Εισαγωγή (Μέρος 3ον)

ΝΑ ΣΥΜΒΙΒΑΣΤΟΥΜΕ ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ
«ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ;»

Τον Σεπτέμβριο του 2005 είχε ξεκινήσει μια συζήτηση για το όνομα, ύστερα από πρόταση του διευθυντού της «Καθημερινής» Αντώνη Καρκαγιάννη, που πρότεινε σε σημείωμά του στη στήλη «Κάθε μέρα» ( 13-9-2005) να αποτελέσει σημείο διαβουλεύσεων και κάποιου συμβιβασμού μεταξύ Ελλάδος και Σκοπίων το όνομα «Δημοκρατία της Μακεδονίας», με τη δικαιολογία ότι αυτό αποτελεί… σύνθετη ονομασία. Η πρόταση όπως είναι φυσικό προκάλεσε θύελλα διαμαρτυριών με «βομβαρδισμό ηλεκτρονικών μηνυμάτων και επιστολών», όπως ο ίδιος ο αρθρογράφος αποκάλυπτε, λίγες μέρες μετά. Από τον… «βομβαρδισμό» αυτόν αξίζει να ξεχωρίσουμε ένα άρθρο του κ. Στέλιου Παπαθεμελή, βουλευτή Θεσσαλονίκης, τέως υπουργού ( γνωστού σύγχρονου «Μακεδονομάχου» ) που δημοσιεύτηκε στην «Καθημερινή» της Κυριακής 18-9-2005, με τον τίτλο «Τα Σκόπια δεν έχουν δικαίωμα στο όνομα Μακεδονία». Από το άρθρο αυτό θα παραθέσουμε δύο ενδιαφέροντα, εντυπωσιακά και αποστομωτικά αποσπάσματα, σχετικά με την ουσία του θέματος. Γράφει ο κ. Παπαθεμελής.




«ΙΙΙ. Οι «ελληναράδες» ( από τινων ημερών και ο Οικουμενικός Πατριάρχης που κατακεραυνώνει τους παραχαράκτες της Ιστορίας πρέπει να υπάγεται σ΄ αυτό το είδος ) αείμνηστοι Κωνσταντίνος Καραμανλής και Ανδρέας Παπανδρέου εγειρόμενοι του τάφου μαστιγώνουν αγρίως τον αρθρογράφο σας.
α) Κ. Καραμανλής (επιστολή προς τους ηγέτες ΕΟΚ 3/1/92):
«Η Δημοκρατία αυτή δεν έχει κανένα απολύτως δικαίωμα, είτε ιστορικό, είτε εθνολογικό, να χρησιμοποιεί το όνομα Μακεδονία. Ιστορικό μεν γιατί οι Σλάβοι που αποτελούν την πλειοψηφία του σημερινού πληθυσμού της Δημοκρατίας αυτής εμφανίστηκαν στην Ιστορία της περιοχής μόλις τον 6ο μ.Χ. αιώνα, δηλαδή 1.000 περίπου χρόνια μετά την εποχή που ο Μέγας Αλέξανδρος κατέστησε τη Μακεδονία σημαντικό τμήμα του αρχαίου ελληνικού κόσμου.
Και εθνολογικό, γιατί ο πληθυσμός της Δημοκρατίας αυτής αποτελείται από Σλάβους, Αλβανούς, Αθίγγανους και άλλες εθνότητες, όλες βεβαίως σεβαστές, αλλά χωρίς καμιά σχέση με τους Μακεδόνες».
β) Α. Παπανδρέου (επιστολή προς αρχιεπίσκοπο Ιάκωβο 23/4/92):
«Θέλω να σας διαβεβαιώσω ότι είμαι ανυποχώρητος σε ό,τι αφορά τις προκλήσεις των Σκοπίων. Δεν πρόκειται να συναινέσω σε αναγνώριση de jure και de facto εφόσον το όνομα «Μακεδονία» χρησιμοποιηθεί με επιθετικό ή όχι προσδιορισμό στην ονομασία του κρατιδίου των Σκοπίων».

Στη συνέχεια ο κ. Παπαθεμελής, αφού χαρακτήριζε το πρόβλημα της ονομασίας των Σκοπίων ως «μία παρατημένη εθνική υπόθεση» παρέθετε ιστορικά στοιχεία για το θέμα:

«… Η ψευδώνυμη δημοκρατία είναι σταλινοτιτοϊκό δημιούργημα, βασισμένο στο κατασκευασμένο ιδεολόγημα των «3 Μακεδονιών». Ο Στάλιν διείδε σε αυτό πρόσφορο εργαλείο καθόδου στο Αιγαίο. Ονόμασαν με τον Τίτο Μακεδονία την τότε «Μπαρντάσκα Μπανοβίνα», προήγαγε σε μακεδονικό έθνος τους ανύποπτους κατοίκους της περιοχής, έδωσε εντολή στον Δημητρόφ της Βουλγαρίας να «εκμακεδονίσει» το νοτιοδυτικό τμήμα της χώρας του. Έχει δημοσιευθεί ο διάλογος Στάλιν – Δημητρόφ το 1947 στη Μόσχα, όπου ο Στάλιν ψέγει τον Βούλγαρο «γιατί καθυστερεί ο πολιτιστικός εκμακεδονισμός του Πιρίν». Ο Δημητρόφ απολογείται ότι «δεν υπάρχει έθνος Μακεδόνων» και ο Στάλιν οργίλος του απαντά «δεν υπήρχε και έθνος Λευκορώσων, μας χρειαζόταν, το κάναμε και αυτό μας χρειάζεται και το κάναμε»! Η προπαγάνδα πλέχτηκε άριστα με το παραμύθι της ελεύθερης Μακεδονίας και ελεύθερων Μακεδόνων (Σκοπίων) και το σοβινιστικό ιδεώδες της απελευθέρωσης των δούλων αδελφών και των δούλων εδαφών της Ελλάδος. Εννοείται αυτό αποτελεί την κρατική ιδεολογία και αυτής της ώρας. Σας παραπέμπω στην εκπομπή του MEGA, προ εξαμήνου, όπου τα ερωτώμενα παιδιά του σκοπιανού σχολείου απαντούν ότι τα σύνορα της πατρίδας τους είναι «στον Όλυμπο», «στη Χαλκιδική», «στο Αιγαίο», «στη Λάρισα»! Αυτά είναι έργα του επίσημου κράτους του Γκλιγκόροφ, του Γκεοργκιέφσκι κ.λπ. ( ο τελευταίος δήλωνε ότι πρωτεύουσα της χώρας του είναι η Θεσσαλονίκη και θα πιει καφέ στον… Λευκό Πύργο).

Περαιτέρω ο κ. Παπαθεμελής, αφού αναφέρεται στις υποχωρήσεις που έχει κάνει μέχρι σήμερα η Ελλάδα, δέχεται αδιαμαρτύρητα τις προκλήσεις των Σκοπιανών, ενώ παράλληλα τους ενισχύει – είτε το κράτος, είτε ιδιώτες επιχειρηματίες, που αποδυναμώνουν τις επιχειρήσεις τους στην Ελλάδα για να τις μεταφέρουν στα Σκόπια – και ο αντίπαλος στάθηκε πεισματικά και προκλητικά ανυποχώρητος, καταλήγει τονίζοντας:

«Δυστυχώς, εμείς από καιρό εκάναμε την υποχώρησή μας σημαία, ως εθνικό μας όραμα τη σύνθετη ονομασία που επικαλείται ο αρθρογράφος σας. Φρονώ ότι στην παρούσα φάση της διαπραγμάτευσης οφείλουμε, απαλλαγμένοι από τις δουλείες και τις δειλίες του πρόσφατου παρελθόντος, όλοι, ο πολιτικός κόσμος της χώρας, οι πολίτες, οι απόδημοι, οι πάντες, να τιμήσουμε τις παρακαταθήκες των δύο κορυφαίων πολιτικών μας ανδρών, του Κωνσταντίνου Καραμανλή και του Ανδρέα Παπανδρέου. Και να δράσουμε αναλόγως.»

Όπως αναφέρθηκε παραπάνω ο κ. Παπαθεμελής υπενθύμισε την επιστολή, με ταυτόχρονο περιεχόμενο, που είχε απευθύνει ο τότε Πρόεδρος της Δημοκρατίας, αείμνηστος Κωνσταντίνος Καραμανλής σε ηγέτες κρατών – μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης ( Αντρεόττι, Κολ, Μέητζορ, Μιττεράν και Σοάρες ) στην οποία προσέθετε και τις εξής επισημάνσεις, που αξίζει να αναφέρουμε:

« Είναι γνωστόν ότι η Δημοκρατία αυτή, που αποτελούσε το νότιο τμήμα της Γιουγκοσλαβίας, ονομάσθηκε Μακεδονία από τον Τίτο το 1944, τότε δηλαδή που εκείνος, η Μόσχα και η Βουλγαρία απέβλεπαν στην έξοδό τους στο Αιγαίο δια του διαμελισμού της Ελλάδος. Και είναι βέβαια αδιανόητο σήμερα, μετά την λήξη του ψυχρού πολέμου, να δοθεί μία ιστορική νομιμοποίηση σε όσους είχαν ή μπορεί να έχουν στο μέλλον τέτοιες βλέψεις.»

Επιστολή με το αυτό περιεχόμενο και ορισμένες προσθήκες είχε απευθύνει ο Κωνστ. Καραμανλής, στις 5 Φεβρουαρίου 1992 και στον τότε πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών Τζορτζ Μπους. Χρήσιμο είναι να θυμίσουμε ένα απόσπασμα από τις προσθήκες της επιστολής, που αναφέρονται στις παλιές, αλλά και νέες διεκδικήσεις των Σκοπίων. Έγραφε:

«Από τότε ( Σ. Σ. Το 1944 ) έχουν αλλάξει βέβαια πολλά πράγματα. Εκείνο που δεν έχει αλλάξει είναι οι σταθερές και μη αποκρυπτόμενες εδαφικές διεκδικήσεις των Σκοπίων εις βάρος της Ελλάδος. Διεκδικήσεις που όχι μόνο προπαγανδίζονται ανοικτά στην Ευρώπη, στις ΗΠΑ, στον Καναδά και στην Αυστραλία, αλλά και διατυπώθησαν επίσημα – προ ολίγου χρόνου – στο Σύνταγμα της Δημοκρατίας των Σκοπίων.
» Τα Σκόπια δεν μπορούν ασφαλώς να αποτελέσουν σήμερα από μόνα τους σοβαρή απειλή για την Ελλάδα. Η χώρα μου όμως έχει υποστεί στο σχετικά πρόσφατο παρελθόν πολλές εισβολές από πολλούς γείτονές της. Και η Δημοκρατία των Σκοπίων ήταν ένα από τα όργανα που χρησιμοποίησαν οι Δυνάμεις εκείνες που επεδίωξαν τον διαμελισμό της Ελλάδος δια της αποσπάσεως της Μακεδονίας.
» Για τους λόγους αυτούς, η Ελλάδα έχει καθήκον να εμποδίσει την δημιουργία στα βόρεια σύνορά της συνθηκών που θα επέτρεπαν σε οποιονδήποτε συνδυασμό Δυνάμεων να απειλήσει και πάλι στο μέλλον την ασφάλεια και την εδαφική ακεραιότητά της.

Ανέφερε ο Καραμανλής στην προς Μπους επιστολή του την προπαγάνδα που ασκούσανε οι Σκοπιανοί όλα αυτά τα χρόνια. Το 1982 ο και τότε Πρόεδρος της Δημοκρατίας είχε πραγματοποιήσει επισκέψεις στην Αυστραλία και τον Καναδά. Και στις δύο χώρες απευθυνόμενος στους Έλληνες ομογενείς, που τον είχαν υποδεχθεί με εκδηλώσεις λατρείας, τους είχε καλέσει να φροντίζουν ώστε «… να εξουδετερώσουν όλους εκείνους που βλάπτουν την Ελλάδα, παραμορφώνοντας την ιστορία του τόπου μας και ιδιαίτερα της Μακεδονίας.» Και ακροατές του ήταν πολλοί Μακεδόνες που είχαν μεταναστεύσει στην Αυστραλία και τον Καναδά.

Έτσι είχε το Σκοπιανό το 1992, δηλαδή την εποχή που μόλις είχαν ανεξαρτητοποιηθεί όλες οι γιουγκοσλαβικές δημοκρατίες, μεταξύ των οποίων και των Σκοπίων και αγωνίζονταν για την αναγνώρισή τους. Ειδικότερα για την πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας είχαν αποφασισθεί στην τότε Ευρωπαϊκή Κοινότητα και συγκεκριμένα από το Συμβούλιο υπουργών Εξωτερικών στις Βρυξέλλες, στις 16 Δεκεμβρίου 1991, οι όροι με τους οποίους η ΕΟΚ θα αναγνώριζε τα Σκόπια. Για την απόφαση αυτή ο τότε πρωθυπουργός Κωνστ. Μητσοτάκης είχε δηλώσει μετά την επιστροφή του από τη Σύνοδο του Μάαστριχτ, στις 17 Δεκεμβρίου 1991, μεταξύ άλλων και τα εξής:

«Επειδή η Κοινότης προχωρεί προς αναγνώριση Κροατίας και Σλοβενίας, ετέθησαν και οι ειδικές προϋποθέσεις που θα πρέπει να ισχύσουν για να συζητηθεί ενδεχόμενη αναγνώριση της Δημοκρατίας των Σκοπίων. Τρεις προϋποθέσεις, που είναι:
» Πρώτον, να ξεκαθαρίσει πλήρως και να εγγυηθεί με το Σύνταγμά της ότι δεν έχει εδαφικές αξιώσεις έναντι της Ελλάδος.
» Δεύτερον, να διευκρινίσει, ρητώς, ότι δεν υπάρχει «μακεδονική» μειονότητα στην Ελλάδα.
» Και τρίτον, να αλλάξει το όνομά της, κατά τέτοιο τρόπο, ώστε να μη δημιουργούνται παρεξηγήσεις σε ό,τι αφορά την ιστορική συνέχεια.» Για την τρίτη προϋπόθεση αναφερόταν στην απόφαση των υπουργών Εξωτερικών ότι η π. Γ. Δ. Μ. οφείλει να δεσμευτεί, πριν από την αναγνώριση, ότι δεν θα διεξαγάγει δραστηριότητες εχθρικής προπαγάνδας απέναντι σε γειτονικό κράτος ( δηλαδή την Ελλάδα ) «περιλαμβανομένης της χρήσεως μιας ονομασίας, η οποία υπονοεί εδαφικές διεκδικήσεις»…

Τα χρόνια πέρασαν και είναι γνωστά όσα ακολούθησαν και συνεχίζονται ακόμη σχετικά με την ονομασία των Σκοπίων. Και η προϋπόθεση για ονομασία που «να μην υπονοεί εδαφικές διεκδικήσεις» πετάχτηκε στον κάλαθο των αχρήστων, και δεν τη χρησιμοποιούν ακόμη και αυτοί που είχαν βάλει την υπογραφή τους στην απόφαση των Βρυξελλών, της 16ης Δεκεμβρίου 1991. Όπως αγνόησαν και την κοινή δήλωση της Λισαβώνας, στις 27 Ιουνίου 1992, σύμφωνα με την οποία η αναγνώριση της π. Γ. Δ. Μ. προϋποθέτει «ονομασία που δεν θα περιλαμβάνει τον όρο Μακεδονία». Αναφέρεται συγκεκριμένα στη δήλωση που διατυπώθηκε το εξής συγκεκριμένο κείμενο: «Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο επαναλαμβάνει τη θέση που έλαβε η Κοινότητα και τα Κράτη μέλη της στο Γκιμαράες σχετικά με την αίτηση της πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας για την αναγνώριση της ως ανεξάρτητου Κράτους. Εκφράζει την πρόθεσή του να αναγνωρίσει τη Δημοκρατία αυτή μέσα στα υφιστάμενα σύνορά της σύμφωνα με τη δήλωσή τους της 16ης Δεκεμβρίου 1991 υπό μία ονομασία που δεν θα περιλαμβάνει τον όρο Μακεδονία.» Και παρ΄ όλα αυτά όλοι πλέον – Άγγλοι, Γάλλοι, Πορτογάλοι και άλλοι, όπως θα έλεγε και ο Καραγκιόζης – αποκαλούν το γειτονικό κρατίδιο «Δημοκρατία της Μακεδονίας» και για κοροϊδία μάλλον – όπως τελευταία οι Αμερικανοί – προσθέτουν και το… προσωρινά μόνιμο FYROM.

Τον Δεκέμβριο του 1991 ο Κ. Καραμανλής, σε ερώτηση σχετικά με την μελλοντική πορεία του θέματος των Σκοπίων, είχε απαντήσει: « Τα Σκόπια θα έχουν ένα δραματικό πρόβλημα, προκειμένου να αποφασίσουν για το μέλλον τους. Εγώ τους προειδοποίησα, όπως θυμάστε, όταν μίλησα στη Θεσσαλονίκη τον Οκτώβριο. Τους είπα ότι, αν δεν θάψετε εσείς οι ίδιοι το φάντασμα το «Μακεδονικό», κάποτε θα βρείτε το μπελά σας».

Το φάντασμα πλανάται ακόμη και δεν θάφτηκε. Τώρα οι γείτονές μας – που δεν έχουν πάψει να μας προκαλούν και να παραβαίνουν όλους τους όρους που τους έχουν τεθεί – επιδιώκουν την ένταξή τους στο ΝΑΤΟ και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Και χρειάζονται για να συμβεί αυτό και το ΝΑΙ της Ελλάδας. Να είναι όμως βέβαιοι ότι ούτε Ελληνική Κυβέρνηση, ούτε η Ελληνική Βουλή θα ψηφίσουν υπέρ της ένταξής τους αν συνεχίσουν να διατηρούν στη ζωή το… φάντασμα της «Δημοκρατίας της Μακεδονίας». Και κάτι ακόμη. Κανένας πλανητάρχης δεν πρόκειται να επιβάλει στον Ελληνισμό αυτό το φάντασμα. Ούτε να παραμορφώσει την ιστορία της Μακεδονίας, την ιστορία της Ελλάδας.
Ως προς την φιλοαμερικανική στάση απέναντι στα Σκόπια, που εκδηλώθηκε με την αναγνώριση του γειτονικού μας κρατιδίου ως «Δημοκρατία της Μακεδονίας» από τον πρόεδρο Μπους, δύο μέρες μετά τη δεύτερη εκλογική του νίκη, θα παραθέσουμε ένα αποστομωτικό κείμενο που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Καθημερινή» στις 19.05.2009, υπό τον τίτλο «Επιχειρήματα πανεπιστημιακών για τη Μακεδονία». Πρόκειται για μια ιστορική επιστολή προς τον Αμερικανό πρόεδρο Μπάρακ Ομπάμα σχετικά με το θέμα της Μακεδονίας και της αναγνώρισης της π.Γ.Δ.Μ. από τις ΗΠΑ, που συνυπογράφουν δεκάδες πανεπιστημιακοί από όλο τον κόσμο. Τα βασικά σημεία της επιστολής έχουν ως εξής:

«Αξιότιμε κύριε πρόεδρε
Με την παρούσα επιστολή, οι υπογράφοντες ζητούμε με κάθε σεβασμό την παρέμβασή σας για να τακτοποιηθούν συντρίμμια ιστορικής αταξίας, που άφησε πίσω της στη νοτιοανατολική Ευρώπη η προηγούμενη κυβέρνηση των ΗΠΑ. Στις 4 Νοεμβρίου 2004, δύο ημέρες μετά την επανεκλογή του προέδρου Ceorge W. Bush, η κυβέρνησή του ομόφωνα αναγνώρισε τη «Δημοκρατία της Μακεδονίας» Αυτή η πράξη όχι μόνο κατέλυσε γεωγραφικά και ιστορικά δεδομένα, αλλά και έδωσε έναυσμα να ξεσπάσει μια επικίνδυνη επιδημία ιστορικού ρεβιζιονισμού , του οποίου το πιο προφανές σύμπτωμα είναι η καταχρηστική οικειοποίηση προς την κυβέρνηση των Σκοπίων, του πιο διάσημου Μακεδόνα, του Μέγα Αλέξανδρου. Πιστεύουμε ότι αυτή η ανοησία έχει ξεπεράσει κάθε όριο και ότι οι ΗΠΑ δεν έχουν καμία δουλειά να υποστηρίζουν την παραποίηση της ιστορίας. Ας κάνουμε μια ανασκόπηση των δεδομένων.