Ο Βυζαντινός αυτοκράτορας Θεοδόσιος ο Μέγας (φωτογραφία) εκδίδει το γνωστό
«Διάταγμα της Θεσσαλονίκης» που καταδίκαζε όλες τις αιρέσεις και αναγνώριζε ως μόνο αληθινό το δόγμα της Νικαίας. Έτσι αναγνώριζε τον Χριστιανισμό ως την επίσημη θρησκεία της αυτοκρατορίας, δηλώνοντας
«επιθυμούμε όλα τα διάφορα υπήκοα έθνη [...] να ακολουθούν την Θρησκεία που παραδόθηκε στους Ρωμαίους από τον άγιο απόστολο Πέτρο». Παράλληλα το διάταγμα ( που εκδόθηκε με την επιρροή στο Θεοδόσιο του Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης Ασχόλιου ) χάραζε τη θρησκευτική πολιτική του αυτοκράτορα που την ακολούθησαν και οι διάδοχοί του. Στις 8 Νοεμβρίου του 392 έθεσε εκτός νόμου τις αρχαίες θρησκείες. Ο Θεοδόσιος βαπτίστηκε χριστιανός στα 34 του χρόνια, το 380, ύστερα από μια σοβαρή ασθένεια. Για να δώσει τέλος στις διενέξεις, τον Φεβρουάριο του 380 εξέδωσε το διάταγμα, με το οποίο αναγνώριζε ως επίσημη θρησκεία του κράτους τον Χριστιανισμό σύμφωνα με τις αποφάσεις της A´ Οικουμενικής Συνόδου της Νίκαιας της Βιθυνίας το 325 και συνεκάλεσε στην Κωνσταντινούπολη το 381 τη B´ Οικουμενική Σύνοδο, η οποία επικύρωσε τις αποφάσεις της Νίκαιας και έδωσε στο Σύμβολο της Πίστεως την τελική μορφή του.
