«Χθες εξεδικάσθη υπό του ενταύθα πλημμελιοδικείου η πολύκροτος πλέον υπόθεσις της “Μακεδονίας” και της συναδέλφου “Οπίνιον”, κατηγορουμένων, ως γνωστόν, δια την κατά την 21ην Νοεμβρίου π. ε. αναγραφήν μιας ψευδούς δήθεν ειδήσεως, καθ΄ ην συνεκροτήθη ενταύθα μία πεντακοσιομελής Τουρκοβουλγαρική συμμορία, κατασυντριβείσα υπό του στρατού μας εν Καρατζόβα. ( Σ. Σ.: Καρατζόβα: Περιοχή της Αλμωπίας ― επαρχία σήμερα ― στα βόρεια του νομού Πέλλας. Οι Βούλγαροι την έλεγαν Μογλενά και οι Τούρκοι Καρατζόβα ( Μαύρη Γη ). Φημισμένο το χοντρό κόκκινο πιπέρι – μπούκοβο – της περιοχής. ). Κατηγορούμενος εκ μεν της “Μακεδονίας” ήτο ο εκ των συντακτών αυτής κ. Πέτρος Λεβαντής εκ δε της “Οπίνιον” ο διευθυντής αυτής κ. Α. Ρουμπέν........
Η ΑΓΟΡΕΥΣΙΣ ΤΟΥ κ. ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΩΣ. Ο κ. Εισαγγελεύς με άμετρον καλλιέπειαν, άρχεται αναπτύσσων την αποστολήν του τύπου. Υποστηρίζει ότι ούτος είναι προ παντός ο δημιουργών την αόρατον αυτήν μεγίστην κοινωνικήν δύναμιν της κοινής γνώμης, ότι ούτος είναι ο συντελεστής της προόδου μιας κοινωνίας, ότι ούτος είναι ο σπουδαιότερος δια την ευημερίαν ενός έθνους παράγων κ.λ.π. κ.λ.π., αλλ΄ εν τοσούτω είναι ο επιβλαβέστατος εάν δεν κάμη καλήν χρήσιν των απονεμομένων αυτώ υπό της πολιτείας δικαιωμάτων, καταλήγει δε ζητών την ενοχήν των κατηγορουμένων, διότι πράγματι ούτοι προέβησαν εις την δημοσίευσιν ειδήσεως τα μάλιστα σοβαράς χωρίς να ελέγξωσι το βάσιμον αυτής ζητούντες πληροφορίας παρά των Ελληνικών αρχών ως είχον καθήκον.......
Η ΑΠΟΦΑΣΙΣ. Μετά τας θαυμασίας τω όντι αγορεύσεις των συνηγόρων, η κατηγορία κατέπεσε πλέον, μετεβλήθη εις ράκος και πάντες επιστεύομεν ότι το δικαστήριον δεν είναι δυνατόν ή να αθωώση τους κατηγορουμένους. Παρά πάσαν προσδοκίαν, όμως, και προς γενικήν πάντων κατάπληξιν το δικαστήριον εκήρυξε τους κατηγορουμένους αθώους μεν του δια του άρθρου 203 του Ποινικού νόμου αποδιδομένου αυτοίς αδικήματος, απορρίψαν προς τούτο το κατηγορητήριον, εκήρυξεν όμως ενόχους αυτούς εις βαθμόν πταίσματος του άρθρου 552 του Ποινικού νόμου, όπερ παραθέτομεν ολόκληρον κατωτέρω δια να κρίνη το κοινόν κατά πόσον ημείς με κώδωνας ή εκταρακτικά όργανα και απηγορευμένα σημεία ενεβάλομεν εις ανησυχίαν τας ψυχάς ( των τεθνεώτων ) επιβαλόν τοις κατηγορουμένοις την ποινήν της κρατήσεως των 15 ημερών. Τό άρθρον 552 έχει ως εξής: “Με κράτησιν μιάς εβδομάδος μέχρι δύο μηνών ή με πρόστιμον τριάκοντα μέχρι τριακοσίων δραχμών τιμωρείται, όστις εμβάλλει εις ανησυχίαν τας ψυχάς, προξενεί συρροήν ανθρώπων, ή βάλλει εις κίνησιν την αρχήν ή την ένοπλον δύναμιν, επικαλούμενος ψευδώς βοήθειαν, μεταχειριζόμενος ατόπως τους κώδωνας ή άλλα εκταρακτικά όργανα, απηγορευμένα σημεία φατρίας ή συνθήματος, πλαστάς ή δεισιδαίμονας παραστάσεις ή διαφημίσεις. Εάν ο σκοπός του πταίστου απετείνετο εις το να διαταράξη τινάς μόνον, τα δε μέσα, τα οποία μετεχειρίσθη, ήσαν ανάλογα προς τούτον τον σκοπόν, και το πταίσμα αυτό δεν επέφερε το εις το προηγούμενον εδάφιον ειρημένον δημόσιον αποτέλεσμα, καταγινόσκεται τότε κράτησις το πολύ ενός μηνός, ή πρόστιμον το πολύ εκατόν πεντήκοντα δραχμών.”»
Με τα σημερινά ελληνικά δηλαδή το ανωτέρω άρθρο του τότε ποινικού νόμου προέβλεπε κράτηση μέχρι δύο μήνες αν κάποιος προκαλούσε πανικό ή ανησυχία στο κοινό, χρησιμοποιώντας κουδούνια, «άλλα εκταρακτικά όργανα» δηλαδή... εφημερίδα, ακόμη και... διαφήμιση. Φαντάζεται κανένας τι θα συνέβαινε αν το άρθρο αυτό ίσχυε σήμερα!..
