18 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1916

Το πρώτο αιματηρό επεισόδιο του Διχασμού, έξω από την Κατερίνη. Τμήμα Κρητών, τάγματος της «Εθνικής Αμύνης» υπό τον λοχαγό, τότε, Νικόλαο Πλαστήρα, ενώ προωθείται να καταλάβει την Κατερίνη (με αιτιολογία ότι εκεί κατέφευγαν λιποτάκτες της «Εθνικής Αμύνης») συγκρούεται με δύναμη στρατού, πιστού στην κυβέρνηση της Αθήνας.
Στο ΕΜΠΡΟΣ της 20ης Οκτωβρίου διαβάζουμε ανταπόκριση από τον Βόλο, που αναφέρει: «Την πρωίαν της Κυριακής εξακόσιοι επαναστάται εκ Θεσσαλονίκης και Βερροίας έχοντες επί κεφαλής αξιωματικούς φέροντας πολυβόλα εξεστράτευσαν κατά της Αικατερίνης επιχειρήσαντες να διαβώση τον Αλιάκμονα δια της γεφύρας Σελίτσα. Οι φρουρούντες την γέφυραν εύζωνοι αντεστάθησαν, η δε μάχη εξηκολούθησε πολύωρος αποκρουσθέντων των επαναστατών, οίτινες κατόπιν προχωρήσαντες νοτίως διέβησαν τον ποταμόν δια λέμβων και επετέθησαν κατά της Αικατερίνης. Αι αρχαί της πόλεως και πολλοί των κατοίκων κατέφυγον εις Λάρισαν. Η φρουρά της Αικατερίνης αποτελουμένη εξ 81 ευζώνων επετέθη κατά των επαναστατών. Η μάχη μεταξύ επαναστατών και ευζώνων εξακολουθεί.»
Τις επόμενες ημέρες η κυβέρνηση έστειλε ενισχύσεις στην Κατερίνη, ενώ ενισχύθηκαν και οι στασιαστές με δυνάμεις εκ Κρήτης, και παράλληλα είχαν αρχίσει και διαπραγματεύσεις και ο Γάλλος ναύαρχος Φουρνέ ζητούσε από την Αθήνα να εξαγοράσει η Αντάντ τον ελαφρό ελληνικό στόλο! Στα επεισόδια της Κατερίνης σκοτώθηκαν έξη εύζωνοι. Στις 22 Οκτωβρίου συγκροτήθηκε στην Κατερίνη, που κατείχαν οι επαναστάτες, συλλαλητήριο, στο οποίο μίλησε ο επικεφαλής ταγματάρχης Μπαρτζώκας, που όπως διαβάζουμε στις ανταποκρίσεις των εφημερίδων είπε ότι: «Εντός της Κυριακής καταλαμβάνει την Λάρισσαν, έπειτα θα καταλάβη την Λαμίαν και εντός δεκαπενθημέρου τας Αθήνας ίνα στρατολογήση. Κατόπιν ωμίλησεν ο εκ των μελών της επαναστατικής επιτροπής Θεσσαλονίκης Ζάννας αποκαλέσας προδότας άπαντας τους αντιδρώντας εις το κίνημα και ηπείλησεν ότι θα φθάσουν οι επαναστάται τάχιστα εις τας Αθήνας. Ηπείλησαν τας οικογενείας των επιστράτων ότι θα τας βασανίσουν αν μη επανέλθουν οι φυγόντες επίστρατοι. [...] Διεδόθη εις Λιτόχωρον ότι κατόπιν επεμβάσεως της Αντάντ θα αποφευχθή η συμπλοκή αποχωρούντων των επαναστατών.» Κάτι που έγινε. Το κίνημα της Κατερίνης χαρακτηρίστηκε ως το πρώτο βήμα κατά του θρόνου.