14 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1904

Ένα επεισόδιο, χαρακτηριστικό της αγριότητας των κομιτατζήδων, μια μέρα μετά τη δολοφονία του Παύλου Μελά. Βούλγαροι ένοπλοι στο χωριό Γρίτσιστα της περιοχής Γευγελής κυκλώνουν το σπίτι του Άγγελου Σίσκου, όπου έμενε η Ελληνίδα δασκάλα Αικατερίνη Χατζηγεωργίου. Οι κομιτατζήδες άρχισαν να πυροβολούν όταν η δασκάλα και οι άλλοι ένοικοι αρνήθηκαν να παραδοθούν και πρόβαλαν αντίσταση. Στο τέλος οι κομιτατζήδες κατέληξαν στην προσφιλή τους μέθοδο. Έβαλαν φωτιά στο σπίτι και έκαψαν ζωντανούς, όσους βρίσκονταν μέσα. Η θυσία της δασκάλας Χατζηγεωργίου έγινε θρύλος στη Μακεδονία και γι΄ αυτήν γράφτηκε το παρακάτω δημώδες τραγούδι:

- Παιδιά μου , γιατί χύνεται δάκρυα με τόση λαύρα
κι όλα φοράτε μαύρα στο έρμο αυτό σχολειό ;
- Έκαψαν τη δασκάλα μας Βούλγαροι δολοφόνοι
κι έχουμε μείνει μόνοι , χωρίς μανούλα πλειό .
Γιατί από μάνα πιο πολύ μας αγαπούσε εκείνη ,
η δόλια Αικατερίνη από τη Γευγελή .
Της είπαν να παραδοθεί τα τέρατα εκείνα.
Μ' αυτή σαν Μπουμπουλίνα, ενώ πυροβολεί, τους λέει
" Δεν παραδίνεται ποτέ της μια Ελληνίδα ".
Κι ως λύκαινα ηρωίδα τρεις ώρες τους κρατεί.
Μα τέλος την εκάψανε κι επέταξε στα ουράνια
κι εμάς σε μαύρη ορφάνια μας άφησε στη γη .