Ο Αλέξανδρος Υψηλάντης επικεφαλής Ελλήνων πολεμιστών του Ιερού Λόχου, περνάει τον Προύθο ποταμό για να εξεγείρει τους Χριστιανούς της Μολδοβλαχίας κατά των Τούρκων. Κυριότεροι συνεργάτες του οι Μακεδόνες πολέμαρχοι Γεωργάκης Ολύμπιος απ΄ το Βλαχολίβαδο του Ολύμπου και Γιάννης Φαρμάκης από τη Βλάστη Δυτικής Μακεδονίας. Η προσπάθεια πνίγηκε στο αίμα όταν οι Ιερολοχίτες έπεσαν μέχρις ενός στη μάχη του Δραγατσανίου.
Από το site του Δήμου Ελασσόνας αντιγράφουμε το παρακάτω βιογραφικό του Γεωργάκη Ολύμπιου:
Ο Γεωργάκης Ολύμπιος (Φωτογραφία) ή Γιωργάκης Ολύμπιος, απόγονος της γενιάς των Λαζαίων, γιος του Νικολάου και της Νικολέττας, γεννήθηκε στις 4 Μαρτίου 1772 στο Λιβάδι (Βλαχολίβαδο).
Ήταν άνθρωπος με πολλές στρατιωτικές, διπλωματικές και πνευματικές ικανότητες, με πολλές γνώσεις τις οποίες αποκόμισε από την φοίτηση δίπλα στους Ιωάννη Πέζαρο και Ιωνά Σπαρμιώτη. Διακρινόταν για το υψηλό του φρόνημα, την πειστικότητα του λόγου του, την εξυπνάδα του καθώς και για το πάθος του για την ελευθερία.
Σε ηλικία 26 χρονών κληρονόμησε το αρματολίκι του Ολύμπου και ένα χρόνο αργότερα επικηρύχθηκε από τον Αλή Πασά και κατέφυγε στη Σερβία όπου και ενώθηκε με τους επαναστατημένους Σέρβους. Εκεί μαζί με τον Σέρβο υπαρχηγό Πέτροβιτς κατόρθωσε να διασώσει τον επαναστάτη Καραγεώργη που καταδιώκονταν από τους Τούρκους.
Το 1805, κοντά στην μονή του Αγ. Ιωάννη στη Μολδοβλαχία, συγκρότησε με τον Κωνσταντίνο Υψηλάντη σώμα Ελλήνων των παραδουνάβιων περιοχών και συμμετείχε στον Ρωσοτουρκικό πόλεμο ως λοχαγός, ενώ από τη μάχη της Όστροβας το 1806 πήρε το βαθμό του συνταγματάρχη του ρωσικού στρατού, ενώ ο τσάρος Αλέξανδρος τον συμπεριέλαβε στη στρατιωτική του ακολουθία στο συνέδριο της Βιέννης, όπου και γνωρίστηκε με τον Αλέξανδρο Υψηλάντη.
Το 1807 κήρυξε την επανάσταση στον Όλυμπο η οποία όμως ματαιώθηκε και έτσι γύρισε στη Βλαχία. Επέστρεψε στη Σερβία και παντρεύτηκε τη χήρα του Πέτροβιτς με την οποία απέκτησε 3 παιδιά.
Μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία το 1817 και συμπεριελήφθη στους "Δώδεκα Αποστόλους" της, ενώ ανέλαβε και πέτυχε να μυήσει τον εξόριστο αρχηγό των Σέρβων επαναστατών Καραγεώργη και τον Βλάχο οπλαρχηγό Βλαδιμηρέσκου. Τέθηκε επικεφαλής της έναρξης του αγώνα στο Βουκουρέστι από τον Αλέξανδρο Υψηλάντη όπου και διαδραμάτισε πρωταγωνιστικό ρόλο στην οργάνωση και διεξαγωγή των επιχειρήσεων.
Όταν ο Βλαδιμηρέσκου διαχώρισε τη θέση του, ο Γεωργάκης τον συνέλαβε και τον οδήγησε στον Υψηλάντη ώστε να απολογηθεί και τελικά να καταδικαστεί σε θάνατο.
Ο Γεωργάκης Ολύμπιος συνέχισε μόνος του τον αγώνα και έλαβε μέρος στην μάχη του Δραγατσανίου στην οποία οι Έλληνες ηττήθηκαν. Κυνηγήθηκε από πολυάριθμες τουρκικές δυνάμεις και βρήκε καταφύγιο στη Μονή Σέκου, στη Μολδαβία. Μόλις διαπίστωσε ότι περιήλθε σε δεινή θέση λόγω ελλείψεως τροφής και νερού, σκαρφάλωσε στο κωδωνοστάσιο και ανατινάχθηκε.
Ο Γιάννης Φαρμάκης μυήθηκε από τον Εμμανουήλ Ξάνθο στη Φιλική Εταιρεία και έδρασε ως οπλαρχηγός στις παραδουνάβιες περιοχές. Μετά την καταστροφή στο Δραγατσάνι υπερασπίστηκε μαζί με τον Γεωργάκη Ολύμπιο και 350 συντρόφους τους για 13 μέρες τη μονή Σέκου, όπου ο μεν Γεωργάκης ανατινάχτηκε ο δε Φαρμάκης παραδόθηκε με όρους. Οι όροι αυτοί, όμως, δεν τηρήθηκαν, οι σύντροφοί του σφάχτηκαν και ο ίδιος στάλθηκε στην Κωνσταντινούπολη όπου βασανίστηκε και καρατομήθηκε.
Στη 2η φωτογραφία: Ο Ιωάννης Φαρμάκης με τον Γεώργιο Ολύμπιο, ενώ βάζει φωτιά στη μονή Σέκου
Ο Γεωργάκης Ολύμπιος (Φωτογραφία) ή Γιωργάκης Ολύμπιος, απόγονος της γενιάς των Λαζαίων, γιος του Νικολάου και της Νικολέττας, γεννήθηκε στις 4 Μαρτίου 1772 στο Λιβάδι (Βλαχολίβαδο).
Ήταν άνθρωπος με πολλές στρατιωτικές, διπλωματικές και πνευματικές ικανότητες, με πολλές γνώσεις τις οποίες αποκόμισε από την φοίτηση δίπλα στους Ιωάννη Πέζαρο και Ιωνά Σπαρμιώτη. Διακρινόταν για το υψηλό του φρόνημα, την πειστικότητα του λόγου του, την εξυπνάδα του καθώς και για το πάθος του για την ελευθερία.
Σε ηλικία 26 χρονών κληρονόμησε το αρματολίκι του Ολύμπου και ένα χρόνο αργότερα επικηρύχθηκε από τον Αλή Πασά και κατέφυγε στη Σερβία όπου και ενώθηκε με τους επαναστατημένους Σέρβους. Εκεί μαζί με τον Σέρβο υπαρχηγό Πέτροβιτς κατόρθωσε να διασώσει τον επαναστάτη Καραγεώργη που καταδιώκονταν από τους Τούρκους.
Το 1805, κοντά στην μονή του Αγ. Ιωάννη στη Μολδοβλαχία, συγκρότησε με τον Κωνσταντίνο Υψηλάντη σώμα Ελλήνων των παραδουνάβιων περιοχών και συμμετείχε στον Ρωσοτουρκικό πόλεμο ως λοχαγός, ενώ από τη μάχη της Όστροβας το 1806 πήρε το βαθμό του συνταγματάρχη του ρωσικού στρατού, ενώ ο τσάρος Αλέξανδρος τον συμπεριέλαβε στη στρατιωτική του ακολουθία στο συνέδριο της Βιέννης, όπου και γνωρίστηκε με τον Αλέξανδρο Υψηλάντη.
Το 1807 κήρυξε την επανάσταση στον Όλυμπο η οποία όμως ματαιώθηκε και έτσι γύρισε στη Βλαχία. Επέστρεψε στη Σερβία και παντρεύτηκε τη χήρα του Πέτροβιτς με την οποία απέκτησε 3 παιδιά.
Μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία το 1817 και συμπεριελήφθη στους "Δώδεκα Αποστόλους" της, ενώ ανέλαβε και πέτυχε να μυήσει τον εξόριστο αρχηγό των Σέρβων επαναστατών Καραγεώργη και τον Βλάχο οπλαρχηγό Βλαδιμηρέσκου. Τέθηκε επικεφαλής της έναρξης του αγώνα στο Βουκουρέστι από τον Αλέξανδρο Υψηλάντη όπου και διαδραμάτισε πρωταγωνιστικό ρόλο στην οργάνωση και διεξαγωγή των επιχειρήσεων.
Ο Γεωργάκης Ολύμπιος συνέχισε μόνος του τον αγώνα και έλαβε μέρος στην μάχη του Δραγατσανίου στην οποία οι Έλληνες ηττήθηκαν. Κυνηγήθηκε από πολυάριθμες τουρκικές δυνάμεις και βρήκε καταφύγιο στη Μονή Σέκου, στη Μολδαβία. Μόλις διαπίστωσε ότι περιήλθε σε δεινή θέση λόγω ελλείψεως τροφής και νερού, σκαρφάλωσε στο κωδωνοστάσιο και ανατινάχθηκε.
Ο Γιάννης Φαρμάκης μυήθηκε από τον Εμμανουήλ Ξάνθο στη Φιλική Εταιρεία και έδρασε ως οπλαρχηγός στις παραδουνάβιες περιοχές. Μετά την καταστροφή στο Δραγατσάνι υπερασπίστηκε μαζί με τον Γεωργάκη Ολύμπιο και 350 συντρόφους τους για 13 μέρες τη μονή Σέκου, όπου ο μεν Γεωργάκης ανατινάχτηκε ο δε Φαρμάκης παραδόθηκε με όρους. Οι όροι αυτοί, όμως, δεν τηρήθηκαν, οι σύντροφοί του σφάχτηκαν και ο ίδιος στάλθηκε στην Κωνσταντινούπολη όπου βασανίστηκε και καρατομήθηκε.
Στη 2η φωτογραφία: Ο Ιωάννης Φαρμάκης με τον Γεώργιο Ολύμπιο, ενώ βάζει φωτιά στη μονή Σέκου
