ΣΤΗ... ΣΚΑΚΙΕΡΑ ΤΩΝ ΒΑΛΚΑΝΙΩΝ
Από τον ΑΛΕΞΑΝΔΡΟ ΤΑΡΚΑ
Αν το 1991-92 κάποιος υποστήριζε ότι η πολιτική του Κων. Μητσοτάκη για το ζήτη μα των Σκοπίων θα ήταν τόσο αποτυχημένη ώστε σήμερα η πρωτεύουσα και το αεροδρόμιο της γειτονικής χώρας να κοσμούνται από αγάλματα του Μεγάλου Αλεξάνδρου, θα τον αποκαλούσαν κινδυνολόγο.
Κι αν το 2001-2002 εξέφραζε αμφιβολίες, μήπως οι ηγέτες της ΠΓΔΜ δεν εκτιμήσουν την πολιτική, οικονομική και στρατιωτική συνδρομή των Κ. Σημίτη και Γ. Παπανδρέου κατά τη διάρκεια και μετά τον εμφύλιο με την αλβανική κοινότητα, θα τον απαξίωναν σαν αναχρονιστή.
Στα τέλη του 2011 -αρχές 2012- η σκληρή πραγματικότητα είναι ότι η Ελλάδα καταδικάστηκε στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης για παραβίαση της Ενδιάμεσης Συμφωνίας και ότι ανοίγει ένα νέο διπλωματικό κεφάλαιο που θα απαιτήσει επιδέξιους χειρισμούς. Οσο κι αν απεφεύχθησαν τα χειρότερα, καθώς το Δικαστήριο απέρριψε το αίτημα των Σκοπίων να διαταχθεί η Ελλάδα να άρει τις αντιρρήσεις της για ένταξη τους στους διεθνείς οργανισμούς,η ωμή αλήθεια είναι ότι οι συσχετισμοί άλλαξαν.Το πλεονέκτημα τη; ΠΓΔΜ δεν είναι μια ηθική ή πολιτική δικαίωση από τη Χάγη, αλλά η δυνατότητα να αξιοποιήσει τη δικαστική απόφαση για μεταφορά του θέματος στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ. Αποτελεί κοινό μυστικό στους διπλωματικούς διαδρόμους ότι ο πρωθυπουργός της ΠΓΔΜ Ν. Γκρούεφσκι έχει εξετάσει, από τον περασμένο Μάιο,την αξιοποίηση του Καταστατικού Χάρτη του ΟΗΕ που ορίζει στο άρθρο 94, παράγραφος 2: «Αν ένας αντίδικος δεν εκτελέσει τις υποχρεώσεις που του επιβάλλονται σύμφωνα με απόφαση του Δικαστηρίου, ο άλλος αντίδικος δικαιούται να καταφύγει στο Συμβούλιο Ασφαλείας, το οποίο μπορεί, αν το κρίνει
αναγκαίο, να κάνει συστάσεις ή να αποφασίσει για τα μέτρα που θα ληφθούν,ώστε να εκτελεστεί η δικαστική απόφαση».
Οπως είναι φανερό από τη διατύπωση του επίμαχου άρθρου, ενδεχόμενη προσφυγή της ΠΓΔΜ θα
ανοίξει έναν κύκλο μακράς αντιπαράθεσης.
Η Ελλάδα θα υπογραμμίσει ότι. καθώς δεν υπάρχει συγκεκριμένο διατακτικό στην απόφαση της Χάγης που να της επιβάλλει οποιεσδήποτε (υπό την έννοια του άρθρου 94,παρ.2) «υποχρεώσεις», τότε η υπόθεση δεν μπορεί να εγγραφεί στην ημερήσια διάταξη του Συμβουλίου Ασφαλείας.
Αντίθετα, η ΠΓΔΜ αναμένεται να ισχυριστεί ότι το γενικό σκεπτικό της Χάγης δείχνει προς την κατεύθυνση των «συστάσεων» και των «μέτρων-» του ιδίου άρθρου ακόμα κι αν δεν έχουν προβλεφθεί ρτ]τά στο κείμενο της δικαστικής απόφασης.
Η επόμενη κίνηση του κ. Γκρούεφσκι στη σκακιέρα των Βαλκανίων, με την παραπομπή στο Συμβούλιο Ασφαλείας και πιθανό ταυτόχρονο «πάγωμα» των συνομιλιών για την ονομασία της ΠΓΔΜ, είναι τόσο προβλέψιμη ώστε ενδεχόμενη ελληνική ολιγωρία θα είναι εγκληματική.
Υπεύθυνος δεν θα είναι ο υπουργός Εξωτερικών Στ. Δήμας, αλλά η απουσία ισχυρού πρωθυπουργού και η έλλειψη κοινών προγραμματικών θέσεων της μεταβατικής κυβέρνηση . Γιατί δεν είναι δ υνατόν να υπάρχει ασθενής κυβέρνηση στην Αθήνα, όταν οι νέοι συνομιλητές της μπορεί να μην είναι μόνον η ΠΓΔΜ, αλλά και τα πέντε μόνιμα και τα δέκα μη μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ.
* Ο Αλέξανδρος Τάρκας είναι εκδότης του περιοδικού «Αμυνα & Διπλωματία» και σύμβουλος ξένων εταιριών μελέτης επιχειρηματικού ρίσκου για τη ΝΑ Ευρώπη.
ΠΗΓΗ: Εφημερίδα «δημοκρατία» 7 Δεκεμβρίου 2011
