ΑΝΟΙΞΗ 327 π. Χ Από το καλοκαίρι τοιυ 331 π. Χ. όταν δολοφονήθηκε ο Δαρείος και μέχρι την Άνοιξη του 327 π. Χ., που ξεκινάει η εκστρατεία του Μεγάλου Αλεξάνδρου για την κατάκτηση της Ινδίας, έχουν αλλάξει πολλά πράγματα στη μακεδονική στρατιά. Και πρώτα απ΄ όλα η αφομοίωση και συμμετοχή Ασιατών στο στρατό των Μακεδόνων, προκειμένου – όπως πίστευε ο Αλέξανδρος – να εδραιώσει την κυριαρχία του. Άλλαξε, όμως, και ο χαρακτήρας του – όπως υποστηρίζουν πολλοί ιστορικοί. Άλλαξε τη συμπεριφορά του, υιοθέτησε περσικές βασιλικές συνήθειες και απαιτούσε να τον προσκυνούν όλοι και ταυτόχρονα έγινε περισσότερο αυταρχικός και δεχόταν ευκολότερα τις κολακείες.
Στην αλλαγή αυτή αποδίδονται αντιδράσεις των Μακεδόνων, οι εκτελέσεις του Φιλώτα και του πατέρα του Παρμενίωνα, του Κλείτου, η συνωμοσία των ‘βασιλικών παίδων‘ και η καταδίκη του Καλλισθένη, που δεν εκτελέστηκε μεν, αλλά απαγχονίστηκε αργότερα, αφού προηγουμένως βασανίστηκε. Η υπόθεση του Καλλισθένη – ανεψιού του δασκάλου του Αλέξανδρου, Αριστοτέλη – είχε δυσμενέστατο αντίκτυπο στην υστεροφημία του μεγάλου Μακεδόνα στρατηλάτη. Στο τετράχρονο αυτό διάστημα ο Αλέξανδρος κατάκτησε όλες τις σατραπείες του περσικού κράτους, κατεδίωξε, συνέλαβε και εκτέλεσε τον Βήσσο (δολοφόνο του Δαρείου) κατέστειλε και υπέταξε οριστικά δύο επαναστάσεις στη Σογδιανή και παντρεύτηκε την όμορφη Βακτριανή κόρη, Ρωξάνη, σύμφωνα με τα τοπικά έθιμα. Τέλος ίδρυσε πολλές Αλεξάνδρειες σε στρατηγικά σημεία, ενώ πραγματοποίησε και τον άθλο της διάβασης του Ινδικού Καυκάσου, μια πορεία 100 χιλιομέτρων σε υψόμετρο 2.000 μέτρων! Στη φωτογραφία οι γάμοι του Αλέξανδρου με τη Ρωξάνη, από τοιχογραφία στη Βίλλα Φαρνεζίνα στη Ρώμη. (Από το τεύχος του Ν. Μέρτζου ΖΕΙ ΚΑΙ ΒΑΣΙΛΕΥΕΙ, έκδοση τηςε Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών.)