2 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 331 π. Χ.

Η «επόμενη μέρα» στα Γαυγάμηλα. Ο ηττημένος Δαρείος με το στρατό του έχει τραπεί σε φυγή, στα βουνά της Μηδίας. Ο Αλέξανδρος καταμετρά νεκρούς και τραυματίες, δικούς του και του αντιπάλου. Οι απώλειες κατά τον Αρριανό είναι: « Εκ των ανδρών του Αλεξάνδρου εφονεύθησαν περίπου εκατόν και περισσότεροι των χιλίων ιππείς, λόγω των τραυμάτων των και των κατά την καταδίωξιν κακουχιών. Εξ αυτών οι μισοί ανήκον εις το ιππικόν των εταίρων. Εις την πλευράν των βαρβάρων οι νεκροί υπελογίζοντο εις τριάντα χιλιάδας περίπου, ενώ οι αιχμάλωτοι ήσαν πολύ περισσότεροι των φονευθέντων. (Σ. Σ. Κατά τον πάπυρο 1798 της Οξυρύγχου οι νεκροί ήταν 53.000 Πέρσες και 1.200 Έλληνες.) Συνελήφθησαν επίσης και οι ελέφαντες και εκυριεύθησαν όσα εκ των αρμάτων δεν ηχρηστεύθησαν κατά την μάχην. Τούτο υπήρξε το τέλος της μάχης αυτής, όταν επώνυμος άρχων εις τας Αθήνας ήτο ο Αριστοφάνης, κατά μήνα Πυανεψιώνα (Αττικός μήνας από 15 Οκτωβρίου – 15 Νοεμβρίου). Επηλήθευσε ούτω η μαντεία του Αριστάνδρου ότι θα συμπέση η μάχη και η νίκη του Αλεξάνδρου κατά τον αυτόν μήνα, κατά τον οποίον θα συνέβαινε η έκλειψις της σελήνης.»

 Στη συνέχεια ο Αρριανός μιλάει γιατί ο Αλέξανδρος δεν θα τον κατεδίωκε, αλλά θα βάδιζε κατά της Βαβυλώνας. Γράφει σχετικά: « Ο Δαρείος επίστευε ότι το βραβείον του πολέμου ήτο η Βαβυλών και τα Σούσα, ενώ, αντιθέτως η οδός προς την Μηδίαν ήτο δυσκολοδιάβατος δια μέγα στράτευμα. Πράγματι ο Αλέξανδρος εκκινήσας από τα Άρβηλα, ηκολούθει την οδόν που ωδήγει προς την Βαβυλάνα. Ήδη ευρίσκετο πλησίον της Βαβυλώνος, όταν οι Βαβυλώνιοι εξήλθον όλοι μαζί εις προϋπάντησίν του μετά των ιερέων και των αρχόντων, κομίζοντες είς έκαστος χωριστά και όλοι μαζί δώρα παραδώσαντες εις τον Αλέξανδρον την πόλιν, την ακρόπολιν και τα χρήματα. Ο Αλέξανδρος τότε εισήλθεν εις την Βαβυλώνα.»
Στη φωτογραφία κεφαλή του Αλεξάνδρου, ενώ επιτιθεται κατά του Δαρείου, κατά τη μάχη των Γαυγαμήλων, λεπτομέρεια από το ψηφιδωτό της Πομπηίας.