ξετυλίγεται με επιμονή σε βάθος χρόνου για την αντιμετώπιση της σκοπιανής προπαγάνδας και αυτό προϋποθέτει ενεργό παρουσία και ενημέρωση του παγκόσμιου ακροατηρίου: της κοινής γνώμης, των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων και εν γένει των εκπαιδευτικών και μορφωτικών οργανισμών, στα διεθνή φόρα, όπου δηλαδή απευθύνονται και οι Σκοπιανοί. Αν δυσχερανθούν η υποδοχή και η αποδοχή της ιστορικής παραχάραξης, αν δεν «ποτίζεται» η σκοπιανή ψευδοθεώρηση περί Μακεδονίας, θα είναι ένα πρώτο σημαντικό βήμα για την «αποξήρανση» της πηγής απ' όπου εκπορεύεται.
Ενδιάμεση συμφωνία
Οι βάσεις για την αντιμετώπιση του ζητήματος σε αυτό το πλαίσιο είχαν τεθεί με την Ενδιάμεση
Συμφωνία, στο άρθρο 7 της οποίας «φωτογραφιζόταν» η υποχρέωση της ΠΓΔΜ να απόσχει από
προπαγανδιστικές ενέργειες και πρακτικές. Σταδιακά η ελληνική επαγρύπνηση εκφυλίστηκε, καθώς περιορίστηκε στην αντιμετώπιση παραβιάσεων της Ενδιάμεσης Συμφωνίας από τα Σκόπια σε
διεθνείς οργανισμούς και σε επίσημες διοργανώσεις, αφήνοντας την παράλληλη προπαγάνδα να εξελίσσεται χωρίς οργανωμένη αντίδραση από το ελληνικό κράτος. Αυτό είναι το κύριο ζήτημα
με το οποίο βρίσκεται σήμερα αντιμέτωπη η ελληνική διπλωματία και δικαιώνεται έτσι η αρχική θέση του Αντώνη Σαμαρά, ότι αν η Ελλάδα αποδεχθεί οποιαδήποτε ονομασία που θα περιλαμβάνει ως συνθετικό τον όρο «Μακεδονία», το ζήτημα όχι μόνο δεν θα λυθεί, αλλά θα επιδεινώνεται.
Τώρα η Ελλάδα, στην ουσία, δίνει μάχη οπισθοφυλακών για τον επιθετικό προσδιορισμό του όρου «Μακεδονία», ο οποίος, όποιος και αν είναι, δεν θα αποτρέψει τη συνέχιση της αλυχρωτικής πολιτικής των Σκοπίων.
Ενας γεωγραφικός προσδιορισμός όπως αυτός που επιδιώκει η Αθήνα, πχ «Βόρεια Μακεδονία»,
θα επιτρέψει στο γειτονικό κράτος να υπονοεί αλύτρωτη «Νότια Μακεδονία» κλπ. Μόνο ένας φυλετικός/εθνικός επιθετικός προσδιορισμός θα έθετε βάση για την αντιμετώπιση του θέματος στην
ουσία του, την καταγωγή των Σκοπιανών. Το όνομα «Σλαβομακεδονία», για παράδειγμα θα περιέγραφε την εθνοτική σύσταση του κυρίαρχου πληθυσμιακού στοιχείου και θα απέκοπτε κάθε γέφυρα που προσπαθούν να στήσουν με την ελληνική Ιστορία.
Ο αλβανικός παράγοντας
Το πρόβλημα, πλέον, είναι ότι οι Αλβανοί της ΠΓΔΜ, οι οποίοι θεωρούν ότι αποτελούν συστατικό πληθυσμιακό στοιχείο του κράτους, και όχι μειονότητα, δεν αποδέχονται ονομασία που θα προσδιόριζε μονοδιάστατα τη φυλετική του σύσταση ως σλαβική. Στα Σκόπια, εκτός από την
οικονομική δυσπραγία, πλανάται πάντα το φάσμα της διχοτόμησης από το πολυάριθμο και δημογραφικά δυναμικό αλβανικό στοιχείο.
ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΤΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΑΠΟ ΤΟΝ ΓΚΕΟΡΓΚΙΕΦΣΚΙ
ΣΧΕΤΙΚΑ με το αν είναι εφικτό, πάντως, εδώ που έχουν φθάσει τα πράγματα, να αντιστραφεί η
εμπεδωμένη πλάνη περί αρχαίας μακεδόνικης καταγωγής των Σκοπιανών, έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον μια πρόσφατη συνέντευξη του πρώην πρωθυπουργού της ΠΓΔΜ, Λιουμπκο Γκεοργκιέφσκι, ο οποίος απευθύνει στους συμπατριώτες του τη, σοκαριστική γι΄ αυτούς, και
ιδιαίτερα για το δημοσιογράφο που τον ρωτά, ωμή αλήθεια. Τα παρακάτω αποσπάσματα από τη συνέντευξη του πρώην πρωθυπουργού είναι διαφωτιστικά.
«Το πιο σημαντικό πράγμα είναι το ακόλουθο... Ο Φίλιππος και ο Αλέξανδρος είχαν σκοπό να ενώσουν τον ελληνικό κόσμο (...) είχαν σκοπό να νικήσουν το μεγάλο εχθρό του ελληνικού κόσμου, την Περσία, και τελικά ο Φίλιππος και ο Αλέξανδρος, ή καλύτερα ο Αλέξανδρος σε αυτήν την περίπτωση, όπου και αν κέρδισε, κέρδισε με το ελληνικό όνομα, από οπουδήποτε πέρασε άφησε ένα ίχνος της παρουσίας του. Είναι ίχνος της ελληνικής του καταγωγής. Και έχουμε
εκατοντάδες μνημεία όπου αρχίζει με τις λέξεις Εγώ ο Ελλην/Του Ελληνος Αλεξάνδρου. Ετσι. μετά το θάνατο του Μ. Αλεξάνδρου, ο κόσμος που αφήνει πίσω είναι ένας ελληνικός κόσμος και ονομάζεται "ελληνοποίηση της Μεσογείου". Ο Αλέξανδρος κάνει το μεγάλο μπαμ του ελληνικού ονόματος (...) και πρόσφατα δεν ανακήρυξαν τον Μ. Αλέξανδρο ως το μεγαλύτερο Ελληνα όλων των εποχών για το τίποτα, διότι ανύψωσε τον ελληνικό πολιτισμό στο ύψιστο σημείο (...) Κοίτα, δεν θέλω εμείς να έχουμε κακές παραισθήσεις. Ο κόσμος που έχτισε ο Μέγας Αλέξανδρος
είναι ένας ελληνικός κόσμος, ο κόσμος που ο Μέγας Αλέξανδρος αφήνει πίσω ίου είναι ένας ελληνικός κόσμος. Αυτοί είναι ξεκάθαροι δείκτες που ο παγκόσμιος επιστημονικός κόσμος έχει αναγνωρίσει και μέχρι σήμερα βλέπουμε όλα τα μνημεία, που έχουν μείνει από αυτήν την περίοδο, να έχουν αυτό το όνομα και επώνυμο. Γιατί δεν θέλουμε να το καταλάβουμε;»
ΛΑΜΠΡΟΣ ΚΑΛΑΡΡΥΤΗΣ
ΠΗΓΗ: Εφημερίδα «ΤΥΠΟΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ», 28 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2011
Η φωτογραφία των δύο πρωθυπουργών από το δημοσίευμα της εφημερίδας, με τη λεζάντα: «Στον εθνικισμό και τις προκλήσεις κατά της Ελλάδας επενδύει ο Νίκολα Γκρούεφσκι, την ώρα που η κυβέρνηση Παπανδρέου δεν κάνει τίποτε για να αντιμετωπίσει την αλυτρωτική πολιτική των Σκοπιανών».
