8 ΙΟΥΝΙΟΥ 1917

Ο Ελευθέριος Βενιζέλος φεύγει από τη Θεσσαλονίκη. Σε τρεις μέρες ο βασιλιάς Αλέξανδρος του αναθέτει σχηματισμό κυβέρνησης. Ας θυμηθούμε πώς εξελίχθηκε η κατάσταση. Όπως είδαμε στις 29 Μαϊου, είχε παραιτηθεί ο βασιλιάς Κωνσταντίνος και ανέλαβε ο γιός του Αλέξανδρος, ύστερα από απαίτηση των Προστατίδων Δυνάμεων. Νέα απαίτηση πλέον με διακοίνωση του Ζοννάρ.
Όπως έγραφαν οι εφημερίδες ο Ζοννάρ με τη νέα διακοίνωση <εκθέτων δια μακρών τους λόγους δι΄ ούς αι Δυνάμεις θεωρούν αντισυνταγματικήν την διάλυσιν της Βουλής της 31ης Μαϊου και παρανόμους όλας τας μετέπειτα ενεργείας, εξ ών προήλθεν η Βουλή της 6ης Δεκεμβρίου 1915, καλεί την Κυβάρνησιν όπως προβή εις την σύγκλησιν της Βουλής της 31ης Μαϊου. Ο πρωθυπουργός κ. Ζαϊμης, κεκηρυγμένος ως γνωστόν εξ αρχής κατά της προσκλήσεως της Βουλής ταύτης, μετά την απάντησιν ήν θα δώση εις την διακοίνωσιν του κ. Ζοννάρ, θα υποβάλη εις τον Βασιλέα την παραίτησιν της Κυβερνήσεως. Συνεπώς δύναται να θεωρηθή βέβαιον ότι καθ΄ όλα τα φαινόμενα μέχρι της Τετάρτης θα σχηματίση Κυβέρνησιν ο κ. Βενιζέλος, διαλυομένης συγχρόνως και της Κυβερνήσεως της Θεσσαλονίκης.>
Η νέα κυβέρνηση Βενιζέλου δεν περιελάμβανε μέλη της μόνο τους υπουργούς της κυβέρνησης Θεσσαλονίκης, αλλά και άλλα μέλη του κόμματος των Φιλελευθέρων. Από τις πρώτες ενέργειές της ήταν η δημοσίευση διατάγματος προς σύγκληση της Βουλής της 31ης Μαϊου 1915 και η ψήφιση λίγων νόμων, μεταξύ των οποίων και αυτός περί προσωρινής αναστολής της μονιμότητος των υπαλλήλων και περί άρσεως της δικαστικής ισοβιότητος. Ο Βενιζέλος δήλωνε σχετικά με την θέση της Ελλάδας στον πόλεμο:  <Ποία θα είναι η πολιτική ημών απέναντι του διεξαγομένου παγκοσμίου αγώνος, από την έκβασιν του οποίου εξαρτάται και η τύχη μεγάλου μέρους των Ελληνικών χωρών, βεβαίως δεν έχω ανάγκην να σάς εξηγήσω. Παρά το πλευρόν των Δημοκρατικών Εθνών, τα οποία αγωνίζονται υπέρ της ελευθερίας του κόσμου και των Μεσευρωπαϊκών Δυνάμεων, των οποίων σύμμαχος είναι οι δύο κληρονομικοί μας εχθροί, εννοούμεν ότι είναι η θέσις της Ελλάδος. Συναισθανόμεθα καλώς, ότι εάν δεν εκδιώξωμεν τον έτερον των εχθρών τούτων από την Ανατολικήν Μακεδονίαν, της οποίας τας πύλας ήνοιξεν εις αυτόν η εγκληματική πολιτική του καταλυθέντος τυραννικού καθεστώτος, το τμήμα τούτο της χώρας θα διατρέξη τον έσχατον κίνδυνον. Γνωρίζομεν εξ άλλου, ότι αι συμφοραί, τας οποίας μετά την εξαντλητικήν επιστράτευσιν επεσώρευσεν επί της Ελλάδος η παράφρων πολιτική, κατέστησε νοσούντα τον οργανισμόν αυτής. Γνωρίζομεν ακόμη ότι ο στρατός αυτής περιήλθε σχεδόν εις διάλυσιν.>