8 ΙΟΥΝΙΟΥ 1916

Παραιτείται η κυβέρνηση Σκουλούδη, μετά τη δυσμενή και μάλλον προκλητική στάση της Αντάντ που έφθασε στο σημείο να ζητήσει την παραίτησή της, ενώ συνεχιζόταν ο αποκλεισμός της Θεσσαλονίκης. Αξίζει να παρακολουθήσουμε τα γεγονότα από την ειδησεογραφία των εφημερίδων της εποχής ΕΜΠΡΟΣ, ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ και ΣΚΡΙΠ.
Μετά την επίδοση του τελεσιγράφου το ΣΚΡΙΠ έγραφε σε κύριο άρθρο στις 9-6-16:  <Η τραγικωτέρα, η θλιβερωτέρα, η πενθιμωτέρα σελίς της ιστορίας της ελευθέρας Ελλάδος ήνοιξε χθές δια της διακοινώσεως των Δυνάμεων της Αντάντ προς την Ελλάδα. Η ελευθερία και η ανεξαρτησία του Ελληνικού Κράτους, την οποίαν η Ελλάς δεν έλαβεν ως δώρον παρά των τριών Ευρωπαϊκών Δυνάμεων, αλλά την κατέκτησε δια του αίματός της και των προαιωνίων αγώνων και θυσιών της, κατελύθη από της χθές. Το τελεσίγραφον το επιδοθέν χθες εις την Ελλάδα είναι η αμφίστομος μάχαιρα, ήτις εμπήγνυται εις τα στήθη αυτής ίνα την ρίψη κάτω σφαδάζουσαν χωρίς να δύναται ούτε να ομιλήση ούτε να διαμαρτυρηθή ούτε να επικαλεσθή βοήθειαν. Από της χθες η Ελλάς είναι αλυσοδεμένη δια των αλύσεων των τριών Προστατίδων αυτής Δυνάμεων, της Αγγλίας, της Γαλλίας και της Ρωσίας.>
Αλλά τί ζητούσαν οι τρείς Δυνάμεις με το τελεσίγραφο; Διαβάζομε στις εφημερίδες: < Αι εγγυήτριαι της Ελλάδος Δυνάμεις βλέπουσιν εαυτάς ηναγκασμένας ν΄ απαιτήσουν την άμεσον εφαρμογήν των εξής μέτρων. 1ον. Πραγματικής και ολοσχερούς αποστρατεύσεως του Ελληνικού στρατού. 2ον. ΑΜΕΣΟΝ ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΣΙΝ ΤΗΣ ΠΑΡΟΥΣΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ δια Κυβερνήσεως υπηρεσιακής, άνευ πολιτικής χροιάς, παρεχούσης όλας τας αναγκαίας εγγυήσεις δια την εφαρμογήν της ευμενούς ουδετερότητος. 3ον. ΑΜΕΣΟΝ ΔΙΑΛΥΣΙΝ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ, συνοδευομένης υπό διεξαγωγής νέων εκλογών, εντός των συνταγματικών προθεσμιών. 4ον. ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΣΙΝ ΕΚ ΣΥΜΦΩΝΟΥ ΜΕΤΑ ΤΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ, ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΩΝ ΤΙΝΩΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΩΝ , των οποίων η στάσις, εμπνεομένη από ξένας οδηγίας, διηυκόλυνε τας αποπείρας τας διαπραχθείσας κατά φιλησύχων πολιτών και τας ύβρεις τας γενομένας κατά των πρεσβειών των Συμμάχων και των υπηκόων αυτών.>
Μετά την παραίτηση Σκουλούδη ανέλαβε κυβέρνηση Ζαϊμη και το τρίστηλο άρθρο του ΕΜΠΡΟΣ της 10ης Ιουνίου, σχολίαζε μεταξύ άλλων: <Από της χθες η Ελλάς διοικείται από κυβέρνησιν την οποίαν επέβαλον αι τρεις Δυνάμεις και από αστυνομίαν, εις τον καταρτισμόν της οποίας θα συμπράξουν αι τρεις Δυνάμεις, και θα ενεργήση εκλογάς, τας οποίας ηθέλησαν αι τρεις Δυνάμεις, όπως ανέλθη εις την εξουσίαν πρωθυπουργός τον οποίον θεωρούν απαραίτητον αι τρεις Δυνάμεις. Αλλ΄ η σειρά αυτή των παραδοξοτάτων λοξοδρομιών δια των οποίων βαίνουν προς το επιδιωκόμενον τέρμα δεν έχει πλέον κανένα σκοπόν, αφού η αυθαιρεσία και η βία αποτελούν την βάσιν της ενεργείας των. Ηδύναντο αντί του 2ου και 3ου άρθρου του τελεσιγράφου των, να προσθέσουν έν μόνον όπερ θα ικανοποίει την αξίωσίν των από της πρώτης στιγμής. Άρθρον 2ον. “Ο Βασιλεύς υποχρεούται να επαναφέρη εις την εξουσίαν τον κ. Βενιζέλον, η δε Βουλή να παράσχη εις αυτόν αμέριστον την εμπιστοσύνην της.>  Και ο Βενιζέλος έγινε πρωθυπουργός ένα χρόνο μετά, όπως θα δούμε παρακάτω. Στην όλη υπόθεση φιλοβενιζελική και φιλοανταντική πολιτική ακολούθησε η άκρως βενιζελική εφημερίδα της Θεσσαλονίκης ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ, που θεωρούσε το τελεσίγραφο... σπουδαιότατο, όπως τόνιζε σε ολοσέλιδο ρεπορτάζ της 9ης Ιουνίου (φωτογραφία).