Στις 8 Οκτωβρίου η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ δημοσίευε νέες πληροφορίες με λεπτομέρειες, για τις ρωσικές ραδιουργίες, που δεν ήθελαν την ένωση με την Ελλάδα. Έγραφε συγκεκριμένα: «Προ δύο και πλέον εβδομάδων εις Άγιον Όρος μετέβη ο γραμματεύς της εν Κωνσταντινουπόλει Ρωσσικής Πρεσβείας κ. Σεραφείμωφ προς τον σκοπόν όπως εργασθή υπέρ της γνωστής ρωσικής προτάσεως προς την Διεθνή Συνδιάσκεψιν του Λονδίνου δια την τύχην του Αγίου Όρους. (Σ. Σ. Στη Συνδιάσκεψη και τη Συνθήκη του Λονδίνου δεν είχε ληφθεί απόφαση για το Αγιορειτικό). Τούτο κατετάραξε τους αγίους πατέρας, οίτινες απεφάσισαν να λάβουν τα κατάλληλα μέτρα, προς αποσόβησιν του κινδύνου. Και η συγκληθείσα έκτακτος γενική συνέλευσις εκ των ηγουμένων και προϊσταμένων των 20 μονών, εις τον εν Καρυαίς ιστορικόν ναόν του Πρωτάτου υπέγραψε προ της θαυματουργού εικόνος της Θεοτόκου ψήφισμα ενώσεως μετά της Μητρός Ελλάδος.[...] Το ψήφισμά τούτο υπεγράφη υπό των 17 Ελληνικών μονών και δύο εκ των τριών σλαυοφώνων, της Σερβικής του Χιλιανδαρίου και της Βουλγαρικής του Ζωγράφου. Η ρωσσική μονή του Αγίου Παντελεήμονος ηρνήθη να υπογράψη. [...] Επιτροπή εκ Σεβαστών υπό την προεδρείαν του πρωτοεπιστάτου ιερομονάχου Κλήμεντος αντιπροσώπου της Σερβικής μονής Χιλιανδαρίου, μεταβαίνουσα εις Αθήνας θα παρουσιασθή εις την Α. Μ.τον Βασιλέα και θα επιδώση εις Αυτόν το ψήφισμα.»
Πράγματι στις 17 Οκτωβρίου 1913 η επιτροπή των Αγιορειτών παρουσιάστηκε στον βασιλιά Κωνσταντίνο και του επέδωσε το ψήφισμα. Από το site ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΕΣ ΜΝΗΜΕΣ μεταφέρουμε το ψήφισμα, που είχε δημοσιευθεί στο Κυπριακό περιοδικό «ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ» (φωτογραφία) στο τεύχος ΝΘ της 31ης Οκτωβρίου 1913.
« ΨΗΦΙΣΜΑ ΕΚΤΑΚΤΗΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΩΣ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ
3 Οκτωβρίου 1913
Εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος
Η έκτακτος Ιερά του Αγίου Όρους Σύναξις συγκροτουμένη εκ των Καθηγουμένων και Προϊσταμένων των είκοσι Κυριάρχων, Βασιλικών, Πατριαρχικών και Σταυροπηγιακών Ιερών Μονών κανονικώς και νομίμως εκπροσωπούσα την όλην αυτοδιοίκητον μοναχικήν του Αγίου Όρους Πολιτείαν συνελθούσα σήμερον ημέραν Πέμπτην μηνός Οκτωβρίου 3ην του Σωτηρίου έτους 1913 εν τω Ιερώ ναώ του Πρωτάτου εν Καρυαίς, ενώπιον της θαυματουργής εικόνος της υπεραγίας Θεοτόκου «το Άξιον εστι» ψηφίζει εν Αγίω Πνεύματι.
α) Ευλογεί το ευλογητόν όνομα του Πανοικτίρμονος Θεού, ότι ηυδόκησεν εν τω απείρω Αυτού ελέει να ελευθερωθή ο Άγιος ούτος τόπος από της δεσποτείας της ημισελήνου και να επανέλθη υπό την φωτοβόλον προστασίαν της σημαίας του Σταυρού.
β) Εκφράζει αΐδιον ευγνωμοσύνην τω Μεγαλειοτάτω Βασιλεί των Ελλήνων Κωνσταντίνω ΙΒ΄ τω Ελευθερωτή, όστις ως εκτελεστής της Βουλής του Θεού έδωκε τω Αγίω τούτω τόπω την ελευθερίαν.
γ) Διατάσσει, ίνα η δότειρα της ελευθερίας του Αγίου Όρους Ελληνική σημαία εξακολουθήση κυματίζουσα εις το διηνεκές επί πασών των εν αυτώ Ιερών Μονών και των εξαρτημάτων αυτών, ως σύμβολον κυριότητος και προστασίας.
δ) Κηρύττει αναλλοιώτους τας θεμελιώδεις βάσεις του εν ισχύϊ αυτοδιοικήτου Μοναστηριακού Πολιτεύματος του Αγίου Όρους υπό την πνευματικήν δικαιοδοσίαν του Οικουμενικού Πατριάρχου, κατά τας μέχρι τούδε υφισταμένας σχέσεις, τας διαγραφομένας εν τοις Γενικοίς Κανονισμοίς του Αγίου Όρους Άθω, παν δε τέως υφιστάμενον δικαίωμα νόμιμον της οθωμανικής Αυτοκρατορίας επί του Αγίου Όρους αναγνωρίζει μεταβιβασθέν εις το Ελληνικόν Βασίλειον.
ε) Αποκρούει εντόνως ως ολεθρίαν δια την περαιτέρωεξέλιξιν του μοναχικού βίου εν Αγίω Όρει την ιδέαν της διεθνοποιήσεως ή ουδετεροποιήσεως ή συγκυριαρχίας ή συμπροστασίας ή όπως άλλως ήθελέ τις ονομάσει την τάσιν της πολιτικής εκμεταλλεύσεως του Ιερού ημών τόπου, θεωρεί δε το ιερόν έδαφος του Αγίου Όρους ως αναποσπάστως ηνωμένον μετά του όλου εδάφους του Ελληνικού Βασιλείου.
στ) Ευχαριστεί τας υψηλάς Κυβερνήσεις πάντων των ορθοδόξων Κρατών δια το διατρανούμενον υπ΄ αυτών ευσεβές ενδιαφέρον υπέρ του Αγίου Όρους, αλλά και ικετεύει αυτάς εν ονόματι της ορθοδοξίας να μη θελήσωσιν ενστερνιζόμεναι την ιδέαν της συμπροστασίας να γίνωσιν ένοχοι ολέθρου του Σεμνείου τούτου της όλης ορθοδοξίας, ένθα εν αγαστή αδελφική συμπνοία συζώσι τον βίον της μοναχικής αρετής δούλοι Χριστού πάσης εθνότητος, αλλά τουναντίον εν αγάπη χριστιανική το φιλοδίκαιον αυτών και την αμοιβαίαν εμπιστοσύνην επιδεικνύμεναι να αναγνωρίσωσιν ότι το δικαίωμα της πολιτικής προστασίας του Αγίου Όρους ανήκει εις μόνον το Ελληνικόν Βασίλειον, του οποίου ο στρατός έδωκεν αυτώ την ελευθερίαν και υπό των χωρών του οποίου πανταχόθεν περιβάλλεται.
ζ) Παρακαλεί τους εξοχωτάτους λειτουργούς των Μ. Δυνάμεων τους συγκροτούντας την εν Λονδίνω Συνδιάσκεψιν να μη θελήσωσι δια παρακινδυνευμένης αποφάσεως αυτών να δημιουργήσωσι ζήτημα θρησκευτικόν πολιτικού χαρακτήρος επικίνδυνον ως εκ της φύσεως αυτού δια την ειρήνην της Ανατολής.
η) Ικετεύει το σεπτόν Οικουμενικόν Πατριαρχείον όπως δια της εγκύρου παρεμβάσεως αυτού σώση τον Άγιον τούτον τόπον από παντός κινδύνου, τείνοντος εις την αλλοίωσιν του αγιορειτικού καθεστώτος.
θ) Διακηρύττει ενώπιον Θεού και ανθρώπων, ότι πάσα περί Αγίου Όρους διεθνής ή άλλου χαρακτήρος πράξις ή απόφασις αντιβαίνουσα προς τα εν τω παρόντι ψηφίσματι διατυπούμενα θέλει συναντήσει εν τη εφαρμογή αυτής ενασκούμενον το δικαίωμα της υπέρ Ιερών και Οσίων αμύνης, προσκαλεί δε από τούδε εν αγάπη Χριστού πάντας τους γνησίους Αγιορείτας Πατέρας και αδελφούς, ζηλωτάς της δόξης των Ομολογητών και Μαρτύρων του Αγίου τούτου τόπου να ετοιμασθώσι δια τον αμαράντινον του μαρτυρίου στέφανον.
ι) Εντέλλεται τη Ιερά Επιστασία, όπως διαβιβάση το μεν πρωτότυπον του παρόντος Ιερού ψηφίσματος εις την Α.Μ. τον σεπτόν ημών Βασιλέα Κωνσταντίνον τον ΙΒ΄ τον ελευθερωτήν, τον επί του Αγίου Όρους Διάδοχον των αοιδίμων Βυζαντινών Αυτοκρατόρων, των ιδρυτών των ιερών ημών Μονών, αντίγραφον δ΄ αυτού εις την Μεγάλην του Χριστού Εκκλησίαν, εις πάσας τας σεπτάς Κυβερνήσεις των ορθοδόξων Κρατών, και εις τα μέλη της εν Λονδίνω υψηλής Πρεσβευτικής Συνδιασκέψεως.
Εγένετο, ανεγνώσθη και υπεγράφη εν τω ιερώ ναώ του Πρωτάτου εν Καρυαίς ενώπιον της σεπτής εικόνος της Αειπαρθένου Μαρίας της υπερμάχου στρατηγού,
Ης ταις πρεσβείαις σώζοι ο Δεσπότης των απάντων τον Άγιον τούτον τόπον.
Οι Καθηγούμενοι και Προϊστάμενοι των είκοσιν Ιερών και ευαγών ημών Μονών, οι αποτελούντες την έκτακτον Ιεράν Σύναξιν. (ΑΚΟΛΟΥΘΟΎΝ ΤΑ ΟΝΌΜΑΤΑ)
Οι αντιπρόσωποι και Προϊστάμενοι των είκοσιν Ιερών και ευαγών ημών Μονών, οι αποτελούντες την τακτικήν Ιεράν Σύναξιν. (ΑΚΟΛΟΥΘΟΎΝ ΤΑ ΟΝΌΜΑΤΑ)»
