5 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1912

Η Ελλάδα είχε σπεύσει να κηρύξη πρώτη τον πόλεμο κατά της Πύλης, σε εφαρμογή της Ελληνοβουλγαρικής συμμαχίας και αφού η Τουρκία από την προηγουμένη, απορρίπτουσα το ελληνο-σερβο-βουλγαρικό τελεσίγραφο, είχε κηρύξει τον πόλεμο μόνο εναντίον Σερβίας και Βουλγαρίας. Οι Τούρκοι δεν είχαν κηρύξει τον πόλεμο επιδιώκοντας να κερδίσουν χρόνο για να μεταφέρουν στρατό στη Μακεδονία ή να αποσπάσουν την Ελλάδα από τη συμμαχία.

Το κήρυγμα του πολέμου έγινε με διάγγελμα του βασιλιά Γεωργίου, που ανεκοίνωσε στη Βουλή ο πρωθυπουργός Βενιζέλος. Την πρώτη ανακοίνωση έκανε ο υπουργός Εξωτερικών Λάμπρος Κορομηλάς, που είπε: «Το Ελληνικόν Κράτος εκ συμφώνου προς την Βουλγαρίαν και την Σερβίαν – του Μαυροβουνίου προηγηθέντος – εκήρυξε χθές τον πόλεμον κατά της Τουρκίας.» Στη συνέχεια ανέγνωσε το κείμενο της κηρύξεως που είχε επιδοθεί «προς την Υψηλήν Πύλην» από τον πρεσβευτή μας στην Κωνσταντινούπολη και το λόγο πήρε μετά ο πρωθυπουργός που είπε:
«Λαμβάνω την τιμήν να ανακοινώσω προς την Βουλήν διάγγελμα της Α. Μ. του Βασιλέως προς τον Λαόν, έχον ούτω: Αι ιεραί υποχρεώσεις προς την φιλτάτην πατρίδα, προς τους υποδούλους Αδελφούς μας και προς την ανθρωπότητα, επιβάλλουσιν εις το Κράτος μετά την αποτυχίαν των ειρηνικών προσπαθειών του προς επίτευξιν και εξασφάλισιν των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, των υπό τον Τουρκικόν ζυγόν Χριστιανών, όπως δια των όπλων θέση τέρμα εις την δυστυχίαν την οποίαν ούτοι υφίστανται από τόσων αιώνων. Η Ελλάς πάνοπλος μετά των συμμάχων αυτής, εμπνεομένων υπό των αυτών αισθημάτων και συνδεομένων δια κοινών υποχρεώσεων, αναλαμβάνει τον ιερόν αγώνα του δικαίου και της Ελευθερίας των καταδυναστευομένων λαών της Ανατολής. Ο κατά ξηράν και θάλασσαν στρατός ημών εν πλήρει συναισθήσει του καθήκοντος αυτού προς το Έθνος και την Χριστιανωσύνην, μνήμων των εθνικών αυτού παραδόσεων και υπερήφανος δια την ηθικήν αυτού υπεροχήν και αξίαν, αποδύεται μετά πίστεως εις τον αγώνα, όπως δια του τιμίου αυτού αίματος αποδώση την Ελευθερίαν εις τους τυραννουμένους. 

 Η Ελλάς μετά των αδελφών συμμάχων Κρατών θα επιδιώξη πάση θυσία τον ιερόν αυτόν σκοπόν, επικαλούμενοι δε την αρωγήν του Υψίστου εν τω διακαιοτάτω τούτω αγώνι του πολιτισμού, ανακράζωμεν. Ζήτω η Ελλάς. Ζήτω το Έθνος. Αθήνα 5 Οκτωβρίου 1912. ΓΕΩΡΓΙΟΣ. Το Υπουργικόν Συμβούλιον Ελευθ. Βενιζέλος, Λ. Κορομηλάς, Κ. Ρακτιβάν, Ε. Ρέπουλης, Ι. Δ. Τσιριμώκος, Ανδρ. Μιχαλακόπουλος. Ν. Στράτος. Λ. Διομήδης.»
Και ο Βενιζέλος καταλήγει: « Νομίζω ότι δικαιούμαι να ανακράξω μετά τούτο: Ζήτω ο Βασιλεύς.»
Τι ειρωνεία αλήθεια!.. Λϊγα χρόνια μετά θα ανέκραζε «Έξω ο Βασιλεύς»...
Στη φωτογραφία η σελίδα του ΣΚΡΙΠ στις 6 Οκτωβρίου 1912, με την περιγραφή της «ιστορικωτάτης ημέρας εις την Βουλήν».



*Την ίδια μέρα σώματα εθελοντών αποβιβάζονται στη Χαλκιδική και απελευθερώνουν την περιοχή από τους Τούρκους.