Από τη στήλη της εφημερίδας «δημοκρατία» ΜΕ ΤΟ ΧΕΡΙ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ, αναδημοσιεύουμε ένα ενδιαφέρον άρθρο.
ΤΙ ΣΥΖΗΤΟΥΜΕ ΜΕ ΤΑ ΣΚΟΠΙΑ;
Από τον Κωνσταντίνο Χολέβα, Πολιτικό Επιστήμονα.
«Οι αποκαλύψεις της εφημερίδας «Μακεδονία» (τις διάβασα στο Διαδίκτυο στις 9-4-2011) για τις μυστικές συνομιλίες Αθηνών - Σκοπίων προκαλούν πολλά και σοβαρά ερωτήματα. Συγκεκριμένα το δημοσίευμα αναφέρει ότι οι διαπραγματεύσεις δεν γίνονται με την παρουσία διπλωματικών υπαλλήλων, αλλά με τη μεσολάβηση προσώπων που δεν έχουν καμία επίσημη ιδιότητα.
Μάλιστα από την πλευρά των Σκοπίων τις συζητήσεις διεξάγει ένας τελωνειακός υπάλληλος. Δεδομένης δε της υποκρισίας που δείχνουν προς την κοινή γνώμη οι δύο κυβερνήσεις, θα
μπορούσαμε να ονομάσουμε αυτή τη συζήτηση «διαπραγμάτευση του Τελώνη και του Φαρισαίου».
Πάντως τα πράγματα δεν είναι αστεία και είμαι βέβαιος ότι το σωματείο των διπλωματικών υπαλλήλων θα νιώθει θιγμένο και μειωμένο γι΄ αυτή την ταπεινωτική μεταχείριση.
Η ουσία της μυστικής διαπραγμάτευσης έγκειται στα τρία ονόματα που
συζητούνται και προφανώς έχουν προταθεί από τον μεσολαβητή του ΟΗΕ Μάθιου Νίμιτς. Ο Νίμιτς κάθε άλλο παρά ουδέτερος θεωρείται σε αυτή τη διαμάχη, διότι προήδρευσε επί έτη ενός
ιδρύματος το οποίο εξέδωσε την τετράτομη Ιστορία των Βαλκανίων με χρηματοδότηση του πρόσφατου επισκέπτη μας Τζορτζ Σόρος.
Στο έργο αυτό, όπως ευστόχως κατήγγειλαν οι ΙΙαμμακεδονικές Οργανώσεις Αμερικής, Καναδά, Αυστραλίας και Ευρώπης, εξωραΐζεται η οθωμανική κατάκτηση, προβάλλονται οι θέσεις των Σκοπίων, συκοφαντείται ο Κυπριακός Αγώνας του 1955-59 και διαστρεβλώνεται η ελληνική ιστορία. Τα τρία ονόματα που έχουν πέσει στο τραπέζι είναι: α) Δημοκρατία της Ανω Μακεδονίας, β) Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας και γ) Δημοκρατία της Μακεδονίας του Βαρδάρη.
Δεν υπάρχει, όπως φαίνεται, η παραμικρή εγγύηση ότι τα Σκόπια δέχονται να ενσωματώσουν στο Σύνταγμά τους την οποιαδήποτε νέα ονομασία, αν αυτή γίνει δεκτή από την Ελλάδα. Φοβούμαι ότι κάναμε ακόμη μία υποχώρηση και, αντί της ονομασίας έναντι όλων -erga omnes-, δεχόμαστε μία ονομασία που θα χρησιμοποιείται μόνο από την Ελλάδα και στην πινακίδα των Σκοπίων στον ΟΗΕ.
Και οι τρεις ονομασίες είναι βλαπτικές για τα εθνικά μας συμφέροντα και πρέπει να απορριφθούν. Το «Δημοκρατία της Ανω Μακεδονίας» υπονοεί ότι υπάρχει και Κάτω Μακεδονία, άρα οι
κάτοικοι της βορείου Ελλάδος -όπου γεννήθηκε και ο υπογράφων- θα υποχρεωθούν να ονομάζονται Κατωμακεδόνες. Η Ανω Μακεδονία προϋποθέτει και την Κάτω Μακεδονία, με την
οποία κάποια στιγμή αναμένεται να ενωθεί. Να, λοιπόν, η Μεγάλη Μακεδονία που προβάλλουν οι σύγχρονοι χάρτες των Σκοπίων στα σχολεία τους.
Εξάλλου, ο όρος «Ανω Μακεδονία» ιστορικά περιλάμβανε τη Δυτική Μακεδονία κατά την αρχαιότητα. Οι σημερινοί Νομοί ( Κοζάνης, Καστοριάς, Φλωρίνης και Γρεβενών ήσαν η Ανω Μακεδονία, όπως αναφέρουν οι αρχαίοι συγγραφείς. Επομένως, η παραχώρηση αυτού του ονάματος σημαίνει ότι δίνουμε το δικαίωμα στη FYROM να διεκδικεί και αυτές τις ελληνικότατες περιοχές.
Η ονομασία «Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας» δίνει την εντύπωση σε κάθε ξένο παρατηρητή ότι έχει «σκοπό υπάρξεως την ένωσή της με τη Νότιο Μακεδονία.
Οπως το Βόρειο Βιετνάμ τελικά ενώθηκε με το Νότιο, και όπως προσπάθησε η Βόρειος Κορέα το 1950 να ενωθεί δια των όπλων με τη Νότιο. Δηλαδή η ελληνική Μακεδονία θα εμφανίζεται
διεθνώς ως μία αμφισβητούμενη περιοχή που αργά ή γρήγορα θα αποτελέσει ένα κράτος με τα Σκόπια.
Η ονομασία «Δημοκρατία της Μακεδονίας του Βαρδάρη» η «Μακεδονία του Βαρδάρη - Σκόπια» είναι εξίσου απορριπτέα επειδή αποκρυσταλλώνει και νομιμοποιεί την επί 65 χρόνια ανιστόρητη προπαγάνδα του Τίτο και των επιγόνων του. Ο κομμουνιστής δικτάτορας της Γιουγκοσλαβίας Τίτο κατασκεύασε το 1944 την ανύπαρκτη «μακεδόνικη εθνότητα» και διακήρυξε ότι η περιοχή των Σκοπίων θα είναι η Μακεδονία τον Βαρδάρη (= του Αξιού).
Στόχος της θα είναι να ενοποιηθεί με τη Μακεδονία του Αιγαίου (βόρειος Ελλάδα) και τη Μακεδονία του Πιρίν (Νοτιοδυτική Βουλγαρία).
Αν εμείς με δική μας υπογραφή δεχθούμε -ο μη γένοιτο- κάτι τέτοιο, τότε θα νομιμοποιήσουμε την προπαγάνδα και τα αλυτρωτικά οράματα του Τίτο, τα οποία μέχρι τώρα καταγγέλλαμε διεθνώς. Θα φθάσουμε άραγε σε τέτοιο σημείο εθνικών υποχωρήσεων;
Αλλωστε και τα τρία ονόματα που προτείνονται πάσχουν από μία εγγενή αδυναμία. Αποτελούνται από έναν όρο εθνολογικά και ιστορικά φορτισμένο, δηλαδή τη Μακεδονία, και από έναν άλλο όρο αδύναμο, χωρίς συμβολισμό (Ανω ή Βόρεια ή του Βαρδάρη).
Είναι ιστορικά αποδεδειγμενο και μαθηματικά βέβαιο ότι σύντομα ο αδύναμος όρος θα εξαλειφθεί και θα παραμείνει σε διεθνή χρήση ο ισχυρός. Επειτα από λίγα χρόνια η Βουλή των Σκοπίων θα απορρίψει το πρώτο συνθετικό (Ανω, Βόρεια κ.λπ.), όπως μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο η
Βουλή της τότε Υπεριορδανίας απέρριψε γρήγορα το «Υπέρ» και η χώρα ονομάσθηκε απλώς Ιορδανία.
Είναι λοιπόν απαραίτητο, σήμερα όσο ποτέ άλλοτε, να επανέλθουμε στη μία και μοναδική εθνικώς συμφέρουσα θέση μας, αυτή του αειμνήστου Κωνσταντίνου Καραμανλή και των πολιτικών αρχηγών του Απριλίου του 1992.
Οτι δεν δεχόμαστε καμία ονομασία που θα περιέχει το όνομα «Μακεδονία» είτε ολόκληρο είτε σύνθετο είτε ως παράγωγο.Τα τελευταία χρόνια είχαμε φέρει πιο πίσω την κόκκινη γραμμή μας νομίζοντας ότι θα καμφθεί η αδιαλλαξία των Σκοπίων.
Οι ελπίδες όσων πίστεψαν κάτι τέτοιο διαψεύστηκαν οικτρά. Σήμερα η FYROM μάς εγκαλεί ενώπιον του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης. Το πάθημα ας γίνει μάθημα!»
ΤΙ ΣΥΖΗΤΟΥΜΕ ΜΕ ΤΑ ΣΚΟΠΙΑ;
Από τον Κωνσταντίνο Χολέβα, Πολιτικό Επιστήμονα.
Μάλιστα από την πλευρά των Σκοπίων τις συζητήσεις διεξάγει ένας τελωνειακός υπάλληλος. Δεδομένης δε της υποκρισίας που δείχνουν προς την κοινή γνώμη οι δύο κυβερνήσεις, θα
μπορούσαμε να ονομάσουμε αυτή τη συζήτηση «διαπραγμάτευση του Τελώνη και του Φαρισαίου».
Πάντως τα πράγματα δεν είναι αστεία και είμαι βέβαιος ότι το σωματείο των διπλωματικών υπαλλήλων θα νιώθει θιγμένο και μειωμένο γι΄ αυτή την ταπεινωτική μεταχείριση.
Η ουσία της μυστικής διαπραγμάτευσης έγκειται στα τρία ονόματα που
συζητούνται και προφανώς έχουν προταθεί από τον μεσολαβητή του ΟΗΕ Μάθιου Νίμιτς. Ο Νίμιτς κάθε άλλο παρά ουδέτερος θεωρείται σε αυτή τη διαμάχη, διότι προήδρευσε επί έτη ενός
ιδρύματος το οποίο εξέδωσε την τετράτομη Ιστορία των Βαλκανίων με χρηματοδότηση του πρόσφατου επισκέπτη μας Τζορτζ Σόρος.
Στο έργο αυτό, όπως ευστόχως κατήγγειλαν οι ΙΙαμμακεδονικές Οργανώσεις Αμερικής, Καναδά, Αυστραλίας και Ευρώπης, εξωραΐζεται η οθωμανική κατάκτηση, προβάλλονται οι θέσεις των Σκοπίων, συκοφαντείται ο Κυπριακός Αγώνας του 1955-59 και διαστρεβλώνεται η ελληνική ιστορία. Τα τρία ονόματα που έχουν πέσει στο τραπέζι είναι: α) Δημοκρατία της Ανω Μακεδονίας, β) Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας και γ) Δημοκρατία της Μακεδονίας του Βαρδάρη.
Δεν υπάρχει, όπως φαίνεται, η παραμικρή εγγύηση ότι τα Σκόπια δέχονται να ενσωματώσουν στο Σύνταγμά τους την οποιαδήποτε νέα ονομασία, αν αυτή γίνει δεκτή από την Ελλάδα. Φοβούμαι ότι κάναμε ακόμη μία υποχώρηση και, αντί της ονομασίας έναντι όλων -erga omnes-, δεχόμαστε μία ονομασία που θα χρησιμοποιείται μόνο από την Ελλάδα και στην πινακίδα των Σκοπίων στον ΟΗΕ.
Και οι τρεις ονομασίες είναι βλαπτικές για τα εθνικά μας συμφέροντα και πρέπει να απορριφθούν. Το «Δημοκρατία της Ανω Μακεδονίας» υπονοεί ότι υπάρχει και Κάτω Μακεδονία, άρα οι
κάτοικοι της βορείου Ελλάδος -όπου γεννήθηκε και ο υπογράφων- θα υποχρεωθούν να ονομάζονται Κατωμακεδόνες. Η Ανω Μακεδονία προϋποθέτει και την Κάτω Μακεδονία, με την
οποία κάποια στιγμή αναμένεται να ενωθεί. Να, λοιπόν, η Μεγάλη Μακεδονία που προβάλλουν οι σύγχρονοι χάρτες των Σκοπίων στα σχολεία τους.
Εξάλλου, ο όρος «Ανω Μακεδονία» ιστορικά περιλάμβανε τη Δυτική Μακεδονία κατά την αρχαιότητα. Οι σημερινοί Νομοί ( Κοζάνης, Καστοριάς, Φλωρίνης και Γρεβενών ήσαν η Ανω Μακεδονία, όπως αναφέρουν οι αρχαίοι συγγραφείς. Επομένως, η παραχώρηση αυτού του ονάματος σημαίνει ότι δίνουμε το δικαίωμα στη FYROM να διεκδικεί και αυτές τις ελληνικότατες περιοχές.
Η ονομασία «Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας» δίνει την εντύπωση σε κάθε ξένο παρατηρητή ότι έχει «σκοπό υπάρξεως την ένωσή της με τη Νότιο Μακεδονία.
Οπως το Βόρειο Βιετνάμ τελικά ενώθηκε με το Νότιο, και όπως προσπάθησε η Βόρειος Κορέα το 1950 να ενωθεί δια των όπλων με τη Νότιο. Δηλαδή η ελληνική Μακεδονία θα εμφανίζεται
διεθνώς ως μία αμφισβητούμενη περιοχή που αργά ή γρήγορα θα αποτελέσει ένα κράτος με τα Σκόπια.
Η ονομασία «Δημοκρατία της Μακεδονίας του Βαρδάρη» η «Μακεδονία του Βαρδάρη - Σκόπια» είναι εξίσου απορριπτέα επειδή αποκρυσταλλώνει και νομιμοποιεί την επί 65 χρόνια ανιστόρητη προπαγάνδα του Τίτο και των επιγόνων του. Ο κομμουνιστής δικτάτορας της Γιουγκοσλαβίας Τίτο κατασκεύασε το 1944 την ανύπαρκτη «μακεδόνικη εθνότητα» και διακήρυξε ότι η περιοχή των Σκοπίων θα είναι η Μακεδονία τον Βαρδάρη (= του Αξιού).
Στόχος της θα είναι να ενοποιηθεί με τη Μακεδονία του Αιγαίου (βόρειος Ελλάδα) και τη Μακεδονία του Πιρίν (Νοτιοδυτική Βουλγαρία).
Αν εμείς με δική μας υπογραφή δεχθούμε -ο μη γένοιτο- κάτι τέτοιο, τότε θα νομιμοποιήσουμε την προπαγάνδα και τα αλυτρωτικά οράματα του Τίτο, τα οποία μέχρι τώρα καταγγέλλαμε διεθνώς. Θα φθάσουμε άραγε σε τέτοιο σημείο εθνικών υποχωρήσεων;
Αλλωστε και τα τρία ονόματα που προτείνονται πάσχουν από μία εγγενή αδυναμία. Αποτελούνται από έναν όρο εθνολογικά και ιστορικά φορτισμένο, δηλαδή τη Μακεδονία, και από έναν άλλο όρο αδύναμο, χωρίς συμβολισμό (Ανω ή Βόρεια ή του Βαρδάρη).
Είναι ιστορικά αποδεδειγμενο και μαθηματικά βέβαιο ότι σύντομα ο αδύναμος όρος θα εξαλειφθεί και θα παραμείνει σε διεθνή χρήση ο ισχυρός. Επειτα από λίγα χρόνια η Βουλή των Σκοπίων θα απορρίψει το πρώτο συνθετικό (Ανω, Βόρεια κ.λπ.), όπως μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο η
Βουλή της τότε Υπεριορδανίας απέρριψε γρήγορα το «Υπέρ» και η χώρα ονομάσθηκε απλώς Ιορδανία.
Είναι λοιπόν απαραίτητο, σήμερα όσο ποτέ άλλοτε, να επανέλθουμε στη μία και μοναδική εθνικώς συμφέρουσα θέση μας, αυτή του αειμνήστου Κωνσταντίνου Καραμανλή και των πολιτικών αρχηγών του Απριλίου του 1992.
Οτι δεν δεχόμαστε καμία ονομασία που θα περιέχει το όνομα «Μακεδονία» είτε ολόκληρο είτε σύνθετο είτε ως παράγωγο.Τα τελευταία χρόνια είχαμε φέρει πιο πίσω την κόκκινη γραμμή μας νομίζοντας ότι θα καμφθεί η αδιαλλαξία των Σκοπίων.
Οι ελπίδες όσων πίστεψαν κάτι τέτοιο διαψεύστηκαν οικτρά. Σήμερα η FYROM μάς εγκαλεί ενώπιον του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης. Το πάθημα ας γίνει μάθημα!»
