Πήρε κανείς το μήνυμα της πλατείας των Σκοπίων;
Την ώρα που η Ελλάδα βρίσκεται στο «μάτι του κύκλωνα», Έλληνες κι Ευρωπαίοι φοβούνται μην τους έρθει ο «ουρανός στο κεφάλι» και η Ευρώπη τρέμει τις πιθανότητες ενός ντόμινο που θα οδηγήσει στην κατάρρευση του ευρώ, τα πάσης φύσεως αρνητικά δημοσιεύματα κατά της χώρας μας έχουν γίνει πικρή καθημερινότητα. Δεν αποτελούν ξεχωριστή είδηση.
Τα πολεμικά ανακοινωθέντα ενός ιδιότυπου οικονομικού πολέμου ηχούν στα αυτιά μας, πλέον, οικεία. Ακόμα πιο δυσάρεστα οικεία είναι τα ελληνικά ξεκατινιάσματα και οι κοκορομαχίες ενός πολιτικού συστήματος που εμφαντικά κλείνει τα αυτιά του στις κραυγές αγωνίας του κινήματος της πλατείας. Οι πολιτικοί ταγοί δείχνουν να περπατάνε με πίσω βήματα προς τα εμπρός. Η αλλαγή κατεύθυνσης δεν φαίνεται να είναι στα άμεσα σχέδια τους.
Έχουμε μάθει να κοιμόμαστε και να ξυπνάμε με το μικροσκόπιο της παγκόσμιας κοινής γνώμης πάνω από τα κεφάλι μας, να περιμένουμε στωικά τις βίαιες αντιδράσεις των ανεξέλεγκτων αγορών κάθε φορά που καταγράφεται μια αντίδραση, μια δήλωση, μια υποβάθμιση, ένα δημοσίευμα.
Οι ειδικοί και μη κάνουν λόγο για τον ισχυρό συμβολισμό όλων των παραπάνω.
Πόσο συμβολική είναι η τοποθέτηση του αγάλματος του Μεγάλου Αλεξάνδρου στην κεντρική πλατεία των Σκοπίων;
Πόσο συμβολική είναι η τοποθέτηση στην κεντρική πλατεία της πόλης Μπίτολα (Μοναστήρι) το χάλκινο άγαλμα του Φιλίππου Β΄;
Πόσο συμβολική είναι η ανυπαρξία ουσιαστικής αντίδρασης από την ελληνική πλευρά;
Κι αν δεν ενδιαφέρει κανέναν Ευρωπαίο η είδηση, δεν ενδιαφέρει και τους Έλληνες; Τόσο πολύ μας έχει απορροφήσει το Μεσοπρόθεσμο σχέδιο και οι προσπάθειες εθνικής συναίνεσης, που αρκούμαστε στο να χαρακτηρίζουμε απλά γραφική την παραπάνω ενέργεια του κράτους των Σκοπίων που παραβιάζει το πνεύμα της Ενδιάμεσης Συμφωνίας;
Χρόνο με το χρόνο αναπτύσσεται το Μακροπρόθεσμο σχέδιο της ηγεσίας του ΠΓΔΜ, που κατασκευάζει την εθνική της ταυτότητα καπηλευόμενη την ιστορία μας και διαμορφώνοντας εθνική συνείδηση στους πολίτες του.
Όταν η συστηματική προπαγάνδα, η κατασκευή ιστορίας και η ιδιοποίηση συμβόλων απ μεριάς της ΠΓΔΜ συναντά την εγκληματική αδιαφορία μιας σπαρασσόμενης Ελλάδας, δημιουργούνται τετελεσμένα κεκτημένα. Όσο πιο εύκολα και βαθιά τα κατοχυρώνουν, τόσο πιο δύσκολη γίνεται η διαπραγμάτευση, γιατί προσερχόμενοι σ’ αυτήν κουβαλούν την φανατική στήριξη ενός λαού που έχει μάθει ότι είναι απόγονος του Μεγάλου Αλεξάνδρου.
Πολύ κακώς η εθνική μας αυτοσυνειδησία εξαντλείται στο να πείσουμε την Ευρώπη ότι δεν είμαστε μαύρα πρόβατα της ΕΕ.
Η εξωτερική μας πολιτική, ασφαλώς και δεν είναι ζήτημα που μπορεί να αναπτυχθεί με το παρόν άρθρο.
Είναι, όμως, ανεπίτρεπτο οι συνεχιζόμενες προκλήσεις των βόρειων γειτόνων μας να περνούν στα ψιλά των εφημερίδων, να μην κάνουν πια αίσθηση στη μουδιασμένη ελληνική κοινή γνώμη και το υπουργείο Εξωτερικών να εξαντλείται στο να χαρακτηρίζει τις ενέργειες αυτές ως γραφικές.
Θα μου πείτε, εδώ η ελληνική Βουλή δεν λαμβάνει το μήνυμα της πλατείας Συντάγματος, θα λάβει το μήνυμα της πλατείας των Σκοπίων που είναι τόσα χιλιόμετρα μακριά;
Από το www.aixmi.gr
Την ώρα που η Ελλάδα βρίσκεται στο «μάτι του κύκλωνα», Έλληνες κι Ευρωπαίοι φοβούνται μην τους έρθει ο «ουρανός στο κεφάλι» και η Ευρώπη τρέμει τις πιθανότητες ενός ντόμινο που θα οδηγήσει στην κατάρρευση του ευρώ, τα πάσης φύσεως αρνητικά δημοσιεύματα κατά της χώρας μας έχουν γίνει πικρή καθημερινότητα. Δεν αποτελούν ξεχωριστή είδηση.
Τα πολεμικά ανακοινωθέντα ενός ιδιότυπου οικονομικού πολέμου ηχούν στα αυτιά μας, πλέον, οικεία. Ακόμα πιο δυσάρεστα οικεία είναι τα ελληνικά ξεκατινιάσματα και οι κοκορομαχίες ενός πολιτικού συστήματος που εμφαντικά κλείνει τα αυτιά του στις κραυγές αγωνίας του κινήματος της πλατείας. Οι πολιτικοί ταγοί δείχνουν να περπατάνε με πίσω βήματα προς τα εμπρός. Η αλλαγή κατεύθυνσης δεν φαίνεται να είναι στα άμεσα σχέδια τους.
Έχουμε μάθει να κοιμόμαστε και να ξυπνάμε με το μικροσκόπιο της παγκόσμιας κοινής γνώμης πάνω από τα κεφάλι μας, να περιμένουμε στωικά τις βίαιες αντιδράσεις των ανεξέλεγκτων αγορών κάθε φορά που καταγράφεται μια αντίδραση, μια δήλωση, μια υποβάθμιση, ένα δημοσίευμα.
Οι ειδικοί και μη κάνουν λόγο για τον ισχυρό συμβολισμό όλων των παραπάνω.
Πόσο συμβολική είναι η τοποθέτηση του αγάλματος του Μεγάλου Αλεξάνδρου στην κεντρική πλατεία των Σκοπίων;
Πόσο συμβολική είναι η τοποθέτηση στην κεντρική πλατεία της πόλης Μπίτολα (Μοναστήρι) το χάλκινο άγαλμα του Φιλίππου Β΄;
Πόσο συμβολική είναι η ανυπαρξία ουσιαστικής αντίδρασης από την ελληνική πλευρά;
Κι αν δεν ενδιαφέρει κανέναν Ευρωπαίο η είδηση, δεν ενδιαφέρει και τους Έλληνες; Τόσο πολύ μας έχει απορροφήσει το Μεσοπρόθεσμο σχέδιο και οι προσπάθειες εθνικής συναίνεσης, που αρκούμαστε στο να χαρακτηρίζουμε απλά γραφική την παραπάνω ενέργεια του κράτους των Σκοπίων που παραβιάζει το πνεύμα της Ενδιάμεσης Συμφωνίας;
Χρόνο με το χρόνο αναπτύσσεται το Μακροπρόθεσμο σχέδιο της ηγεσίας του ΠΓΔΜ, που κατασκευάζει την εθνική της ταυτότητα καπηλευόμενη την ιστορία μας και διαμορφώνοντας εθνική συνείδηση στους πολίτες του.
Όταν η συστηματική προπαγάνδα, η κατασκευή ιστορίας και η ιδιοποίηση συμβόλων απ μεριάς της ΠΓΔΜ συναντά την εγκληματική αδιαφορία μιας σπαρασσόμενης Ελλάδας, δημιουργούνται τετελεσμένα κεκτημένα. Όσο πιο εύκολα και βαθιά τα κατοχυρώνουν, τόσο πιο δύσκολη γίνεται η διαπραγμάτευση, γιατί προσερχόμενοι σ’ αυτήν κουβαλούν την φανατική στήριξη ενός λαού που έχει μάθει ότι είναι απόγονος του Μεγάλου Αλεξάνδρου.
Πολύ κακώς η εθνική μας αυτοσυνειδησία εξαντλείται στο να πείσουμε την Ευρώπη ότι δεν είμαστε μαύρα πρόβατα της ΕΕ.
Η εξωτερική μας πολιτική, ασφαλώς και δεν είναι ζήτημα που μπορεί να αναπτυχθεί με το παρόν άρθρο.
Είναι, όμως, ανεπίτρεπτο οι συνεχιζόμενες προκλήσεις των βόρειων γειτόνων μας να περνούν στα ψιλά των εφημερίδων, να μην κάνουν πια αίσθηση στη μουδιασμένη ελληνική κοινή γνώμη και το υπουργείο Εξωτερικών να εξαντλείται στο να χαρακτηρίζει τις ενέργειες αυτές ως γραφικές.
Θα μου πείτε, εδώ η ελληνική Βουλή δεν λαμβάνει το μήνυμα της πλατείας Συντάγματος, θα λάβει το μήνυμα της πλατείας των Σκοπίων που είναι τόσα χιλιόμετρα μακριά;
Από το www.aixmi.gr
